Vanmorgen word ik wakker uit een hazenslaapje. Althans, daar lijkt het op. De hele nacht stijf als een plank zo’n beetje onder de oppervlakte gedobberd. Er zit een virusje in mijn systeem. Dat uit zich door hoofdpijn, spierpijn en slecht slapen. Nou ja, voorheen was dat aan de orde van de dag. Niet klagen dus, maar dragen……

Prikken halen, thuiszorg. Een gewone slome dag. Heerlijk. Geen grootse plannen. Ik hoef even helemaal niks. Beetje achterstallige administratie misschien. Voornamelijk betalingen doen. Wat blogjes lanceren, die al weken in de pen zitten.

‘Heks’, roept mijn hulp plotseling vanuit de keuken, ‘Ik zie een vlooienlarf in je raamkozijn!’ Oh jee, als door een wesp gestoken vlieg ik overeind en inspecteer met haar het gevonden minuscule vampiertje in wording. Ik ruk de anti-vlooienmiddelen uit de keukenkast. Dit vraagt om directe actie. Eerst dat zwarte monster, Ferguut, maar eens onder handen nemen.

Terwijl ik een paar katten met gif behandel, doemen kriebelige scenario’s op voor mijn geestesoog. Straks nog maar een rondje verdelgingsmiddel spuiten in donkere hoeken en gaten. De plekken, waar deze ongewenste huisgenoten een voorkeur voor hebben.

Ysbrandt loopt gelukkig met een degelijke ouderwetse vlooienband. Hij is superallergisch voor vlooienmijten, dus ik hou hem strak in de preventieve middelen.

Ik zal Cowboy inseinen, dat hij zijn huis ook onder handen neemt. Mijn varkentje mag dan goed onder de verdelger zitten, dat wil nog niet zeggen, dat hij niet perongeluk een keer een vlo mee naar binnen heeft genomen in de maand, dat hij bij mijn lief logeerde. Een honds geschenk achteraf. Om te bedanken voor de genoten gastvrijheid….. Als levend bewijs van zijn liefde……..