Vriend wil mijn pup VikThor lenen om over de markt te flaneren: Alle vrouwen vallen in katzwijm! Een enorme boost voor zijn ego!

 

Wandelen met een pup is een ervaring op zich. Ik herinner me het nog van toen Ysbrandt zo klein was. Mijn eerste hondenbaby arriveerde twaalf jaar geleden een paar dagen voor kerst. Eindeloos liep ik hier door de steeg te wandelen met het piepkleine ventje. In de aan die steeg grenzende Schouwburg speelden de acteurs Arjan Ederveen en Beppy Melissen die week mee in een hilarisch kindertoneelstuk: De Wensput. Ik ben natuurlijk gaan kijken, echt heel leuk.

De gigantische hond van Arjan rende ook door de steeg herinner ik me. En Beppie. Zij rende niet, maar schreed. Heks is een grote fan van Beppie Melissen. Ik was dan ook zeer verguld toen ze helemaal verliefd werd op mijn puppy. ‘Oh’ en ‘Ah’ klonk het dagelijks uit haar beroemde mond. Aan het eind van de voorstellingenreeks kreeg Heks een enorme bos bloemen van haar cadeau. Of beter gezegd: De kleine Ysbrandt kreeg een ruiker!

Ook nu zijn de vertederde verzuchtingen niet van de lucht als ik met mijn pup door de stad wandel. ‘Wat een lief hondje’ verzucht mijn nieuwe buurvrouw. Samen met haar vriendje knuffelt ze mijn ventje plat. Ik vertel hen over het gezucht en gekreun op de locale terrassen zodra ik met VikThor op de proppen kom.

‘Of het nu junkies zijn of zware alcoholisten, iedereen komt in zijn of haar zachtheid met mijn hondje. Het meest grappig zijn de geluidjes van jonge meiden…’ ik doe het voor, geen gehoor natuurlijk: Mijn imitatie lijkt overdreven, maar dat is het niet. Al die meiden maken echt zulke geluiden! Mijn buren liggen dubbel.

Dan komt de huisgenote van de buurvrouw aanfietsen. ‘Kijk een wat een leuk hondje’, roept de buurvrouw naar haar vriendin. Ze doet snel een stap opzij zodat VikThor in beeld komt. En ja hoor: ‘OOhohohooooh….’ verzucht het meisje idolaat. En ‘Ahahaaahhh’. Exact op dezelfde manier als ik net nog heb voorgedaan! ‘Hahaha,’ lachen mijn gesprekspartners. Zo grappig!

‘Ik wil ook een hond,’ vertrouwt een junkie me eerder deze week toe. Hij is net klaar met gebruiken. De zilverpapiertjes liggen nog te slingeren. Ondanks allerlei gevaarlijke metalen punten om gebruikers te weren zit hij op zijn oude vertrouwde plek bij de Volksuniversiteit. Hij is zo dun dat hij waarschijnlijk met gemak toch comfortabel tussen de spiesen kan zitten……

‘Ik ben wel een beetje klaar met mensen, je kunt ze niet vertrouwen …’ Hetgeen mensen ongetwijfeld ook over hem zeggen. Junkies zijn nu eenmaal doorgaans niet de meest betrouwbare en bebouwbare medemensen…… Hij kijkt onrustig om zich heen. Dan blikt hij weer vertederd naar mijn hondje. ‘Zij houden echt onvoorwaardelijk van je…’

We praten eventjes over het hebben van een hond. De verantwoordelijkheden die het met zich meebrengt. Ritme en regelmaat is wat de klok slaat met een hond. In die zin zou het wel goed voor de man zijn. En ook van de onvoorwaardelijke liefde zou hij erg opknappen. Elk mens wil liefgehad worden. Ook de meest duistere ziel.

Maar of het goed is voor de hond? Ik betwijfel het ten zeerste. De jongeman kan duidelijk niet voor zichzelf zorgen, laat staan voor een ander…..

Twintig keer per dag vallen mensen op hun knieën voor mijn pup. Ze maken de gekste geluidjes, zonder zich te generen. Vijf schooljongens in de ban van Pokemon doorkruisen de steeg. Er staat een lur aan om de hoek. Vraag me niet wat het is, maar het trekt veel publiek, dat wel.

De jochies zijn pre-baard-in-de-keel-stoere-gasten. Ze keuren me geen blik waardig totdat er een piepklein hondje uit mijn tas komt. De grootste van het stel ligt direct op de grond te dweilen. ‘Mag ik hem aaien?’ hij knuffelt zonder gene met VikThor. ‘Kijk eens wat een schattig hondje,’ roept hij tegen zijn vrienden. Niet veel later ben ik omgeven door een prepuberale stoeipartij. Oh, wat vinden ze mijn hondje toch leuk!

Een oude vriend van Heks heeft al geïnformeerd of hij mijn pup een keertje mag lenen om over de markt te flaneren. Een dergelijke ervaring met Ysbrandt heeft hem de meest leuke en legendarische flirts opgeleverd met hordes beeldschone dames. ‘Echt Heks, je weet niet wat je meemaakt als man. Nog nooit heb ik zoveel aandacht gekregen van de vrouwen als tijdens mijn wandeling met jouw puppy. Een ervaring om nooit meer te vergeten!’

 

Viraal mailtje voert me terug naar Plumvillage. Hoe is het met iedereen? Woont mijn vriendin nog in Plum? En vooral: Hoe is het met Thay?

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Deze week vind ik een mail in mijn postbus van mijn favoriete non uit Plumvillage. Ik schrik een beetje, naast de blijdschap om haar naam als afzender te zien. Ze schrijft me namelijk nooit. Er is toch net plotseling verslechtering in de toestand van Thay? Het gaat toch wel goed met haarzelf? Van alles spookt er door mijn hoofd.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

De brief bevat slechts een link. Normaal gesproken gooi ik zulke epistels direct weg, want groot kans, dat het een geïnfecteerd bestand bevat. Nu heb ik de link geopend voordat ik er erg in heb. Een krantenartikel over iemand die rijk is geworden door het schrijven van een blog is viraal gegaan. Althans, dat is mijn overtuiging.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

De kans, dat mijn vriendin me op dit artikel wil wijzen teneinde zelf stervensrijk te kunnen worden van mijn blog lijkt me nihil. We zijn beiden niet echt geïnteresseerd in geld. Bovendien is dezelfde brief aan een hele lijst geadresseerden gestuurd. Velen van hen ken ik van mijn diverse retraites in het klooster. Ik zie de naam van iemand, die ik ken via mijn andere leraar Alex Orbito. Grappig. De wereld is klein….

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Hoe is het met Thay? Ik besluit voor de zoveelste keer weer een kijkje te nemen op de website van Plumvillage om het meest recente verslag te lezen over de gezondheidstoestand van Thich Nhat Hanh.

Alles wordt in het werk gesteld om onze geliefde leraar weer op de been te krijgen. Onlangs heeft hij ook zijn eerste woorden weer gesproken.

In, out (several times)
Happy (several times)
Thank you (several times)

and “Vui quá” (meaning, “So happy,” in Vietnamese)

Het ontroert me zoals altijd om te lezen hoe ongelofelijk liefdevol Thay met zijn gebrekkige conditie omgaat. Nog steeds weet hij de leden van zijn Sangha diep te inspireren. Het is alweer bijna een jaar geleden, dat hij die beroerde beroerte kreeg. En nog steeds is hij onder ons. In levende lijve.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanhno mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanhno mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

No coming, no going. Ik weet het. We veranderen slechts van gedaante, een constante beweging. Weg zijn we nooit. Maar ja. Wij mensen houden nu eenmaal niet van verandering. We ervaren het vaak als verlies. En laten we wel wezen. Het is ook verlies….

De kloosterlingen stellen alles in het werk om hun leraar bij zich te houden, te doen genezen. Zal het lukken? Ik zie Thay niet zo 1,2, 3 weer voor een hele zaal mensen op zijn hoofd staan, zoals vorig voorjaar. Is het belangrijk?

Het is bijzonder, dat het ziekbed van Thay zoveel liefde genereert wereldwijd. Het is fijn, dat hij zo goed verzorgd wordt door zijn Sangha. Ook in zijn meest kwetsbare gedaante gaat er van deze man zo ongelofelijk veel kracht en liefde uit.

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

Ik zou wel een paar weken in Plumvillage willen doorbrengen. Gewoon lekker mediteren met de nonnetjes. Tekenen en schilderen en schrijven. Mijn geest nog stiller doen worden. Het lijkt me heerlijk om met mijn nonnenvriendin op stap te gaan. Het denken aan haar vrolijkt me al op!

dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal, dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal, dertien, ongeluksgetal, Keltisch geluksgetal,

Woensdag vind ik weer hartjes op straat. Een groen en een geel hart. En de letter W. Of M. En het getal 13 of 31. Wat zou dat nu weer allemaal betekenen, Toverheks? !3 is het Keltisch geluksgetal. Uit de tijd van de godin. Een prachtig getal! Yes!

no mud, no lotus, boeddhisme, Thich Nhat Hanh

images-37