Oh, wat was ik toch weer nijdig gisteren. Nu heb ik er wel een beetje spijt van. Beter had ik het anders aangepakt, niet gereageerd….. Alhoewel. Soms heb je zo’n ellendige geschiedenis met iemand, dat je helemaal niets meer met zo’n medemens te maken wilt hebben. En hoe valt dat dan te rijmen met mijn levensmotto, dat iedereen mijn partner is?

Nadat ik de antropoloog een pissig mailtje had gestuurd kreeg ik natuurlijk een uitgebreid antwoord. Op mijn verzoek, daarmee op te houden kwam er weer een zalvend epistel. Zijn weerwoord is, dat hij me er zo gespannen uit vond zien, hij voelde meeleven en wilde me op vrolijken…… ‘ hopend dat je een wat vriendelijker en blijer uitstraling zou hebben‘

Dus dan zeg je dingen als: ‘En ben je al een beetje innerlijk gegroeid? (smalend) Wat ben je toch een achterlijk mens. Je bent gewoon een stomme trut.’

Ook beweert hij zich helemaal niet tot me te voelen aangetrokken. Zijn gedrag in het verleden logenstraft die bewering, maar dat deed hij toen ook al af met een verhaal, dat hij me warmte wilde geven. Het zal wel. De manier waarop beviel me niet. Met zijn handen. Op mijn bovenbillen, heupen, flanken en buik.

Vervolgens breekt hij op badinerende toon een lans voor een liefdevolle levenshouding, vanuit het hart. Waar al die warme uitspaken en handelingen van hemzelf naar eigen zeggen ontspruiten. Ik gok, dat ze iets lager hun oorsprong vinden. In zijn zonnevlecht ofwel machtscentrum. En waar de handtastelijkheden vandaan komen laat zich mijns inziens raden. Ook hij is een seksueel wezen. Ook hij heeft behoefte aan aanraking. Maar hij vermomt dat in een verhaal over liefde. Als een wolf in schaapskleren.

Liefde en respect zijn hetzelfde. Op het moment, dat ik me niet senang voel bij zijn uitingen van liefde, omdat hij daarmee mijn lichamelijke integriteit aantast, mis ik enig respect. Het feit, dat ik dat heb gemeld maakt mij dan uiteindelijk een stomme trut.

Nou ja, wat kan ik over zijn epistels zeggen. De prekerige toon, zijn overtuiging heel goed bezig te zijn. Hoe hij me de les leest over projectie van negatieve gevoelens op hem en ook over compassie. De lulkoekerige zelfingenomenheid, die afstraalt van zijn verhaal. Ik kan er niets mee.

Toch heeft hij ook gelijk. Ik ben in een negatief gevoel terecht gekomen bij die man. En daar moet ik iets mee doen. Niet met hem, dat zou hij wel willen. Maar met mezelf. Er is een Boeddhistische oefening, die zich hier heel goed voor leent: Liefde sturen naar een dierbare, naar een kennis, iemand die me onverschillig laat en een eikel. Die eikel dus. Die droplul van een partner…..

Als ik ’s avonds Frogs beloon met een glaasje wijn, omdat hij de vuilniszakken buiten komt zetten, de schat laat ook gelijk de hond voor me uit, vertel ik hem mijn belevenissen met de antropoloog. ‘Ik heb je blog al gelezen, Heks. Je stelt de antropologie wel in een slecht daglicht….’ gniffelt hij, ‘Hihihi een scharrelhaantje…..!’ Al snel zitten we lekker te lachen om het absurde verhaal. ‘Als hij zoiets doe, waar ik bij ben, vliegt hij in no time door de lucht!’ zegt mijn goede vriend. Ik weet het. Ik heb wel eens een hitsige beeldhouwer door de kroeg zien vliegen, die zijn handen niet thuis kon houden….

Ik laat hem een foto van de man zien op Internet. ‘Oh, ik ken hem wel van gezicht. Komt goed Heks. Ik weet nu wie het is.’ Cowboy heeft niet zoveel begrip voor mijn problemen. ‘Gewoon niet reageren,’ is zijn advies. Ja, laat ik dat nu net al een paar jaar hebben uitgeprobeerd….. ‘Maar ja, ik ben natuurlijk een man, dat is waarschijnlijk anders.’

En of dat anders is. Bij ons dames is het soms net prijsschieten. Als ik een euro zou krijgen voor alle keren, dat een vent met zijn tengels aan me zat of tegen me aanzwom in het zwembad, of vergaande seksueel getinte opmerkingen maakte, dan was ik multimiljonair. En dat is NIET overdreven. Het is een dagelijkse plaag, dat gejat. Maar met de jaren wordt het wel iets rustiger. Niet zoveel als ik had gehoopt, maar toch.

En ik heb Frogs en Ysbrandt. En mijn knietje. Om te geven aan een ieder, die het nu nog niet begrepen heeft!

Ach ja, die brieven. Opvallend is zijn dreiging, dat het een nederlaag voor me is als ik het niet met hem ga uitpraten. Het kan zelfs lichamelijk gaan woekeren. O jee, krijg ik nog meer klachten…… Mweuh.

“Beste Heks,

Ik had je niet moeten groeten of moeten vragen hoe het met je gaat.

Het was in wezen meeleven, hopend dat je een wat vriendelijker en blijer uitstraling zou hebben. (Dat was het in het begin, maar sorry, dat ik daarna wat cynischer werd, waarvoor ik m’n oprechte spijt betuig, had m’n tong moeten beheersen)

Het gaat mij niet om je vrouwzijn – nooit geweest ook, ik val totaal niet op jou – maar om je menszijn. Ook met mensen op markt etc heb ik vaak fijne gesprekken, ook de marktmensen zelf, gewoon als mens. Liefde, warmte en compassie zijn immers de krachten van het universum. Leven vanuit het hart en ook vriendelijkheid is immers een kracht.

Natuurlijk mag jij denken, wat je wilt. Percepties zijn vrij, ook de projectie, dus het denken dat het altijd aan de ander ligt en dat die boze bedoelingen heeft etc etc.

Alleen al zelfreflectie kan wat helpen in deze, dus denken dat vergissen ook een mogelijkheid is in onze rationele percepties.

Je keek in de winkel erg strak, iets wat me er toe bracht wat meeleven te tonen. Sorry, ik zal dat niet weer doen.

het ga je goed.

Lieve groet

Hansje Pansje Mestkevertje.

Heks, Je wilt ’t laatste woord.OKE Alleen nog iets filosofisch. Als iemand iets heeft tegen de ander, kun je kiezen voor 1)  de weg van het ‘boze oog’, zoals ik als antropoloog nogal eens tegenkwam,  dus de ander in gedachten en qua uitstraling bitter en met negatieve zo niet giftige energie bejegenen, wat altijd op zichzelf terugslaat (Kosmische wet van Terugkaatsing +Spiegeling) , dus dat ‘men wordt wat men denkt’. Of 2) de weg van dialoog en uitpraten wat ‘de mens dwars zit’. Ben bereid tot gesprek, je aanhoren en het met elkaar uitpraten. Alleen zo is vorm verzoening mogelijk, althans zuiveren van energie. Als 1 vd partijen een dialoog, wat ik nogmaals hierbij aanbied, bijv in Koetshuis, niet wil, is het een nederlaag. Het kan zelfs lichamelijk gaan woekeren. Iets uitspreken en elkaar daarna normaal een hand geven, is betere weg. Als je dat niet wilt, dit m’n laatste woord

Met  groet

Hansje Pansje Mestkevertje.

—

Wie een glimlach uitzendt, krijgt die terug.

De magie van dankbaarheid verandert je leven.

dr. Hansje M”

Heks glimlacht. Ze weet wat haar te doen staat. Je vijanden zijn je beste leermeesters…..