Deze poster hing bij de Albert Heijn in Nibbixwoude

Wie mist mij?

Ik loop op de dorpsstraat   59 – 69

Vanmorgen heel vroeg is die kleine ThayThay onder het mes geweest. Hij lijkt er weinig last van te hebben. Vanmiddag was hij een beetje zielig, maar nu dartelt hij alweer door het huis en observeert Ferguut.

Enthousiaste vrijwilligers

Aan het eind van de ochtend belde ik met de dierenambulance in Hoorn. De vrouw, die ik sprak werd helemaal enthousiast van het verhaal van de dolende ridder. En het wonder van zijn thuiskomst. Ze heeft mijn blog van gisteren op hun Facebookpagina gezet. Dat heb ik gemerkt. Half Noord-Holland is het verhaal van deze wonderboy komen lezen….

Ze vertelde me, dat het nog een hele klus was geweest om mijn schatje te vangen. De eerste poging mislukte, hij wist weer te ontsnappen. Uiteindelijk is het met heel veel moeite bij de tweede poging toch gelukt. Ze benadrukte nog extra het belang van een chip. Dat onderschrijf ik volledig. In het dierentehuis in Hoorn kost het een appel en een ei. Nog geen 15 euro meen ik me te herinneren.

Dus chippen

je katten, honden en kippen

Daar kan geen zoeksite aan tippen….

Zij gaven me ook het adres van de man, waar Ferguut toevlucht had gezocht in de barre omstandigheden van zijn queeste.

Katman houdt van katten

Vanavond sprak ik de man, die Ferguut heeft gevonden. Of beter gezegd: De panter heeft hem uitgekozen. Brutaal sloop hij op een nacht binnen door het kattenluik en richtte een enorme kattenbrokkenravage aan tijdens zijn vreetfestijn.  Een whiskasorgie. Hij was natuurlijk uitgehongerd. De vinder heeft zelf katten. Er stonden dus een aantal bakjes voer. Het contact was gelegd.

Hierop volgde een periode van aarzelend aftasten. De Katman uit Nibbixwoude zette iets te eten buiten, de Ridderkat at zijn buikje rond. Begon steeds vaker te komen. Kwam dichterbij. Liet zich voorzichtig aanhalen. Maar niet oppakken en in een mandje stoppen. Katman wilde naar de dierenarts gaan om het monster te controleren op een chip. Onmogelijk. Zodra hij probeerde Ferguut in een vervoersmand te stoppen, brak de pleuris uit. Het gitzwarte bakbeest liet zich niet verbakken. “Jee, wat is hij sterk’, verzuchtte de man aan de telefoon.

Zo had Ferguut de laatste twee maanden een bondgenoot. Een vriend in nood en iemand, die dol op hem was. Wat een geluk bij een ongeluk had die gozer!

Wat hij de maanden daarvoor allemaal heeft uitgespookt blijft een raadsel…

Katman heeft twee katten en die hebben wel eens mot. Ferguut kon het prima met allebei vinden! Ze hadden het gewoon gezellig met z’n drietjes! Hopelijk gaan ze hem niet teveel missen…

We prefereren gewoon een triootje

Uiteindelijk is de dierenambulance gekomen om het monster te temmen. Katman voelde zich wel een verrader, toen de kamerplanten om zijn oren vlogen. Ferguut gaf zich niet zonder slag of stoot over. De kat raakte gestrest en dat had zijn nieuwe vriend hem graag bespaard. Hij wilde gewoon zeker weten of er geen baasje liep te zoeken naar deze speciale kater.

En er liep een kattevrouwtje te zoeken. Al ruim vier maanden. Dagelijks stuurde ze in gedachten magische heksen-smsjes naar haar vermiste kater en schietgebedjes naar de Heilige Grote Kat. Zonder resultaat. helaas….

In het asiel hebben ze de chip ontdekt en dit baasje gebeld. Wat was ik blij!!!!

Slaap lekker

Katman zei, dat hij Grote Poes, zoals hij hem noemt, weer uit het asiel had gehaald, als niemand zich had gemeld. Hij houdt van mijn monster. En ik weet zeker, dat het wederzijds is.

Misschien komt hij hem een keertje bezoeken. Dan kunnen we hier allemaal de Grote Vriend van Grote Poes zien. Zijn handlanger in al die avonturen. Zijn tijdelijke thuishaven.