In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!

Woensdagmorgen sta ik op tijd op. Vandaag gaat het me niet gebeuren, dat ik vertraging oploop door een kotsende hond of brakende kat! Ook files mogen geen kans krijgen om roet in het eten te gooien. Ik wil op tijd zijn voor mijn afspraak met de paragnost!

Vier minuten later dan gepland stap ik in de auto. Helemaal niet gek voor mijn doen. Ik ben ruim een half uur te vroeg vertrokken, dus op tijd zijn voor mijn afspraak moet gaan lukken. Dat staat vast. Geen twijfel mogelijk. Ik voel het op mijn klompen, aan mijn water en mijn stekende hekseneksteroog!

Als ik de Mare op draai met mijn piepkuiken bots ik bijna tegen mijn heksenvriendinnetje Fiederelsje op. Wat een toeval toch weer! Ik draai mijn raampje open: “Ik ben op weg naar Peter van der Hurk, ik ga eindelijk antwoorden krijgen op heel veel vragen!’ Mijn vriendin steekt haar eierkopje naar binnen en geeft me een zoen. ‘Heel veel plezier, lieve Heks, geniet ervan!’

Op mijn gemak rijd ik naar een dorpje van niets in het Westland. De weg is rustig. Het weer is grauw. Er waait een snijdende wind. Mijn auto schudt heen en weer door plotselinge windstoten. Varkentje ligt doodstil naast me op de grond. Hij houdt niet van autorijden. Hij gaat graag mee met de vrouw, waar dan ook naar toe. Maar hij zal nooit zijn kop uit het raam steken onderweg. Laat staan uit het raam kijken…..

Omdat ik zo vroeg ter plekke ben heb ik alle tijd om een uitgebreid rondje met Ysbrandt te lopen. Dan ga ik op zoek naar het adres. Een heel gewoon flatgebouw aan een gezellig plein. Er is markt vandaag. De kraampjes staan in rijen opgesteld. De oerhollandse geur van haring en stroopwafels slaat me in het gezicht.

Als ik aanbel bij de flat neemt een buurvrouw me mee naar binnen. Natuurlijk weet ze wie haar beroemde buurman is, ‘maar echt kennen doe ik hem niet hoor,’ besluit ze haar betoog.

Nog steeds te vroeg bel ik aan. ‘Geeft niks, kom maar binnen hoor, ‘ hoor ik een stem op de achtergrond, als zijn vrouw de deur opent. Even later zit ik tegenover deze beroemde paragnost. De zoon van de ooit minstens zo befaamde paragnost Peter Hurkos. Hij kijkt me vriendelijk aan. Zijn eega Mary brengt ons een koppie koffie. We praten eventjes over koetjes en kalfjes.

Dan vraagt hij om een foto van mezelf. Wat stom. Ik heb allerlei afbeeldingen bij me, maar geen enkele van mezelf. ‘Jawel joh, je paspoort, rijbewijs?’ Niet veel later wrijven zijn vingers over het piepkleine boeventronieachtige pasfotootje in mijn paspoort. ‘Eerst ga ik even je fysieke gezondheid na.’ In een sneltreintempo loopt hij mijn lichaam langs en maakt rake opmerkingen over hoe het met mijn lijf gesteld is.

Geen alarmerende dingen, behalve een hopeloos immuunsysteem. Gespannen nek en rug. En nog wat mankementen. Niets echt akeligs in elk geval. Daar ben ik blij om, want MEpatiënten ontwikkelen nogal eens één of andere vorm van kanker als bijverschijnsel van hun ziekte. Daar hoef ik voorlopig niet bang voor te zijn, dunkt me! Het reguliere medische circuit checkt dat nooit. Voor hen zijn wij nog steeds psychiatrisch patiënt…..

Het verhaal gaat plotseling over van de puur fysieke kant van mijn gesteldheid naar mijn mentale en emotionele welzijn. De man tegenover mij praat en praat. Hij heeft een verrukkelijk Haags accent. Zonder omhaal van woorden vertelt hij me hoe ik mijn leven lang voor anderen heb geleefd, hoe ik heb lopen zorgen en pleasen en hoe zat ik dat ben. ‘Je hebt er genoeg van, je hebt nergens zin meer in,’ beweert hij.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Hoe is het mogelijk? Hij slaat de spijker precies op zijn kop. Er volgt een lang betoog over hoe ik me niet langer moet verdedigen tegenover allerlei lieden, die zelf te dom zijn om voor de duvel te dansen.

‘Je trekt je ook veel te veel aan van wat anderen van jou vinden. Dit uit zich door jezelf te bewijzen, maar ook door jezelf te verdedigen voor van alles en nog wat. Maar als mensen iets in hun kop hebben haal je dat er toch niet uit. Ik geef zulke types altijd direct gelijk.’

‘Stel je voor dat ik met jou op een terras wat zit te drinken. Belt zo’n figuur me op met een smoes. En dan begint ‘ ie van: “Ik heb je wel zien zitten met die langharige brunette. En het was niet je vrouw!’ “Inderdaad , zeg ik dan, je hebt helemaal gelijk, ik ben ff lekker aan het vreemdgaan.” Onzin natuurlijk, want als ik dat zou willen ga ik toch niet open en bloot op een terrasje zitten… Hahaha.’

‘Door je te verdedigen geef je heel veel macht aan zulke hele domme mensen. Want je gaat mee in de gekte in hun hoofd.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

‘Kijk, ik zal je nog een voorbeeld geven: Stel dat ik zin heb om in mijn blote kont om dit flatgebouw te rennen. Dus ik kleed me uit en ren een rondje en er zijn twee buurvrouwen die het zien. De ene moet lachen, ‘Ga je lekker Peet?’ , maar die ander belt de politie. Dus die komt. ‘Hebt u dat gedaan?’ ‘Ja’. Of ik het niet meer wil doen, want die ene vrouw heeft zich eraan geërgerd….

©Toverheks.com

©Toverheks.com

 

Maar de volgende dag wil ik weer in mijn blote kont om de flat rennen. Dan moet ik één ding doen: Kijken of die lastige buurvrouw voor het raam staat. En zo ja? Dan verplaats ik mijn doel: Dan ren ik gewoon om dat gebouw daar in de verte heen! Jij zou dat niet doen, jij gaat in de verdediging. Moet je niet doen, Heks!’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Jij bent anders Heks, altijd al geweest. Als kind had je al vreemde ideeën. Je was een buitenbeentje in jullie gezin. Je werd niet echt begrepen. Net als ik overigens. Jij kunt ook hetzelfde als ik, alleen kan jij er ook bij genezen. Met je handen. Dat moet je gewoon gaan doen. Laat al die  mensen die altijd met hun problemen bij jou komen er maar voor gaan betalen!’

Het uur vliegt voorbij, terwijl de tijd ook stil lijkt te staan. In opperste concentratie praat mijn gespreksgenoot verder. Hij geeft me goed inzicht in hoe ik in relaties heb gefunctioneerd. Hoe ik mijn best heb gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Hoe ik voor anderen doe wat ik niet voor mezelf zou doen. Maar ook hoe weinig mensen me echt kennen……

‘Jij wordt vaak heel verkeerd ingeschat. Je bent een prachtige vrouw met een schitterend voorkomen en een heel sprekend gezicht. Zelfs als je een jutezak aantrekt ben je nog beeldschoon! Je komt heel krachtig en evenwichtig over. En warm. Je trekt mensen aan als een magneet. Ze zoeken geborgenheid bij je. En iedereen is altijd welkom, ook de meest vreemde en rare types, je kent ze wel: Mensen die uit de poppenkast zijn gevallen.’

Ja, ik ken het. Heks sluit niemand buiten. Nooit. Iedereen is mijn partner immers…..

‘Veel mensen zeggen dat ze van je houden, maar ze lullen maar wat. Ze kunnen net zo goed zeggen dat ze van lekker eten houden. Of van een paar nieuwe schoenen. Als jij zegt dat je van iemand houdt komt dat uit je hart. Jij voelt echt liefde dan. Dat is een groot verschil. Ook in liefdesrelaties zoek jij een echte ouderwetse complete verbinding. Maar je hebt altijd gesetteld voor iets wat er niet in de buurt komt!’

‘Jij hebt ook zo je grenzen en veel pijn als mensen eroverheen gaan…. Maar als jij aangeeft dat je iets niet kunt of wilt geloven mensen je gewoon niet. Ze vinden eigenlijk dat je het gewoon allemaal maar wel moet doen. ‘Dat doet ze uiteindelijk toch wel’ denken ze dan. Ze pikken het ook niet als je niet doet wat ze willen, dan breekt de pleuris uit! Gewoon schijt hebben aan al die mensen!’

Schijt, schijt, schijt aan iedereen is het advies. Meuh! Ik hoop dat het me bevrijdt, want ik raak wel erg veel kwijt de laatste tijd……

billenfluisteraarbillenfluisteraarbillenfluisteraar

Overigens bestaat er ook een vorm toekomst voorspellen door het lezen van billen……

Heks is het zat. Ze wordt eindeloos op het verkeerde been gezet en pootje gelicht door een Liegbeest. Ze wil de waarheid en niets dan de waarheid, maar Jokkebrokken malen nu eenmaal niet om eerlijkheid. Die zijn alleen maar bezig met het redden van hun eigen leugenachtige smoelwerk van gezichtsverlies….. Dus maak ik een afspraak met een paragnost. En niet de eerste de beste: Peter van der Hurk!

Heks is een kreng en een bitch! Oeps! Sorry dat ik niet de toegewijde liefhebbende persoon ben, die jij als medemens verdient! Ik moet nog veel leren….. Wijze lessen van een ‘eenvoudige’ 😉 man: Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 2!

 

 

De geboorte van een blog: Daten, Friesland, KOTSENDE HOND en koeienvlaaien

Al twee weken schrijf ik een blog, of pas twee weken. Het is maar hoe je het bekijkt. Twee weken is niets op een mensenleven en toch is er in deze twee weken veel gebeurd met mij en mijn blog. Zo heb ik al 37 volgers. En op een topdag haalde ik 99 hits op mijn verhalen…..Misschien een verwaarloosbaar succes in blogland, maar ik vind het heel leuk merk ik.

De idee om zoiets te starten leeft al een hele tijd in me. Dit voorjaar ben ik bezig geweest met een website opzetten, maar vervolgens lag ik weer een paar maanden plat, uitrusten van vakantie, dus het verdween weer naar de achtergrond.

Toen gingen allemaal vriendinnetjes van me daten op internet en ik deed mee. Dus een profiel aangemaakt en schrijven maar. De meeste mannen nemen niet de moeite om iets fatsoenlijks terug te schrijven, maar ik had geluk. Ik begon met een aantal mannen een hele leuke briefwisseling.

Afbeelding 2

NIET ALLE DATES VERLIEPEN SMAAKVOL

Met de Chef sprak ik al snel af en we hielden op met schrijven en gingen over op heel lekker koken en eten. Met de kouwelijke Fries hield ik het 3,5 maand vol, elke dag minstens een brief. Het leuke was, dat hij ook elke dag iets terug schreef. En dat voor een man , die nooit schrijft! En allemaal getypt met twee vingers! Ik moest even aan zijn schrijfstijl wennen, volledig fonetisch, want hij is zo dyslectisch als een ui. Uiteindelijk viel het me helemaal niet meer op en dat wil wat zeggen voor deze taalpurist!!!

Er was nog een derde man, die helemaal niet kon schrijven. Het enige wat hij me herhaaldelijk schreef was, dat hij me wilde leren kennen. Maar ook bij nadere kennismaking hadden we elkaar niet veel te melden. Hij wilde voornamelijk mijn borsten leren kennen, zo bleek. Na de derde frontale aanval kotste Ysbrandt zo ongeveer over zijn schoenen!!!! Wat heb ik toch een geweldig hondje. Hij deed wat ik voelde. Met boze borsten zat ik al heel snel weer in mijn auto en reed spoorslags weer naar huis na deze disaster date. Met een tevreden Ysbrandt achterin: Dat had hij toch maar weer mooi geregeld.

Hij heeft ook wel eens een date van me verknald…. Ooit ging ik op bezoek bij een toenmalige fling. Het is iemand, die ik al heel lang ken en waar je heel erg mee kunt lachen. Maar ook is het een vreselijke ouwe zeur bij tijd en wijle. Niet erg flexibel. Honden vindt hij per definitie vies. ‘Ze stinken!’ zegt hij met een opgekruld neusje. Hij woont in een saai rijtjeshuis aan de andere kant van Nederland, waar het toen niet bepaald netjes was. Jan Steen was er niets bij! En het stonk er vreselijk. De avond verliep dan ook niet erg soepel.Hij vond dat mijn hond stonk. Ik griezelde van zijn toiletvloer. En wat een gemekker over mijn hond: ‘Moet je die keuken eens ruiken!’

Op weg naar huis kwam ik in de file te staan bij een temperatuur van 30 graden. Het was hoogzomer en ik had alle raampjes van mijn auto wijd open. Wat een lucht hing er toch in de auto, niet te harden. Het bleek van Ysbrandt af te komen. Vreselijk, adembenemend, maar niet in de goede zin des woords. Thuisgekomen ben ik acuut met hem naar een meertje gefietst en heb hem ingesmeerd met hondenshampoo, ja, dat bestaat! Mijn handen kleurden groen…..

Er bleek een complete koeienvlaai in zijn borsthaar te zitten! Zeg niet tegen Ysbrandt, dat hij stinkt….. Dat pikt hij niet!  Dan zijn de rapen gaar. Voor mijn ogen kwam het beeld terug van mijn hondjet lekker rollend door het gras aan de oever van de Maas de dag daarvoor met op de achtergrond loom herkauwende koeien….

Ook hier had hij helemaal gelijk. De man in kwestie heeft intussen een nieuwe hele leuke vriendin. Ze ruikt heerlijk en heeft geen hond. Maar weer trekt hij dat neusje op over iets. Het is nooit goed genoeg….

Afbeelding 5

BIOLOGISCH DYNAMISCH…

In Friesland ben ik ook geweest. Dat was geweldig. De kouwelijke Fries en ik zijn zielsverwanten. Maar ook dat is niet zaligmakend blijkt. Want hoe zet je zoiets in de wereld, een beetje schrijven is natuurlijk iets heel anders, dan concreet contact. Vooral als je met twee enorme krakkemikken te maken hebt. Ook hij mankeert van alles en dat maakt de fysieke afstand nagenoeg onoverbrugbaar. Maar Ysbrandt vond hem aardig, dat zegt wel iets.Wij leven echter ook in twee verschillende en niet verenigbare werelden.

Toch is er uit dit contact iets heel moois geboren: Deze blog. Door dat geschrijf met de Fries, ontdekte ik, dat ik altijd wel iets in elkaar kan rammelen, zelfs als ik zo’n halve zool ben als nu. Echt, je zou je een ongeluk schrikken als je nu mijn snothoofd kon zien. Met hem was het natuurlijk extra leuk, omdat hij altijd terug schreef. Die feedback heb je veel minder met een blog.

Toch heb ik al een paar hele leuke reacties gekregen. Van een hele goeie jeugdvriend bijvoorbeeld, opeens zijn we weer in beeld bij elkaar. Of een jeugdvriendin echt nog van de lagere school, waar ik al een tijdje niets van had gehoord. Ze is ernstig ziek geweest blijkt nu, dan kom je vaak niet aan contacten toe…Maar daar gaat nu weer verandering in komen! En m’n eerste geliefde, van hem kreeg ik ook een update van zijn leven en belevenissen!

Het daten staat weer een beetje op een laag pitje, ik heb het er op mijn manier gewoon te druk voor nu…Maar mijn blog zet van alles in beweging. Zie je? Je hoeft helemaal niet groots en meeslepend te leven. Een amoebe maakt ook van alles mee.

En de kouwelijke Fries? Hij is 1 van mijn volgers en dat doet me heel veel plezier. De heks koestert het beeld van hem lezend voor zijn enorme houtkachel in dat huisje tussen de bomen in niemandsland. Met reeën in de achtertuin. En roofvogels.

Dus Jooooooooo Spencertje, niet te gek hè