Bruid in een deuk: Oh, oh, wat leuk. Behalve als jij die bruid bent. Pleidooi voor kipfilet in je lingerie. En een onderzoek naar anticiperend creperen. Van vermoeidheid!

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Steek je tong eens uit,’ commandeert mijn acupuncturist, ‘Nou, dat valt me reuze mee. Ik heb het wel erger gezien bij jou.’ Mooi zo. Ik voel me slechter dan het met me gaat. Vooruit dan maar. Ik lig elke dag uren bewegingsloos op bed en heb de grootste moeite om aan mijn hondenuitlaat quotum te komen. Maar het kan erger.  Ook al erger ik me suf aan mijn gebrek aan energie: Ik kan er veel erger aan toe zijn. Een schrale troost.

Momenteel krijg ik nog geen deuk in een pakje boter geslagen. Lijkt me overigens leuk. Zo’n deuk slaan. En dan daarna in een deuk liggen. Deuk is sowieso een leuk woord. Behalve als er zo’n deuk in je BH zit. Op je trouwdag. Twee deuken naast elkaar. Erwten op een plankje verstopt in een loze bustier. Daar was laatst een bruidje loos……

Vandaag gaat mijn vriendinnetje Joy haar trouwjurk uitzoeken. Vandaar deze vreemde associaties. Gisterenavond kwam ze even langswaaien met allemaal opgewonden bruidsverhalen. Ze liet me foto’s zien van haar favoriete jurken. En van de noodzaak om goede lingerie onder je droomjurk te dragen.

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

‘Kijk maar, er zitten gewoon twee flinke deuken in haar borsten,’ ze wijst op haar telefoontje naar de betreffende trouwlustige in een bruidsblad, ‘Alsof er een iemand met een reuzenvinger in heeft zitten prikken. Op haar trouwdag! Het is overigens werkelijk een prachtige jurk. En een schitterende bruid. Zonde toch?’

Heks moet lachen. Hoe is het mogelijk? ‘Heeft dan niemand haar gewezen op het nut van een paar goeie kipfilets in je decolleté? Elke vrouw moet toch een setje in haar lingerielade hebben liggen….’ We ginnegappen nog een tijdje over wat je allemaal in je BH kunt stoppen om dit soort rampen te voorkomen. Ja, het leven van een platte vrouw gaat niet over rozen…..

‘Wie gaan er allemaal mee naar de bruidsboetiek?’ Heks is best nieuwsgierig. Hoewel zelf niet erg trouwlustig. Een eindeloze opsomming volgt. Alle betrokken oma’s, een paar moeders, een pittige schoonzuster en een lekkere authentieke relnicht…….. ‘Mijn beste vriend!’

Wat een uitgelezen gezelschap. ‘Hoe meer mensen je meeneemt, hoe moeilijker de keuze volgens de vrouw van de bruidswinkel,’ Joy lacht stralend. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd wat haar betreft, ‘Oh Heks, het is toch zo spannend. Ik doe geen oog dicht vannacht, dat weet ik nu al.’

Heks doet al nachten geen oog dicht. Mijn lijf wil maar niet slapen. Behalve op momenten dat het niet uitkomt. Aan het begin van de avond of ’s morgens na negen uur. ‘Ik ben toch zo moe, schat, en dat went nooit.’

‘Nou, Heks, bij het idee dat ik morgen vrij ben voel ik me heerlijk fit. Normaal lig ik op dit tijdstip al uitgeteld op 1 oor. Dan kan ik om negen uur ’s avonds al geen pap meer zeggen….. Maar nu ben ik super energiek! Grappig toch?’

‘Ha, dat fenomeen ken ik, daar heb ik toevallig net over na zitten denken. Ik zou laatst met iemand op stap gaan, maar bij het vooruitzicht liep ik leeg als een ballonnetje. Ik kreeg echt mijn ene been niet meer voor het andere en werd daarbij ook nog eens strontchagrijnig.’

‘Die persoon heeft heel veel problemen en die krijg ik dan een paar uur onverdund over me heen gestort. Diegene kan er zelf niets aan doen. Het wordt hem aangedaan. Het leven is gewoon met enige regelmaat heel unfair…..’

‘Onlangs heb ik twee dagen finaal onderuit gelegen na een overigens heel gezellig gezamenlijk uitje. Ik kwam toen echt ziek van moeheid thuis! Deze keer echter lag ik van te voren al helemaal om. Echt ziek, zwak en misselijk. Met het bijbehorende slechte humeur. Ik werd als het ware anticiperend moe. Zodra ik de afspraak cancelde voelde ik me weer kiplekker. Bizar toch?’

‘Nou, inderdaad. Haha, wat zeg je dat mooi, anticiperend moe,’ mijn vriendin kauwt als het ware op de woorden. Zorgvuldig proeft ze ze nog eens,’ Anticiperend moe. Hihihi. Echt heel grappig.’

Ja het klinkt geinig, maar het verschijnsel op zich is niet bepaald leuk. Heks is vaak anticiperend moe. Bij voorbaat put iets me al helemaal uit. Het idee vind ik al teveel. Goddank krijg ik van sommige dingen juist weer energie. Zoals van zingen.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Elke week zit ik scheldend in de auto op weg naar mijn koor. ‘Rijd eens door, idioot,’ sis ik tegen een buitenlandse toerist, die de weg kwijt is,  ‘Hoepel op voor mijn neus vandaan. Kun je eigenlijk wel autorijden, halve zool. Kijk nou toch wat een stumper achter het stuur.’ En ga zo maar door.

Na een uurtje zingen trek ik helemaal bij. Op de terugweg zit ik te jubelen in mijn kanariepiet. Indiase zang resulteert in iets dergelijks, maar dan in het kwadraat. Zingen is een wondermiddel voor mijn humeur. Het schijnt ook je cortisolniveau te verlagen, een probaat middel tegen stress en uitputting en ook nog eens goed voor je weerstand!

Heks voelt zich wel schuldig dat ze bepaalde dingen niet meer opbrengt. Zoals eindeloos naar de ellende van anderen luisteren en die ander steunen in diens problematiek. Er voor de ander zijn. De ander opbeuren……

Kortom: Grensoverschrijdend gedrag omdat je die ander graag mag.

Goed voor een ander zorgen betekent soms slecht voor jezelf zorgen. En daarin is iets aan het veranderen bij Heks. Het voelt nog wel heel gek. Koos ik vroeger zonder morren moeiteloos voor de ander: Nu zorg ik eerst maar eens goed voor mezelf. Althans, dat is de bedoeling. Daar zet ik op in. Dat ben ik aan het proberen en aan het leren. Ook al is de weg bezaaid met zielige leeuwen en trieste beren……

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

 

©TOVERHEKS.COM,

©TOVERHEKS.COM,

Al doende leert men en een beetje heks zet de boel graag op zijn kop! De tweede dag met Sherry Whitfield en Synergy is top! Daar kan geen theorieboek tegenop!

De tweede dag met Sherry Whitfield en haar stenen vriend Synergy ligt alweer bijna twee weken achter me. Het leven dendert maar door en ik schrijf er nog maar zelden over. Ik kom er stomweg niet aan toe.

Die tweede dag gaan we aan de slag met het bouwen van kristallen grids. Een heksig klusje. Een kolfje naar mijn hand ook nog. Ik heb kilo’s kristallen meegenomen. Ook mijn collectie Pleiadische schijven heb ik van stal gehaald.

Sherry verrast ons met een kristallen veld dat hopeloos uit balans is. Ze laat ons raden waar de onbalans zich bevindt. Sommige mensen reageren geschokt. Waarom moet dat veld zo disfuctioneel zijn? Wat is daar de bedoeling van? We worden niet goed van dat gewubbel en gewobbel zo vlak voor onze neus……

Sherry trekt zich niets van ons aan en laat het veld uiteindelijk voor wat het is. Teneinde het weer te ontbinden……  Ja, een goeie heks zet de zaken graag op zijn kop!

We worden geïnstrueerd hoe we zelf een grid kunnen bouwen. Vervolgens mogen we aan de slag met onze eigen persoonlijke stenen en de bergen kristallen van de onvolprezen dames van de  organisatie: Ze hebben zich een ongeluk gesjouwd!

Heks bouwt een mooi veldje. En nog eentje. Tot slot gaan we in groepjes aan de slag. Superleuk om te doen en het resultaat mag er zijn.

Al doende leert men en Heks leert heel veel deze dag. Ik snap nu ook waarom mijn bloemwerk in het verleden altijd zo uitstekend was. Ook daarin paste ik dezelfde principes toe! Misschien moet ik maar eens velden met kristallen en bloemen gaan maken…….

‘Denk aan een jong kind of een dier als je je hart wilt openen,’ is iets wat Sherry steeds herhaalt als ze ons instrueert rondom het werken met kristallen schedeltjes, ‘Niet aan volwassenen denken! Veel te complex die relaties. Een klein kind of een geliefd dier!’

Ik denk regelmatig terug aan haar wijze woorden. Het ligt dus niet aan mij dat ik mijn medemensen niet te harden vind vaak. Volwassenen zijn gewoon hopeloos over het algemeen. Of op zijn minst erg complex. Ikzelf incluis…..

Nog steeds breng ik de meeste tijd met mijzelf door. Ik voel niet de minste behoefte aan gezelschap. Een paar uitzonderingen daargelaten. Het is me te vermoeiend. Te ingewikkeld. Te verwarrend…… Het vraagt teveel van me.

Het wordt me door sommigen niet in dank afgenomen, maar dat moet ik maar naast me neerleggen. Je kunt het nu eenmaal niet voor iedereen goed doen. En sinds ik dat niet meer probeer doe ik het in elk geval veel beter voor mezelf. En dat is ook wat waard.