Trollen, elfen, heksen en draken: Heks gaat naar Castlefest beter bekend als Kesselfest. Een fantasy festival rondom kasteel Keukenhof. ‘Helemaal wat voor jou Heks, je zult je er thuisvoelen!’ Ik dos me flink uit, maar val totaal niet op tussen het extreme verkleedgeweld in de tuinen rondom het kasteel. Vervelen zul je je hier niet! We kijken onze ogen uit!

Posted on 13 augustus 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Een week geleden zit ik met Trui aan de telefoon. ‘Laten we wat leuks gaan doen, er eens lekker op uit gaan!’ roepen we tegen elkaar. Allerlei plannetjes passeren de revue. We zijn net aangeland bij de Parade als mijn mobiel gaat. Ik neem em natuurlijk niet op. Maar als hij direct daarop nog eens rinkelt geef ik toch maar gehoor. Het is Hopla.

©TOVERHEKS.COM

‘Heks, ik ben ziek. Maar ik heb een paar kaarten voor Kesselfest. Hartstikke leuk. En nu dacht ik aan jou, jij vindt dat vast fantastisch. Heb je zin? Het is morgen al!’

Ik heb de telefoon op speaker gezet, zodat Trui mee kan luisteren. Helaas, we kunnen niet. Ik moet naar de fysio en mijn vriendin gaat haar dochter midden in de nacht naar Schiphol brengen. Maar als ik opper dat we wel in de middag zouden kunnen zijn de plannen snel gemaakt. We gaan naar een fantasy festival!

Die avond verzamel ik wat informatie over wat ons te wachten staat op internet. Het is een wild gebeuren zie ik. Iedereen gaat er verkleed heen. Laat ik vooral ook iets geks aantrekken!

De volgende dag haal ik de kaartjes op. ‘Oh, zo jammer dat we niet kunnen gaan, ik verheug me er altijd zo op!’ Hopla staat bleekjes in de deuropening. ‘Heel veel plezier!’ ‘Dank je, lieve schat. En jij: Heel veel beterschap!’

©TOVERHEKS.COM

Om twee uur staat Trui voor mijn neus. In haar gewone kloffie. Snel plant ik een hoedje op haar hoofd. Oh, wat staat dat geinig! Zelf heb ik intussen mijn rare glinsterende zeemeerminnenjurk al aan. Op mijn hoofd staat een soort vliegende schotel. Even flink met de kwast over de kaken en klaar is Kees.

©TOVERHEKS.COM

Het leukste van ons uitje is dat VikThor mee kan. ‘Hondjes welkom, mits aangelijnd,’ staat er op de festivalsite. Ik stop wat pensstaven en een fles water in mijn tas. En allemaal lekkere dingetjes voor onszelf. Mijn maatje brengt olijven, garnalen en ansjovisjes in. Op de valreep loop ik nog terug voor een flesje ijskoude witte wijn……

©TOVERHEKS.COM

En hop, we zijn op weg. Met mijn kanariepiet. Bij de Keukenhof zet ik mijn auto ergens op het immense parkeerterrein. Overal zien we vreemd uitgedoste mensen lopen richting het park. We sluiten ons aan en kijken onze ogen uit. En we zijn nog niet eens binnen!

©TOVERHEKS.COM, VikThor is ook verkleed en hij heeft een stropdas om!

‘Mijn man en kinderen zaten me wel te pesten met het feit dat ik hierheen ga….’ maakt Trui me aan het lachen. Ik had mezelf hier ook niet zo snel gespot. Ik heb nooit iets gehad met door medemensen bedachte fantasiewerelden. Ik kon bijvoorbeeld nooit door de boeken van Tolkien komen, ik leefde in mijn eigen sprookjeswereld. En dat was meer dan genoeg!

©TOVERHEKS.COM

Eenmaal binnen maken we een grote ronde over het terrein. Goeie hemel, wat hebben mensen er een werk van gemaakt om zich bizar uit te dossen! We zijgen neer aan een picknicktafel en gapen sprakeloos om ons heen.

Heks ziet een man lopen met een dood dier op zijn schouders. Je zou denken dat hij em ergens naar toe brengt, maar het blijkt een deel van zijn outfit te zijn, dat karkas. Ik zie hem telkens weer ergens opduiken met dat kreng in zijn nek!

Ook loopt er een vrouw met een nepschaap op een kinderwagen. En een meisje met een kat als rugzak. Op die tas zit ook nog een kooitje met daarin een halve gare muis. Ik geef maar een paar voorbeelden.

Dames in prachtige droomjurken. Heel veel trolachtige wezens, mensen met puntoren, een beul met masker en levensgrote bijl, in gezelschap van zijn bloedende slachtoffer……..

©TOVERHEKS.COM

Gezinnen met kinderen, allemaal verkleed. Ik kan nog wel uren doorgaan. Maar dat doe ik niet, ik laat wel een paar foto’s zien. De meeste gemaakt toen we op weg naar huis bij de uitgang eventjes zaten uit te puffen met een kopje thee. Hele grappige foto’s ontdek ik achteraf. Vermoeide verkleedde mensen met tassen vol aankopen gedaan op de uitgebreide fantasymarkt. Voldaan. Uitgevloerd. Op weg naar huis.

©TOVERHEKS.COM

Heks kwam ook nog in de verleiding om een enorme hoge vilten heksenpuntmuts te kopen. Maar bij nader inzien heb ik besloten er zelf eentje te gaan maken van de zakken ruwe wol, die ik laatst in mijn berging heb gevonden. ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ denk ik overmoedig.

Het weer is heerlijk, ondanks de dubieuze voorspellingen. In de loop van de middag stallen we onze picknick uit op het meegebrachte kleed. Om ons heen spelen kinderen in ridderpakjes met hun vader. VikThor zit alles vol aandacht gade te slaan.

©TOVERHEKS.COM

Maar nu we lui bij de uitgang zitten te lanterfanten slaat het weer plotseling om. Als we het terrein aflopen duikt een dreigende donkere lucht op vanachter de bomen. Aan de andere kant is de hemel nog knalblauw. ‘Daarom is iedereen op weg naar huis, ik vond het al zo gek. Hebben zeker op buienradar gekeken….’

©TOVERHEKS.COM

Vlak voor we bij de auto zijn barst het noodweer los. In een paar stappen zijn we doorweekt. Goddank hebben een we allebei een piepklein parapluutje boven ons voor boven onze hoofden. VikThor is natuurlijk echt kletsnat. Door een gordijn van water ploeteren we naar de uitgang. We hadden ons de moeite van een uitrijdkaart kunnen besparen: Ongezien verlaten we het terrein….

©TOVERHEKS.COM

‘Hoe vond je het?’ vragen Hopla en haar man me later. Fantastisch. Ik heb een heerlijke middag gehad. En mijn ogen uitgekeken. De muziek was ook heel apart. En het is echt een festival voor iedereen. Groot, klein, jong, oud, dik, dun, rijk, arm, bloedmooi, aartslelijk, wit, zwart, groen en geel…… Iedereen is even welkom en aanwezig.

©TOVERHEKS.COM

Ik hoorde ook allerlei vreemde talen om me heen, tot elfentaal aan toe! Het is best een internationaal gebeuren. En tevens een heel apart wereldje, die fantasy-wereld. Maar vooral: Superrelaxed.

Was het in het echte leven maar zo gesteld. Gebruikten al die zogenaamd normale mensen maar eens wat meer hun fantasie. Trok de mensheid maar eens vaker een raar pakje aan…….

‘Misschien ga ik volgend jaar wel een paar dagen kamperen daar,’ grap ik tegen Hopla’s man als hij me uitlaat. Wie weet. Ik mag mijn hondje meenemen: Dat is toch wel heel bijzonder!

‘Ik heb hele leuke foto’s van Kesselfest,’ beweer ik een week later tegen Trui als ik bij haar zit te eten. ‘Hihihi, Kesselfest, zo noemen mensen het echt,’ giebelt mijn vriendin opgewekt. En het is zo. In de volksmond staat dit festival ‘Castlefest‘ rondom kasteel Keukenhof zo bekend.

©TOVERHEKS.COM

Vriend wil mijn pup VikThor lenen om over de markt te flaneren: Alle vrouwen vallen in katzwijm! Een enorme boost voor zijn ego!

Posted on 13 september 2016 by lagriffeheks

Wandelen met een pup is een ervaring op zich. Ik herinner me het nog van toen Ysbrandt zo klein was. Mijn eerste hondenbaby arriveerde twaalf jaar geleden een paar dagen voor kerst. Eindeloos liep ik hier door de steeg te wandelen met het piepkleine ventje. In de aan die steeg grenzende Schouwburg speelden de acteurs Arjan Ederveen en Beppy Melissen die week mee in een hilarisch kindertoneelstuk: De Wensput. Ik ben natuurlijk gaan kijken, echt heel leuk.

De gigantische hond van Arjan rende ook door de steeg herinner ik me. En Beppie. Zij rende niet, maar schreed. Heks is een grote fan van Beppie Melissen. Ik was dan ook zeer verguld toen ze helemaal verliefd werd op mijn puppy. ‘Oh’ en ‘Ah’ klonk het dagelijks uit haar beroemde mond. Aan het eind van de voorstellingenreeks kreeg Heks een enorme bos bloemen van haar cadeau. Of beter gezegd: De kleine Ysbrandt kreeg een ruiker!

Ook nu zijn de vertederde verzuchtingen niet van de lucht als ik met mijn pup door de stad wandel. ‘Wat een lief hondje’ verzucht mijn nieuwe buurvrouw. Samen met haar vriendje knuffelt ze mijn ventje plat. Ik vertel hen over het gezucht en gekreun op de locale terrassen zodra ik met VikThor op de proppen kom.

‘Of het nu junkies zijn of zware alcoholisten, iedereen komt in zijn of haar zachtheid met mijn hondje. Het meest grappig zijn de geluidjes van jonge meiden…’ ik doe het voor, geen gehoor natuurlijk: Mijn imitatie lijkt overdreven, maar dat is het niet. Al die meiden maken echt zulke geluiden! Mijn buren liggen dubbel.

Dan komt de huisgenote van de buurvrouw aanfietsen. ‘Kijk een wat een leuk hondje’, roept de buurvrouw naar haar vriendin. Ze doet snel een stap opzij zodat VikThor in beeld komt. En ja hoor: ‘OOhohohooooh….’ verzucht het meisje idolaat. En ‘Ahahaaahhh’. Exact op dezelfde manier als ik net nog heb voorgedaan! ‘Hahaha,’ lachen mijn gesprekspartners. Zo grappig!

‘Ik wil ook een hond,’ vertrouwt een junkie me eerder deze week toe. Hij is net klaar met gebruiken. De zilverpapiertjes liggen nog te slingeren. Ondanks allerlei gevaarlijke metalen punten om gebruikers te weren zit hij op zijn oude vertrouwde plek bij de Volksuniversiteit. Hij is zo dun dat hij waarschijnlijk met gemak toch comfortabel tussen de spiesen kan zitten……

‘Ik ben wel een beetje klaar met mensen, je kunt ze niet vertrouwen …’ Hetgeen mensen ongetwijfeld ook over hem zeggen. Junkies zijn nu eenmaal doorgaans niet de meest betrouwbare en bebouwbare medemensen…… Hij kijkt onrustig om zich heen. Dan blikt hij weer vertederd naar mijn hondje. ‘Zij houden echt onvoorwaardelijk van je…’

We praten eventjes over het hebben van een hond. De verantwoordelijkheden die het met zich meebrengt. Ritme en regelmaat is wat de klok slaat met een hond. In die zin zou het wel goed voor de man zijn. En ook van de onvoorwaardelijke liefde zou hij erg opknappen. Elk mens wil liefgehad worden. Ook de meest duistere ziel.

Maar of het goed is voor de hond? Ik betwijfel het ten zeerste. De jongeman kan duidelijk niet voor zichzelf zorgen, laat staan voor een ander…..

Twintig keer per dag vallen mensen op hun knieën voor mijn pup. Ze maken de gekste geluidjes, zonder zich te generen. Vijf schooljongens in de ban van Pokemon doorkruisen de steeg. Er staat een lur aan om de hoek. Vraag me niet wat het is, maar het trekt veel publiek, dat wel.

De jochies zijn pre-baard-in-de-keel-stoere-gasten. Ze keuren me geen blik waardig totdat er een piepklein hondje uit mijn tas komt. De grootste van het stel ligt direct op de grond te dweilen. ‘Mag ik hem aaien?’ hij knuffelt zonder gene met VikThor. ‘Kijk eens wat een schattig hondje,’ roept hij tegen zijn vrienden. Niet veel later ben ik omgeven door een prepuberale stoeipartij. Oh, wat vinden ze mijn hondje toch leuk!

Een oude vriend van Heks heeft al geïnformeerd of hij mijn pup een keertje mag lenen om over de markt te flaneren. Een dergelijke ervaring met Ysbrandt heeft hem de meest leuke en legendarische flirts opgeleverd met hordes beeldschone dames. ‘Echt Heks, je weet niet wat je meemaakt als man. Nog nooit heb ik zoveel aandacht gekregen van de vrouwen als tijdens mijn wandeling met jouw puppy. Een ervaring om nooit meer te vergeten!’

Nederlanders staan klaar op de Alpe d’Huez. Ze willen nu wel eens een landgenoot een etappe zien winnen. Kun je aankomen bij de hemelpoort als Tourwinnaar? Als je plezier in het fietsen hebt gehad wel natuurlijk. En daar hoef je niet eens voor te winnen! Heks bezoekt Schilder. Hij verwent me met kattenspulletjes en mooie verhalen!

Posted on 25 juli 2015 by lagriffeheks

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

Vandaag is het een hele speciale dag in de Tour de France: De beklimming van de Alpe d’Huez. Nederland heeft deze etappe al acht keer gewonnen. De laatste overwinning is alweer eventjes geleden, dat wel. En het is maar zeer de vraag of we onze koppositie vandaag kunnen handhaven. Als die gekke Nibali het in zijn bol krijgt en de ritzege pakt, dan delen we de leiding in het eeuwige klassement met de Italianen……

Afgelopen week ga ik even bij Schilder langs. Hij heeft een heleboel kattenspullen voor me klaarstaan. Luxe brokjes in saus, voerbakjes, een reusachtige krabpaal, een super de luxe kattentoilet, top kwaliteit kattengrid….. Overblijfselen van een mislukt experiment om een kitten in huis te nemen. ‘Ik werd gek van dat beest,’ zegt Schilder, ‘Miep viel me op een gegeven moment zelfs aan. Het was ook een schat, hoor. maar….’ Hij loopt naar zijn computer en wenkt me.

‘Kijk Heks, dit is het soort kat dat ik in huis genomen had.’ Ik staar stomverbaasd naar het beeldscherm. Een uit de kluiten gewassen Chita-achtig exemplaar staart terug. ‘Het is in Australië en de Verenigde Staten intussen verboden om hen als huisdier te houden, deze Savannah’s. Ze kunnen vals worden en de eigenaar aanvallen….’

Heks moet erom lachen. ‘Waarom heb je niet een gezellige ouwe sukkel gehaald in het asiel?’ Mijn vriend is op zich een doorgewinterde kattenliefhebber. Zijn vorige kat is maar liefst 22 jaar oud geworden. Een geweldig poesje. Klein, lief en speels.

We drinken een kopje thee in het atelier alvorens de spullen in mijn autootje te laden. De ruimte staat vol prachtige schilderijen. Mijn vriend is hard aan het werk! Ondanks het feit, dat hij nog zeer onlangs zijn rug heeft gebroken…. Een medisch wonder! Wat een spirit!

Zoals bij vele mensen, die door zo’n diep dal zijn gegaan, is er wel het één en ander veranderd in de manier waarop hij naar het leven kijkt. ‘Het gaat erom om plezier te hebben. Te doen wat je leuk vindt en inspiratie te brengen in de wereld!’ Hij kijkt me ondeugend aan.

‘Stel je voor, je komt bij de hemelpoort en Petrus vraagt je wat je zoal in je leven hebt uitgevoerd…. En je moet antwoorden dat je financiële wanproducten hebt verkocht voor de Rabobank…… Verschrikkelijk natuurlijk!’ Heks ligt in een deuk. Ik zie het voor me. ‘Nou, dat kun je toch beter aankomen met mooie schilderijen!’

‘Ach, lieve Schilder, mijn verlichtingsmoment bestond eruit, dat ik me realiseerde, dat ik uitsluitend hier op aarde ben ter decoratie!’ Ik vertel hem hoe ik ooit tot dat inzicht kwam. Een oud dametje vertelde me dat ze elke dag verwachtingsvol uit haar raam keek om te zien wat Heks nu weer voor’n hoedje op haar kop had gezet tijdens de ochtendronde met haar hondje…..

‘Je ziet er inderdaad altijd weer heel anders uit,’ glimlacht mijn vriend. Hij vindt het een grappig idee, dat je door het leven gaat als decoratief element. ‘Het is raar, dat je zo’n extreme ervaring nodig hebt om tot deze inzichten te komen…’

Het is waar. Een keertje bijna de pijp uit gaan doet wonderen. Ik had deze ervaring al vrij jong. Het geeft onomkeerbare inzichten. Het is ook lastig, omdat de omgeving die kennis over het algemeen ontbeert. Die gaan nog steeds voor geld en goed, gewin ten koste van en wat er verder allemaal kan leiden naar een baan als beleggingsadviseur of iets dergelijks….

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

Op televisie zie ik de Nederlandse berg voorbijkomen. Bezopen landgenoten schreeuwen vanachter dranghekken. Ze willen bloed zien. Ze willen een Nederlander zien overwinnen vandaag. Zometeen gaat de etappe van start. Meedoen is belangrijker dan winnen natuurlijk. Dat vergeten we allemaal overal altijd massaal. Iedereen wil winnen. Een nobel streven, maar ja. Er kan er maar eentje winnen. En die heeft meestal doping gebruikt. Dus waar hebben we het over?

$hollanders op Alpe d\Huez, Hollandse bocht, Tour de France, bocht 7$

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: klein

Vriend wil mijn pup VikThor lenen om over de markt te flaneren: Alle vrouwen vallen in katzwijm! Een enorme boost voor zijn ego!

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: