Hoera voor LHBTI deel 1: Helaas pindakaas, je bent gewoon een Johan Derksen (simpele ziel zonder verstand en ballen) als je kwaad wordt, omdat iemand je uitscheldt vanwege je geaardheid. Is toch zo? Heb je dan geen lol in je slachtofferrol? Ellie Lust is een must. Mevrouw Lust brengt hopelijk rust in het homofobe kippenhok van Voetbal Inside……

Afgelopen maandag kijk ik naar een programma van Ellie Lust. Heks is fan van deze dame. Het is een compleet ander typje dan ik. Ik vermoed, dat ook ons gevoel voor humor mijlenver uit elkaar ligt. Maar vergaande eerlijkheid is een grote gemene deler tussen deze rasagente en Heks.

In ‘Ellie aan de verkeerde kant’ gaat Ellie op zoek naar anti-homogeweld. Ver hoef je dan niet te zoeken, zet de TV maar aan en stem af op een programma met Johan Derksen. Dit gemankeerde brulaapje met die hap ouwe zuurkool onder zijn neus probeert zijn gebrek aan geslacht (waxinelichtje?) te compenseren door het doen van hele foute homofobe uitspraken.

Beter smeerde hij zijn lul in met pindakaas en liet hij zich aflikken door een straathond. Zijn pindakaaslul in een pindakaasstraathond.

Maar goed. Ik wil het helemaal nog niet hebben over Johan Derksen. Eerst wil ik de loftrompet steken over Ellie Lust. Een super leuke dame met het hart op de goede plaats. Als ik niet overwegend hetero was werd ik accuut verliefd op haar. Wat een lekker ding.

Ellie praat in haar programma met diverse slachtoffers van geweld tegen homo’s. Ja, slachtoffers. Van die mensen, die op hun bek worden geslagen om duistere redenen door agressors.

Even voor de duidelijkheid: Het is geen rol. Een rol speel je in een toneelstuk. Of op televisie in het gemiddelde achterlijke voeltbalprogramma. Je kunt bijvoorbeeld de rol van mysogyne flapdrol met een hap halfgare spaghetti onder een lelijke gok midden in een afzichtelijk gezicht spelen.

Nu is het al helemaal niet leuk om in elkaar geslagen te worden op straat. Het is Heks vier keer overkomen in haar leven. Niet omdat ik homo ben. Ik vermoed, omdat ik een sterk wijf ben. Dat kunnen sommige mannen niet uitstaan. Zo’n wijf moet eerst maar eens slachtoffer worden, daar kunnen ze wel mee dealen……

Als  je in elkaar wordt geslagen, omdat je niet van piemels houdt, of juist wel, of je voorkeur betreft een ferme flamoes en je hebt er zelf ook eentje, als je dus in elkaar geslagen wordt omdat je in elkaar steekt hoe je in elkaar steekt….. Vreselijk.

Het zou zoiets zijn, als wanneer Johan Derksen in elkaar geslagen zou worden, omdat hij graag zijn schaamhaar onder zijn neus draagt. Een persoonlijke voorkeur. Voor anderen misschien onbegrijpelijk, die laten het wel uit hun hoofd om zo’n pluk tabak onder hun neus te cultiveren. Maar Johan kan niet anders. Hij wist als baby al, dat hij die treurige hangsnor ambieerde.

Hij is hierin slachtoffer van zijn opvoeding vermoed ik……

De mishandelde homoseksuelen in Ellie’s programma hebben soms al heel veel achter de rug. Er is een vrouw, die vanuit een afschuwelijk homofoob land naar Nederland is gevlucht. Zo’n land, waar je geaardheid je het leven kan kosten. ‘Daar heb ik nooit zulke dingen meegemaakt. Maar hier in Nederland ben ik het ziekenhuis in geslagen….’

Ja shit, ze speelt die slachtofferrol ook echt geweldig, hè, Johan Derksen! Tot met een ziekenhuisopname aan toe! Daar kunnen de Johan Derksens (voetballende sukkels, stumperds) op het voetbalveld een puntje aan zuigen, lekker zuigen ja, als ze weer gaan liggen huilebalken na een trap tegen de schenen…….

Heks is ook een blauwe maandag lesbo geweest in haar jonge jaren. Ik ben wel eens met een vriendinnetje naar Parijs gelift om 14 juli te vieren. Wat een eye-opener! Plotseling werden we op straat omgeven door gezellige stevige pottenstelletjes, die ons massaal uitnodigden bij hen thuis.

Maar ’s avonds op het brandweerbal stonden er hordes mannen om ons heen te oreren, dat wij eigenlijk van hen waren. Ik kan me herinneren, hoe griezelig dat was. Alsof het feit, dat wij genoeg hadden aan elkaar hen het recht gaf om zich ons toe te eigenen….. Op te eisen! We waren blij, dat we heelhuids wegkwamen.

Je geaardheid is geen keuze. Heks heeft wat lesbische neigingen in haar spectrum, maar mijn voorkeur is overwegend hetero. Het advies van een kennis om maar lesbisch te worden, toen mijn relatie op de klippen liep een aantal jaren geleden, slaat dan ook nergens op. Je wordt niet dit of dat. Je bent het.

Heks werd ook verliefd op een dame. Daar staan tientallen verliefdheden op allerlei kerels door de jaren heen tegenover. Narcistische eikels ook nog vaak. Niks keuze.

‘Ik wist al dat ik van mannen hield, toen ik vier jaar oud was,’ vertelde mijn tweelingbroer me ooit. Zijn huidige man leerde Heks decennia geleden kennen als broodmagere hetero. Met vrouw en kinderen. We speelden in dezelfde theatergroep. Nu is het een beer van een herenheer. Van stand. Met bijbehorende buik!

 

Er zijn dus zoveel variaties en combinaties mogelijk tussen de mannelijke en vrouwelijk pool. Yin, yang! Zo leuk! Heel wat leuker dan die saaie hetero-wereld vol mannen met onsmakelijke hangsnorren.

Ellie is top. Heks is fan van Ellie. Ze slaat haar armen om de slachtoffers heen. Luistert naar hun verhaal. Iets dat Johan Derksen helemaal niet kan. Die kraamt alleen maar homofobe onzin uit. Blijkbaar groeit die morsige snor tot in zijn oren…….

Een jongen is door leeftijdgenoten volledig in elkaar geramd met een honkbalknuppel. Het heeft zijn leven bepaald. Hij krijgt een excuusbrief van de dader. De enige dader, waarmee het Ellie Lust lukt om contact te maken. De rest van de ‘helden’ van de homohaat geeft geen gehoor op haar verzoek.

‘Nee, het was zomaar in elkaar slaan met die honkbalknuppel. Gewoon omdat ik er zin in had. Uit baldadigheid….(Alsof dat normaal is…) Niet speciaal omdat je homo bent….’ liegt het kutjong alsof het gedrukt staat.

Tijdens zijn aanval met de knuppel schreeuwde hij namelijk dingen als ‘Vuile homo, pis homo, klote homo, rot homo, homo hoer…’ en ga zo maar door. ‘Allemaal scheldwoorden met homo,’ vertelt het slachtoffer.

Let wel: Hij speelt hier geen rol in een toneelstukje, Johan Derksen, hij is met een honkbal op zijn bek geslagen. Zouden ze bij jou ook eens moeten doen, Johan Derksen. Bovenop die snollige zeiksnor.

Dan begrijp je misschien dat niemand hier een rol speelt. Het is keiharde realiteit, zo’n klap op je bek. Omdat je geaardheid niet dezelfde is als die van de geweldige Johan Derksen.

Nu is Johan Derksen natuurlijk best dom. We zullen het meermalen moeten uitleggen vrees ik. Idealiter middels een goed gemikte klap. Op zijn gare tokus. Aanschouwelijk onderwijs zogezegd. Het slachtofferschap aan den lijve ondervinden. Kijken of hij het dan nog over een rol heeft. De flapdrol.

Maar omdat meer geweld niet wil propageren, wijd ik nog maar wat blogjes aan dit onderwerp. Aan Johan Derksen ook. Dat zit wel snor.

 

 

Om je dromen uit te laten komen moet je eerst wakker worden! Heks schrikt vandaag eens echt goed wakker van haar ‘worst nightmare’ zodra ze de voordeur uitloopt. Het zal me een worst wezen, want ik ben ontwaakt, dus: Mijn dromen gaan uitkomen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Vanmorgen sloom ik lekker langzaam op gang. Ik slurp mijn koffie, slemp mijn ontbijtje naar binnen, slof onder de douche door, sjacher mijn kleren bij elkaar, wurm me er in  om er dan in een slakkengangetje vandoor te gaan.

Net als ik mijn fietskar de deur uit manoeuvreer, fietst er een oude stakerige man langs het portiek. Hij ziet eruit als een eersteklas vogelverschrikker met zijn dunne vlassige haren wapperend rondom een felle adelaarskop. Met uilenkwaliteiten, want die kop draait nu hondertachtig graden mijn kant op, terwijl hij met een ruk zijn stuur omgooit. Even denk ik dat hij me omver gaat fietsen, maar dan zwenkt hij slingerend een zijstraatje in.

Vlak voor hij verdwijnt staart Catweazle me broeierig aan. Inwendig krijg ik een schok, want ik ken die vent. Helaas. Al jaren. Vroeger maakte ik zelfs altijd een praatje met die kerel. Uitgebreid. Stond ik soms wel een half uur te kletsen met een ongeduldig Varkentje naast me. Stortte hij al zijn ellende over me uit in combinatie met een update over de kwaliteit in uitvoering van alle klassieke concerten in de regio.

Soms fietste hij hele enden met me mee, al kakelend over muziek en rugby. Zijn grote passies. Alhoewel ik niet denk dat hij zelf ooit een voet op een rugbyveld heeft gezet: veel te gevaarlijk met zijn leptosome constitutie. ‘Tja,’ dacht ik altijd, ‘ Hij is wel erg raar en opdringerig, zelfs een klein beetje griezelig af en toe. Zolang hij maar niet weet waar ik woon.’

Ooit stond ik ’s morgens voor de deur van de Pieterskerk te wachten om op de valreep nog een kaartje te bemachtigen voor de Matthäus Passion. Dat is de eerste keer dat de man Heks aansprak. Hij ging zelf niet naar het concert, maar beweerde ook fan te zijn van klassieke muziek en Heks geloofde hem natuurlijk.

Ik geloofde vroeger bijna alles wat mensen me aan mijn neus probeerden te hangen. Tegen beter weten in vaak.

‘Jeetje Heks, er staat en vent heel raar naar je te staren. Echt loeren. Jasses, wat een griezel,’ Fiederelsje is er snel uit als ze de man een keertje spot tijdens de jaarlijkse nieuwjaarsborrel van de Gemeente Leiden. Pas als ik me omdraai om te zien wie het is, herken ik hem. Mijn muziekkennis. Gewoontegetrouw groet ik de man, maar ik tref een uiterst bevreemdende duistere indringende blik. Ik betrap hem er als het ware op.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Hij groet niet terug, maar verdwijnt snel in de massa. Als een duveltje zijn doosje weer in! Wat raar. Opeens ben ik helemaal klaar met die zot. Vanaf dat moment houd ik het voor gezien wat betreft de amicale gesprekken. Ik negeer hem gewoon.

Er volgt een tijd van stalkachtige acties zijnerzijds. Met enige regelmaat fietst hij me achterop en roept van alles. De vriendelijke zij het wat fanatieke en vreemde vogel waar ik ooit hele gesprekken mee voerde is totaal verdwenen. Er straalt een heel ander licht uit die te lichte blauwe kijkers. Een koud licht. Het verduistert de omgeving. Die blik slaat als een klamme hand om mijn hart.

‘Goddank weet die engerd niet waar ik woon,’ troostte ik mezelf dan maar weer, nadat ik hem ergens onderweg met moeite weer had afgeschud.

Het was nog in de tijd dat ik niets wist van narcisme. Psychopaten waren in mijn ogen onbegrepen mensen met pijn en verdriet. Heks was altijd allerliefst tegen de grootst mogelijke gekken en engbekken. Met enige regelmaat raakte ik hierdoor natuurlijk gigantisch in de problemen.

Gelukkig ben ik wat dat betreft echt wakker geworden. Best een ellendig proces, want je komt er opeens achter hoe je je hebt laten doen door allerlei lieden. Hoe je je hebt laten gebruiken.  Of afzeiken. Misbruiken. Noem maar op. Wakker worden in een boze droom.

Al enige tijd lijkt dit blog wel een scheldblog. Alle woede, die dit wakker worden met zich meebrengt moet gewoon ergens heen. Het vindt een verbale weg naar buiten.

Maar je kunt niet eeuwig kwaad blijven, Heks, doodzonde van je mooie magische leven!

‘De laatste tijd herken ik mezelf soms weer als mezelf, Heks’ de Don is ook door een kwade periode gegaan. De depressies waren bepaald niet van de lucht. ‘Dan ben ik weer heel eventjes in goede doen, zie ik de lol weer in van iets, heb ik weer leuke gesprekken met mensen….’

Herkenbaar.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Ook Heks maakt weer leuke dingen mee. Een geweldige flirt met een superleuke vent. Of een lieve attentie. Nieuwe ontluikende vriendschappen. Hulp bij allemaal kutklusjes. Na al die jaren in mijn eentje modderen!

Maandag komt mijn ex Blonde Buurman langs: Met hem had ik mijn langste relatie ooit. Een eeuwigheid geleden alweer. Wel volstrekt knipperlicht. Onze vriendschap is aanmerkelijk stabieler!

‘Heks, ik krijg meer tijd vanaf nu. Ik moet het wat rustiger aan doen, ik ben laatst gedotterd,’ ik schrik me een ongeluk als hij zijn verhaal doet, maar gelukkig is alles nu weer in orde. ‘Ik ga eerst een maandje vogeltjes kijken in Afrika, maar daarna kom ik je helpen. Zeg maar wat ik voor je kan doen,’ zijn blauwe ogen glinsteren bij het vooruitzicht drie weken door een verrekijker naar die veelkleurige kakelbonte afstammelingen van de dinosaurussen te koekeloeren.

Mooi zo. Hij wil natuurlijk het liefst mijn rommelige balkon onder handen nemen, maar mij doet hij het meest plezier met het inzetten van zijn administratieve vaardigheden. Het is een man van lijstjes, lijstjes en nog eens lijstjes. Daar kon ik me vroeger enorm over verbazen. Wie maakt er nu een lijstje met boeken, die je gelezen hebt met daarbij een codesysteem van plusjes, minnetjes en cijfertjes om te onthouden wat je er van vond. Dat onthoud je toch zo wel?

Sinds mijn whiplash piep ik wel anders. Had ik maar zulke lijstjes. Het zou nu reuze handig zijn.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘En als je financieel in de problemen mocht komen, dan kun je altijd van me lenen. Renteloos. voor onbepaalde tijd.’ Een hele prettige gedachte, zo’n vangnet. Vooral voor zo’n vrije-val-vis als Heks.

Nu ik wakker ben geworden verdwijnt de boze droom gestaag uit mijn systeem. Oude zoete verlangens sluimeren daaronder. Verlangens van het hart. Terwijl ik de ontmoeting met die nare man zo vlak voor mijn voordeur, de slechtste plek om hem te treffen, van me af schud fiets ik naar mijn fysiotherapeut. Ik moet eventjes wachten voordat ik aan de beurt ben.

In de wachtkamer valt mijn oog op de tekst ‘Om je dromen uit te laten komen moet je eerst wakker worden!’ Tijdens de behandeling komt de strekking ervan pas echt binnen. Het is niet zo erg om al die nare dingen onder ogen te zien. Je medemens te zien voor wat ie is.

Zoals je jezelf ooit onder ogen bent gekomen, heksje. In je eigen spiegel hebt gekeken. Je eigen donkere kanten hebt belicht. Het hoort bij echt wakker worden: Je kunt je ogen niet meer sluiten voor alles wat niet functioneert. Voor de pijn.  Al die ongewenste gevoelens en inzichten……

Zoals in Luigi Pirandello’s toneelstuk “Six personnages en quête d’auteur” ofwel “zes personages op zoek naar een auteur” de dochter van het disfunctionele gezin zegt: ‘En als ik mijn ogen niet meer sluit?’ Geprostitueerd door haar moeder en in die hoedanigheid bezocht IMG_0090.jpgdoor haar vader, rest haar weinig anders dan haar ogen te sluiten…….

De toneelschrijver Pirandello zelf was overigens een fascist. Over oogkleppen gesproken…..

Wakker worden.

Na de behandeling loop ik door het Leidse Hout. Overal politie. Hele stukken afgesloten. ‘Er is iemand met een mes bedreigd. Vandaar. Ze hebben zelfs een helikopter ingezet. Maar ik geloof dat ze em gevangen hebben….’ De vrouw tegenover me ziet er niet bepaald bang uit. Ze heeft dan ook zes hondjes bij zich. Dat scheelt.

‘Ben jij niet die kennis van Lampie? Weet je dat hij onlangs getrouwd is?’ Heks weet van niets. Sinds ik zelden meer in een café kom ben ik verstoken van dergelijk nieuws. ‘En had hij zijn klompen aan bij de ceremonie?’ Ik kan het niet laten, ik moet het weten…. ‘Nee, dat niet, maar hij zag er geweldig uit! Heel apart. Zijn vrouw ook. Het feest was hier in het Theehuis!’ ‘Wat leuk, met zijn jeugdliefde, haha, wie had dat twintig jaar geleden nu kunnen denken?’

Die Lamp is dus echt goed wakker geworden zo te zien: Zijn grote droom is uitgekomen!

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Heks viert ‘drie oktober’ samen met vrienden. Het weer laat aanvankelijk te wensen over. Toch vermaken we ons prima: De stad is van ons!

3-oktober04

Zondag regent het pijpenstelen. Tijdens mijn wandeling met VikThor begint het te hozen. Met bakken komt naar beneden. Mijn kleine hondje houdt moedig stand, maar als ik even later zijn vervoersmandje open maak klimt hij er vliegensvlug in: Ha! We gaan weer naar huis!

Een uurtje later fiets ik richting kroeg. Ik ga met vrienden naar een grappig Belgisch bandje kijken. Onderweg ploeter ik weer door een regengordijn. Het houdt maar niet op.

Bij ‘Café De Bonte Koe’ tref ik mijn dierbaren. De met plastic zeilen overkapte steeg is afgeladen vol ondanks het weer. Een aanzienlijk deel van dit gezelschap bestaat uit het vijfentwintig koppen tellende blaasorkest! En wat voor’n orkest! Ze zien er fantastisch uit.

Een paar uur genieten we van dit zotte gezelschap, waar ik achteraf nergens de naam van kan vinden. Zelfs niet in het overzicht van alle dit weekend optredende bands online! Worden onze zuiderburen nu gewoon gediscrimineerd? Oud zeer? Komt de val van Antwerpen weer boven tijden de viering van 3 oktober?

Na de zoveelste toegift en een polonaise door de steeg haasten we ons naar Huize Heks. Tot op het bot verkleumd. Snel knal ik een grote bak hutspot met klapstuk de oven  in. Dan trekken we een mega fles wijn open en storten ons op soep en stokbrood.

Wat een gezellige dag, ondanks het prutweer.

’s Avonds blijf ik lekker binnen. Overal om me heen hoor ik bandjes spelen, maar het is niet zo heftig en hard als op zaterdagavond. Ik val redelijk op tijd in slaap. Om half zeven verzamelt de fanfare alweer onder mijn raam. ‘Toet’ schettert de sousafoon opgewekt de buurt wakker. Gelukkig blijft het daarbij. Muisstil marcheren ze de straat uit…..

Even later loop ik alweer buiten met VikThor. Na zijn poepje en plasje haast ik me naar huis terug. Snel duik ik weer mijn bed in: Ik draai me nog een keertje lekker om!

’s Middags ga ik met Frogs en het hondje naar ‘Het Leidse Hout’. Mijn kleine mormel moet nodig wat energie kwijt! We laten hem lekker lopen en rennen. Daarna stop ik hem in zijn bench. Nu zijn wij aan de beurt. Samen met mijn kikkervriend loop ik de stad in. Ik heb me voor de gelegenheid fantastisch uitgedost. De Godin zelf danst in mijn gedaante. Het blijft niet onopgemerkt.

Van ‘U hebt het geluk om naast een schitterende vrouw te lopen,’ (een man tegen Frogs), tot ‘U ziet er werkelijk prachtig uit, maar zo loopt u ook’, (een vrouw tegen Heks), tot een dame van een kledingwinkel in Delft, die me aanspreekt op mijn fabeltastische kledingstijl en vervolgens met complimenten overlaadt……

Het gaat maar door!

Zo wordt mijn ego grondig is opgepept. Ook wel eens lekker.

We kijken bij een geweldig bandje, ‘The Amazing Stroopwafels’, maar het is zo verschrikkelijk druk, dat we uiteindelijk het gedrang ontvluchten. We schooieren een beetje door de stad en storten ons aan het begin van de avond op mijn onvolprezen hutspot.

‘S Avonds dansen we salsa bij de kroeg op de hoek. Ik heb intussen genoeg bier op om nauwelijks meer last te hebben van mijn knie. ‘Laten we nog eventjes over de kermis gaan,’ roep ik overmoedig.

Heks in de bocht

We schuimen over het enorme terrein op zoek naar een leuke attractie. Helaas vindt Frogs alles wat binnenstebuiten draait en op zijn kop gaat eng. Je krijgt hem er met geen stok in: Hij wordt al misselijk bij het idee. We gaan dus maar het spookhuis in. Ook eng, griezelig zelfs, maar je wordt er in elk geval niet misselijk van.

Heks houdt wel van een beetje gedraai en gekolk. Daarom laat ik me in mijn eentje nog maar even op mijn kop zetten……

Dan ontdekken we de kamelenrace: Geweldig! Een ongelofelijk melig spelletje, waar hele hordes vrienden met een bakkie op hun laatste geld aan spenderen. Ook wij wagen ons aan een paar races.

Kamelenrace

Natuurlijk krijgen we honger, dat hoort erbij op zulke dagen. Heks kan uiteraard het meeste junkfood niet eten, maar een kwalitatief goeie hamburger kan geen kwaad lijkt me. Behalve voor de koe dan. Heerlijk. Ik eet die dingen echt nooit.

Frogs smikkelt een enorm bord poffertjes weg. Met ananas en slagroom. Zo zitten we op de valreep lekker ons buikje te smeren alvorens naar huis te gaan. Het is weer mooi geweest: Leidens Ontzet hebben we grondig gevierd. Van die Spanjaarden hebben we voorlopig geen last meer.

Behalve dan van Sinterklaas natuurlijk. De hopeloze discussies rond zijn domme zwartgeschminkte hulpje laaien links en rechts alweer op. Wat is er nodig om ons daarvan te bevrijden? Het inzetten van windmolens lijkt me zinloos, Piet lijkt daar eerder al een klap van te hebben gehad……