Heks krijgt post van haar achternicht Eucalypta. Soms doe je iets waarvoor je je enigszins schaamt en plots blijk je een bron van inspiratie te zijn! Ik ga me eens wat vaker misdragen! Hup met die kont: Tegen de krib! Lelijke soepkip! Het liefst alle dagen, maar meestal komt het in vlagen.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

Wat is het leven toch  grappig af en toe.  Zit ik me stiekem een beetje te schamen, over mijn recalcitrante gedrag rondom de moeizame maaltijden tijdens mijn retraite, blijk ik iemand te hebben geïnspireerd! Ha. Zo zie je maar weer.

Het betreft een medeheksje. Ergens halverwege het weekend ontdek ik haar, als ik met een toetje bij haar aan tafel schuif. En wat voor’n toetje. Eentje, dat ik zomaar kan eten. Een fruitsalade met verse ananas en papaja. ‘Mmmmmmmm,’ zwijg ik stralend, ‘Jammiejammiejammie,’ gniffelen we woordeloos naar elkaar. Als bonus krijg ik een verrukkelijke heksenlach terug.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

‘Het is een toverheksje, ik weet het zeker,’ vertrouw ik Kras toe, ‘Er hangt een voorouder van ons aan een ketting om haar hals, een gouden dolfijn. En een Ankh. Maar ook zonder die indicaties had ik haar direct herkent als een regelrechte dochter van de Godin!’

Natuurlijk raken we aan de praat, zoeken we elkaar steeds op en wisselen we tot slot adresssen uit. Ik stuur haar mijn blog met het filmpje waarop ze zo vrolijk staat te zingen! Niets zo fijn als met een zingende zuster samen zijn!

Hi Heks,

Wat ik jou nog had willen vertellen…. ik had zo’n binnenpret als ik je wel eens bij het buffet bezig zag ;-), schots en dwars tussen alles door en gewoon doen wat je wilt doen. 

Door je verhaal begrijp ik dat dit ook geboren was uit het feit dat er zo weinig voor je te bikkelen was en dat je er uitplukte wat je nog kon eten. 

Maar…. nu komt de moraal van het verhaal…. ik zat later in de retraite eens aan het ontbijt, met meerdere mensen aan tafel. Nu had ik een boterhambordje vol lekkernijen en ik zat, compleet tevreden met mezelf, een soort van torentje te bouwen van mijn verzameling. En opeens…toen ik daar mee bezig was, realiseerde ik me dat niemand me zou ‘ bestraffen/beoordelen of wat dan ook’  voor mijn gedrag. Immers ieder moest zijn snuit houden, haha 😉

Ik ging toen lekker door met wat ik aan het doen was en het voelde alsof ik een kind in de wachtkamer bij de dokter was. Meegenomen door een ‘ zieke’ moeder, en die gewoon lekker aan het spelen is met de blokkendoos en autootjes…ongeacht de stemming van de omstanders. Heel tof! En toen moest ik dus aan jou denken, die zo lekker overal tussendoor stiefelde. In die zin heb je me dat gedrag weer ‘ terug-geleerd’ . Bedankt! ‘ liefs van Eucalypta!

Hahaha, Heks zit hartelijk te lachen als ze de mail binnen krijgt. Ik heb een enorm zwak voor Eucalypta. Vooral als ze die suffe Paulus de boskabouter z’n vet geeft. Of haar schlemielige hulpje Krakras uitscheldt. ‘Paulussie, ellendige boskabouter, Krakrassssssss………..lelijke soepkip.’

Eén van de prettigste kanten van een retraite is dat je tussen gelijkgestemde mensen terecht komt. Ieder is op zijn of haar eigen wijze aan het oefenen met aandachtig leven. En dat is wel zo prettig.

Gebeurt het je in het gewone dagdagelijkse leven regelmatig dat dingen nooit worden uitgepraat, dat mensen volstrekt niet geïnteresseerd zijn in je wel en met name wee. Hier worden oprechte pogingen gedaan de zaken anders aan te pakken. Met als doel natuurlijk om het geleerde in je eigen leventje te implementeren.

En laat dat laatste nu het allermoeilijkste zijn. Het is zo verdomd lastig om in je eentje aandachtig te leven. Daarom hamert Thay er ook altijd zo op om je aan te sluiten bij een Sangha.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

Vanavond ga ik met Kras mediteren. Het wordt de eerste bijeenkomst van de heuse Kneuzensangha. Tijdens de retraite heeft mijn vriendin de vijf aandachtsoefeningen aangenomen. Tijden een heerlijke ceremonie op zondag om half zeven in de ochtend worden ze op een aantal aspiranten overgedragen. Mijn maatje krijgt een prachtige Dharmanaam!

Heks heeft de oefeningen ook ooit aangenomen. Heel lang geleden. ‘Als je ze leest denk je van, oh, dat is niet zo ingewikkeld. Dat lukt me wel….’ zegt een zeer gerenomeerd lid van de Order of Interbeing, ‘Maar in de praktijk valt dat vies tegen. ‘

Ik weet er alles van. Het is echt een hele klus om volgens deze regels te leven. Ze heten ook niet voor niks; AandachtsOEFENINGEN.

Ze vertonen overigens opvallend veel overeenkomsten met de tien geboden. Een beetje Christen zal denken ‘Heks, wat heb je te zoeken bij die Boeddhisten?’ Mijn zwager de dominee sommeerde me ooit eens ondeugend tijdens het kerstdiner met de familie om er nu maar eens werk van te maken: Hij rekende er toch wel op dat ik mijn boeddhistische medemensen uiteindelijk zou bekeren…..

Dat zal je een Boeddhist dan weer niet horen zeggen. Bekeren is in die kringen echt not done.

‘Ik heb er een aantal mee naar de kerstnachtdienst genomen,’ fluisterde ik naar waarheid in zijn oor, ‘Echt, ik doe mijn best….’ 😉

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

 

1. Eerbied voor het leven

“Ontwikkel begrip van ‘interzijn’ en mededogen en bescherm het leven van mensen, dieren, planten en de Aarde. Heb het oprechte voornemen om niet te doden, niet toe te laten dat anderen doden en geen enkele daad van geweld, in de wereld, in je gedachten of in je manier van leven goed te praten. Weet dat verkeerd handelen voortkomt uit woede, angst, hebzucht en onverdraagzaamheid. Neem je voor open te zijn, niet te discrimineren en niet gehecht te zijn aan opvattingen. Zo kun je geweld, fanatisme en dogmatisch denken in jezelf en de wereld transformeren.”

2. Werkelijk geluk

“Probeer vrijgevig te zijn in denken, spreken en handelen. Heb het oprechte voornemen niet te stelen, je niets toe te eigenen wat een ander toebehoort en je tijd, energie en materiële middelen te delen met mensen die het nodig hebben. Het geluk en het lijden van anderen verschilt niet van je eigen geluk en lijden. Werkelijk geluk is niet mogelijk zonder begrip en mededogen. Het najagen van roem, macht en zintuiglijk genot kan lijden en wanhoop veroorzaken. Wees je er dus van bewust dat werkelijk gelukt afhangt van je geestelijke houding en niet van uiterlijke omstandigheden. Neem je voor op een juiste manier in je levensonderhoud te voorzien, zodat je kan helpen het lijden van anderen te verminderen.”

3. Ware liefde

“De vier elementen van werkelijke liefde zijn: liefdevolle vriendelijkheid, mededogen, vreugde en onvoorwaardelijke acceptatie. Lichaam en geest zijn één, dus probeer daarom zorgvuldig om te gaan met seksuele energie. Beloof verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen en de veiligheid en integriteit te respecteren van individuen, paren, gezinnen en van de gemeenschap als geheel. Seksueel verlangen is niet hetzelfde als liefde. Neem je oprecht voor geen seksuele relatie aan te gaan zonder dat er sprake is van werkelijke liefde en duurzame verbintenis. Doe er alles aan kinderen te beschermen tegen seksueel misbruik en probeer te voorkomen dat paren en gezinnen uiteenvallen door onverantwoord seksueel gedrag. Als je oefent in ware liefde zal je voortbestaan in de toekomst prachtig zijn.”

4. Liefdevol spreken en aandachtig luisteren

“Probeer liefdevol te spreken en met mededogen te luisteren om zo het lijden te verminderen en verzoening en vrede te brengen in jezelf en tussen mensen. Woorden kunnen geluk of leed veroorzaken. Spreek daarom de waarheid en kies woorden die bijdragen tot zelfvertrouwen, vreugde en hoop. Probeer niets te zeggen uit woede, maar onderzoek die boosheid door middel van meditatie. Neem je voor geen geruchten te verspreiden en niets te zeggen dat verdeeldheid of onenigheid kan veroorzaken. Oefen je vermogen tot begrip, liefde, vreugde en saamhorigheid en op die manier boosheid, geweld en angst, hoe diep het ook in je verborgen zit, langzaam te transformeren.”

5. Heling en voeding

“Zorg voor een goede geestelijke en lichamelijke gezondheid voor jezelf, je familie en de mensen om je heen. Wees zorgvuldig met wat je eet en drinkt en verder tot je neemt. Heb het voornemen om niet te gokken, geen alcohol, drugs of andere schadelijke producten te gebruiken. Neem je voor steeds terug te keren naar het hier en nu, zodat je in contact komt me het helende en voedende dat er in en om je heen is. Onderdruk gevoelens van eenzaamheid, angst of ander leed niet met overmatig consumeren. Neem alleen voedsel tot je dat je ook echt voedt, zowel in jezelf als het ‘collectieve lichaam’, namelijk de samenleving en de Aarde.”

Paradijselijke LUSTthof gerund door een ex-monnik. Het klinkt tegenstrijdig, maar dat is het niet. Het woord strijd is sowieso volstrekt niet van toepassing op deze vredige locatie…..

De dag voor onze roadtrip ben ik ook al met mijn vriendin de non op stap. Probleemloos komen we deze keer om half tien uur ’s morgens aan in het andere klooster voor de dharmatalk. Een soort boeddhistische preek of les. ‘Zullen we samen lunchen straks? Ik heb geen zin om de hele middag hier in de drukte te blijven, maar ik weet wel een mooi rustig plekje om te picknicken….!’

Mijn vriendin kijkt me stralend aan, ‘Het is een prachtige rozentuin hier in de buurt. Met een theehuis erbij. De uitbater is een uitgetreden monnik. Hij heeft een praktijk voor osteopathie gecombineerd met die tuin. Dit nadat hij is getrouwd met een vrouw, die altijd met haar kinderen ons klooster bezocht, nadat ze heel jong weduwe was geworden. Zij stamt uit een familie met landerijen….’

Ze wijst in de verte, waar het landgoed zich bevindt. ‘Goh,’ zeg ik verwonderd tegen mijn gesprekspartner, ‘ Ik dacht dat je voor je leven het klooster in gaat, als je intreedt, maar ik hoor voortdurend verhalen over mensen, die na een paar jaar trouwen en kinderen krijgen.’  We grinniken.

‘Ja, het is inderdaad de bedoeling dat je blijft, maar in de praktijk werkt het toch anders. Uit mijn ordonatie-clubje is bijna niemand meer over. Ikzelf en nog iemand anders. Die is echter al een tijdje met verlof. Het kloosterleven is echt niet altijd gemakkelijk!’

Intussen heb ik ook dit jaar toch al weer heel wat aspiranten rond zien lopen; Mensen met een groot verlangen om permanent tot deze kloostergemeente te behoren. ‘Ben jij soms van plan om non te worden?’ roept mijn vriendin enthousiast, als ze me hoort oreren. We schateren van het lachen. Vrolijk hik ik nog een beetje na. Ik een non? Heks ziet er weinig heil in. Ze acht zichzelf totaal ongeschikt voor een dergelijk leven. Alleen het celibaat al zou me opbreken.

Daar ben ik als heks natuurlijk totaal op tegen. Het liefst zou ik de mensheid opvoeden in het hebben van goede seks, zoals de priesteressen van de Godin dat vroeger deden. In de tijd van het matriarchaat. Toen vrouwen nog tevreden waren met hun hangtieten, ronde kont en flappende schaamlippen. De gouden tijd voor de playboykutjes en vrouwenbesnijdenis. Overigens min of meer hetzelfde in mijn optiek.

Maar een paar jaar verplicht het klooster in lijkt me een prima idee. Op jonge leeftijd. Bij wijze van dienstplicht. Maatschappelijk weerbaar worden: Met mindfulness als wapen…..

In Thailand bijvoorbeeld is het heel gewoon voor jongemannen om voor een korte periode het klooster in te gaan. Een paar weken of maanden. Geheel vrijwillig overigens, dwang is meer iets voor ons chrgrgrrrristenen. Gewoon een beetje dreigen met zonde, hel en verdoemenis en je zet een groot deel der mensheid probleemloos naar je hand!

Maar goed, mijn vriendin moet ik helaas teleurstellen. Ik hang mijn toverstafje niet aan de wilgen: Ik blijf gewoon toverheks. We storten ons in de hectiek van de dharmatalk. Vandaag spreekt er een politieagente uit Seattle. Speciaal ingevlogen vanuit de Verenigde Staten. Ze blijft maar anderhalve dag!

De vrouw houdt een geweldig boeiend verhaal. Een Boeddhistische politieagente? Mindful schieten? Is dat wel gepast? ‘Politieagenten dragen nu eenmaal vuurwapens, daar kun je beter mindful mee omgaan,’ zei Thay haar ooit toen zij hem die vraag stelde. Intussen heeft zij haar sporen verdiend binnen haar beroepsgroep op het gebied van mindfulness. Thich Nath Hanh heeft zelfs een keer een retraite gegeven speciaal voor haar politiekorps.

Na de talk spoor ik mijn geliefde zuster op: We gaan lekker de hort op samen. Giebelend lopen we naar mijn autootje. Ik heb allemaal lekkere dingetjes in mijn koelbox gestopt en ook mijn vriendin heeft een picknickpakket bij zich. We rijden op ons gemak richting rozentuin. Binnen tien minuten zijn we ter plaatse.

Als we uit mijn kanariepiet stappen zweemt de zoete geur van egelantier ons al tegemoet. Het subtiele parfum bedwelmt onze zinnen en we zijn nog niet eens binnen in deze prachtige lusthof!

We duwen een groot smeedijzeren hek open. De tuin is enorm en we zijn de enige bezoekers! Wat een feest! Heks is flauw van de honger, dus we zoeken eerst een plekje in de schaduw voor onze picknick. Mijn oog valt op een intiem prieeltje. Ook hier geuren verschillende rozen je tegemoet. We installeren ons tussen de bomen, bloemen en planten en pakken ons lunchpakket uit.

Daarna dwalen we op ons gemak door de tuin. Overal hangen prachtige gedichten over rozen in het struweel. Er is ook een geweldige boomhut. Op de tafel iets verderop liggen pen en papier in een doos. Je kunt zelf iets schrijven en achterlaten in een brievenbus aan een dikke boom. Wat leuk allemaal. Interactiviteit avant la lettre.

DSC03905

Net als we de hele tuin mateloos hebben bewonderd stromen er andere bezoekers binnen, kloostergenoten en medeparticipanten. Als een duveltje uit een doosje komt ook de uitgetreden monnik tevoorschijn. Hij heeft al zijn haren weer terug, een dikke bos. ‘Het is de bedoeling dat je een kaartje koopt voor een bezoek aan de tuin,’ begint hij verontschuldigend, ‘het is vijf euro, maar dan mag je het hele jaar naar binnen.’ Een koopje natuurlijk, we betalen grif.

De andere bezoekers storten zich vervolgens in het charmante theehuis op ijsjes, maar wij maken ons uit de voeten. Het is weer mooi geweest. Vanmiddag wil ik nog een uiltje knappen. Wat een geweldige gewoonte in het klooster is dat toch: Ze staan hier wel idioot vroeg op (5 uur), maar iedereen gaat in de loop van de middag eventjes plat. Deep relaxation wordt het genoemd. De vlag dekt de lading. Ik ben er dol op.

Wat een heerlijke dag is het. En er gaan nog vele verrukkelijke dagen volgen. Met warme lieve mensen in een paradijselijke omgeving.