Vannacht krijgt Heks eens goed te eten: De dolende ridder komt aanzetten met een levend maaltje! Door lagen slaap weet hij mijn dromen te verstoren. Mijn monster laat van zich horen! Ontbijten met harige rattenstaart? Heks is er niet voor te porren……

Posted on 26 juli 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

‘Jeetje Heks, hoe gaat het? Ik schrok van je blogje. Red je het wel?’ Don Leo klinkt bezorgd. Ja, dat is nu ook weer niet de bedoeling. Hij heeft al genoeg aan zijn kop. Over deze toverkol in de rats zitten kan er echt niet meer bij!

Vanmorgen kreukel ik zoals gewoonlijk weer trillend en zwetend op gang. Bibberig zit ik op de rand van mijn bed. Ik heb een superslechte nacht gehad. Onrustig slapen, steeds wakker worden. En als ik dan eindelijk in slaap ben droom ik dat ik word aangevallen door een panter. Schreeuwend stort hij zich op me.

Maar nee, het is maar een droom. Ik drijf naar de oppervlakte en hoor mijn aanvaller nog steeds. Buiten. In de steeg. Oorverdovend……..

Ik trek een sprintje naar de keuken. Even uit het raam kijken. Misschien heb ik een kat vergeten binnen te halen gisterenavond. Met name Pippi kan geweldig krijsen als ze het zat is op het balkon.

©TOVERHEKS.COM

Het begint net licht te worden. In de halfduistere steeg staat een zwart monster. Hij krijst en toont me een vette muis. ‘Kijk nou, lieve vrouw, speciaal voor jou gevangen. Kom nu naar beneden, dan vreten we em samen op!’ Ik zie het muisje angstig spartelen bij die woorden…… Hij is reddeloos verloren. Dat moge duidelijk zijn!

Helaas kan Heks niets meer voor het arme beestje doen.

Ik weet uit ervaring, dat ik mijn schatje beter niet binnen kan halen nu. Geheid dat hij die muis loslaat in het huis. Je kunt je de taferelen misschien voorstellen: Zeven katten woest jagend op een wel erg interessante prooi. Door muren en behang!

Ik wacht dus een kwartiertje. Dan mag het bakbeest naar binnen. ‘En ik maar denken dat je toch wel een ouwetje aan het worden bent,’ lispel ik tegen mijn rattenvanger, ‘Je redt je echter nog uitstekend zonder blikjes en brokjes!’

Aanhalig geeft hij me kopjes. ‘Jammer dat je ze lang wachtte om me te komen halen, vrouw. Ik heb die muis natuurlijk al lang soldaat gemaakt, maar hij was eigenlijk voor jou bestemd!’

©TOVERHEKS.COM

Ondanks zijn levende voorgerecht lust Ferguut nog wel wat brokjes. Ik zet een flinke bak eten voor zijn neus en hij valt erop aan alsof hij in geen dagen iets heeft gehad. Wat kan mijn dolende ridder toch bunkeren! Hij eet meer dan het dubbele van wat de rest naar binnen werkt.

Natuurlijk wil hij direct na zijn diner weer naar buiten. Heks steekt er een stokje voor. ‘Blijf jij maar eens een nachtje binnen. Je bent de hele tijd op stap en zulk geweldig weer is het nu ook niet vannacht,’ ik geef hem een kusje op zijn grote katerkop. Hij berust in zijn lot.

Tevreden krult hij zich op naast mijn hoofd. Gelukkig. We kunnen eindelijk slapen. Over een paar uur moet ik er alweer uit. Zit ik traditiegetrouw trillend en zwetend op de rand van mijn bed. Gaan er weer happen pijnstillers naar binnen. Moet ik de dag weer met geweld op gang trappen…..

‘Ach, lieve Don, je weet het toch? Het is halen en brengen. Ik heb dagdagelijks te maken met een invaliderende ziekte. Mensen bagataliseren het. Ik bagatelliseer het vaak ook. Gewoon omdat ik me er niet in wil wentelen. En dan ook: Je ziet het niet aan me. Behalve vroeg in de morgen, als ik nog geen pijnstillers in mijn klep heb.’

©TOVERHEKS.COM,

‘Ik zie tegen alles op. Vakanties zijn een ware bezoeking. Ik ga bijvoorbeeld een weekendje weg binnenkort, maar ik zie ertegenop als tegen een berg. Gewoon omdat alles me constant teveel is. Omdat ik van twee dagen pret maken een paar maanden lol kan hebben. In de verkeerde zin van het woord….’

‘Nu ben ik bijvoorbeeld ernstig geblesseerd geraakt door het omslaan van bladzijden tijdens het concert met het projectkoor. Het boek stond al op een standaard, maar die bladzijden slaan zichzelf niet om natuurlijk. Ik kan die arm nauwelijks gebruiken en crepeer van de pijn.’

We beginnen verschrikkelijk te lachen, ja, wat moet je anders? Het is toch ook te gek voor woorden. Kun je het mensen kwalijk nemen dat ze dit niet serieus nemen?

Ja. Sommige mensen neem ik het bijzonder kwalijk. Die hadden er best eens iets over kunnen lezen. Best eens iets voor me kunnen betekenen.

Gelukkig heb ik een kat die goed voor me zorgt. Hij brengt me reusachtige ratten en vette veldmuizen. En als mijn hondje te ruw met me stoeit naar zijn smaak, springt hij op zijn rug en geeft hij hem een stevige opstopper. Mijn panter is voor de duvel niet bang.

En ook nog eens de grootste liefste schat van een kat!

©TOVERHEKS.COM

Commissaris Carlos in vreemd gezelschap. ‘Je heet Gijs en Gijs is niet wijs,’ krijgt hij naar zijn hondenkop! Gelukkig maar dat het zo’n goedzak is. Al doet zijn uiterlijk anders vermoeden!

Posted on 24 november 2016 by lagriffeheks

Dinsdag kom ik Buurman met zijn Duitse herder Carlos tegen bij de dierenwinkel. VikThor springt een gat in de lucht als hij zijn grote vriend ontwaart. Even later kuieren we samen door de stad. ‘Laten we ergens een drankje doen, Heks, bijvoorbeeld hier,’ Buurman wijst op een berucht aso-rookterras.

Heks vindt het prima. Even lekker tussen de aso’s, alhoewel, er is niemand te bekennen….

‘Wat wil jij? Ik ga iets halen,’ mijn vriend staat op en kijkt me verwachtingsvol aan. Heks wil wijn. Bij wijze van aangename zelfmedicatie. Ik verrek nog steeds van de pijn en moet nog een hele avond naar het koor. Hoe moet ik dat voor elkaar krijgen?

Zoals altijd zitten we binnen de kortste keren te lachen om iets absurds.

Een jongeman komt naar buiten om te roken. Het is een aardig joch. In zijn kielzog komt een stel. De man is totaal niet opvallend, maar de vrouw springt in het oog. Ze is nog geen dertig, maar gedraagt zich alsof ze het hele terras bezit. En al degenen die er op zitten.

Breed loopt ze rond te paraderen. Zelfs haar gezicht dijt uit. Een breedbekkikker is er niets bij! Ze gaat uitgebreid voor Heks staan en geeft haar een hand. Ze stelt zich voor! Maar de manier waarop geeft te denken. Je verwacht er een flinke oplawaai achteraan……

Wat een rare griet toch weer. Ook Buurman kijkt bevreemd als ze hem met haar kinnebak in de lucht en haar bekken met denkbeeldige penis vooruit zo’n rare hand komt geven. Maar imponeren kun je hem eenvoudigweg niet met zijn enorme Duitse herder. Laat staan intimideren…….

‘Wat een prachtig beest,’ de heren in het gezelschap vragen of ze de hond mogen aaien. Niemand let op VikThor. Zo’n schattige pup interesseert hen totaal niet. Carlos echter met zijn grote kop en imposante lijf krijgt alle aandacht……. Zo’n levensgevaarlijke Duitse herder: Daar kun je hier mee aankomen……

Ook de vrouw is onder de indruk van de hond. Zij wil hem niet aaien. Wel zakt ze door haar knieën en staart de hond recht aan. Gelukkig maar dat deze Duitse herder zo’n goedzak is!

‘Ha Gijs,’ zegt ze tegen het bakbeest. ‘Hij heet Carlos, geen Gijs.’ O jee. Ik heb mijn oude vriend wel eens ruzie zien krijgen met een dronken vrouw, die zijn vorige hond consequent Commissaris Rex noemde. Hoe gaat dit aflopen?

‘Nee hoor,’ zegt het eigenwijze kreng, ‘Dit is een echte Gijs, ha Gijs,’ provocerend kijkt ze Buurman aan. Zie je, ik voelde het al aankomen: Narigheid! ‘Gekke Gijs, kom maar hier Gijs,’ ze is niet meer te stoppen.

‘Ha,’ zegt Buurman, ‘Dat klinkt bijna als Gajus. Zo heette mijn vorige hond. Ook een Duitse herder. Ook een geweldige hond, heel ander karakter dan dit exemplaar. Ja, dat was een fantastische hond, nog veel groter dan deze.’

Buurman vertelt graag. De ene anekdote na de andere vliegt uit zijn mond. Over de Duitse Herder Vereniging. Over de training aldaar. Bewaking, lange afstand lopen, pakwerk……

‘Met onze vorige hond hebben we dat allemaal gedaan, maar Carlos is te gevoelig. Met hem zijn we er niet meer aan begonnen. Dat pakwerk is best heftig. Zo’n ingepakte man, die door een hond te grazen wordt genomen…..’

‘Ik ken een man, die in het veld stond als pakwerker. Allerlei honden gingen op hem tekeer, behalve zijn eigen herder. Die zat in zijn splinternieuwe auto, maar het beest kon zijn baas wel zien. Met al die andere herders in de aanval……. Daar werd die hond helemaal gek van! Heeft hij het interieur van die auto volledig gesloopt, hahaha.’

‘Hahaha….’ echoot zijn publiek. Ja, dat zal je toch gebeuren. Dan ben je niet blij. Maar wel een leuk verhaal. Het wordt zeer gewaardeerd…….

Nadat ons vreemde gezelschap een paar sigaretten heeft weggepaft gaan ze weer naar binnen. ‘Ze zitten lekker met z’n allen te eten,’ zegt Buurman, nadat hij is gaan betalen, ‘Ze hebben hier een heerlijke daghap!’

Heks gaat echter thuis eten. Ik heb een heerlijke Indische maaltijd bij Sjonnie gehaald en zoals altijd heeft hij de bakken extra volgepropt. ‘Ik denk dat hij me gewoon een hele leuke vrouw vindt,’ vertrouw ik Fiederelsje later toe als ik het haar vertel. Ze kent de man toevallig. ‘Net als jou, je krijgt weer de groetjes. Hij verwent me zo gigantisch. Soms kan ik van 1 maaltijd wel drie dagen eten…..’

Worsteling met Heidense Bezoeker Huize Heks. Dan vindt herkenning plaats. En erkenning. De relatie stabiliseert. Uiteindelijk versier ik die genode gast. Een droom van een kerstboom is het gevolg……

Posted on 27 december 2014 by lagriffeheks

Na alle drukte van het weekend voor kerst ligt Heks aardig voor Pampus. Toch moet de kerstboom worden opgetuigd. Een heidens karwei. Gelukkig krijg ik hulp van Frogs. Om een uurtje of zes meldt hij zich in Huize Heks. Eerst drinken we ons moed in met een glas wijn. Daarna gaan we het gevecht aan met de boom. Ik heb sedert enige jaren de grootste kerstboomstandaard, die je je maar kunt voorstellen. Eigenlijk om deze knokpartij te vermijden. Helaas, heeft de Nordmann Spar elk jaar wel weer een verrassing in petto.

Dit exemplaar bijvoorbeeld heeft een idioot dikke stronk. Precies echter waar de metalen bouten de boel moeten vastzetten houdt de verdikking op. Zodoende hebben deze bouten geen grip. Ook groeit de boom vanaf de onderkant direct in een onnavolgbare kronkel. Alsof hij zich in zijn eerste levensjaren kapot is geschrokken en geprobeerd heeft weg te komen van zijn plek. Toch staat het bakbeest kaarsrecht. Aan niets is af te zien, dat ‘ie een kronkel heeft……

Uiteindelijk staat mijn boom. We hangen de lichtjes er in. Het ene snoer na het andere begeeft het. Heks is enorm handig in het repareren van dit soort mankementen, maar niet nu ik zo enorm gaar ben. Ik probeer wat. Het helpt niet. Ik krijg al nauwelijks die lampenzooi uit de knoop. En dat terwijl ik ze zo keurig opgerold heb opgeborgen. ‘Nou ja, Frogs, dan maar wat minder lampjes in de boom. Het is niet anders. Ik ga iets te eten maken.’

Ik zet een flinke bak zuurkool in de oven en niet veel later zitten we aan een heerlijke maaltijd. ‘Ik heb gewoon geen zak zin in dat optuigen dit jaar,’ moppert Heks, ‘Ik ben gewoon te moe.’ Terwijl ik het zeg dondert de boom met een enorme klap op de grond. We zien nog net een rood monster vanuit de top wegspringen en vluchten via het kattenluik. De vloer van de woonkamer ligt bezaaid met naalden en water. Ik had de enorme waterbak al gevuld. Binnen een minuut ontstaat er een enorme puinhoop.

We hijsen mijn heidense huisgenoot weer overeind. Snel vis ik alle nog werkende lampjes uit het water. De stroom gaat van de boom, de stekkertjes stop ik in een plastic zak. We draaien net zo lang met het onwillige stuk naaldhout, tot hij tegen de muur leunt. ‘Ik hou het voor gezien, lieve Frogs. Ik heb er gewoon geen lol in vandaag. Wat mij betreft smijten we dat ding gewoon weer uit het raam. Maar ik ga eerst maar eens een nacht goed slapen. Morgen zien we wel weer.’ Mijn vriend biedt aan de volgende dag nog eens te komen helpen.

Maar dat is niet nodig. De volgende dag komt mijn grieperige hulp. Samen weten we enige stabiliteit te krijgen in dit project. Als ze weg is begin ik met het echte optuigwerk. Nu begin ik er toch plezier in te krijgen. Ik kom allemaal oude vrienden tegen. Het antieke engeltje van Ernst, het gevleugelde hart van Elva, de kerstalbal van Frogs, het kerstmannetje van mijn vader……. Ze krijgen allemaal een mooi plekje in de prachtige boom. Toch blij, dat ik em niet naar buiten heb gesmeten. ‘Ik ben ook blij Heks, ‘ hoor ik zachtjes fluisteren in bomentaal, ‘Alle bomen in het bos hopen door jou te worden versierd. Jouw magische droomboom is een begrip in kerstbomenland…’

Zo sluit ik dan vrede met mijn boom. Dat is alvast een begin. Het is een mooie boom. Met een rare stronk. Toch staat hij zo vast als een huis en volledig Cat Proof te stralen in deze Donkere Dagentijd.

Roedel Ridgebacks kruist het pad van Heks en Varkentje. Eén van hen is als pup zwaar mishandeld door een stelletje monsterachtige dierenbeulen….. Een verschrikkelijke verhaal met een hele goede afloop. Dankzij de enorme inzet van zijn nieuwe baasje!

Posted on 15 november 2014 by lagriffeheks

Vrijdag ben ik lekker met mijn hondje op stap. We fietsen de Singel rond en doen een paar parkjes aan. Varkentje heeft goede zin. Vrolijk draaft hij naast de fiets. Het is heerlijk herfstweer. Prachtig zacht licht, vlammende kleuren en de kruidige lucht van rottende bladeren.

In het van der Werfpark loopt een man in een fluoriserende jas papier te prikken. Hij neemt zijn taak serieus. Om hem heen dwarrelt een Cocker Spaniël in een identiek jasje. ‘Is dat je hulphond?’ vraagt Heks. Zonder op of om te kijken beaamt de man mijn veronderstelling. De bijzondere band tussen mens en hond blijft me fascineren. Soms kunnen wij mensen beter met onze viervoetige vrienden uit de voeten, dan met onze medemensen. Er gaat een enorme troost uit van de onvoorwaardelijke liefde, waartoe honden in staat zijn.

Aan de andere kant van het park komt een opvallend roedeltje honden door de ingang naar binnen. Drie Ridgebacks. Voorop stuitert een puppy, al zou je dat gezien zijn formaat niet direct zeggen: Hij is al groter dan Ysbrandt en pas 15 weken oud!!!

vrouw met Ridgeback, herfstbos, park in de herfst, ridgeback, honden in park, drie ridgebacks, puppy van Ridgeback, baasje met hond, spelende honden, spelende ridgebacks

De kleine Pumba

Natuurlijk knuffel ik eventjes met de vriendelijke pup. Ik raak aan de praat met het baasje van dit olijke drietal. Ysbrandt is lang geleden opgegroeid met een Ridgeback, dus ik weet uit ervaring dat het pittige honden zijn. Geweldige dieren ook. Je moet echter weten wat je doet, want het zijn enorme bakbeesten. Ze zijn gefokt om op leeuwen te jagen!

‘Consequent zijn’, zegt hun bazin laconiek, ‘Mijn vader fokt deze honden, dus ik ben ermee opgegroeid.’ Ja, dan weet je waar je aan begint. Hoewel…. ‘Skip heb ik uit een asiel, ik ging voor een paard en kwam met hem thuis!’ vertelt de vrouw, ‘Hij was zwaar mishandeld, pas twee jaar oud en al helemaal op. Hartworm, gebroken en uitstekende ribben. Ze hadden met een hamer een gat in zijn kop geslagen. Daar zit nu een metalen plaatje in. Ook waren er overal op zijn lijf sigaretten uitgedrukt……’

Verschrikkelijk. Wat zijn mensen soms toch beesten. Heks heeft wel eens een mishandelde kitten opgelapt. Ik word nog misselijk als ik denk aan hoe ik dat diertje binnenkreeg.

En tenslotte Simba, de oudste van het stel.

‘De dierenarts achtte zijn overlevingskans slechts VIJF procent. En het zou me klauwen met geld gaan kosten…. ”Dat interesseert me niet” heb ik hem laten weten. Vanaf het eerste moment hebben Skip en ik een klik.’ Ze vertelt hoe dit getraumatiseerde dier al haar broers wel een keer heeft gebeten. Jarenlang liep hij gemuilkorfd aan de lijn. Daar is niets meer van te merken. Het bakbeest springt vrolijk en vrij in de rondte!

‘Geduld, heel veel geduld moet je hebben. Uiteindelijk is het gelukt om hem weer helemaal te socialiseren. Er zijn echter maar twee mensen, die hij volledig accepteert,mij en mijn vriend. En die heeft er zijn gloeiende best voor moeten doen! Dat ging bepaald niet vanzelf….’

‘Als het binnenshuis is, op eigen terrein, dan kunnen ze je hond niets maken. Skip heeft onlangs bij ons in de tuin een stelletje Bulgaarse inbrekers achterna gezeten. Hij nam een hapje uit een kuit. Met dat DNA heeft de politie die gasten kunnen pakken!’

Ik kijk naar de jonge vrouw met haar drie fantastische honden. Wat een ongelofelijke toewijding spreekt er uit haar verhaal. Geen mens ter wereld zou deze prachtige, maar getraumatiseerde hond nog een kans hebben gegeven. En dan ook nog zo’n geslaagde kans! Daar kan menig zelfbenoemde hondenfluisteraar nog een puntje aan zuigen……

Fantastische honden

Takelwagen wil trein worden. Mensen met voelsprieten versus de exemplaren met een plaat voor hun kop. En ontdek je eigen lange tenen voor het te laat is! Bij voorkeur in je eerste levensjaar……..

Posted on 27 augustus 2014 by lagriffeheks

Gisterenmorgen rijd ik met Varkentje richting Leidse Hout. In het Gele Gevaar. Het is zuur weer. Regenbuien kletteren losjes over een natte stad. In mijn hoofd strooien herinneringen andersoortige buien in de rondte. Voor mijn geestesoog verschijnt een jeugdvriendin. Een paar jaar gelden tijdens een reünie zag ik haar terug. We bleken een geheel andere herinnering te hebben aan onze vriendschap!

Want dat laatste was het ongetwijfeld. Jarenlang waren we in elkaars leven aanwezig. Maar waar Heks zich niet gezien voelde en dientengevolge last had gehad van het ‘egocentrische’ gedrag van haar maatje, was deze juist heel enthousiast over de vriendschappelijke kwaliteiten van Heks. De ervaring van jarenlang delen van lief en leed lag mijlenver uit elkaar….

Intussen tuf ik nog steeds door de prutstad. Bij het station wacht ik voor een stoplicht. Voor me staat een takelwagen. Een man in een enorme dikke gezinsbak steekt brutaal de neus van zijn bakbeest in het gaatje tussen mijn bolide en de vrachtwagen. Vooruit maar weer. Ik laat hem ertussen. Terwijl ik optrek zie ik voor mijn ogen een spervuur aan brandende deeltjes ontstaan. Een schrapend, knetterend geluid vult de lucht. Een vonkenregen daalt neer op de zonet ingevoegde auto……

De takel van de voorste wagen schraapt grondig langs het plafond van het viaduct onder de spoorrails. Alsof de vrachtwagen plotseling aspiraties krijgt om tram te worden. Of trein….. Ook zo’n takelwagen is wel eens toe aan iets anders!

Wat een geluk, dat die man invoegde. Anders had Heks die lading vonken over zich heen gekregen! De auto voor me scheurt gehaast om de vrachtwagen heen, terwijl de chauffeur daarvan op het dak klimt om zijn ontaarde takel tot de orde te roepen….

Een stukje verderop zie ik de gedupeerde parkeren. Gefrustreerd inspecteert hij de schade. De vrachtwagen rijdt snel langs hem heen en maakt dat hij weg komt.

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Maar vandaag was het nu eens niet het mijne.

De wereld IS. En wij ervaren em allemaal anders. Sommigen zijn slechts op zichzelf gericht. Een belangrijke fase in onze ontwikkeling. Dit bewust worden van jezelf. Kijk naar baby’s. Urenlang kunnen ze zich bezighouden met het bestuderen van hun handjes en voetjes. Superschattig.

Bij volwassenen wordt dit gedrag al snel minder aandoenlijk….

Anderen zijn alleen maar met de ander bezig. Alsof ze er zelf niet toe doen. Of als effectieve methode om zich zo min mogelijk bewust te zijn van hun eigen armetierige gedoetje. De balans is doorgeslagen naar de andere kant. In het slechtste geval levert het een enorme bemoeial op, die niks bakt van zijn of haar eigen leven.

Zondag arriveer ik op het nippertje in de kerk. De liedbundels zijn op. Als ik in een kerkbank schuif, zie ik dat het echtpaar naast me goed voorzien is: Ze houden allebei een bundel vast. Maar ze kijken er niet in. Zingen niet mee. Ik ben benieuwd of ze mij er eentje zullen aanbieden. Heks doet een experiment. Ik wacht af. Er komt geen bundel mijn kant op. Ook mag ik niet meekijken. Wel wensen ze me vrede. Er zit geen kwaad achter……

Na de dienst ga ik met Jip en Janneke naar de kroeg. Dat is lang geleden. We drinken wijn en eten Vlaamse frieten. We praten eens goed bij. Vervolgens lachen we tot we pijn in onze kaken krijgen. Om onszelf en al die onbeholpen medemensen. Om de zotheid van dit aards bestaan….. Heerlijk!

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: bakbeest

Vannacht krijgt Heks eens goed te eten: De dolende ridder komt aanzetten met een levend maaltje! Door lagen slaap weet hij mijn dromen te verstoren. Mijn monster laat van zich horen! Ontbijten met harige rattenstaart? Heks is er niet voor te porren……

Commissaris Carlos in vreemd gezelschap. ‘Je heet Gijs en Gijs is niet wijs,’ krijgt hij naar zijn hondenkop! Gelukkig maar dat het zo’n goedzak is. Al doet zijn uiterlijk anders vermoeden!

Worsteling met Heidense Bezoeker Huize Heks. Dan vindt herkenning plaats. En erkenning. De relatie stabiliseert. Uiteindelijk versier ik die genode gast. Een droom van een kerstboom is het gevolg……

Roedel Ridgebacks kruist het pad van Heks en Varkentje. Eén van hen is als pup zwaar mishandeld door een stelletje monsterachtige dierenbeulen….. Een verschrikkelijke verhaal met een hele goede afloop. Dankzij de enorme inzet van zijn nieuwe baasje!

Takelwagen wil trein worden. Mensen met voelsprieten versus de exemplaren met een plaat voor hun kop. En ontdek je eigen lange tenen voor het te laat is! Bij voorkeur in je eerste levensjaar……..

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: