Tagarchief: tegen het zere been

Heks plakt het koor aan de muur, maar niet uit vrije wil. Het is die fiets, die klotefiets, die fiets van niets…… Het pokkeding staat stil. Alweer. En min of meer op dezelfde plek. Wat gek! Heeft ie soms een zachte plakkerd? Of doet ie gewoon wat hij wil? Het is in elk geval niet wat ik wil……..

Posted on by

Dinsdag heb ik geen zak zin om naar het koor te gaan. Dat gebeurt me bijna nooit! Maar na twee zeer brakke korte nachten is de beperkte energie echt op.

Bovendien is het prachtig weer. Ik ben de gehele dag binnen gebleven om allemaal kleine kutklusjes te doen. Ook al niet verstandig als je kapot moe bent. En nu wil ik naar buiten. En daar blijven.

Maar helaas ben ik zo plichtsgetrouw als wat. Ik verzuim zelden tot nooit. Tenzij ik half dood ben. En dat is dan toch weer best vaak. En zelfs dan ga ik meestal toch! Zelfs als ik nauwelijks stem heb. Hetgeen ook nogal eens gebeurt, want ME zit bij mij sinds jaar en dag als een barometer op mijn stembanden. Hoe beroerder ik eraan toe ben, hoe minder stem……

Dus Heks gaat naar het koor. Ook als het fantastisch mooi weer is na een lange koude winter. Ik ga sowieso. Behalve als het echt, echt niet gaat. Als het me niet lukt om twee uur op een stoel te zitten.

Om een uurtje of zes fiets ik met mijn hondje de stad uit op mijn elektrische Beixo vouwfiets. Een geweldig apparaat. Als ie het doet. Helaas ben ik intussen al een motor, vier opladers en veel ergernis verder, zonder dat ik nu echt veel op dat pleurisding gefietst heb. Een rib uit mijn lijf bovendien. Maar vandaag fietst ie als een zonnetje.

Totdat ik bij het Joppe kom. Op precies dezelfde plek als vorige week krijg ik een lekke band. Zou er soms iemand spijkertjes strooien? Of punaises……. Heel langzaam loopt hij leeg. Eerst denk ik weer dat mijn fiets doormidden is gebroken, maar nee. Lek.

Ik bel de Grote Vriendelijke Reus. Die woont hier om de hoek. ‘Bel ik je wakker?’ antwoord ik op zijn gegrom. Ja dus. Hij is net als Heks enorm energiebeperkt. En net als ik knapt hij dus nogal eens een uiltje tussendoor. Op de meest gekke tijdstippen……

Even later vlieg ik hem om de hals. ‘Heel goed hoor, dat je me wakker belt. Anders zit ik vannacht om drie uur weer klaarwakker op de bank te koekeloeren!’ Herkenbaar!

VikThor spring als een dolle in het rond. Hoera! We zijn bij zijn grote vriend op bezoek! Hij krijgt een lekkertje, vindt een verdwaalde tennisbal en kruipt uiteindelijk naast zijn vriend op de bank. Zielstevreden.

De vouwfiets wordt op zijn kop midden in de kamer gezet, maar we gaan eerst maar eens een sapje drinken en lekker kletsen. Dat koor kan ik vanavond toch wel vergeten.

Nou ja, ik vind het niet zo erg. Ik had al geen zin. Bovendien brak vorige week de pleuris uit onder de alten. Een voormalige sopraan wierp de ene knuppel na de andere in dit hoenderhok. Een enorm gekakel was het gevolg. Gekrakeel in de pauze.

Heks had geen benul waar het allemaal over ging en dat alles wat ik zei ook nog eens tegen het zere been was van de overgelopen sopraan. Het is niet aan mij besteed, dit soort dingen. Maar helaas zat ik er wel helemaal middenin.

‘Volgende week is de boel vast weer gesust. Het komt me prima uit om eens een keertje over te slaan!’ vertel ik mijn reuzenvriend. Hij heeft ook jarenlang in een koor gezongen en is dan ook goed bekend met dit soort dynamiek. Laten we eerst die band maar eens repareren.

Op ons gemak gaan we op zoek naar het gaatje in de band. Het zit vlak bij twee andere plakkers. Mmmm. Misschien zit er een stuk glas in de buitenband. Of een kabouterspijkertje. Intensieve controle van de band levert echter niets op. Dus zetten we de geplakte binnenband er maar weer in.

Voor al uw harde en zachte plakwerk
Zachte plakkers …..

‘Nou Heks, ik kan wel zien dat je vroeger veel geklust hebt,’ de GVR kijkt naar mijn zwarte handen, ‘En dan zeg je dat je geen kracht meer hebt in je handen. Jij moet vroeger echt heel sterk zijn geweest!’ Ja, dat is ook zo. Ik was in mijn jonge jaren een enorme kleerkast.

‘Fijn dat die plakkers tegenwoordig zo mooi vervloeien met de band. Vroeger had je alleen van die harde plakkers. Die rolden er soms direct weer af…..’ antwoord ik, terwijl ik de randen van het plakkertje goed aandruk. ‘Oh ja, die harde plakkers. Daar kreeg je gewoonweg een harde plakkerd van,’ verzucht de GVR ondeugend. We liggen dubbel.

‘Haha, een harde plakkerd. Mafkees,’ giebel ik, terwijl we de band weer oppompen. Het euvel lijkt verholpen. Ik kan op de fiets naar huis. Intussen is het alweer bijna half negen. Ik krijg een beetje trek, want ik heb nog niet gegeten.

Al kletsend, leuterkoekend, kakelend en giebelend begeven we ons naar de voordeur. Op de stoep raken we alsnog in een diep gesprek. Maar uiteindelijk stap ik dan toch op mijn bolide. Ik fiets nog een rondje om het golfveld en dan via de Broekweg weer naar de stad.

Halverwege dit polderpad breekt mijn fiets weer in tweeën. Potjandrie. Weer een lekke band. Moet ik alsnog dat hele end lopen. Sjokkend kachel ik het hele stuk terug naar de stad. Bah. En au. Alle spieren schieten in de knoop.

Na vijf minuten loop ik te schelden. Het geeft me de energie om door te lopen. Dus dat achterlijke advies om minder te schelden, zodat ik minder moe zou zijn onlangs van een of andere stomme hulpverlener slaat echt helemaal nergens op. Ik wist het al: Soms kikker ik juist op van wat vuilbekkerij!

Eenmaal in Huize Heks krijg ik een appje van de GVR. ‘Veilig weer thuis?’ Ik vertel hem van de deceptie: Weer een lekke band! ‘Daar krijg ik een zachte plakkerd van, Heks,’ reageert hij enorm ad rem. Zo beëindig ik deze dag toch met een gierende lach. Een zachte plakkerd. Je zult er maar last van hebben! Dat is me gelukkig bespaard gebleven tot nu toe.

Witte wolf en zwarte wolf wonen in mijn hart. Wie wint? Wit of zwart? Vreugde versus smart….. Het is toch wel apart! Wie heeft mijn lot getart?

Posted on by

©TOVERHEKS.COM De beer is los met al die wolven in het bos

‘De laatste tijd probeer ik bewust inspiratie op te zoeken. Er oog voor te hebben. Er is zoveel onzin en idioterie in de wereld, dat kan me echt ontmoedigen. Dan heb ik nog mijn hopeloze lijf en amoebebestaan…… Inspiratie. Dat hebben we nodig!’

Mijn vriend Schilder luistert met een half oor. Hij is al met zijn eigen verhaal bezig. Of beter gezegd, het verhaaltje van iemand anders. ‘Ik had laatst een heel leuk gesprek met die mindfulness trainster van het Antroposofisch Therapeuticum. Ze kwam aan met een oude Indiaanse Wijsheid over de witte en de zwarte wolf. Beiden wonen in je hart. De zwarte staat voor boosheid, kwaad, angst, inhaligheid…. Noem maar op. De negatieve aspecten van het bestaan.’

Mijn vriend heeft sinds hij zijn rug heeft gebroken net als Heks te maken met een enorm gebrek aan energie. Zijn actieradius is van grenzend aan het onwaarschijnlijke teruggelopen naar ienieminimaal. Het is dan bijzonder moeilijk om je kop er bovenop te houden weet ik uit ervaring. Een chronische strijd tegen depressie is meer regel dan uitzondering in het land der chronisch zieken.

Het is niet voor te stellen voor gezonde mensen wat altijd ziek zijn met je doet. Gelukkig maar. Je zou je dood schrikken!

Daarom houden velen van ons zich verre van het onvolmaakte. Elke aandoening geeft een stigma en voor je het weet ben je ermee besmet!

©TOVERHEKS.COM Witte wolf en zwarte wolf

Doorsnee is echter ook niet alles, geloof me. Ik kan vaak helemaal niet met zogenaamde ‘normale‘ mensen praten. Alleen al omdat ze door de bank genomen totaal niet geïnteresseerd zijn in een ziek bestaan buiten hun eigen gezonde en geslaagde leven…..

En als ze dan zelf iets gaan mankeren krijg je soms de meest vreemde gesprekken. Zoals onlangs met een medewerkster van de apotheek. De ene dag maakt ze een opmerking over een aanstaande ziekenhuisopname. Heks wil niet meer de ellende van Jan en Alleman altijd en overal over zich heen krijgen. Ik glimlach vriendelijk, maar ga niet op de opmerking in!

Dat is blijkbaar tegen het zere been. Een dag later kom ik weer een stapel medicatie halen. Ik moet het betalen, want ik schuif het al maanden voor me uit om een artsenverklaring naar de zorgverzekeraar te sturen, zodat er direct gedeclareerd kan worden. ‘Ik kom er gewoon niet aan toe, vanwege een hardnekkig wintervirus,’ grijns ik met de situatie verlegen.

‘Dat zei je vorige keer ook al,’ tot mijn stomme verbazing gaat ze plotseling de competitie met mijn halvezoligheid. Zelf is ze er nog veel erger aan toe dan Heks. ‘Ik zit al drie maanden te wachten tot ik het ziekenhuis in mag. Vanwege een virus.’ begint ze.

Heks voelt allemaal rotopmerkingen omhoog borrelen. Zoals: ‘Nou, je staat hier toch maar lekker te werken. Dat zou me absoluut niet lukken, nog geen twee dagen. Dus wat loop je nu aan mijn kop te zeuren?’ Bijvoorbeeld. Ik slik ze allemaal weer in en maak dat ik weg kom. Raar toch weer. Gekkigheid!

©TOVERHEKS.COM Een wolf in schaapskleren……..

‘De andere wolf is wit. Hij staat voor het goede en voedende aspecten van het bestaan,’ mijn vriend somt allemaal prachtige eigenschappen op van dit indrukwekkende dier. Hij kijkt me olijk aan met zijn grote blauwe ogen. ‘Welke van de twee is het belangrijkste?’ Heks heeft geen idee. Ik sta met mijn mond vol tanden. Grote witte blikkerende exemplaren. Dat dan weer wel!

‘De wolf die je voedt. Ja, Heksje, zo is het toch maar mooi.’ Tevreden vouwt hij zijn handen in elkaar in een afsluitend gebaar. ‘Dat is precies wat ik bedoelde met dat ik me de laatste tijd bewust laat inspireren door het leven,’ roep ik enthousiast. Dit verhaaltje sluit exact aan bij mijn innerlijke reis. Het komt als geroepen!

Dagenlang teken ik wolven op mijn tablet.

‘Die witte ziet er veel groter en gevaarlijker uit dan die zwarte,’ Steenvrouw geeft genadeloos commentaar op mijn kunst-en-vliegwerkjes. Het is waar. De zwarte wolf ziet er zo lief uit. Een beetje ondeugend ook. Heks heeft een enorm zwak voor haar zwarte duistere innerlijke wolf. Wat nu weer?

Als ik later google op wolven en Indianenverhalen vind ik moeiteloos dit vertelseltje. Er zijn twee varianten op de markt. Hetzelfde verhaal, maar een andere uitkomst…….

In het ene verhaal wint de wolf die je voedt. Het liefst de witte wolf. Wel zo gezellig voor je medemensen…… In dit verhaal is het of/of. Een strijd. Met winnaars en verliezers…….

Het andere verhaal roept je op om goed voor je zwarte wolf te zorgen, zodat hij zich veilig en gewaardeerd weet: Op die manier zal hij minder snel aanvallen en van zich afbijten. De krachtige zwarte schaduw heeft een aantal prima eigenschappen. Die kun je maar beter in ere houden!

Het is wel duidelijk naar welk verhaal Heks neigt. Heksen houden nu eenmaal van de donkere kant van het bestaan. Geen licht zonder donker, geen dag zonder nacht. Geen goed zonder slecht.

In die zin mogen we die Donald Trump wel dankbaar zijn met zijn allen. Een grote zwarte ongelikte beer van een wolf aan de macht maakt rauwe bonen zoet. De hele wereld komt in een ander licht te staan. Alles steekt positief af bij de man.

We leven in een wereld van tegenstellingen. We bestaan bij gratie van dit fenomeen. Ons hele leven is opgebouwd uit yin en yang. Alle techniek is gebaseerd op dit principe. Ik zou dit verhaal niet de wereld in kunnen schoppen zonder dit gegeven!

Toch voed ik mijn witte wolf met inspiratie. Hij mag groeien en groeien. Sterk worden als een beer.

Mijn zwarte duistere vriend koester ik in het geheim. Met lekkere lollige liflafjes en gefluisterde geniale scheldkanonnades in zijn gevoelige wolvenoortjes…..

©TOVERHEKS.COM Huilen met de wolven in het bos