Vanmorgen staat de televisie aan, terwijl ik me in de kleren wurm. De dames van koffietijd blaten hun domme verhalen mijn slaapkamer in. O jee, vergeten te zappen. Ik heb een ernstige allergie voor dit programma, ik voel de jeukende bultjes op mijn schenen al de kop op steken. De theemutsen hebben Nick op de koffie. Of Simon. Daar wil ik vanaf wezen, net als de rest van Nederland houd ik die twee maar niet uit elkaar.

Ik kijk in het treurige vermoeide gezicht van de zanger. Mijn god, dat ziet er niet goed uit. Komt het door het vroege tijdstip? ‘Ik ga in mijn eentje dit of dat bablabla’ promoot hij zijn nieuw ingeslagen weg. ‘Jajaja,’ het interesseert de overjarige koffietijdmeisjes geen bal, ‘Jij hebt toch Misofonie? Hehehe?’ De getroebleerde troubadour probeert er snel overheen te praten, maar de hyena’s hebben zich al in het onderwerp vastgebeten…..

Misofonie? Haat voor geluiden? Waar heb ik dat eerder gehoord? Nou, nergens! Maar ik heb wel een aantal mensen met deze aandoening dicht op de huid gehad. Voorwaar geen pretje!

Heks is zelf ook zeer gevoelig voor geluiden. Ik hou van stilte. Periodes met veel ellendig lawaai, zoals verbouwingen, kunnen me compleet uitputten. Ik heb een bloedhekel aan muzak. Die walgelijke vorm van ethervervuiling, die je in elke zichzelf respecterende winkel tegemoet walmt mag van mij bij de wet verboden worden. Maar haat?

Nee, ik heb geen Pavlovachtige moordreactie op een snurkende partner of een chipsetende vriend. Ik kan genieten van het geluid van de wind en de regen. Of vogeltjes. Een blaffende hond doet me niets. Het zijn meer de lelijke geluiden, zoals slechte muziek, iemand met een stem als een cirkelzaag, ….waar ik me aan erger.

Een jeugdvriendin van Heks had last van moordneigingen als haar vader zat te eten. Het geklapper van zijn kunstgebit maakte haar gek. In die tijd had bijna iedereen boven de veertig een klappertje, weet je nog? Nostalgia!

Ik zocht er weinig achter, want de man was een vreselijke agressieve Maasbachchristenhond, dus haar puberale haat tegen die kwibus begreep ik maar al te goed!

Tijdens een vakantie met deze jongedame in Frankrijk kwam ik er al snel achter, dat die haat niet slechts haar vader betrof. Ook Heks kreeg de wind van voren, zodra ze iets in haar mond stak om op te kauwen bijvoorbeeld. Zodoende werd eten een hele uitdaging tijdens die reis!

Het wicht zat zich voortdurend groen en geel aan me te ergeren. ’s Morgens als ik slaapdronken aan de koffie zat begon ze me systematisch te grazen te nemen, want erg aardig was ze niet. Zelfreflectie kwam in haar woordenboek niet voor! Heks was irritant, dus die moest kapot……

Het behoeft geen betoog, dat ik nooit meer met haar op stap ben geweest!

Niet veel later,  ik woonde met een aantal dames in een groot studentenhuis , trok er op een kwade dag een misofone buurvrouw in de kamer naast me. De muren waren van bordkarton, hetgeen niet bepaald meewerkte aan een harmonieus samengaan van onze huishoudens. De vrouw zat de godganse dag te klagen. Over dit geluidje en over dat geluidje.

Heks sloop op kousenvoeten door haar kamer en zat te fluisteren met haar bezoekers. Draaide nooit meer muziek. Een bladzijde van mijn studieboeken omslaan kwam me op een reprimande te staan. En hoewel het op zich een hele aardige meid was, kreeg ik al snel de absolute rambam van het mens.

Maar zoals altijd paste ik me aan. Ik kroop en sloop, zweeg en fluisterde, maar nog was het niet goed. Op een dag stond ze weer luidkeels (!) tegen me te emmeren over al die vreselijke geluiden waar ze zich aan stoorde. ‘Wat moet ik in godsnaam doen om jou op te laten houden met dat geklaag?’ riep ik wanhopig.

Onze overbuurvrouw begon zich ermee te bemoeien. Ze kreeg ongetwijfeld medelijden met me. Ook zij werd geacht geen herrie te maken, maar ze had het geluk niet direct naast de misofone dame te wonen…. Getormenteerd schreeuwde ze vanuit haar kamer: ‘Ophouden met ademhalen, Heks!’ En zo was het. Ik had het loodje moet leggen en dan was het goed geweest. Gelukkig verhuisde mijn kwelgeest binnenshuis naar een andere etage.

In die tijd was er nog weinig bekend over deze psychiatrische aandoening. De vrouw werd dan ook niet behandeld. De omgeving paste zich gewoon aan. Zo goed en zo kwaad als dat gaat in een gehorig studentenhuis.

Ook nu is er nog niet veel bekend over de kwaal, laat staan over een doeltreffende behandeling. Mensen met gehoorbeschadiging lopen een grotere kans door misofonie getroffen te worden.

Het een hele nare aandoening is. Voor degenen die het treft, maar ook voor de omgeving. Het is verschrikkelijk als iemand zich constant zit te ergeren aan het feit dat je ademhaalt. Of dat je aan je pen likt. Of door je haar strijkt. Want het gaat ook op voor bewegingen. En het richt zich voornamelijk op mensen, die dicht bij die misofone persoon staan: Zoals de mensen waar ‘ie juist veel van houdt……

Haat omdat je bestaat.

Leven naast iemand met deze aandoening is hopeloos. Vooral omdat jij er niets aan kunt doen. Die ander ook niet hoor. Er is weinig aan te doen, dus die moet er maar mee leren leven. Ook niet gemakkelijk! Daar weet ik alles van!

Toch is Heks blij, dat ze van bepaalde misofone medemensen verlost is. Er woont er niet meer eentje naast me, van wie ik geen muziek mag draaien, noch praten, lachen, zingen……. Noch ligt er eentje naast me in bed me te haten vanwege het feit dat ik ademhaal. Ik mag mijn mes weer gewoon aflikken. En andere bewegingen maken, zonder dat iemand zich kapot ergert. Ik hoef niet meer met lede ogen aan te zien hoe iemand het gevecht met de wind, klapperende tentdoeken, zogenaamd lawaaierige buren en wat al niet meer aangaat.

‘Ik sta wel eens ’s nachts op het dak een regenpijp te verbuigen, omdat ik het gedruppel niet meer kan aanhoren,’ aldus Simon. Of Nick. Nou ja, hij klimt in elk geval zelf het dak op. Dat is al iets.

Een narcist met misofone neigingen liet Heks zulke kastanjes uit het vuur halen. Stond ik midden in de nacht buiten de boel op te lossen. Om van het gezeur en gezeik af te zijn. Om daarna van een chagrijnig gemeen mannetje te horen dat het nog steeds niet goed was. Gewoon omdat het nooit goed was. En dat lag niet aan zijn misofonie, nee eerder aan misogynie…….

Wat is misofonie niet?

Ervaringsverhalen.

Hyperacusis, overgevoeligheid voor geluid.