Op stap met vrienden. Kan dat eigenlijk wel? Vriendschap tussen man en vrouw? Daar zijn de meningen ernstig over verdeeld. Soms denk je dat het kan en kom je toch van een koude kermis thuis. Of je ziet leeuwen en beren op de weg terwijl er slechts een mak lammetje loopt te bokken. Of een onschuldige oude bok….. Heks heeft veel mannelijke vrienden. Het kan. Echt waar. Maar je moet wel ogen in je achterhoofd hebben. In sommige gevallen. En liefst ook in je onderbroek.

‘Heks, wil je me behandelen? Dat kun jij toch? Ik heb last van mijn rechterbil!’ Hawk kijkt me verwachtingsvol aan. Zou het nu eindelijk eens lukken om me over te halen tot fysiek contact? Het is inmiddels al de zoveelste poging hiertoe. Van algehele lichaamsmassages tot dan maar voetmassages of de wens me eens op die mooie rode roos te zoenen in plaats van op mijn wangen……..

Ik wimpel alles af. Aan mijn lijf geen polonaise. Ik ben geen twintig meer, maar door de wol geverfd. Ik ken mijn pappenheimers. Toe maar.

In zijn keuken hangen een aantal enorme witte zeilschepen van onderbroeken in het zicht te drogen. Ook dat nog. Bepaald geen afrodisiacum, maar daar kun je van mening over verschillen natuurlijk.

Vorige week zondag ga ik met Molenaar naar een prachtig concert in kasteel Duivenvoorde. ‘Phantasia Musica, Vioolmuziek uit de zeventiende eeuw’ door Furor Musicus onder leiding van Antoinette Lohmann.

Het is fantastisch weer. Alle bloesembomen staan volop in bloei. Grote rode beuken vlammen in pril blad. Zoete geuren verzadigen de warme lucht. Mijn lijf kreukelt ook vrolijk voorwaarts vandaag. In mijn roze bloesemjurk met bijpassend hoedje……

Het concert is fenomenaal. Heks is direct een grote fan van Antoinette Lohmans. Wat een geweldenaar op haar barokviool. Maar ook op de klompviool staat ze haar mannetje…… Ik raak helemaal betoverd door het speciale programma van vandaag. Met de klompviool als apotheose……..

‘Haar ouders spelen allebei folkmuziek,’ vertelt Fiederelsje me later. Haar liefde hiervoor is goed te horen in haar vertolking van de Bierfiedlers in het stuk van Johann Erasmus Kindermann over de oorlog tussen deze Folkländer en de meer serieuze violisten…… Wat een heerlijke middag!

Later die week ga ik met Buurman op stap. Hij neemt me mee naar alweer een concert van geheel andere orde. We gaan luisteren naar het popkoor ‘Prestige’ in de grote zaal van het Volkshuis. Zijn vrouw zingt mee. Samen met nog zo’n honderdtwintig andere vrouwen en een tiental mannen! De halve zaal staat vol koor.

‘Dat is nog wel eens eventjes andere koek dan met ons ‘Dikkertje Tromkoor,’ fluisteren we tegen elkaar nadat we zijn weggeblazen door hun massale geluid. ‘Wij moeten ook voor dit effect gaan,’ lispel ik enthousiast, ‘Maar dan wel met z’n tweetjes natuurlijk!’ Ja. we zijn en blijven toch een heel  bijzonder koor bestaande uit twee personen. En zo is het.

‘Jullie mogen gerust meeklappen en dansen!’ enthousiasmeert de dirigent ons. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Buurman naast me gaat steeds gekker doen. En Heks doet natuurlijk vanouds mee. Doet niet voor hem onder! Dubbel van de lach swingen we op onze stoelen.

Ruim een anderhalf uur genieten we van deze kakofonische eenheid. Helemaal boordevol en een beetje dol verlaten we de tent.

Kom, laten we nog een drankje doen in het Praethuys,’ roept Buurman. Zo zitten we nog een uur te toeteren tegen elkaar. Eerst in de kroeg en dan nog eventjes in Huize Heks. Heerlijk!

Afgelopen week ben ik met twee vrienden op stap geweest. Het kan dus wel degelijk, vriendschap tussen mannen en vrouwen. Heks is er het levende bewijs van. Voorwaarde is wel, dat er geen sprake is van grensoverschrijdend gedrag of ongepaste opmerkingen.

Met andere woorden: Ik wil mezelf niet constant verdedigen dat ik geen relatie, fysiek contact of seksuele toestanden wil. Ik wil geen rare opmerkingen over dat we niet met elkaar naar bed gaan bijvoorbeeld.

download-50

Dat deed een vroeger stapmaatje van me regelmatig. ‘Dit is Heks, we zijn vrienden, maar neuken niet!’ riep hij dan tegen mij wildvreemde mensen. Hij kon er maar niet bij dat ik dat niet met hem wilde doen. Hij was overigens getrouwd, maar dat maakte hem niet uit. Mij ook niet, want ik wilde het sowieso niet. Al had ik een miljoen euro smartengeld toe gekregen. Dan nog niet. Punt.

Hawk is zesennegentig. Je verwacht dan niet dat iemand zich van alles en nog wat in zijn kop haalt. Maar ja. Je kunt niet in andermans hoofd kijken natuurlijk. En afgaande op zijn opmerkingen moet ik hem maar heel goed in de gaten houden. En ontmoedigen!

Alhoewel dat ook niet altijd helpt heb ik uitgebreid ondervonden in mijn amoebe-leventje. Je kunt ontmoedigen wat je wilt, als iemand iets in zijn kop heeft staat hij daar vaak niet voor open. Het moet en zal dan gebeuren. Ooit. Niet linksom, dan rechtsom. Niet goedschiks, dan kwaadschiks.

Het is geen wonder dat ik voorzichtiger geworden ben. Hawk houd ik op veilige afstand. Geen massages en bilbehandelingen. Gewoon gezellig koffie drinken en met de hondjes wandelen. 1 keer per week. Dat is net mooi zo!

En als dat niet genoeg is, dan houdt het gewoon helemaal op.

onderbreken, klimaatsverandering, opwarming van de aarde, global warming,

Is billenknijpen verboden of strafbaar?

Weekje billenknijpen voor ‘woeste’ golfers van Grevelingenhout!!!!!!

tieten knijpen, billen knijpen,

Witte wolf en zwarte wolf wonen in mijn hart. Wie wint? Wit of zwart? Vreugde versus smart….. Het is toch wel apart! Wie heeft mijn lot getart?

©TOVERHEKS.COM De beer is los met al die wolven in het bos

‘De laatste tijd probeer ik bewust inspiratie op te zoeken. Er oog voor te hebben. Er is zoveel onzin en idioterie in de wereld, dat kan me echt ontmoedigen. Dan heb ik nog mijn hopeloze lijf en amoebebestaan…… Inspiratie. Dat hebben we nodig!’

Mijn vriend Schilder luistert met een half oor. Hij is al met zijn eigen verhaal bezig. Of beter gezegd, het verhaaltje van iemand anders. ‘Ik had laatst een heel leuk gesprek met die mindfulness trainster van het Antroposofisch Therapeuticum. Ze kwam aan met een oude Indiaanse Wijsheid over de witte en de zwarte wolf. Beiden wonen in je hart. De zwarte staat voor boosheid, kwaad, angst, inhaligheid…. Noem maar op. De negatieve aspecten van het bestaan.’

Mijn vriend heeft sinds hij zijn rug heeft gebroken net als Heks te maken met een enorm gebrek aan energie. Zijn actieradius is van grenzend aan het onwaarschijnlijke teruggelopen naar ienieminimaal. Het is dan bijzonder moeilijk om je kop er bovenop te houden weet ik uit ervaring. Een chronische strijd tegen depressie is meer regel dan uitzondering in het land der chronisch zieken.

Het is niet voor te stellen voor gezonde mensen wat altijd ziek zijn met je doet. Gelukkig maar. Je zou je dood schrikken!

Daarom houden velen van ons zich verre van het onvolmaakte. Elke aandoening geeft een stigma en voor je het weet ben je ermee besmet!

©TOVERHEKS.COM Witte wolf en zwarte wolf

Doorsnee is echter ook niet alles, geloof me. Ik kan vaak helemaal niet met zogenaamde ‘normale‘ mensen praten. Alleen al omdat ze door de bank genomen totaal niet geïnteresseerd zijn in een ziek bestaan buiten hun eigen gezonde en geslaagde leven…..

En als ze dan zelf iets gaan mankeren krijg je soms de meest vreemde gesprekken. Zoals onlangs met een medewerkster van de apotheek. De ene dag maakt ze een opmerking over een aanstaande ziekenhuisopname. Heks wil niet meer de ellende van Jan en Alleman altijd en overal over zich heen krijgen. Ik glimlach vriendelijk, maar ga niet op de opmerking in!

Dat is blijkbaar tegen het zere been. Een dag later kom ik weer een stapel medicatie halen. Ik moet het betalen, want ik schuif het al maanden voor me uit om een artsenverklaring naar de zorgverzekeraar te sturen, zodat er direct gedeclareerd kan worden. ‘Ik kom er gewoon niet aan toe, vanwege een hardnekkig wintervirus,’ grijns ik met de situatie verlegen.

‘Dat zei je vorige keer ook al,’ tot mijn stomme verbazing gaat ze plotseling de competitie met mijn halvezoligheid. Zelf is ze er nog veel erger aan toe dan Heks. ‘Ik zit al drie maanden te wachten tot ik het ziekenhuis in mag. Vanwege een virus.’ begint ze.

Heks voelt allemaal rotopmerkingen omhoog borrelen. Zoals: ‘Nou, je staat hier toch maar lekker te werken. Dat zou me absoluut niet lukken, nog geen twee dagen. Dus wat loop je nu aan mijn kop te zeuren?’ Bijvoorbeeld. Ik slik ze allemaal weer in en maak dat ik weg kom. Raar toch weer. Gekkigheid!

©TOVERHEKS.COM Een wolf in schaapskleren……..

‘De andere wolf is wit. Hij staat voor het goede en voedende aspecten van het bestaan,’ mijn vriend somt allemaal prachtige eigenschappen op van dit indrukwekkende dier. Hij kijkt me olijk aan met zijn grote blauwe ogen. ‘Welke van de twee is het belangrijkste?’ Heks heeft geen idee. Ik sta met mijn mond vol tanden. Grote witte blikkerende exemplaren. Dat dan weer wel!

‘De wolf die je voedt. Ja, Heksje, zo is het toch maar mooi.’ Tevreden vouwt hij zijn handen in elkaar in een afsluitend gebaar. ‘Dat is precies wat ik bedoelde met dat ik me de laatste tijd bewust laat inspireren door het leven,’ roep ik enthousiast. Dit verhaaltje sluit exact aan bij mijn innerlijke reis. Het komt als geroepen!

Dagenlang teken ik wolven op mijn tablet.

‘Die witte ziet er veel groter en gevaarlijker uit dan die zwarte,’ Steenvrouw geeft genadeloos commentaar op mijn kunst-en-vliegwerkjes. Het is waar. De zwarte wolf ziet er zo lief uit. Een beetje ondeugend ook. Heks heeft een enorm zwak voor haar zwarte duistere innerlijke wolf. Wat nu weer?

Als ik later google op wolven en Indianenverhalen vind ik moeiteloos dit vertelseltje. Er zijn twee varianten op de markt. Hetzelfde verhaal, maar een andere uitkomst…….

In het ene verhaal wint de wolf die je voedt. Het liefst de witte wolf. Wel zo gezellig voor je medemensen…… In dit verhaal is het of/of. Een strijd. Met winnaars en verliezers…….

Het andere verhaal roept je op om goed voor je zwarte wolf te zorgen, zodat hij zich veilig en gewaardeerd weet: Op die manier zal hij minder snel aanvallen en van zich afbijten. De krachtige zwarte schaduw heeft een aantal prima eigenschappen. Die kun je maar beter in ere houden!

Het is wel duidelijk naar welk verhaal Heks neigt. Heksen houden nu eenmaal van de donkere kant van het bestaan. Geen licht zonder donker, geen dag zonder nacht. Geen goed zonder slecht.

In die zin mogen we die Donald Trump wel dankbaar zijn met zijn allen. Een grote zwarte ongelikte beer van een wolf aan de macht maakt rauwe bonen zoet. De hele wereld komt in een ander licht te staan. Alles steekt positief af bij de man.

We leven in een wereld van tegenstellingen. We bestaan bij gratie van dit fenomeen. Ons hele leven is opgebouwd uit yin en yang. Alle techniek is gebaseerd op dit principe. Ik zou dit verhaal niet de wereld in kunnen schoppen zonder dit gegeven!

Toch voed ik mijn witte wolf met inspiratie. Hij mag groeien en groeien. Sterk worden als een beer.

Mijn zwarte duistere vriend koester ik in het geheim. Met lekkere lollige liflafjes en gefluisterde geniale scheldkanonnades in zijn gevoelige wolvenoortjes…..

©TOVERHEKS.COM Huilen met de wolven in het bos

 

 

In de leer bij Thich Nath Hanh: Oefenen maar, iedereen op zijn of haar eigen wijze. Sommigen peuteren naar hartelust aan hun grote teen, anderen ergeren zich groen en geel. Heks heeft zo haar eigen thema’s om aan te werken. Moeder Aarde is ook volop aanwezig op deze prachtige plek. In de gedaante van Sister Chan Khong. Ze geeft ons haar befaamde ‘Deep Relaxation’…..

zondag 8 juli 2014

20140609-175659-64619249.jpg

Vanmorgen zit ik in vol ornaat op mijn matje. Er stapt een klein mannetje over me heen. Hij gaat zitten en begint zich direct aan Heks te ergeren. Hij schuift haar doos met kleurpotloden op het kussen van de persoon voor me. Ik schuif ze terug. Hij legt de draden van zijn koptelefoon op de kleurpotloden. Ik schuif ze er weer af. Dit herhaalt zich zeker drie keer. Zonder woorden. Hij kijkt me zelfs niet aan. Verbeten gaat hij in en uit zitten ademen. Ik maak mijn dagelijkse tekening.

20140609-175742-64662684.jpg

Aan de andere kant propt een jongeman zich in het gangpad. De hele talk peutert hij aan zijn grote teen. Het boze mannetje naast me kan zich halverwege het verhaal van Thay niet meer inhouden. Hij tikt me aan. ‘SSSSTTTTSSsstttt!’ sist hij zachtjes met een vinger voor zijn mond. Als tegen een klein kind. Hij lacht er wel bij, als een boer met kiespijn.

Nu ben ik al een paar uur stil, maar blijkbaar is mijn manier van aantekeningen maken niet Boeddhistisch genoeg.

20140609-175823-64703156.jpg

Later hebben we een formele lunch. Dit is echt een ding hier. Alle leden van ‘The Order Of Interbeing’ , de lekenorde van dit klooster, lopen in hun bruine pakken achter Thay en de monniken en nonnen aan de meditatiehal in. Met hun lunch in de hand. Daarna mogen wij naar binnen.

Als Heks staat te kijken naar de stoet, ziet ze het boze mannetje weer lopen. Voorop, vlak achter de lekenorde. Hij doet enorm zijn best, dat is me nu wel duidelijk. Het moet niet meevallen voor hem, zo’n halvegare Toverheks. En dan zit ik nog op een betere pek in de hal dan hij uiteindelijk. Ik zie hem geërgerd naar me kijken vanaf de overkant van de zaal. De mannen zitten aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant.

Naast hem zit de nieuwe aanbidder van Heks, een jongeman uit Roemenië. ‘Ik heb een foto van je gemaakt’, begon hij een paar dagen geleden zijn hofmakerij. Hij vergist zich ernstig in mijn leeftijd. En in mijn beschikbaarheid. Nu heb ik elke retraite wel een bronstige practicioner achter me aan, waar de celibataire richtlijnen geen vat op hebben. Door de jaren heen heb ik hen leren vermijden of ontmoedigen. Na mijn innerlijk huwelijk is het gat in mijn verdediging tegen deze zoekende zielen gedicht. En nu met mijn geliefde Cowboy is hun kans definitief verkeken…….

Zo zitten twee archetypische manachtigen uit mijn vroegere leven naast elkaar naar Heks te staren. Ik heb er helemaal geen last van. Ze doen maar. Ik geniet buitengewoon van de formele lunch. In stilte genuttigd. Met misschien wel duizend mensen. Ik kan Thich Nath Hanh ook goed zien. Zijn lieve koppie. Hoe hij rustig van zijn eten geniet, zijn thee drinkt.

20140609-175924-64764731.jpg

Daarna leest hij brieven voor, die mensen in de enorme bel, een soort klankschaal, hebben gestopt. Verzoeken om energie en liefde te sturen naar zieken, mensen met verdriet, vertrapten….De hele Sangha zit in aandacht bijeen. Je voelt de kracht van het Interzijn. Een term, die Thay heeft uitgevonden.

’s Middags worden we getrakteerd op ‘Deep relaxation’ van sister Chan Khong, de goede vriendin en reisgenoot van Thay. Al jaren staat zij hem bij in zijn missie. Een kleine vrouw, met de stem van een jong meisje. Maar ook een krachtpatser. Stiekem noem ik haar ook wel liefkozend sister King Kong. Zij beschermt haar frêle vriend met haar Moeder Aarde energie.

Eerst zingt ze ons helemaal van de wereld, tijdens haar speciale diepe ontspanningssessie. Overal om me heen hoor ik gesnurk. Zelf ben ik ook een flink stuk kwijt, ondanks mijn voornemen er helemaal bij te blijven.

20140609-180017-64817331.jpg

Dan beoefent ze met ons Touching The Earth. Een praktische manier om met verdriet ten opzichte van je voorouders om te gaan. Je geeft het simpelweg aan Moeder Aarde.
Onze Grote Moeder is hier alom aanwezig. En in de gedaante van deze hoogbejaarde non zeer zichtbaar.

Ze leert ons nog wat Tibetaanse oefeningen. Ze staat nog net niet op haar hoofd, maar jeetje, wat is ze nog lenig op haar leeftijd!

Tot slot oefent ze met ons om niet bang te zijn voor de dood. Het is maar een verandering, meer niet. Zoals een golf even bestaat en dan alweer verdwenen is. Maar is ‘ie er niet meer? Het water is er nog immer, alleen de gedaante verandert…..

20140609-180110-64870495.jpg