De laatste dag van mijn vakantie gaat het er vreemd aan toe. Vreemde vrijdag. Een bijzonder vervreemdende dag.

’s Morgens sta ik te trappelen om te gaan zingen. Ik heb me aangesloten bij een groep, die het idiote fenomeen in musicals, dat iedereen om het minste of geringste overal uitbarst in gezang, op de korrel gaat nemen. Lijkt me heerlijk.

Op het laatste moment word ik met een paar anderen geronseld om muziektheater te gaan maken in een ander verband. Vooruit maar. Heks vindt het best.

Tot mijn grote vreugde zit mijn schildermaatje weer bij me in de groep. Op zich best bijzonder, want ik geloof dat er zo’n achthonderd deelnemers zijn intussen. We worden gesommeerd om een toneelstukje in elkaar te draaien, waarin we een succesvolle muziekgroep spelen met interne problemen. Een veelvoorkomend fenomeen.

Er zijn meer slecht functionerende bands dan gezellige volgens mij. Het lijkt overigens niet veel uit te maken voor de kwaliteit van de muziek. De beste performers slaan elkaar regelmatig achter de schermen de hersens in…..

Heks houdt meer van gezelligheid en harmonie. Ik heb in het dagelijks leven een broertje dood aan uit z’n verband gegroeide ego’s, leugenaars, bedriegers, gemeneriken en stokende ruziezoekers! Maar die types leveren wel de spannendste resultaten op als het om theater maken gaat. Niets zo saai als Brave Hendrikjes op de speelvloer……..

De hele dag werk ik aan een kleine voorstelling met mijn Zeeuwse schildervriendin en twee alleraardigste heren. Mijn rol is die van een wereldberoemde Melodicaspeelster. Een onwaarschijnlijk uitgangspunt. Ik heb nog nooit gehoord van iemand, die een professionele carrière op zo’n piepfluit voor elkaar heeft gekregen…..

‘Weet je wat?’ roept de drummer van de band, ‘Jij bent getrouwd met de saxofonist, maar die gaat vreemd met de xylofoonspeelster…..! En daar kom je tijdens ons toneelstukje achter! Door toedoen van mij natuurlijk, want ik ben heimelijk verliefd op jou!’ Pffff, denk ik bij mezelf, daar zal je het hebben! Wat een thema toch weer! Heks krijgt de horens opgezet. Lekker is dat!

Mijn ‘man’ en zijn concubine, Zeeuws meisje, staan intiem op de xylofoon te spelen aan het begin van het stuk. Het ziet er zo grappig uit. Mijn schildervriendin transformeert zichzelf tot sexy lellebel. ‘Vreemd!’, zingt ze uitdagend. Ze wiebelt met haar derrière, tuit haar lipjes, draait met haar heupen: ‘Je moet die vent van jou eens wat meer aandacht geven. Hij komt ernstig tekort!’ provoceert ze me opzettelijk.

Zoals altijd ligt het natuurlijk aan degene die bedrogen wordt! De melodicaspeelster werkt te hard, is te vaak weg, draait het hele huishouden, betaalt alles….. Heks’ personage zingt intussen een lied over ‘De Grote Man van de nacht’. Een liefdesgedicht dat ze speciaal voor haar ontrouwe man heeft geschreven. In betere tijden…..

De hele dag hebben we de grootste pret met ons eenvoudige muziektheaterstukje. Wat een flauwekul weten we voort te brengen. Aan het eind van de dag laten we ons brouwsel aan de andere groepen zien en vice versa. Heel grappig!

Zo vliegt de laatste vakantiedag voorbij. Maar gelukkig is er ’s avonds nog een afscheidsavond. Met optredens, kampvuur en feest. Daar wil ik bij zijn. Ik lap mezelf op met koffie en pijnstillers en zit inderdaad op de tribune om negen uur.

Daar kom ik een van mijn groepsgenoten van die dag tegen. Later tref ik ook mijn ‘man’ van die dag. Hij is op stap met zijn vrouw. ‘Nou ja zeg,’ roep ik verontwaardigd als ik dat ontdek, ‘Ga je nu gewoon vreemd met je eigen vrouw?’

Later bij het kampvuur klets ik met een andere medecursist van deze dag. Een bijzonder gesprek. ‘Ik heb een herseninfarct gehad zo’n anderhalf jaar terug.’ Verbijsterd kijk ik hem aan. Het is een nog hele jonge man! Hij vertelt over zijn werkzaamheden voor dit infarct. Bedrijfstrainingen door middel van theater, werken met moeilijke jongeren. Allemaal leuke verhalen. Goeie hemel, hoe verwerk je dat dit plotseling is afgelopen?

Heks heeft dat zelf ooit meegemaakt, lang geleden. Toen ik nog deelnam aan het werkelijke werkzame en echt belangrijke leven. Voordat ik voor spek en bonen mee ging doen….. ‘Oh, ik red me wel. Ik ben met allemaal vrijwilligerswerk bezig. Met demente bejaarden bijvoorbeeld! zo leuk!’

Ik moet lachen. Ik heb ooit kerststukjes gemaakt met deze groep, toen ik als vrijwilliger bij de activiteitenbegeleiding werkte in een verpleegtehuis. Het werden prachtige stukken vol glitter en glim. Heerlijk om te doen!

We kletsen verder over waar het echt om gaat in het leven. Zaken die je hart raken. Ik vertel over Ustad, de leraar van mijn zanglerares. Hoe hij ooit recht mijn hart in zong met zijn prachtige oude doorleefde stem. De tranen biggelden over mijn wangen. ‘Ik heb ook eens zoiets meegemaakt,’ antwoordt mijn gesprekspartner.

‘Vroeger toen ik nog als schipper rondvoer met moeilijk opvoedbare meisjes heb ik eens een prachtige ervaring gehad. Eerst kwamen we in een behoorlijke storm terecht in de buurt van ‘The Isles Of Scilly’. Iedereen moest meehelpen om de boot zeilend te houden. Letterlijk alle hens aan dek! Daarna voeren we voor de wind over een compleet vlakke zee naar een eilandje in het Kanaal. De zon brak plotseling door in een nieuwe frisse wereld!. Prachtig gewoonweg.’

Heks luistert geboeid naar de man. Ik zie het voor me. Die stilte na de storm. Vrede na een catharsis. De probleemmeisje waren ook diep geraakt. Dezelfde avond gingen ze met zijn allen naar de enige bioscoop van het eilandje. Er werd een muziekfilm gedraaid en de meisjes begonnen mee te zingen. Heldere stemmen in die donkere zaal.

‘Het ontroerde me zo, Heks, dat de tranen over mijn wangen begonnen te stromen. Zonder ophouden. Ik was blij dat ik in een donkere zaal zat…. Het gekke is, dat ik later hoorde dat alle moeilijke meisjes goed terecht zijn gekomen. Zonder uitzondering beweerden ze, dat die tocht hun leven had veranderd. Er zijn er zelfs een aantal op de universiteit beland!’

Een man, de drummer van mijn band van die dag, mengt zich in het gesprek. Hij vertelt allemaal gekke verhalen en maakt ons aan het lachen. Hij jaagt mijn bijzondere gesprekspartner uiteindelijk weg met één van zijn uitspraken. Jammer, ik had nog uren naar zijn verhalen kunnen luisteren…..

Uiteindelijk beland ik met die drummer op de dansvloer. Hij blijkt een geweldige salsa-danser te zijn! Cubaanse stijl ook nog! In no time smijt hij me in de rondte. Precies op de manier waarop mijn goede vriend Frogs dat altijd doet.

Zo ga ik dan op deze laatste vreemde dag vol vreemdgangers zelf ook nog eens vreemd. Op de dansvloer. Met een wildvreemde kerel.

Na al dat gedans en geflirt vind ik het mooi geweest. Morgen moet ik alles weer inpakken. Tent, bed, kookgerei, luchtkasteel. Een verschrikkelijke klus. Daarna ga ik Cowboy ophalen bij zijn vader. Hij is daar met Varkentje op verjaardagsvisite. Er hangt dus nog een hele pittige dag boven mijn hoofd.

Ik kuier op mijn gemak het maanverlichte terrein over. Overal klinkt nog muziek. Niemand wil al naar bed. Een groep adolescenten slaapt bij het meertje. In de buitenlucht. Nou ja, slapen……

Heks knort nog een nachtje in haar tent. Als een prinses op de erwt op luchtbed en astronautenschuim. Helemaal niet erg. Ik slaap in met beelden van een zeilboot vol lastige jonge heksjes. Zeilend  voor de wind over een vlakke schitterende spiegel naar een minuscuul eilandje aan den einder,

Jammer dat het alweer voorbij is, deze vakantie…..