Tagarchief: met andere woorden

Op stap met vrienden. Kan dat eigenlijk wel? Vriendschap tussen man en vrouw? Daar zijn de meningen ernstig over verdeeld. Soms denk je dat het kan en kom je toch van een koude kermis thuis. Of je ziet leeuwen en beren op de weg terwijl er slechts een mak lammetje loopt te bokken. Of een onschuldige oude bok….. Heks heeft veel mannelijke vrienden. Het kan. Echt waar. Maar je moet wel ogen in je achterhoofd hebben. In sommige gevallen. En liefst ook in je onderbroek.

Posted on by

‘Heks, wil je me behandelen? Dat kun jij toch? Ik heb last van mijn rechterbil!’ Hawk kijkt me verwachtingsvol aan. Zou het nu eindelijk eens lukken om me over te halen tot fysiek contact? Het is inmiddels al de zoveelste poging hiertoe. Van algehele lichaamsmassages tot dan maar voetmassages of de wens me eens op die mooie rode roos te zoenen in plaats van op mijn wangen……..

Ik wimpel alles af. Aan mijn lijf geen polonaise. Ik ben geen twintig meer, maar door de wol geverfd. Ik ken mijn pappenheimers. Toe maar.

In zijn keuken hangen een aantal enorme witte zeilschepen van onderbroeken in het zicht te drogen. Ook dat nog. Bepaald geen afrodisiacum, maar daar kun je van mening over verschillen natuurlijk.

Vorige week zondag ga ik met Molenaar naar een prachtig concert in kasteel Duivenvoorde. ‘Phantasia Musica, Vioolmuziek uit de zeventiende eeuw’ door Furor Musicus onder leiding van Antoinette Lohmann.

Het is fantastisch weer. Alle bloesembomen staan volop in bloei. Grote rode beuken vlammen in pril blad. Zoete geuren verzadigen de warme lucht. Mijn lijf kreukelt ook vrolijk voorwaarts vandaag. In mijn roze bloesemjurk met bijpassend hoedje……

Het concert is fenomenaal. Heks is direct een grote fan van Antoinette Lohmans. Wat een geweldenaar op haar barokviool. Maar ook op de klompviool staat ze haar mannetje…… Ik raak helemaal betoverd door het speciale programma van vandaag. Met de klompviool als apotheose……..

‘Haar ouders spelen allebei folkmuziek,’ vertelt Fiederelsje me later. Haar liefde hiervoor is goed te horen in haar vertolking van de Bierfiedlers in het stuk van Johann Erasmus Kindermann over de oorlog tussen deze Folkländer en de meer serieuze violisten…… Wat een heerlijke middag!

Later die week ga ik met Buurman op stap. Hij neemt me mee naar alweer een concert van geheel andere orde. We gaan luisteren naar het popkoor ‘Prestige’ in de grote zaal van het Volkshuis. Zijn vrouw zingt mee. Samen met nog zo’n honderdtwintig andere vrouwen en een tiental mannen! De halve zaal staat vol koor.

‘Dat is nog wel eens eventjes andere koek dan met ons ‘Dikkertje Tromkoor,’ fluisteren we tegen elkaar nadat we zijn weggeblazen door hun massale geluid. ‘Wij moeten ook voor dit effect gaan,’ lispel ik enthousiast, ‘Maar dan wel met z’n tweetjes natuurlijk!’ Ja. we zijn en blijven toch een heel  bijzonder koor bestaande uit twee personen. En zo is het.

‘Jullie mogen gerust meeklappen en dansen!’ enthousiasmeert de dirigent ons. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Buurman naast me gaat steeds gekker doen. En Heks doet natuurlijk vanouds mee. Doet niet voor hem onder! Dubbel van de lach swingen we op onze stoelen.

Ruim een anderhalf uur genieten we van deze kakofonische eenheid. Helemaal boordevol en een beetje dol verlaten we de tent.

Kom, laten we nog een drankje doen in het Praethuys,’ roept Buurman. Zo zitten we nog een uur te toeteren tegen elkaar. Eerst in de kroeg en dan nog eventjes in Huize Heks. Heerlijk!

Afgelopen week ben ik met twee vrienden op stap geweest. Het kan dus wel degelijk, vriendschap tussen mannen en vrouwen. Heks is er het levende bewijs van. Voorwaarde is wel, dat er geen sprake is van grensoverschrijdend gedrag of ongepaste opmerkingen.

Met andere woorden: Ik wil mezelf niet constant verdedigen dat ik geen relatie, fysiek contact of seksuele toestanden wil. Ik wil geen rare opmerkingen over dat we niet met elkaar naar bed gaan bijvoorbeeld.

download-50

Dat deed een vroeger stapmaatje van me regelmatig. ‘Dit is Heks, we zijn vrienden, maar neuken niet!’ riep hij dan tegen mij wildvreemde mensen. Hij kon er maar niet bij dat ik dat niet met hem wilde doen. Hij was overigens getrouwd, maar dat maakte hem niet uit. Mij ook niet, want ik wilde het sowieso niet. Al had ik een miljoen euro smartengeld toe gekregen. Dan nog niet. Punt.

Hawk is zesennegentig. Je verwacht dan niet dat iemand zich van alles en nog wat in zijn kop haalt. Maar ja. Je kunt niet in andermans hoofd kijken natuurlijk. En afgaande op zijn opmerkingen moet ik hem maar heel goed in de gaten houden. En ontmoedigen!

Alhoewel dat ook niet altijd helpt heb ik uitgebreid ondervonden in mijn amoebe-leventje. Je kunt ontmoedigen wat je wilt, als iemand iets in zijn kop heeft staat hij daar vaak niet voor open. Het moet en zal dan gebeuren. Ooit. Niet linksom, dan rechtsom. Niet goedschiks, dan kwaadschiks.

Het is geen wonder dat ik voorzichtiger geworden ben. Hawk houd ik op veilige afstand. Geen massages en bilbehandelingen. Gewoon gezellig koffie drinken en met de hondjes wandelen. 1 keer per week. Dat is net mooi zo!

En als dat niet genoeg is, dan houdt het gewoon helemaal op.

onderbreken, klimaatsverandering, opwarming van de aarde, global warming,

Is billenknijpen verboden of strafbaar?

Handleiding: Beter Billenknijpen in zes eenvoudige stappen!

Billenknijpen nu strafbaar in Marokko, maar gaat die wet helpen?

Weekje billenknijpen voor ‘woeste’ golfers van Grevelingenhout!!!!!!

tieten knijpen, billen knijpen,

Verhaal halen door ze uit je duim te zuigen; Praatjes vullen geen gaatjes, dus kun je ze maar beter verkopen; Op verhaal komen tijdens een goeie ouderwetse preek; De rode draad van dit verhaal is brutaal, praat als Brugman en is nooit de draad kwijt!

Posted on by

Zondag ga ik naar de kerk. De laatste weken lukt het me weer om tijdens het introïtus op mijn plekje te schuiven. In de bank voor Jip en Janneke. Ik zend een snelle knipoog naar achteren en leg mijn hoedje op de stoel naast me. De voorganger leest de openingstekst. Ik vouw mijn stelten onder de stoel voor me.

Vandaag hebben we een gastspreker met als onderwerp Zuid-As en identiteit: Ruben van Zwieten. Een nog vrij jonge man houdt een vlammend en bijzonder geestig betoog. Wie is die jongen? Waar komt hij vandaan? En vooral: Kan hij nog eens vaker komen?

Geen seconde raak ik afgeleid van zijn verhaal over de Zuid As. Niet dat ik het hier kan herhalen. De man is een begenadigd verteller. Hij tilt je op en neemt je mee zijn verhaal in. Geen droge preek. Nee. Als kinderen hangen we aan zijn lippen.

Allerlei verhaallijnen zet de man op. David,  Goliath, Saul en de profeet Samuel bevolken de ene rode draad, de Zuid As met alles erop en eraan de andere. Maar ook vliegensvlug vertelde anekdotes en kleine juweeltjes van opmerkingen vormen draden in zijn weefwerk.

Af en toe spreekt hij ons direct aan. ‘Wat betekent de naam David?’ En als het stil blijft slepend op licht verwijtende toon, ‘Maar lieve Studenten Ecclesia……..’ Met andere woorden: Dat moeten jullie toch weten! Als een huis staat tenslotte zijn betoog voor ons.

Ik heb me volledig in zijn verhaal herkend. Iedereen hier denk ik. Op een bepaalde manier. Na de dienst krijg ik hieromtrent uitsluitsel. Tijdens de koffie raak ik aan de praat met een pittig dametje op leeftijd.

Alhoewel ik met enige regelmaat een jong meisje tegenover me zie zitten. Totdat ze dan haar oude tandjes bloot lacht. ‘Hoe oud zou ze zijn?’ schiet er dan door me heen. Geen pijl op te trekken. Heks is vast een heksje……

‘Ik heb de dominee net aangesproken, wat een geweldige preek. Ja, weet je, ik ben opgegroeid op de Zuid As. Als kind speelde ik daar in de bouwputten. Ik ken het gebied door en door…..’

De vrouw is net als Heks helemaal weg van de gastspreker. Al snel zijn we in een geanimeerd gesprek gewikkeld. Ze vertelt me hoe haar dochter op het Rapenburg woont. ‘Tegenover die studentikoze kroeg. Een heel klein huisje. We liepen er een keertje samen langs op weg naar de Hoogvliet voor een paar boodschappen.’

‘Ik heb toen tegen mijn dochter gezegd, dat ze direct de makelaar moest bellen en 70.000 onder het gevraagde bedrag een bod moest doen!’ Triomfantelijk kijkt ze me aan. Het zal dus wel in de slappe huizentijd geweest zijn.

‘Dat heeft ze dus gedaan, want ja, die locatie! Maar mijn dochter was er verder niet zo mee bezig. Ze vond het huis toch nog best prijzig. En 70.000 van de prijs af? Dat moest ze nog maar zien! Daarom boekte ze een luxe vakantie.’

‘Op een dag lag ze op een ver tropisch strand vakantie te vieren. Ging opeens haar telefoon. Was het die makelaar! Gek genoeg had ze gewoon bereik daar, dat verbaasde haar achteraf.’

‘En wat denk je? Hij ging akkoord met haar prijs. Ze had opeens een huis!’ De vrouw gaat helemaal op in haar verhaal. Ik zie het voor me. Af en toe kijkt ze me aan om het effect van haar woorden van mijn gezicht af te lezen. Zo ook nu. Voor de pointe blijkt!

‘Dus zegt mijn dochter tegenwoordig: “Mam, ik ga nooit meer met je naar de Hoogvliet. Dat kost me bakken met geld!”‘ Een triomfantelijk lachje speelt om haar kleine mond als ze me ziet grinniken. ‘Ze is een verhalenvertelster pus sang,’ denk ik bij mezelf, ‘Ze heeft er vast nog wel een paar in haar mouw zitten, die heks!’

Plotseling komt haar entourage haar halen. Ze gaan naar huis. Kwiek poot ze een kruk onder een oksel en beent ervandoor. Heks gaat nog eventjes afscheid nemen van Jip en Janneke. Ze hebben corvee vandaag. ‘Binnenkort gaan we weer een keertje naar de kroeg,’ roepen we tegen elkaar.

Ja, dat gaan we doen.

God bestaat niet: boom valt op BMW ‘dominee van de Zuidas’

 

Zingeving op de Zuidas slaat aan

Filosofe Karen Armstrong zet Heks aan het denken. Wat een leuke vrouw! En wat slaat ze verfrissende taal uit! Een heldere blik op de wereldreligies is bepaald geen luxe in deze tijd van hersenverweking. Je hoeft om die aandoening op te doen overigens niet eens te masturberen! Niet verder kijken dan je neus lang is volstaat!

Posted on by

Een paar weken geleden zie ik een intrigerend gesprek op televisie met de filosofe Karen Armstrong. Ik ben tegelijkertijd bezig met het schrijven van een blog, dus ik luister met een half oor. Ook gaat de bel of telefoon op een gegeven moment, waardoor ik de rest mis. Potjandrie. Ik wil het helemaal zien. Wie is die vrouw? En wat beweert ze allemaal?

 

Op haar achttiende gaat ze het klooster in. Ze leest een stuk voor over hoe ze zich toen voelde uit één van haar boeken. Haar hoge verwachtingen omtrent dit huwelijk met God. Haar enorme hang naar zuiverheid, puurheid en een hechte intieme relatie met haar goddelijke minnaar.

Dit herkent Heks. Ik heb op mijn zeventiende een lang weekend in een klooster doorgebracht met een goede vriend en vriendin. De vriend opende een verliefde klopjacht op Heks, maar ik deed er voornamelijk met de meest verheven en zuivere bedoelingen verwoed pogingen om serieus te bidden. Op mijn blote klutsknieën…..

Daarnaast liet Heks de monniken af en toe schrikken door voor de grap door de lange kloostergangen naar het toilet te slaapwandelen met een echte ouderwetse slaapmuts op mijn kop.

Je ziet al dat ik weinig aanleg had voor het kloosterleven. Celibataire monniken laten schrikken door voor de grap raar aangekleed met gesloten ogen en handen gestrekt vooruit midden in de nacht door die van vrouwelijk schoon gespeende kloostergangen rond te paraderen? In een zelf gefabriceerd wit kanten nachthemd met antieke slaapmuts?

Er zijn toch minder opvallende en spraakmakende manieren om naar de wc te gaan met je pyjama aan.

Zoals gezegd was ik destijds de onschuld zelve. Ik had geen idee wat mijn verschijning teweeg kon brengen. Ik was nog immer het lelijke eendje in mijn beleving. Ik wilde graag zuiver blijven in mijn relatie met god. Ik voelde me diep verbonden met het goddelijke, maar kon de religie niet vinden, die aansloot bij mijn beleving.

Hypocrisie en domheid zag ik genoeg in de kerk waartoe ik van huis uit behoorde. Ik hoefde daarvoor nauwelijks verder te kijken dan mijn heksenneus lang was.

Omdat ik het programma over Armstrong per se wil zien kijk ik het een week later in de herhaling. En weer word ik geraakt door haar heldere verhaal en verrassende invalshoek. Die vrouw denkt echt na. Ze weet ook gewoon veel.

Ik hoor haar niet de standaard geijkte lulkoek verkondigen rondom Islam, waar ik al bijna aan gewend ben. Ze weet zich ook nog prima te herinneren wat een gewelddadig klotevolkje de christenen door de eeuwen heen zijn geweest. Antisemitisme hebben de moslims van de christenen geleerd,’ beweert ze. Kijk, dan hebben we het ergens over.

Steek die hand in eigen boezem. Ken je eigen geschiedenis. De echte, niet degene, die je voor jezelf hebt verzonnen. Denk na voor de verandering.

Ze haalt Confucius aan. Uitgebreid. Zijn gouden regel: Kijk in je eigen hart naar datgene wat pijn veroorzaakt en doe datzelfde een ander niet aan! Het gaat om compassie met anderen. En heel belangrijk daaraan is dat die compassie niet louter je eigen groep betreft. Nee, het betreft iedereen.

Iedereen is je partner met andere woorden.

Ja, daar is ie weer, hetzelfde inzicht. Ik kom er steeds weer op uit. Maar ook het kijken in je eigen hart is belangrijk. Het is precies dat wat ik probeer te doen. De woede en pijn, het verdriet. Niet op anderen verhalen Heksje. Joy and pain are one, weet je nog wel?

On joy an sorrow, Kahlil Gibran  gaat eigenlijk over hetzelfde.

‘Reformatie,’ roept Armstrong, ‘Welke? Er zijn talloze reformaties geweest en ook nu zijn er volop veranderingen gaande. Er zullen er nog ontelbare komen, maar die bepaalde reformatie, die we de Reformatie noemen,  viel precies samen met de uitvinding van de boekdrukkunst….’

Ah, denk ik bij mezelf, vandaar het succes….. Die stellingen van Luther waren nooit zo wijdverbreid als men ze had moeten overschrijven op een stuk perkament met een veer. Een beetje ingekort door abbreviaturen. Om ze vervolgens naar oud gebruik te verluchtigen met helder gekleurde miniaturen!

‘Daarvoor konden mensen meestal niet lezen, er was een mondelinge traditie voor de overdracht van kennis. Vaak middels muziek. Bij ons in het klooster werden de bijbelteksten overgedragen door middel van chanten bijvoorbeeld. Je gebruikt daarbij het meer intuïtieve deel van je hersenen.’

‘Na de reformatie zie je dat mensen meer met het analytische deel van hun brein op de bijbel los gaan. Waardoor alles wat er in staat letterlijk wordt genomen. Alle informatie wordt gezien als feit. Het moet dan ook kloppen! Terwijl het eigenlijk poezië is!’

‘Ja, religie is poezië. Neem bijvoorbeeld de zin: Love is like a red, red rose. Als je die zin letterlijk neemt kom je niet veel verder. Het is dan ook een metafoor. Metaforen zijn zo belangrijk voor de zingeving in religie…..’

Het geloof van deze vrouw is ook niet meer wat het geweest is. Haar oude godsbeeld hanteert ze niet meer. Ik hoor haar niet praten over god de vader. Toch is religie nog steeds heel belangrijk in haar leven.

Tegenwoordig wordt deze vrouw vaak gevraagd om lezingen te geven. Haar heldere blik op de wereldreligies en de verstrengeling met extremistische standpunten zouden gemeengoed moeten worden. Ze zegt iets wat Heks al jaren weet: Het Grgrchristendom is eindeloos agressiever geweest door de jaren heen dan de Islam.

Ik voel me opgetild door te luisteren naar deze vrouw. Ook weet ik weer waarvoor ik dit doe, dit prachtige en ook stomme leven leven! En bij tijd en wijle uitzitten. Omdat ik de pijn en frustratie in mijn hart wil leren kennen en niet wil verhalen op anderen.

Dat laatste vind ik moeilijk hoor. Ik heb met enige regelmaat sterk de behoefte om ook eens een kledder uit te delen. Meer dan vroeger. Toen ik nog geloofde in de fundamentele goedheid van de mens. Toen ‘mijn’ narcisten nog niet ontmaskerd waren en ik gewoon nog wat beter mijn best moest doen. In mijn verwrongen optiek.

Het is een lange weg. ‘Niet verbitterd raken, Heks,’ krijg ik te horen van iemand die me zeer dierbaar is, ‘Soms lees ik dat tussen de regels door op je blog.’

Eerst de woede, iets op je lever hebben. Dan bitter als gal de woorden uitspuwen. Je gal spuwen. Je ontkomt er gewoon niet aan. Tenzij je het binnen houdt, tenzij je zelf zwartgallig wilt eindigen.

Toch is het de enige weg, die gouden regel. En als je goed oplet zie je die regel in elke spirituele traditie opduiken. Ik ben dus toch op de goede weg. Soms twijfel ik. Dan wil ik een gewone gezonde theemuts zijn, die nergens over nadenkt.

Dan wil ik een gemakkelijk saai simpel slaapleven met ongecompliceerde doorsnee vrienden, een eenvoudige piepkleine familie, die hier de deur plat loopt en een gezellige overjarige uitgedoofde echtgenoot die totaal geen tegengas geeft.

Vroeger deden we niet zo moeilijk over het geslacht van het goddelijke: God als man en vrouw, als vader en moeder: Teksten uit de bijbel hierover!

 

Islam vanuit Indiase soefitraditie: ‘De islam is de beste manier om tot God te komen’ INTERVIEW met Nuweira Youskine (34), journaliste en islamologe.

En ook:

Een krachtige vrouw naar Gods hart met maar liefst 7 eigenschappen vanuit de EO visie, niet te verwarren met zo’n verfoeide feministe……

De sterke vrouw is in alle opzichten krachtiger dan de feminist.

Als de feminist schreeuwt: “GELIJKHEID”, dan fluistert de sterke vrouw: “Eenheid”.

Als de feminist zegt: “Ik ben vrouw!” dan zegt de sterke vrouw: “Ik ben vrouw en dit is mijn Jezus.”

Als de feminist roept “Weg met de man!”, zegt de krachtige vrouw stimulerend: “Zoon, kniel maar neer voor God.”

Op wie lijk jij?
Soms is het goed om even herinnerd te worden aan wat het is om een vrouw van God te zijn.

 

Maar toch, alle sterke vrouwen ten spijt:

Gods ideale minnaar is toch een man……. en wel Antoine Bodar, kunsthistoricus, voorheen televisiemaker en thans priester te Amsterdam.