‘Lieve Heks, waarom meld je Snuitje niet aan bij het Reiki crisisteam voor dieren voor een oppeppertje en ondersteuning? Kost 25 Euros en een heel team mensen gaat met haar aan de slag, ik ook. Je mailt het verhaal en haar foto en ze plannen haar in. ik zal haar zowiezo helpen ❤ . Als je interesse hebt laat mij het weten…..’ schrijft mijn vriendin Maan.

Sinds Snuitje terug is zijn er een flink aantal mensen met haar in de weer. Allereerst Heks natuurlijk. Ik geeft haar doorlopend lekkere hapjes te eten, knuffel mijn schatje plat of aai haar teder. Ook ben ik veelvuldig in haar buurt te vinden.

Daarnaast zijn er nog flink wat kattenvrienden en vriendinnen op bezoek geweest. Ze nemen Snuitje op schoot en omhullen haar met warmte, liefde en veiligheid.

‘Praat me haar over Ysbrandt en hoe jijzelf ook van een koude kermis thuis kwam, toen er opeens een pup hier zat na je vakantie in plaats van die ouwe Dibbes,’ moedig ik de broodnuchtere Frogs aan om zijn steentje bij te dragen. Hij heeft mijn schatje al op schoot.

‘Even stil zijn, Heks, ik probeer me te focussen,’ maant mijn kikkervriend. Hij gaat het zowaar doen!

Ook mijn buurvrouw doet een flinke duit in het zakje. Zij is een echte dierenvriend. Al mijn katten zijn gek op haar. Vooral de boskat. Dagelijks doet hij geslaagde pogingen om de voordeur open te maken, om vervolgens de trap af te spurten en voor haar voordeur keihard te miauwen. ‘Laat me erin!’

Maar ook Ysbrandt was dol op haar, een waar wonder gezien zijn geschiedenis van pesterijen hier in het trappenhuis. Wilde hij bij mijn andere buren voornamelijk in hun kuiten bijten, als hij de kans zou krijgen, mijn benedenbuurvrouw kon hem gewoon aaien en uitlaten!

Uitgebreid zit ze Snuitje te strelen, soms wel een uur achter elkaar! ‘Ik geef alleen maar liefde, Heks,’ glundert ze, terwijl ze onvermoeibaar verder knuffelt. Snuitje komt helemaal bij als ze zo bezig is. Je ziet haar koppie veranderen…… Volgens mij zou buurvrouw zo een praktijk als dierenmagnetiseur kunnen beginnen!

‘Ik heb geloof ik mijn eigen Reiki crisisteam,’ schrijf ik Maan terug. Toch vraag ik het mail-adres. Voor het geval Snuitje niet opknapt.

We zijn intussen een week verder. Ze eet weer goed. En met smaak. Snorren doet ze ook, maar niet zo hard en veelvuldig als voorheen. Ze gromt tegen Bolster en de Boskat. De kwelgeesten waar ze het meeste last van heeft gehad in de kattenwandelgangen.

Vooral Bolster mocht nogal eens achter haar aan jagen. Hij vindt het heerlijk om zijn grootmoedertje te plagen, maar ze is echt te oud voor dit soort survivalgymnastiek intussen.

‘Ik zal zorgen dat hij niet bij je kan komen als ik niet thuis ben. En in geval van vakantie breng ik je ergens onder!’ beloof ik Snuitertje. ‘Dan mag je wel bij mij,’ zegt mijn buurvrouw goeiig. Ik weet niet of het een goed idee is, ze heeft zelf ook een stokoude kat. In het verleden mishandeld door een vreselijke ex. Die kat zit waarschijnlijk niet op gezelschap te wachten……