In mijn straat staat en boom. Het is een flink uit de kluiten gewassen prunus. Ieder jaar groeit hij een beetje verder over de muur van een mysterieuze duistere binnentuin. Zijn kroon bestrijkt intussen driekwart van de steeg. Zo ook de roze wolk bloesem, die elk jaar als door een wonder na de kale winter tevoorschijn bloeit…..
Weken van tevoren kijk ik de knoppen al in bloei. En nu staat mijn held dan daadwerkelijk te bloeien. Al zeker een week! ‘Wat heerlijk dat het zo koud is, laat het nog maar een weekje lekker zuur weer blijven,’ verzucht ik tegen Fiederelsje aan de telefoon. Ik hoef haar niets uit te leggen. Zij is net als Heks een bloesemadept. Ook zij loopt door haar buurt via een speciale route. Teneinde zoveel mogelijk bloeiende bomen te begroeten……
‘Er is weer een roze wolk op het kinderpleintje,’ seint ze me een paar weken geleden in als de Japanse kersenboompjes op de speelplaats in haar buurt bloeien. Meestal spreken we dan snel af om samen een kijkje te nemen. Onder het genot van een kopje thee indien mogelijk…..
Woensdagavond is het dan eindelijk zover: Mijn boom is op de top van zijn bloei. Alle grote roze bloesembollen zijn open geplopt. Het is windstil. Bewegingsloos hangen al die roze ballen knisperend te geuren. Als feestversiering voor een lenteparty…..
Zoals elke avond sta ik een tijdje stil om dit natuurgeweld te bewonderen. Vanavond bespeur ik een extra dimensie. Het is de avond van elfjes en fauntjes. Uit alle tuintjes en plantsoentjes in de buurt komen ze tevoorschijn.
Ze duiken op uit hun regentonnen of kruipen onder hun steen vandaan. Ze verlaten hun veilige schuilplaats in heg of struik. Ze komen uit hun holen gekropen. In grote getale! Zoiets als Leienaars op 3 oktober. Je kunt gewoonweg niet bevatten waar ze toch allemaal vandaan komen!
De avondlucht zoemt en snort van het leven. Als je heel stil bent hoor je prachtige tere muziek. Hoge belletjes en vreemd geronk. IJle stemmen nemen je mee voorbij de gehoorgrens. Alle natuurwezens uit de buurt verzamelen zich in deze enorme boom. De piepkleine pleingod zit op een ereplaatsje naast de ‘fantom van de Leidse Schouwburg’. Een kleine tuinelf heet iedereen welkom.
Er is mede alsmede bloesemdroesem. Getrokken meeldraadbollen en gebakken trektorretjes maken het feest compleet. Er wordt vliegend gedanst en dansend gevlogen……..
Een hele tijd sta ik zo te kijken en mee te genieten. ‘Die Heks staat weer te koekeloeren, zoals elk jaar. Hah, heb je haar vorige week zien crashen met haar fiets, hier bij ons in de straat, heel vermakelijk, hihihi,’ kleine geniepige stemmetjes plagen mijn grote gevoelige toveroren. Dan word ik toch uitgenodigd om het feestje mee te vieren.
Althans, dat verbeeld ik me…….
‘Haha, laat die toverheks maar uitkijken, onze tijd loopt niet synchroon met de hare….. komt ze morgen als tachtigjarige in haar huidige leventje terug……HEHEHEH…..’
Eenmaal thuis en in bed spoken al die elfjes, pleingoden, trollenkoninginnen en stadstuinkabouters nog door mijn hoofd. Ik stel me voor hoe ze heerlijk aan het feesten zijn, terwijl de bewoners van het hof rustig liggen te slapen. De meeste mensen hebben dit soort activiteiten helemaal niet in de gaten. Voor hen is die binnentuin gewoon een slapende donkere stadse hof in de slagschaduw van de Schouwburg.
Een Heks is echter enigszins anders bedraad. Heksenoren zijn geneigd elfenmuziek te horen. Heksenogen zien die wezens misschien. Op heksenhanden wil nog wel eens zo’n elfenkind landen. Een beetje heks gaat echt uit haar plaat met zo’n toverboom in haar straat!
Ik lig op 1 oor, m’n tweede oor in diepe rust, terwijl mijn derde oor hoort hoe het de feestgangers vergaat: Het blijft nog lang onrustig in de steeg, tot in de kleine uurtjes……… Als ik eindelijk in slaap val is het al heel laat…….
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.