De tweede helft van vorige week is het zoete inval in Huize Heks. Fiederelsje komt me een enorme roos brengen. Geintje schuift onverwacht aan voor een gezellige lunch. Trui komt een avondje slempen. Rakusribut bakt bananenbrood binnen mijn dieet en brengt het langs. Frogs koopt namens weer een andere vriendin een Cowboyhoed voor me op de drie-otobermarkt….. Heks wordt enorm in de watten gelegd! 

Als klap op de vuurpijl staat Cowboy vrijdag voor mijn neus met een kleurige bos bloemen.  ‘Ik kom je verrassen,’ verklaart hij zijn aanwezigheid, ‘Leuk toch?’

Heks is inderdaad behoorlijk verrast. Met stomheid geslagen zelfs. Dat geeft Cowboy mooi de kans om zijn zegje te doen. Hij is niet bepaald een prater, behalve als het over architectuur gaat. Of muziek.

‘Deep listening’ is een essentieel onderdeel van elke relatie als het goed is. Echt naar elkaar luisteren. Kop houden en oortjes open. Hart open. Tussen Cowboy en Heks is veel misverstaan. Helemaal niet uitzonderlijk. De wereld staat er bol van!

Zo blijkt mijn vriend niet te hebben begrepen dat het uit is tussen ons. Hoe is dat nu mogelijk?

Het is prachtig weer. Heks pakt thee en koekjes in. We fietsen naar het bos en wandelen met Varkentje. Daarna strijken we neer op het grote veld. Wat is het toch veel gemakkelijker praten als je niets te verliezen hebt!

‘We kunnen het beste in elkaar wakker maken, maar ook het slechtste. Dat laatste wil ik niet. Ik verdom het. Het is een weg, die ik nooit heb willen inslaan. Ik heb sommige mensen om me heen elkaar jarenlang het leven zuur zien maken. Schelden, elkaar ondermijnen, tegenwerken, vernederen en uithollen. Op zich geen slechte mensen, maar ze geven de verkeerde zaadjes in elkaars tuintje water ….. En in hun eigen tuintje…..Het is mijn schrikbeeld om zo te eindigen met iemand!’

Foto: Rik van Boeckel

Het is twee oktober, feest in Leiden. Frogs heeft me uitgenodigd op het eten. Als ik hem bel nodigt hij spontaan ook Cowboy uit. Zo eten we vanouds gezellig met zijn drietjes. Daarna kijken we naar de taptoe, die vlak langs het huis van mijn kikkervriend marcheert.

Wat is dat toch een leuk begin van dit jaarlijks terugkerende feest. Alle verenigingen uit Leiden en omgeving lopen mee. Kleine kinderen met rode konen van de slaap maken een radslag of staan op hun kop. De meest fantastische muziekkorpsen verlenen hun medewerking.

Foto: Rik van Boeckel

Voor ons staat een echtpaar te genieten. De man vertelt, dat ze ieder jaar speciaal naar Leiden komen voor de taptoe. ‘Met name dat gegil van ouders naar kinderen, oma’s naar kleinkinderen, maakt het zo leuk,’ verklaart de man met een onvervalste Rotjeknor tongval.

Wat later lopen we door de stad richting station. We brengen Cowboy naar de trein, een hele onderneming. De stad is stampvol uitzinnige mensen. Heks en Frogs dompelen zich uiteindelijk helemaal onder in de feestelijkheden.

Foto: Rik van Boeckel

We lopen een grote ronde door de stad, eten friet, drinken bier. Heks danst op het biljart. We dansen ook nog eventjes salsa. Uiteindelijk kan ik echt niet meer op mijn benen staan. Niet vanwege de drank, zoals vroeger, maar vanwege uitgewerkte pijnstillers…. ;-P

Foto: Rik van Boeckel

Drie oktober zelf houd ik me gedeisd. Alles doet zeer. Met Frogs loop ik een klein rondje door de zonnige stad. We genieten van een bandje. Drinken een biertje.

‘Ik geloof dat ik het wel gezegend vind zo, lieve Frogs,’ zeg ik nadat we een lekker bordje Dahl hebben gegeten in Huize Heks. Zo gaat mijn kikkervriend later die avond alleen op stap. Zijn gestel is zo goed als onverwoestbaar. Hij kan nog wel een avondje feesten lijden!