Het verbouwen van mijn badkamer heeft een gunstig bijeffect. Het feit, dat ik niet kan douchen noodzaakt me om naar de sportschool te gaan. Ik ben daar al anderhalf jaar lid van, maar kom er zelden. De laatste pogingen bleven bij inschrijven voor yoga en dan toch niet gaan.

De reden is simpel. Het is ongelofelijk pijnlijk om te planken, omgekeerde honden uit te beelden of anderszins gewicht op armen en schouders te doen rusten. Sinds kort is ook mijn heup niet meer belastbaar. Dat beperkt de mogelijkheden tot een beetje plezierig sporten enorm.

Toch ga ik het weer proberen……. Na het sporten kan ik de sauna in. En van te voren pak ik een zonnebankje. Er valt dus ook genoeg te genieten…….

‘Mevrouw, er ligt een aantekening voor u,’ zegt een medewerker, als ik dan eindelijk een keertje sta in te checken bij de balie, ‘U schijnt zich niet af te melden voor de lessen!’

Ik leg hem uit, dat de app daarvoor een hele tijd niet werkte. Maar ik ben het ook vaak vergeten herinner ik me enigszins beschaamd. Zat ik vol goede voornemens, totdat ik aan het eind van de middag als een dweil eventje voor de TV ging liggen. En in slaap viel……

Vol goede moed schrijf ik me in voor yoga. Tevens laat ik me door een medewerker instrueren rondom een te volgen circuit ter bevordering van mijn spiermassa. Het is een stevig uit de kluiten gewassen jonge hond met een olijk rond gezicht. Rossige krullen doen zijn voortijdige kaalheid nog niet vermoeden.

Zijn afgetrainde lijf is nog niet uitgedijd tot de proporties van de gemiddelde zwangere man van middelbare leeftijd. Hij heeft dus verstand van fitness. Maar heeft hij wel verstand? In elk geval niet  van lijven met een gebruiksaanwijzing zoals het mijne.

Stotterend oppert hij, dat yoga misschien niet zo’n goed idee is voor mijn gewrichten. Heeft hij gelijk? Tijdens de eerste yogales schiet mijn heup opeens in de kom. Dat vind ik toch wel prettig.

Uiteindelijk adviseert hij me een rondje op supersimpele apparaten. Als ik de keer daarop het circuit afwerk, onderbreek ik het voor een kwartier begeleide buikspierkwelling. Weer terug bij mijn laatste oefenapparaat begint er opeens een dik kaal bezweet kereltje tegen me te schreeuwen. ‘Ga toch eens van mijn apparaat. Je doet het verkeerd. Bladiebla…..’ Ik kijk hem niet begrijpend aan. Zijn apparaat? Huh? Waar heeft hij het over?

Aan de overkant zit een knappe kerel te lachen. Ook hij krijgt een veeg uit de pan van het miezerige dikke drukke mannetje. Maar Heks moet het het meest ontgelden. Als een duveltje uit een doosje springt hij steeds van een loopband of trekkenek-machine voor mijn voeten, om dan weer te schelden over mijn afschuwelijke wanprestatie.

Ik besluit er maar niet teveel op te letten. Ik trek een gezicht tegen de lachende man aan de overkant. Die zit de tranen uit zijn ogen te wrijven. Wat heeft hij een lol. Apart toch weer allemaal.

Bij de laatste machine tref ik een dikke zweetstreep op het zitkussen. Op de plek, waar je bilspleet het kussen raakt. Het dikke eikeltje heeft hier net nog fanatiek op zitten rukken en trekken aan een paar fallisch gevormde handles. Zonder handdoek onder zijn behaarde gat te leggen! Bah, bah.

Even later zie ik het miezerige sujet smoezen met de buikspier-juf. Hij loert in mijn richting en lispelt boze dingen in haar fraaie oren. Vervolgens blaast hij verontwaardigd de aftocht. De dame wandelt mijn richting op. Voordat ze me kan aanspreken vraag ik haar wat dat nu toch allemaal te betekenen had.

‘Geen idee,’ glimlacht ze, ‘Deed hij vervelend?’ Ik beaam dat de man me lastig viel. ‘Alleen heb ik geen flauw vermoeden waarover,’ vervolg ik, ‘ik deed gewoon een rondje op de apparaten. misschien wilde hij simpelweg een beetje aandacht van een vrouw. Sommige types doen daar alles voor!’ ‘Aha!’ doen haar ogen en ze knikt bevestigend.

‘Dan doen we maar alsof dit nooit is gebeurd,’ weer die glimlach, ‘Is het wel gelukt om te trainen?’ Ik vertel haar over mijn lastige lijf en de problemen, die ik tegen kom zodra ik het in mijn hoofd haal om te sporten. ‘Maar het is zo goed voor me, tegelijkertijd!’

Tot mijn verbazing weet ze heel goed waar ik het over heb. Ze is thuis in spieren en gewrichten, weet wat hypermobiliteit inhoudt. En bovendien: Ze kan me oefeningen geven om de boel te verbeteren! ‘Het zijn zogenaamde balansoefeningen. Daarmee verstevig je de ligamenten van bindweefsel rondom je gewricht. Het kan je klachten aanzienlijk verminderen!’

Zo zie je maar weer, dat de meest irritante medemensen je soms hele goede dingen kunnen brengen! Zonder die gestresste supereikel had ik nooit dit verhelderende praatje gemaakt met Miranda, mijn nieuwe coach in deze sportschool. Komende woensdag gaat ze me instrueren!