Tagarchief: heb er zo genoeg van

Woeste wandeling met roedeltje honden in wildrijke omgeving. Viervoetige neuzen nemen een loopje met ons en gaan ervandoor! Een paar dodelijk vermoeiende uren verder is de roedel weer compleet en de rust enigszins weergekeerd……

Posted on by

Vrijdag stop ik mijn Varkentje in bad. Ik was zijn vacht grondig uit en smeer er een haarmaskertje op. Eventjes intrekken, uitspoelen en mijn hondje lijkt wel een speelgoedknuffelbeest zo zacht! Hij ruikt zalig! Hierna komt ome Frogs dit effect weer teniet doen met zijn wekelijkse gifbad. Ysbrandt laat het zich allemaal gelaten aanleunen. Stiekem vind hij al die aandacht wel lekker…..

’s Middags vind ik een berichtje van mijn vriendin Ras. ‘Zin om morgen met de hondjes op stap te gaan?’ Ja, natuurlijk. Laten we lekker de hort op gaan met onze beestenbende. We spreken af dat ze me in de loop van de middag ophaalt met haar enorme bus.

We gaan eerst even naar de dierenwinkel. Onze viervoeters mogen mee naar binnen. Ze krijgen allemaal een lekker snoepje. De monsters van Ras duiken hierna direct met hun neuzen in de uitgestalde kluiven en pensstaven. Niet zo vreemd, want ze zijn beiden van het merk Brak. Echte zweethonden dus. Wandelende neuzen. Niet te verwarren met een loopneus….. 🙂

De kleinste, Lotje, ziet er bedrieglijk schattig uit, er zit hoogstwaarschijnlijk veel Petit Basset Griffon in haar bloedlijn. Lukas, de andere Brak is één en al neus. Verwoed snuffelt hij alle schappen door op zoek naar informatie. En een kapotte verpakking indien mogelijk.

Even later rijden we richting Warmond. We gaan een rondje om de Klink uitproberen. ‘Ik ben er nog nooit geweest, Heks, bovendien heb ik mijn scootmobiel niet goed opgeladen geloof ik. We moeten maar kijken hoe ver we komen.’

De paden rondom de Klinkerbergerplas zijn goed begaanbaar voor de kleine wankele mini scootmobiel. Dus in dat opzicht zitten we goed vandaag. We tuffen rustig richting bossage als Ras het in haar hoofd krijgt om haar honden ook een keertje helemaal los te gooien. Ze kunnen op zich nergens heen. Er zitten hier alleen maar konijnen en geen hazen, dus wat kan er nu helemaal verkeerd gaan?

Lukas springt als een jonge god in de rondte en begint enthousiast te jammeren. Lotje volgt direct zijn voorbeeld en samen gaan ze ervandoor. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, zelfs niet tijdens de jachttrainingen met Ysbrand. En daar ging ook echt wel eens iets mis: dolgedraaide ondeugende hondjes rennend in de verte met de geur van wild in hun neus……

De twee Braks duiken de bosjes in en checken jammerend elk konijnenhol, dat ze tegenkomen. Ze zijn volledig onder elke vorm van appèl vandaan hun eigen goddelijke gang aan het gaan. Af en toe duikt er eentje op, maar soms horen we ze een kilometer verderop huilen.

Voorbijgangers kijken bevreemd naar de jammerende bosjes. Wat is daar aan de hand? Sommigen proberen te helpen. ‘Hier heb je wat snoepjes, gewoon direct geven en de hond prijzen, dat hij terug gekomen is.’ Ja, dan moet zo’n mormel wel terugkomen natuurlijk en dat doen deze twee leperds niet. Af en toe rennen ze vlak langs ons heen, maar horen doen ze ons allang niet meer.

Heks spurt door bosjes in een poging er eentje te pakken te krijgen. Ras trekt ook alle trucs uit de kast, maar tevergeefs. ‘Wat bezielde me om ze los te laten? De laatste keer dat ik dat deed hebben we meer dan 3 uur zitten wachten tot ze terug kwamen…..’

Uiteindelijk grijpt Heks Lotje in haar kraag. Zij is de eerste die opgeeft. Lucas rent nog als een gek in de rondte. Hij vertikt het om terug te komen. We gaan een tijdje in de auto zitten. We zijn intussen ook al een paar uur verder.

De wandelaars zijn verdwenen, het begint een beetje te schemeren. Binnenkort verschijnen er andere frequente bezoekers van dit afgelegen oord. Zij laten geen drollen achter maar andere excrementen, veelal in gebruikte condooms. We zijn zonet nog bijna over een exemplaar uitgegleden……

‘Ik heb er zo genoeg van, ik laat dat beest gewoon hier, hij zoekt het maar uit!’ Haar eigen woorden tegensprekend duikt mijn vriendin met al haar handicaps nog een keertje vrolijk de bosjes in. Ze heeft geluk deze keer. Lukas is in de buurt. Hij zit met zijn kop zo diep in één of ander konijnenhol, dat ze zich bovenop hem kan werpen. Hebbes.

‘Ik heb hem, Heks, ik lig bovenop hem!!!!!!!!!!!‘ Snel ren ik met een riem naar de plek, waar ik haar geschreeuw vandaan hoor komen. Eindelijk hebben we hem te pakken. Ysbrandt bekijkt alle toeren met verwondering. Het is al zo lang geleden, dat hij dit soort fratsen uithaalde. En zo bont heeft hij het echt nooit gemaakt……

Op weg naar huis komen de Brakjes bij me slijmen. Lukas legt zijn lieve hondenkop op mijn schoot en kijkt me schuldbewust aan en ook Lotje geeft me knuffel na knuffel. Als Ras me afzet op de Mare loopt daar net mijn vriendin Doglady met haar roedeltje. Zo loop ik met alweer een volgende roedel het laatste stuk naar huis.

’s Avonds krijg ik een berichtje van Ras. ‘Ben nu pas een beetje bijgekomen. Wat een gedoe was dat, zeg! Onderweg naar huis werd Lotje door mijn heen en weer schuivende scootmobieltje geplet en probeerde zich vervolgens onder mijn benen te verstoppen…… Heb de hele weg moeten krijsen: nee! weg! af! blijf dáár!….. maar ze probeerde het iedere keer weer. Thuisgekomen heeft Lukas nog een uur of twee als een dolle door de kamer gerend en op zijn kop in de bench gestaan om de adrenaline kwijt te raken.
Volgende keer beter, help me er asjeblieft aan herinneren dat ik ze noooooooit meer loslaat…. 🙂 ;-/ ‘

 

Heks is het zat. Ze wordt eindeloos op het verkeerde been gezet en pootje gelicht door een Liegbeest. Ze wil de waarheid en niets dan de waarheid, maar Jokkebrokken malen nu eenmaal niet om eerlijkheid. Die zijn alleen maar bezig met het redden van hun eigen leugenachtige smoelwerk van gezichtsverlies….. Dus maak ik een afspraak met een paragnost. En niet de eerste de beste: Peter van der Hurk!

Posted on by

Enige tijd geleden ontdek ik bij toeval iets alarmerends in een oude telefoon, die ik een tijdje aan iemand heb uitgeleend. Wat ik zie is misselijkmakend, maar begrijpen doe ik het cryptische berichtje aanvankelijk niet! Zoals altijd in dit soort situaties weet mijn lijf eerder hoe laat het is dan mijn hoofd.  Het al eerder geschonden vertrouwen dat ten grondslag ligt aan deze ontdekking is nu helemaal aan diggelen.

Leuk liedje over Liegbeest en Jokkebrok uit de Statenmakeropzeeshow!

Als dit waar is is het allemaal nog veel erger dan ik dacht! En ik ben al niet blij met wat ik allemaal ontdek en denk de laatste tijd. Ik zit dan ook veel te veel te piekeren. Niet alleen over deze situatie: Mijn leven blijkt al jaren en jaren vergeven te zijn van de foute figuren. Al decennia lang krijg ik opdoffer na opdoffer uit hoeken vanwaaruit je dat traditioneel niet zou verwachten.

Heks is volledig te grazen genomen door mensen, die je idealiter zouden moeten liefhebben en steunen. Zoals normaal gesproken geliefden, familie en goede vrienden dat  wel doen…..

Mijn krakende en piepende hersenpan maakt overuren om dingen te bevatten die niet te bevatten zijn. Waarom liegen mensen? Waarom bedriegen mensen? Waarom stelen ze? Waarom gunnen ze een ander niks? Waarom wordt het merendeel der mensheid gedreven door opportunisme? Althans het merendeel van de mensheid in mijn wereld.…..Schiet mij maar lek. Ik snap het niet.

Toch zijn het wel degelijk dingen waar ik veel mee te maken hebt gehad in mijn leven. Het lijkt er soms op, dat hoe meer je geeft en je uit de naad loopt voor anderen, hoe meer je het van hen voor je kiezen krijgt. Ik heb er zo genoeg van!

Omdat ik volledig vastloop in deze materie besluit ik om een afspraak te maken met een bekende paragnost. Zijn naam plopt spontaan op in mijn hoofd, dus ik ga naar hem op zoek. Nu is dat tegenwoordig een eitje met ons wereldwijde web. Vroeger was het vaak een hele heisa om zo’n man dan op te sporen. Nu niet. Hij staat gewoon online! Ik bel en maak een afspraak voor zeven weken later. Oh, oh. Wat duurt dat nog lang. Al die tijd moet ik met mijn twijfels leven…..

Dat laatste valt uiteindelijk wel mee blijkt. Door nieuwe eveneens afschuwelijke ontdekkingen ben ik er met die bepaalde persoon wel uit zo langzamerhand. Maar het is intussen toch mooi zeven weken later nu. Dus ik ga morgen eindelijk naar Peter van der Hurk toe! Met nog steeds heel veel vragen.

Ik heb de goede man nog nooit ontmoet, laat staan dat ik iemand over hem heb horen praten. Ik ken zijn naam echter wel en weet dat hij uitgebreid op TV geweest is: Hij won in 2008 ‘Het zesde zintuig Plaats Delict’!  Ik daar toen nauwelijks naar gekeken, want zulke concepten zijn meestal niet echt aan Heks besteed.  Ik herinner me wel, dat hij prettig op me overkwam. Nuchter. Beide beentjes op de grond. Veel weet ik dus niet van hem: Het feit dat ik naar hem toe ga is gebaseerd op pure intuïtie.

Het grappige is, dat ik in de tussenliggende periode, sinds ik die afspraak heb gemaakt, allemaal mensen ben tegengekomen, die bij hem zijn geweest. Mijn thuishulp bijvoorbeeld. ‘Alles wat hij zei is uitgekomen, ik heb er zoveel aan gehad. Het is al heel lang geleden, Heks, het was in een hele eenzame en moeilijke periode in mijn leven. Het is ook een hele leuke man, zo gewoon. Recht voor zijn raap, maar superaardig.’

Ook mijn therapeute heeft er al een paar sessies met deze man opzitten. ‘Het begon een keertje bij zo’n groepsshow. Opeens beschreef hij mijn horloge, een apart model. Toen begon hij over dingen te praten, die hij echt niet kon weten. Ongelofelijk raak!’ Ze rakelt een aantal inderdaad opvallende uitspraken van hem op, ‘Het is zo’n leuke man, ik zou ook wel weer eens bij hem langs willen gaan. Spannend Heks, ik ben toch zo benieuwd!’

Ook tijdens een alternatief kerstdiner roept 1 van de gasten, dat ze bij Peter is geweest en hoe bijzonder dat was. ‘Het is vijfentwintig jaar geleden. Ik was helemaal vastgelopen en wist echt niet wat ik met mijn leven aan moest. Alles wat hij heeft gezegd is uitgekomen. Hij voorspelde zelfs dat ik nog een stelletje kinderen zou krijgen, dat leek me sterk toen…. Ik had er al genoeg vond ik. Maar het is mooi wel gebeurd!’

Nu ga ik dus ook naar die bijzondere man toe. Ik sprokkel een stapel foto’s bij elkaar. ‘Je moet foto’s meebrengen, waar je iemands ogen op kunt zien,’ zegt zijn vrouw Mary als ik de afspraak maak. Dat valt nog niet mee. Sommige mensen kijken je nooit echt aan, zelfs niet als je een foto maakt. Of ze hebben steeds een zonnebril op hun kop…..

Uiteindelijk ben ik er helemaal klaar voor. TomTom up to date, foto’s netjes in een map: Heks is op alles voorbereid. Op alles? ‘Heks, je zou wel eens de meest vreselijke dingen kunnen horen, daar moet je wel rekening mee houden,’ zeg ik tegen mezelf. Als al mijn vermoedens waar blijken te zijn, dan wordt dit consult een hel…..

‘Winners always deal with the truth,’ zegt onze TV goeroe Dr. Phil altijd. Met dat in mijn achterhoofd kijk ik enorm naar de afspraak uit. Ook al vrees ik die pijnlijke waarheid. Het is uiteindelijk nog altijd veel beter dan al dat gedraai en gelieg. Zelf doe ik daar niet aan. Ik heb er een bloedhekel aan. Hoe is het dan toch in godsnaam mogelijk, dat ik altijd van die manipulerende leugenachtige eikels en teven om me heen heb?

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!

Heks is een kreng en een bitch! Oeps! Sorry dat ik niet de toegewijde liefhebbende persoon ben, die jij als medemens verdient! Ik moet nog veel leren….. Wijze lessen van een ‘eenvoudige’ 😉 man: Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 2!