Dinsdagmiddag laat ik me weer helemaal uit de knoop halen door mijn fysiotherapeut. Hij heeft hele gemene trucjes om alle vastgelopen spieren en pezen weer in beweging te krijgen.
Heks ligt te krijsen als een speenvarken tijdens zijn geniepige manipulaties. Of te gieren van de lach, omdat hij in de lachspieren rond mijn middel zit te knijpen. Niet voor de grap overigens, maar om mijn heupen weer in beweging te krijgen. Als het echt te pijnlijk wordt puf ik als bij een zware bevalling.
Intussen kletst mijn fysio zijn onzinverhalen tegen me aan. Wat een gekke vent is het toch! Zijn absurde humor is goed aan me besteed….. Toch ben ik blij dat zijn martelpraktijken maar een halfuurtje duren…..
Goed gehumeurd loop ik de deur uit. Lekker alles uit de knoop. Waarschijnlijk ga ik heerlijk slapen vannacht. Dat is meestal een prettige uitkomst van zo’n sessie bij de fysiotherapeut. Omdat Cowboy er met mijn fietssleutel vandoor is ben ik met de auto gekomen. Ik sta op de Herengracht.
Als ik de gracht af rijd, zie ik dat de brug is afgesloten. Hij wordt gerestaureerd. Ik zie Mannetjes aan het werk. Noodgedwongen sla ik dus maar af de andere kant op. Op mijn gemak rijd ik de Nieuwe Rijn op.
Ter hoogte van de galerie van True en Trueman schiet er plotseling een grote SUV uit een parkeerplaats. Met een noodvaart! Ik sta direct op mijn rem, maar kan toch niet voorkomen, dat de auto tegen me op knalt!
Zo snel als hij uit zijn parkeerplek tevoorschijn schoot, zo vlug schiet hij er in terug. Alsof hij het ongeval ongedaan wil maken. Knalgele verf op de achterzijkant van zijn auto verraadt echter de botsing. Ik stap uit. Uit de enorme auto komt een miezerig mannetje tevoorschijn. Piepjong. Je vraagt je af of hij eigenlijk wel auto mag rijden qua leeftijd…..
‘Je zag me zeker niet,’ zegt Heks doelend op het feit, dat hij achter een paar vrij hoge auto’s vandaan kwam en me in feite niet kon zien……
‘Ik stond daar al de hele tijd, je rijdt zomaar tegen me op!’ schreeuwt het kereltje terug. Vervolgens weigert hij mee te werken aan het invullen van de schadeformulieren….. Getuigen hebben we niet. Precies op het moment suprême was er niemand ter plekke.
Dus laat ik mijn auto staan en bel de politie. Ik negeer het vervelende ventje verder volkomen, maar zorg er zodoende wel voor, dat hij niet weg kan rijden. Hij kan uiteindelijk moeilijk door me heen rijden!
Als er mensen langs willen, verzoek ik hen een andere route te kiezen. Ik verplaats mijn karretje geen centimeter totdat oom agent de situatie heeft beoordeeld! Niemand doet moeilijk na een blik op het nog immer telefonerende eikeltje. ‘Laat maar staan hoor, je hebt gelijk!’ hoor ik links en rechts.
‘De politie wil niet komen,’ miezert het muisje, nadat hij eindeloos allerlei telefoontjes heeft gepleegd. Ik betwijfel of hij werkelijk het politiebureau heeft gebeld. Ik acht het waarschijnlijker, dat hij wat vriendjes heeft ingeseind. Of zijn moeder…… Hij grijnst meesmuilend.
Maar wat een tegenvaller: Er komt wel degelijk een grote stoere motoragent aan. Het duurt even, maar dan heb je ook wat!
De diender schat de situatie direct goed in. ‘Geen ruzie maken,’ zegt hij vriendelijk, ‘Jullie verzekering vecht het wel uit voor jullie. Maar eerlijk gezegd lijkt het me wel duidelijk.’ Hij kijkt naar het kleutertje, ‘U bent gewoon zonder te kijken uit de parkeerplaats gereden….’
‘Nee, ik stond stil op de weg,’ roept het jong volhardend. Een onwaarschijnlijk en onhoudbaar statement. Zeker gezien de schade. Daaruit maakt de smeris iets geheel anders op!
‘Ik wilde gewoon alles invullen, hoor,’ roept het ventje vervolgens, terwijl hij met een schadeformulier zwaait. ‘Ja nu,’ ik draai mijn ogen dramatisch omhoog en hef mijn handen. De agent verblikt of verbloost niet. Hij wil onze papieren zien.
Heks staat zenuwachtig in haar papieren te rommelen. Waar is nu toch mijn rijbewijs? Oh, wat ben ik toch moe. Ik wil naar huis en in bed liggen….. Uiteindelijk vullen we alles in.
De agent zit er bovenop met zijn aandacht. Alsof hij de boel niet helemaal vertrouwd. Hij checkt alles en maakt een tekening van de situatie. Wijst de jongen op inconsequenties in zijn versie van het gebeurde en een knol van een fout in zijn papieren weerslag daarvan. Kortom: Ben ik even blij, dat de man me helpt!
Als alles rond is vraag ik hem of hij een bootje heeft. We blijken elkaar te kennen van de tijd, dat ik op een scheepswerf werkte. Een hele zomer hebben we zij aan zij in een grote hal aan verschillende bootjes zitten bikken. ‘Dat je dat nog weet!’ straalt de man, ‘Ik heb dat bootje nog steeds. Binnenkort gaat ‘ie weer op de helling!’
‘Geef elkaar de hand,’ commandeert hij vervolgens. Ik sluit mijn heksenklauw om het fladderende vogelvlerkje van het joch. Misschien rijdt hij stiekem in de auto van zijn vader en doet hij daarom zo moeilijk. ‘Succes ermee,’ wens ik hem toe. De lamstraal.
Het is al de zoveelste keer dat ik word aangereden. Het feit, dat ik nu in een knalgele auto rijd maakt niet veel uit. Ik lijk nog steeds onzichtbaar! Ik ken niemand met zoveel van dit soort gezeik als ikzelf.
En evenzovele keren willen de onverlaten dan niet meewerken aan het afhandelen van het gebeuren. De auto’s zijn zonder uitzondering BMW’s of SUV’s, de bestuurders zijn overwegend Marokkaans, vandaag ook weer…… Allemaal toeval natuurlijk. Er heeft ook wel eens een kakkineuze dame uit Wassenaar haar BMW in mijn nek geparkeerd: Total loss.
Vandaag valt het mee. Ik kom met de schrik vrij. Mijn auto heeft een paar schrammen. Maar dat stelt niks voor, het is maar blikschade. Aan de andere kant van de bumper heeft iemand ook wat krassen achtergelaten. Er zit nog een onverklaarbare deuk aan de zijkant. Veroorzaakt door een omgevallen dronken kroegganger?
En het lijkt erop alsof iemand met zijn sleutelbos het portier te lijf is gegaan. Mijn oude boze buurman Aarsveter? Die eikel heeft jarenlang deuken geslagen in mijn opeenvolgende autootjes, als hij weer eens uit zijn humeur was. Wie weet is hij weer een keertje in Leiden op bezoek geweest.
Het is natuurlijk een eitje om mijn auto op te snorren in zijn oude buurtje. Mijn vorige auto was lastiger. Er stond nog precies zo’n zelfde bolide hier in de buurt. Die kreeg dan ook regelmatig een lekkere deuk van hem…… 🙂
Hoe dan ook, het mooi is wel af van mijn wagentje. Gelukkig rijdt ie nog steeds verrukkelijk! Mijn kleine zuinige piepkuiken: Het Gele Gevaar!
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.