Of je worst lust. Heks is in haar sas met het cadeautje van de slager. Wat een dag, wat een dag. Een lange dag vol hoogtepunten en tegenslag. Dat laatste niet voor Heks, nee, het is Lucas’ laatste dag. Het hondje van Kras is eindelijk ingeslapen. Weg gehuppeld naar de eeuwige jachtvelden. Waar hij speelt met Ysbrandt en andere oude kameraadjes.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Vanmorgen zie ik toch zo’n grappige vent op televisie in het programma Nieuws BV. Hij heet Pieter Derks. De grapjas houdt een subliem verhaal over onze premier Mark Rutte, verpakt in een fictieve thuisles aan zijn dochter van zes jaar. In het kader van maatschappelijke bewustwording. Met verve legt hij haar uit wat er allemaal aan de hand is rondom de toeslagenaffaire momenteel. In kindertaal.

Ook heel handig voor ons volwassenen. Want zeg nu zelf, er is toch geen touw meer vast te knopen aan de koers van dit kabinet. Het gelieg en gekonkel rondom de toeslagenaffaire is misselijkmakend. En zoals ik al eerder heb aangegeven, komt onze premier er tot nu toe aardig mee weg. Maar hoe doet hij dat toch? Dat vraag ik me al een tijdje af.

Nou, daar geeft Pieter Derks eindelijk een goed antwoord op. Hilarisch tot op het bot, maar ook erg raak. Deze druktemaker valt bij Heks in de smaak!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Helaas staat er nog geen link online, waar je het item terug kunt kijken. Ik zal dus maar een klein transcript geven.

Het is niet zo moeilijk om aan mijn dochter uit te leggen, waarom Donald Trump zo raar doet, want ze heeft een zusje van 2 met vergelijkbare reflexen. Een uitleg over Rutte is echter meer complex.

Mark Rutte is de baas van Nederland, maar wil geen baas genoemd worden, want een baas is iemand, die bepaalt hoe dingen gaan en Mark Rutte wil het liefst niks bepalen.

Waarom hij dan per se premier wil zijn, geen idee, maar het werkt wel, want elke keer als er iets moeilijks aan de hand is laat hij iemand anders de baas spelen, zodat bijvoorbeeld Ludo de Jonge, Lodewijk Asscher of Menno Snel de schuld krijgt. Of hij vraagt een heleboel mensen om advies, zoals rondom de avondklok.

Hij wil de avondklok bijvoorbeeld invoeren en vraagt het OMT, die al maanden een avondklok adviseert, advies over zo’n avondklok, zodat zij nog een keer de avondklok kunnen adviseren! En Mark Rutte naar het OMT kan wijzen, zodat de Wappies met de koekenpannen naar het RIVM gaan in plaats van naar het torentje. Snap je? OK.

Dus Mark Rutte is stiekem de baas van Nederland.

Maar misschien dat hij dat volgende week niet meer is, want in de tijd dat Mark Rutte stiekem de baas was, zijn er mensen in grote problemen gekomen, omdat ze straf kregen, terwijl ze niks fout hadden gedaan. En daardoor zijn ze hun huis kwijt geraakt of konden ze geen eten kopen, omdat ze ook hun baan kwijt raakten…..

En Mark Rutte wist dat al een tijdje, maar hij wist het stiekem, want hij wilde het liefst dat niemand er achter zou komen, dus hield hij het zo lang mogelijk geheim door met een dikke stift op alle blaadjes te krassen!!!!

Gemeen he? Ja, en daarom zijn er nu heel veel mensen boos op Mark Rutte!

Normaal gesproken als een baas zulke grote fouten maakt, moet hij weg, zodat iemand anders het kan proberen op een andere manier te verprutsen, dat is wat we politiek noemen….

Maar Mark Rutte wil eigenlijk niet weg. Hij zegt dat hij eerst de mensen wil helpen, die in de problemen zitten, terwijl hij dat nou juist jarenlang niet gedaan heeft. Alsof de trainer van FC Emmen zegt, dat hij nog geen ontslag gaat nemen, maar eerst nog een wedstrijdje wil winnen.

Dat is nou juist het probleem, pannenkoek!

Maar omdat zoveel mensen boos zijn, moet Mark Rutte misschien toch weg, dus nu vraagt hij stiekem aan mensen in de 2e kamer of hij weg moet. Want volgende week is er een debat, dat is zeg maar een ZOOMgesprek maar met iedereen in dezelfde ruimte, en dan kan Mark Rutte worden weggestuurd.

Maar Mark Rutte wordt liever niet in het openbaar weggestuurd, dus als dat dreigt te gebeuren, stapt hij stiekem al zelf voor dat debat op, zodat ze niet meer boos op hem kunnen worden.

Wat zeg je? Ja, omdat hij zo van stiekem houdt, heel goed, je begint hem al te kennen.

En wie dan daarna de baas wordt? Mark Rutte!

Hij blijft dan de baas tot de volgende verkiezingen…….Normaal gesproken worden die dan zo snel mogelijk gehouden, maar nu worden die door de baas, Mark Rutte, uitgesteld, omdat er Corona is……..

Dus dan is hij eigenlijk langer de baas, terwijl hij de baas niet meer is. Maar hij blijft de baas, totdat we veilig verkiezingen kunnen houden, dat ga je misschien nog meemaken….

En wie is er na de verkiezingen de baas wordt? Waarschijnlijk Mark Rutte, want hij staat stiekem nog steeds bovenaan in de peilingen.

Waarschijnlijk vinden mensen het ook nog heel chic, dat hij symbolisch opstapt en dan toch gewoon de baas blijft.

Knap he? Nog vragen?

 

Heks ligt flauw van de lach aan het begin van de dag. Heerlijk! En ik heb ook weer veel geleerd. Ik snap eindelijk hoe Mark Rutte opereert: Stiekem is het woord! Dan nu naar buiten, want het zonnetje schijnt. Ik ga een kort rondje met de hondjes doen hier door de wijk. Straks komt Blonde Buurman een muis brengen.

‘Hij past niet door de brievenbus, hoe laat ben je terug?’ appt hij me vlak voor ik de deur uit ga. Ook zielig natuurlijk, zo’n muis alleen tussen de post en kranten. ‘Ik ben over een uurtje zeker weer thuis. Is het een lieve muis?’ piep ik terug vanuit het voorhuis.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Het is heerlijk buiten. Heks heeft een goeie dag met haar lijf. Alle gewrichten gewoon in de kom, waar ze thuis horen. Niet al teveel pijn en ongemak. Ik ga van plezier compleet uit mijn dak! Dansend loop ik door de steeg. Naar het hofje verderop, waar mijn blaffers een mooie drol draaien. Nog een plasje hier en daar, terwijl Heks met poepzakjes in de weer is…..

Dan gaat het verder naar het Vrouwekerkhof. Hier laat ik mijn dolle hondjes eventjes los. Als zotten rennen ze over het plein richting het pand naast de slager. Hier huist de worstenman. Hij draait worsten in plaats van drollen. Freya springt tegen de deur op. Is hij aanwezig? Doet hij open?

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Soms staat ze om 4 uurs ’s nachts tegen die deur te springen. Je weet maar nooit. Misschien kan hij ook niet slapen. Of is hij vroeg aan het werk…..

‘Hij is er niet, kom maar schatje,’ roept Heks van de andere kant van het plein. Enthousiast komt mijn hondje naar me toe rennen. Maar dan, oh wonder, de slager komt naar buiten, zijn schort besmeurd met elementen uit zijn eeuwenoude geheime worstenreceptuur. In zijn enorme hand met zeer toepasselijke worstvingers houdt hij een flinke stuk rookworst.

In een mum van tijd zitten mijn hondjes braaf naast elkaar de door de lucht vliegende traktatie op te vangen. Oh, wat vinden ze dit toch lekker. Warme worst, net uit de ketel! Er bestaat gewoonweg niets lekkerders. Ook Heks is er dol op!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik maak zoals altijd een kletspraatje met de slager. Dan neem ik afscheid, ik moet naar huis. Ik krijg bezoek.

‘Wacht even, Heks,’ roept de worstenman, ‘Ik heb nog iets voor je.’ Hij verdwijnt voor korte tijd in zijn magische laboratorium, maar komt al snel weer tevoorschijn met de rest van de rookworst, het stuk, dat mijn hondjes hebben verorbert mist, maar verder is het ding nog vrijwel intact, ‘Kijk, die is voor jou! Hebben ze thuis ook nog wat….’

Zo loop ik met een stomende rookworst en twee happende hondjes richting huis. Ik probeer ze weer aan te lijnen, niet te doen. Telkens als Freya bijna vast zit springt ze richting worst. Die zweeft boven mijn hoofd in mijn linkerhand, terwijl mijn rechterhand verwoed pogingen tot aanlijnen doet.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Hahaha,’ hikt een vuilnisman, die net op het pleintje de vuilnisbak met hondenpoezakjes leegt. Hij heeft het hele tafereeltje met de slager gade geslagen. Een grote grijns ligt op zijn vriendelijke gezicht. ‘Dit is de lekkerste worst van Leiden en omstreken,” vertrouw ik hem toe.

En het is waar! Deze slager heeft regelmatig nationale wedstrijden gewonnen met zijn bekroonde worst. Maar ik betwijfel of de Marokkaanse vuilnisman het met me eens is. De worst is volstrekt niet halal. En ook nog eens bereid met uitsluitend eersteklas varkensvlees…..

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Kijk, wat ik van de slager heb gekregen,’ trots laat Heks de worst een kwartiertje later aan de Blonde zien, ‘Ik denk dat hij me leuk vindt, maar hij is getrouwd. Dus dit is de enige worst, die ik ooit van hem zal krijgen,’ grap ik er achteraan. We liggen in katzwijm van de lach.

Wat een heerlijke dag. Zie ik zomaar weer eens een levend wezen hier in Huize Heks. Weliswaar bemondkapt, maar toch. ‘Bakkie koffie? We kunnen buiten zitten, het is heerlijk weer!’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Even later zitten we saampjes aan een bakkie leut. Paar meter ertussen, frisse lucht. Ja, je moet zo voorzichtig zijn met dat klote virus en nu ook nog eens die engelse variant. Heks houdt haar mondkapje op. Die koffie drink ik straks wel op.

‘Wil je me met een vervelend klusje helpen? Ik heb iemand een tijdje geleden veel geld betaald voor iets, maar het product is nooit geleverd. En nu krijg ik dat geld niet terug… Het is nogal een ingewikkeld verhaal en de tegenpartij is nog chaotischer dan ik, indien mogelijk. Die persoon heeft een hele andere kijk op de zaak. Ik kan echter bewijzen, dat ik gelijk heb. Ik wil het vooral graag goed oplossen, maar ik heb wat hulp nodig.’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Op zijn droge commentaar, dat het nog niet mee zal vallen om dit voor elkaar te krijgen reageer ik verrassend anders dan normaal.  ‘Nee, ik ga hier echt werk van maken. Ik ben gewoon enorm veranderd de laatste jaren. Vroeger liet ik zulke dingen altijd maar zitten, ik heb eindeloos aan het korte eind getrokken, maar die tijd is voorbij…’

Mijn oude vriend zegt toe me te gaan helpen. Hoera. Hij is de man van lijstjes en overzicht. Met zijn hulp komen we er wel uit.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Even later stapt hij weer op. Zonder muis. Die ligt op de keukentafel in een plastic zakje te wachten, totdat ik hem aansluit op mijn oude Windowscomputer. Ik ga op zoek naar bewijzen, dat ik mijn studieschuld aan mijn moeder al een keertje heb afgelost.

Iemand wil namelijk, dat ik dat nog een keertje doe. Hij heeft aan mijn zwaar demente moeder gevraagd of ik die schuld nog heb en zij zei ja. Belachelijk natuurlijk om haar dat nu nog te vragen. Weet zij veel……  Ze weet van niks meer! Als je haar vraagt of de lucht groen is zegt ze ook ja!

Nee, Heks is klaar met dit soort oneerlijke praktijken. Ik ga op zoek!

Maar niet nu. Ik besluit om even te lunchen, voordat ik lekker op stap ga met mijn beestjes. Ik check mijn telefoon. Kras heeft gebeld, dat doet ze bijna nooit. Ik ben toevallig juist van plan om haar straks spontaan op te halen voor een gezellige uitlaatronde, maar besluit haar toch maar eerst te bellen. Misschien er iets aan de hand.

Als ze mijn stem hoort barst ze in huilen uit. ‘Ik ga Lucas laten inslapen,’ snikt ze. Lucas is haar geweldige stokoude Brak. Bijna 17 is meneer alweer. Doof en blind, maar nog uiterst tierig. ‘Het is echt klaar met mijn ventje, Heks, vanmorgen trof ik hem zo ellendig aan. Het is gedaan… Om half vijf komt de dierenarts…’

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Zo neemt de dag dan een hele andere wending. Opeens spoed ik me naar mijn vriendin om haar bij te staan op dit oh, zo moeilijke moment. Je weet, dat het er aan komt, maar het komt toch altijd onverwacht….

Als de dierenarts weer vertrokken is, gaan we met haar overgebleven hondje Lotje en mijn monsters een flinke ronde om de golfbaan lopen. Zo gek, dat Lucas er niet meer bij is. Gelukkig is hij heel vredig ingeslapen. Geen eindeloos gevecht zoals met Ysbrandt indertijd. Het was echt zijn tijd.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

‘Fijn dat je er bij was, Heks,’ zegt Kras bij het afscheid. Ja, door de jaren heen zijn we hele goede vriendinnen geworden. Heel soms botsen we, maar meestal lachen we ons een ongeluk samen. En als er iets is, zijn we er voor elkaar. Altijd. Zoals laatst, toen mijn vriendin de non overleed. Toen was Kras er voor mij.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Eenmaal thuis zet ik Freya onder de douche. Ze is zo zwart als een tor. VikThor is aan het eind van de wandeling in de Zijl gesprongen, maar mijn pup is daar nog te klein voor. ‘Wat een dag, vol ups en downs. Ik ben kapot,’ mijmer ik, terwijl zwart water in het doucheputje verdwijnt.

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Ik rol mijn hondje in een handdoek en wrijf haar lekker droog. Dan meldt VikThor zich nog eventjes. Hij wil ook lekker worden afgedroogd…. Douchen haat hij, maar in een handdoek worden rond gerold vindt hij dan weer heerlijk!

Ik voer tot slot mijn veestapel, warm mijn eigen maaltje op….. en plof in bed. Ik zak in een diepe slaap. Uren later kom ik weer boven drijven. Vandaag doe ik niks meer. Op een uitlaatronde na straks. Het is mooi geweest. De koek is op.

Maar de worst nog niet!

De link staat intussen online: Pieter Derksen over Rutte, aanrader! Hilarisch!

©Toverheks.com

©Toverheks.com

Heks suist dagenlang in een baan om de aarde na een flinke inwendige ontploffing. Gelukkig zie ik het licht. Neem ik het weer licht. Die oplichter. Bovendien doe ik iets, dat ik veertig jaar geleden had moeten doen: Ik neem echt afstand. Dat geeft verlichting…….

Tegen het einde van mijn retraite ben ik behoorlijk ziek. Niemand merkt er iets van, behalve ikzelf natuurlijk. Plotseling ren ik weer vanouds ’s morgens non stop naar het toilet. Ik val kilo’s af. Gewrichten hangen massaal uit de kom. Mijn huid is in een maanlandschap veranderd. Jeukende bulten, belachelijke bobbels en kriebelige kraters hebben zich in mijn gezicht en op mijn armen genesteld.  

Het wordt de hoogste tijd, dat Heks naar huis gaat. Dat ik weer normaal kan eten. Dat ik niet meer door een tent hoef te kruipen met al die gewrichten uit de kom. Dat ik weer eens door een fysiotherapeut uit de knoop kan worden gehaald.

Maar ja. Heks heeft werkelijk geen zak zin om naar huis te gaan. Ik wil wel graag mijn beestjes weer zien. Ook verheug ik me op mijn eigen bedje. Maar ik weet natuurlijk best, dat eenmaal thuis de euforie van zo sterk verbonden zijn met medemensen snel voorbij is. 

In het dagelijkse leven zijn mensen niet zo mals. Ze gunnen elkaar niet zoveel. Van het asociale egocentrische gedrag van de gemiddelde mens kots ik al jaren. En na een verblijf in zo’n fijne omgeving slaat dat hopeloze gedrag je extra hard om de oren.

Als ik een dag terug ben raak ik al slaags met een geitensok in de biowinkel. Heks staat rustig appel/perensap te zoeken tussen alle appelsap, als een rare broodmagere gare gluut van een vrouw  me bruut opzij stompt en snel de laatste exemplaren onder mijn handen vandaan grist. Ze trekt ze nog net niet uit mijn vingers, maar het scheelt niet veel.

‘Jij zoekt zeker ook de appel/perensap,’ wrijft ze haar minne actie er nog maar eens eventjes in. Snel maakt ze zich met de laatste flessen uit de voeten. 

Typerend. En wie trekt er weer eens aan het kortste end?

Maar goed, ik weet dus prima wat me te wachten staat als ik weer thuis ben. Met die wildvreemde eigengereide rare geit is op zich goed te leven, maar helaas zit mijn persoonlijke cirkel ook boordevol zulke gezegende gekken. Die grabbelen, grissen en uit handen trekken. 

En als ik opnieuw mijn studieschuld zie staan op mijn belastingaangifte, terwijl ik hem al heb afgelost, zijn de rapen gaar. Dagenlang ben ik van slag. Iedereen in het gezin heeft zijn of haar opleiding betaald gekregen, behalve ik. En nu dit weer. Wat een klotefamilie heb ik toch. Ze gunnen me ook niks.

Pas een week later zie ik er de lol van in. Krijg ik oog voor het absurde van de hele situatie: Heks is waarschijnlijk de enige in de hele wijde wereld, wiens ouders verdienden aan haar studie! Enorm lachwekkend, toch?

Als jonge vrouw zat ik handenwringend bij de decaan. Ik had geen beurs, want mijn ouders verdienden veel te veel. ‘Je moet naar de rechter en verklaren, dat je ouders je ouders niet meer zijn,’ was haar advies, ‘Alleen als je officieel afstand neemt van die mensen, krijg je een beurs.’

Heks kreeg dat natuurlijk niet voor elkaar. Ze gaven me dan wel geen rooie rotcent, noch steunden ze me in mijn studentikoze bestaan, ik hield wel degelijk van die mensen. Bovendien is Heks altijd belachelijk loyaal geweest. Je moest echt jarenlang rechtstreeks in mijn bek schijten voordat ik ging protesteren……

Pas tegen het eind van mijn studie waren mijn ouders bereid een volstrekt uitgeputte Heks een minuscuul bedrag te lenen. Vlak voordat de ME me definitief tegen de vlakte sloeg.

‘Heks, maak je niet druk, het is een studieschuld van niks. Dat is dan weer het voordeel van het feit, dat ze niet van zins waren je veel te lenen. Laat staan iets te geven. Je hebt het leeuwendeel van je studie destijds zelf bij elkaar gesopt en geboend. En geserveerd….’ reageert een goede vriend laconiek. Hij heeft gelijk!

‘Wij kunnen niet tegen onrecht, dat is ons probleem,’ sombert de Don later aan de telefoon. Daar zit wat in. Heks heeft bijvoorbeeld een flinke schuld bij de sociale dienst, omdat ik al ziek was, toen mijn vader overleed. Al het geld, dat ik toen kreeg uitgekeerd, moet weer terug die sociale pot in, omdat ik plots recht op een erfenis had.

Ik kreeg die erfenis niet. Maar ik heb dus wel die schuld.

Daar zul je me echter nooit over horen. Dat geld komt een ander ooit weer goed van pas. Het is een veel groter bedrag dan die stomme studieschuld, maar het doet me helemaal niks. Sterker nog: Ik ben blij, dat ik een dergelijke schuld heb en niet eentje wegens speculeren met huizen bijvoorbeeld.

Heks heeft geen medelijden met dat soort hebberige schulden. Ik ken een heel inhalig mannetje, die heel veel geld naar zich toe heeft geharkt ten koste van anderen, wat hij er vervolgens op zo’n manier doorheen joeg. Ging hij zielig doen tegen de mensen die hij had benadeeld! Waaronder Heks…..

De werkelijke wereld is nogal een kluif. Mijn wens als kind om waarachtig te leven en ook de donkere kanten te leren kennen is echt uitgekomen. Maar intussen mag het wat mij betreft wel wat minder. 

De laatste dagen in Plum klitten de leden van mijn tijdelijke familie enorm bij elkaar. We zijn niet bij elkaar weg te slaan. Het is alsof iedereen weet, dat het weer sappelen wordt zodra je thuis bent. 

Intussen zit ik weer wekelijks dagenlang alleen te koekeloeren. Knuppel ik me met mijn afknaplijf een weg door die eenzame ruimte. Ik mis mijn tijdelijke Plumfamilie!

Het zou zo fijn zijn om elkaar eventjes te zien. Het zou zo fijn zijn om even bij elkaar te zijn……..


Rotouders en een moeilijke jeugd vol agressie kunnen een sterk mens van je maken hoor ik vandaag. Het kan je ook breken en kapotmaken. Als je je verhaal binnen houdt. Of is dat gewoon onzin?

Vanmorgen kijk ik per ongeluk naar Koffietijd. Ik heb het aanvankelijk nauwelijks in de gaten. Mutsige dames in hippe tuttebel jurkjes. Bekende Nederlanders te gast waar ik nog nooit van gehoord heb. Snel wil ik weer wegzappen, maar ik kan de afstandbediening niet vinden.

Een acteur is aan het woord. Als ik hem later google blijkt het om Dirk Zeelenberg te gaan. De man heeft een boek geschreven. Een autobiografie nog wel. Hij durft! Het gaat namelijk over zijn moeilijke jeugd met ellendige en agressieve ouders. Loretta Schrijvers interviewt er lustig op los. Ze stelt de ene stomme vraag na de andere.

Ze heeft een tuttig tijgertruitje aan. Knalgroen. Heks heeft een hip rokje van precies dezelfde stof in de kast hangen. O jee. Dat is even schrikken……

‘Het is autobiografisch, maar de meeste mensen houdt je in de anonimiteit. Dat geldt niet voor je ouders. Die worden met naam en toenaam genoemd. Je had een rotmoeder en je vader sloeg. Is dat niet een beetje een oneerlijke strijd? Wat kunnen je ouders hier nu mee? Iedereen weet het nu ook nog eens……

Die mensen leven dus nog gewoon. Hij heeft niet gewacht met de vuile was lukraak op straat gooien tot ze er geen last meer van zouden hebben. Heks zou dat nooit voor elkaar krijgen. Het kost me al moeite om zoiets te zeggen over iemand die al vijfentwintig jaar dood is. Geboeid kijk ik verder.

‘Ik ben intussen zevenenveertig, ik heb echt geprobeerd om er met mijn ouders uit te komen, maar dat is helemaal niet gelukt. Het interesseert hen weinig. Ze willen er niets mee. Ik kan het lekker uitzoeken. 99% van de ouders houdt van hun kinderen volgens mij. Mijn ouders horen bij die ene procent die dat niet doet…..’

‘Jeetje,’ roept de andere presentatrice wiens naam ik niet weet, ‘Wat verschrikkelijk. Dat lijk me zo moeilijk!’ Ach ja. Het is moeilijk. Want tegennatuurlijk. Ouders horen onvoorwaardelijk van je te houden. Je te steunen en te respecteren. Als dat niet zo is wordt het nooit wat met je.

Zou je denken.

‘Ik ben er sterk door geworden. Door die moeilijke jeugd heb ik me enorm ontwikkeld. Ik heb aan alle kanten geprobeerd om het goed te krijgen met mijn ouders, maar dat is niet gelukt. Daar ben ik dermate moe van…..Het doet me meer verdriet om hen te wel zien dan om hen helemaal niet te zien…..’

En dat allemaal op televisie. Bij koffietijd. Wedden dat zijn moeder zit te kijken?

Rotouders. Je ziet het niet aan hun neus. Vaak heeft de buitenwacht niets in de gaten. Kinderen zelf zijn eindeloos loyaal. Bijvoorbeeld ‘Ik ben van de trap gevallen,’ in plaats van ‘Mijn kleerkast van een vader heeft mijn slaapkamerdeur ingetrapt en me bewusteloos  geslagen,’ zeggen tegen de huisarts is een bekend fenomeen.

En vaak denken die mishandelde kinderen ook dat dit normaal is. Dat alle ouders slaan. Dat ieder kind regelmatig in elkaar wordt geramd.

En het is natuurlijk hun een schuld. Het kind zit fout. Ben je boksbal en zondebok. Zie dan nog maar eens iets van je leven te maken. De acteur heeft het in dat opzicht niet slecht gedaan. Hij loopt nog steeds gezond en wel rond.

Veel mensen met zo’n verleden ontwikkelen een auto immuunziekte of hevige pijnklachten naar het schijnt. Ben je al door het leven geslagen, steekt je eigen lijf nog een mes in de wonde. En richt je afweersysteem zich ook nog eens tegen je…….

Hoe ga je met zo’n jeugd om? Schiet die man er iets me op? Of kun je toch maar beter je bek houden. Heks weet het niet. Als je je kop houdt dan blijven je agressors vrolijk over je heen te walsen. Want de gemiddelde mens is niet geneigd iets aan zichzelf te doen en zulke patronen zijn erg hardnekkig.

Maar om nu bij koffietijd te gaan zitten met je verhaal? Die brave nationale roddelshow? Dat gaat wel ver.

Vijf gevolgen van een slechte jeugd.