Heks krijgt post van haar achternicht Eucalypta. Soms doe je iets waarvoor je je enigszins schaamt en plots blijk je een bron van inspiratie te zijn! Ik ga me eens wat vaker misdragen! Hup met die kont: Tegen de krib! Lelijke soepkip! Het liefst alle dagen, maar meestal komt het in vlagen.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

Wat is het leven toch  grappig af en toe.  Zit ik me stiekem een beetje te schamen, over mijn recalcitrante gedrag rondom de moeizame maaltijden tijdens mijn retraite, blijk ik iemand te hebben geïnspireerd! Ha. Zo zie je maar weer.

Het betreft een medeheksje. Ergens halverwege het weekend ontdek ik haar, als ik met een toetje bij haar aan tafel schuif. En wat voor’n toetje. Eentje, dat ik zomaar kan eten. Een fruitsalade met verse ananas en papaja. ‘Mmmmmmmm,’ zwijg ik stralend, ‘Jammiejammiejammie,’ gniffelen we woordeloos naar elkaar. Als bonus krijg ik een verrukkelijke heksenlach terug.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

‘Het is een toverheksje, ik weet het zeker,’ vertrouw ik Kras toe, ‘Er hangt een voorouder van ons aan een ketting om haar hals, een gouden dolfijn. En een Ankh. Maar ook zonder die indicaties had ik haar direct herkent als een regelrechte dochter van de Godin!’

Natuurlijk raken we aan de praat, zoeken we elkaar steeds op en wisselen we tot slot adresssen uit. Ik stuur haar mijn blog met het filmpje waarop ze zo vrolijk staat te zingen! Niets zo fijn als met een zingende zuster samen zijn!

Hi Heks,

Wat ik jou nog had willen vertellen…. ik had zo’n binnenpret als ik je wel eens bij het buffet bezig zag ;-), schots en dwars tussen alles door en gewoon doen wat je wilt doen. 

Door je verhaal begrijp ik dat dit ook geboren was uit het feit dat er zo weinig voor je te bikkelen was en dat je er uitplukte wat je nog kon eten. 

Maar…. nu komt de moraal van het verhaal…. ik zat later in de retraite eens aan het ontbijt, met meerdere mensen aan tafel. Nu had ik een boterhambordje vol lekkernijen en ik zat, compleet tevreden met mezelf, een soort van torentje te bouwen van mijn verzameling. En opeens…toen ik daar mee bezig was, realiseerde ik me dat niemand me zou ‘ bestraffen/beoordelen of wat dan ook’  voor mijn gedrag. Immers ieder moest zijn snuit houden, haha 😉

Ik ging toen lekker door met wat ik aan het doen was en het voelde alsof ik een kind in de wachtkamer bij de dokter was. Meegenomen door een ‘ zieke’ moeder, en die gewoon lekker aan het spelen is met de blokkendoos en autootjes…ongeacht de stemming van de omstanders. Heel tof! En toen moest ik dus aan jou denken, die zo lekker overal tussendoor stiefelde. In die zin heb je me dat gedrag weer ‘ terug-geleerd’ . Bedankt! ‘ liefs van Eucalypta!

Hahaha, Heks zit hartelijk te lachen als ze de mail binnen krijgt. Ik heb een enorm zwak voor Eucalypta. Vooral als ze die suffe Paulus de boskabouter z’n vet geeft. Of haar schlemielige hulpje Krakras uitscheldt. ‘Paulussie, ellendige boskabouter, Krakrassssssss………..lelijke soepkip.’

Eén van de prettigste kanten van een retraite is dat je tussen gelijkgestemde mensen terecht komt. Ieder is op zijn of haar eigen wijze aan het oefenen met aandachtig leven. En dat is wel zo prettig.

Gebeurt het je in het gewone dagdagelijkse leven regelmatig dat dingen nooit worden uitgepraat, dat mensen volstrekt niet geïnteresseerd zijn in je wel en met name wee. Hier worden oprechte pogingen gedaan de zaken anders aan te pakken. Met als doel natuurlijk om het geleerde in je eigen leventje te implementeren.

En laat dat laatste nu het allermoeilijkste zijn. Het is zo verdomd lastig om in je eentje aandachtig te leven. Daarom hamert Thay er ook altijd zo op om je aan te sluiten bij een Sangha.

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

Vanavond ga ik met Kras mediteren. Het wordt de eerste bijeenkomst van de heuse Kneuzensangha. Tijdens de retraite heeft mijn vriendin de vijf aandachtsoefeningen aangenomen. Tijden een heerlijke ceremonie op zondag om half zeven in de ochtend worden ze op een aantal aspiranten overgedragen. Mijn maatje krijgt een prachtige Dharmanaam!

Heks heeft de oefeningen ook ooit aangenomen. Heel lang geleden. ‘Als je ze leest denk je van, oh, dat is niet zo ingewikkeld. Dat lukt me wel….’ zegt een zeer gerenomeerd lid van de Order of Interbeing, ‘Maar in de praktijk valt dat vies tegen. ‘

Ik weet er alles van. Het is echt een hele klus om volgens deze regels te leven. Ze heten ook niet voor niks; AandachtsOEFENINGEN.

Ze vertonen overigens opvallend veel overeenkomsten met de tien geboden. Een beetje Christen zal denken ‘Heks, wat heb je te zoeken bij die Boeddhisten?’ Mijn zwager de dominee sommeerde me ooit eens ondeugend tijdens het kerstdiner met de familie om er nu maar eens werk van te maken: Hij rekende er toch wel op dat ik mijn boeddhistische medemensen uiteindelijk zou bekeren…..

Dat zal je een Boeddhist dan weer niet horen zeggen. Bekeren is in die kringen echt not done.

‘Ik heb er een aantal mee naar de kerstnachtdienst genomen,’ fluisterde ik naar waarheid in zijn oor, ‘Echt, ik doe mijn best….’ 😉

EUCALYPTA, PAULUS DE BOSKABOUTER, TOVERHEKS,

 

1. Eerbied voor het leven

“Ontwikkel begrip van ‘interzijn’ en mededogen en bescherm het leven van mensen, dieren, planten en de Aarde. Heb het oprechte voornemen om niet te doden, niet toe te laten dat anderen doden en geen enkele daad van geweld, in de wereld, in je gedachten of in je manier van leven goed te praten. Weet dat verkeerd handelen voortkomt uit woede, angst, hebzucht en onverdraagzaamheid. Neem je voor open te zijn, niet te discrimineren en niet gehecht te zijn aan opvattingen. Zo kun je geweld, fanatisme en dogmatisch denken in jezelf en de wereld transformeren.”

2. Werkelijk geluk

“Probeer vrijgevig te zijn in denken, spreken en handelen. Heb het oprechte voornemen niet te stelen, je niets toe te eigenen wat een ander toebehoort en je tijd, energie en materiële middelen te delen met mensen die het nodig hebben. Het geluk en het lijden van anderen verschilt niet van je eigen geluk en lijden. Werkelijk geluk is niet mogelijk zonder begrip en mededogen. Het najagen van roem, macht en zintuiglijk genot kan lijden en wanhoop veroorzaken. Wees je er dus van bewust dat werkelijk gelukt afhangt van je geestelijke houding en niet van uiterlijke omstandigheden. Neem je voor op een juiste manier in je levensonderhoud te voorzien, zodat je kan helpen het lijden van anderen te verminderen.”

3. Ware liefde

“De vier elementen van werkelijke liefde zijn: liefdevolle vriendelijkheid, mededogen, vreugde en onvoorwaardelijke acceptatie. Lichaam en geest zijn één, dus probeer daarom zorgvuldig om te gaan met seksuele energie. Beloof verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen en de veiligheid en integriteit te respecteren van individuen, paren, gezinnen en van de gemeenschap als geheel. Seksueel verlangen is niet hetzelfde als liefde. Neem je oprecht voor geen seksuele relatie aan te gaan zonder dat er sprake is van werkelijke liefde en duurzame verbintenis. Doe er alles aan kinderen te beschermen tegen seksueel misbruik en probeer te voorkomen dat paren en gezinnen uiteenvallen door onverantwoord seksueel gedrag. Als je oefent in ware liefde zal je voortbestaan in de toekomst prachtig zijn.”

4. Liefdevol spreken en aandachtig luisteren

“Probeer liefdevol te spreken en met mededogen te luisteren om zo het lijden te verminderen en verzoening en vrede te brengen in jezelf en tussen mensen. Woorden kunnen geluk of leed veroorzaken. Spreek daarom de waarheid en kies woorden die bijdragen tot zelfvertrouwen, vreugde en hoop. Probeer niets te zeggen uit woede, maar onderzoek die boosheid door middel van meditatie. Neem je voor geen geruchten te verspreiden en niets te zeggen dat verdeeldheid of onenigheid kan veroorzaken. Oefen je vermogen tot begrip, liefde, vreugde en saamhorigheid en op die manier boosheid, geweld en angst, hoe diep het ook in je verborgen zit, langzaam te transformeren.”

5. Heling en voeding

“Zorg voor een goede geestelijke en lichamelijke gezondheid voor jezelf, je familie en de mensen om je heen. Wees zorgvuldig met wat je eet en drinkt en verder tot je neemt. Heb het voornemen om niet te gokken, geen alcohol, drugs of andere schadelijke producten te gebruiken. Neem je voor steeds terug te keren naar het hier en nu, zodat je in contact komt me het helende en voedende dat er in en om je heen is. Onderdruk gevoelens van eenzaamheid, angst of ander leed niet met overmatig consumeren. Neem alleen voedsel tot je dat je ook echt voedt, zowel in jezelf als het ‘collectieve lichaam’, namelijk de samenleving en de Aarde.”

Ga naar de markt en koop een kilo vis voor bijna niks. Nodig een vriend uit en een stelletje kattekoppen. Improviseer met wat je zoal in de groentela van je koelkast hebt liggen. Voeg ruim olijfolie, citroen en munt toe: Noord Afrikaanse aanslag…. op smaakpapillen!

Zaterdagmiddag loop ik lekker over de markt te flaneren. Het is heerlijk weer, ik heb de lente in mijn bol. Ik ben niet de enige. De stad loopt vol vrolijke uitgelaten dartele mensen: Een kudde koeien na een lange winter voor het eerst in de wei….

De Griek schept de laatste Taramosalata voor me uit een bijna lege bak. Bij de Marokkaanse viskraam ga ik op zoek naar een lekker visje voor de kat.

‘Kijk, je mag dat allemaal meenemen voor 25 euro.’ De kolossale visboer maakt een weids gebaar over het restant van zijn koopwaar. Een berg rode poon. Zeker een kilootje of vijf, zes. Aan zijn postuur te zien kan hij zelf probleemloos een kilo of wat wegzetten. Dus waarom iemand anders niet? Hij glimlacht me bemoedigend toe. Het is een verleidelijk aanbod. Maar vijf kilo rode poon samen met mijn katten in een weekend soldaat maken?

Dat wordt zelfs Heks te gortig. Zeker nu mijn vriezer het begeven heeft…. Uiteindelijk neem ik ruim een kilo mee. Een enorme zak vol vis. Snel gooit de visboer er nog een handvol gefileerde poontjes bovenop. Een bonus! Ysbrandt staat er likkebaardend naar te kijken. Hij is dol op vis. Soms vraag ik me af of hij soms een verdwaalde zeehond is. Of een gereïncarneerde dolfijn.

Eenmaal weer thuis zit ik toch maar mooi met al die vis. Hoewel ik dol ben op rode poon, zie ik het mezelf niet allemaal in mijn eentje opeten….. Ik hoop dat mijn katten het lekker vinden. Anders heb ik toch een probleem.

Terwijl ik een beetje zit uit te puffen van een middag vol beweging gaat de telefoon. ‘Heks, ik zit op het terras bij ’t Praethuys. Kom je ook?’ toetert mijn kikkervriend in mijn oor. Ik heb een beter idee. ‘Kom hierheen, Frogsie, ik heb lekkere dingetjes gehaald op de markt en straks gooi ik een visje in de pan…’ Dat laat mijn kameraad zich geen twee keer zeggen: Heks die in haar kookpot roert! Altijd goed voor een fenomenale maaltijd!

Even later zitten we lekker te klessebessen onder het genot van een hapje en een drankje. Intussen google ik recepten met rode poon. Ik vind iets heel aardigs van Jamie Oliver. ‘Het probleem is dat ik maar zeer beperkt ingrediënten in huis heb, Frogs. Het meeste ligt bij jou thuis in jouw koelkast…..’ We moeten erom lachen. De koelkast van Frogs is altijd dramatisch leeg. Behalve nu de mijne kapot is!

‘Het is toch zo gemakkelijk, als je altijd hetzelfde eet, dan heb je niet al die kruiderijen en ingrediënten nodig,’ plaag ik hem. Nu is ome Frogs toch verontwaardigd. ‘Ik eet echt niet altijd hetzelfde, ik koop gewoon per keer wat ik nodig heb om te koken,’ pepert hij me in.

Het recept van Jamie bevalt allerlei dingen die ik niet in huis heb. Geen probleem. Ik ga een variatie op dit thema maken met spullen, die wel in mijn tijdelijke minikoelkastje liggen. Om te beginnen een bos munt.

‘Heks, ik vind jouw recepten altijd het leukst om te lezen,’ roept de Wilde Boerenzoon onlangs enthousiast door de telefoon, ‘Wanneer ga je weer eens lekker voor ons koken? Vooral de manier waarop je ze opschrijft. Gewoon boem. Niks afmeten. Hopla. Daar houd ik van!’

Ziet er goed uit, Heks…

Bij deze dan. Speciaal voor hem. Een kanjer van een experiment. Natuurlijk zonder gluten, lactose of soja:

Ga tegen sluitingstijd naar de markt en laat je voor weinig geld een kilo rode poonfilet aansmeren. Het is een mooi stevig visje. De graat zit er nog in, maar het velletje en de kop zijn er af. Gooi de poon in een flinke bak marinade van olijfolie, citroensap, citroenrasp, rode peper, munt, peper, zout en knoflook. Uurtje laten intrekken. Langer marineren maakt het nog lekkerder natuurlijk.

Met rijst en broccoli

Kook of stoom sperzieboontjes, snijboontjes en/of broccoli. Kook rijst of glutenvrije couscous. Maak een salade van tomaten, komkommer, muntolijfolie, citroensap, verse munt, uitje en knoflook. Bak de boontjes na het koken met een uitje en knoflook.

Bak de visjes in ruim cocosvet in een koekenpan om en om tot ze een mooi bruin korstje hebben. Uit de pan nemen. De marinade erin gooien. Goed laten inkoken, zodat de uitjes en knoflook garen. Aanlengen met witte wijn. Half bouillonblokje erbij. Het aangebakken laagje van de gebakken vis van de bodem losschrapen en voilà: Een heerlijke saus voor over de visjes..

Alles bij elkaar op een bord knikkeren en smullen maar.

Mmmmmmmmmmm!

De ene dag heb ik de rijst aangemaakt met citroenolijfolie en munt. Een dag later heb ik couscous gemengd met de salade tot een mooie Taboeleh.

Het ‘magische ingrediënt’ is de in de gehele maaltijd aanwezige combinatie van munt, citroen en olijfolie. Heel Noord-Afrikaans! Daar komen ook de meest fantastische dingen vandaan, dat blijkt maar weer! Onze Hollandse smaakpapillen zouden nog in het stenen tijdperk verkeren als we niet een beetje waren heropgevoed door de verschillende stromen migranten van de laatste eeuw met hun exotische eetgewoontes! De meeste aanslagen door vreemdelingen zijn vooralsnog op onze smaakpapillen gepleegd.

Met tabouleh en guacamole, gesmoorde winterpostelein en boontjes…

 

Naziha’s lente: Prachtige documentaire van Gulsah Dogan. Inspirerende representant van de Goddelijke Moeder gunt ons een kijkje in haar keiharde wondere wereld. Heks gaat spontaan een beetje van haar houden!

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Een paar weken geleden schreef ik een blog over een bijzondere documentaire: Naziha’s lente. Zeer de moeite van het bekijken waard. Een bevriende blogger heeft er ook een mooi verhaal over geschreven: Naziha’s lente (2014), documentaire van Gulsah Dogan/Allerhande, maar vooral literatuur. Hoewel enigszins verlaat plaats ik mijn stukje toch nog maar. Ze is het waard, Naziha!

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Mijn nieuwe televisie abonnement is niet alleen maar kommer en kwel. De bijgeleverde Horizonbox biedt sinds monteur nummer twee em aan de praat heeft gekregen ongekende mogelijkheden. Allerlei films en series kan ik op aanvraag bekijken. Gemiste programma’s zijn eenvoudig terug te vinden en alsnog beschikbaar. Ook kan ik programma’s halverwege opnieuw starten.

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Erg handig als je net het begin gemist hebt. Als bonus kan ik dan bij de meeste zenders lekker door de reclame heenspoelen.  Ik lig al een paar dagen compleet gestrekt. De uitvoering met mijn koor is me fataal geworden. Het heeft het  minibuffertje energie volledig uit mijn slecht functionerende systeem getrokken. Maar het was zo leuk, dat ik met plezier boet voor mijn uitspatting……

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Zondag is Cowboy een dagje met Het Gele Gevaar op stap. Familiebezoek. Ik dweil de hele dag in bed. Pas ’s avonds fiets ik een rondje met het hondje. Met moeite. Als mijn liefje zich weer meldt, ben ik blij, dat ik weer naar bed mag…. Afgelopen maandag is het al niet veel beter. Ik lig ik grieperig naar de televisie te koekeloeren. Frogs is met het hondje op stap.  Ergens die maandagavond val ik halverwege in een documentaire over een Marokkaanse vrouw, ‘Nazilla’s lente.’

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Met mijn nieuwe afstandsbediening is het een fluitje van een cent om terug te spoelen  naar het begin. Wat volgt is een uitgebreide reportage over het wel en wee van een vrouw met tien kinderen.  Zonder man. Die heeft ze een jaartje of acht geleden de deur uitgegooid. Een lamstraal. Een criminele zak. Een regelrechte eikel. Haar negen zoons groeiden op voor galg en rad met hun foute vader als lichtend voorbeeld.

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

De positie van de vrouw is dermate ondergeschikt in de cultuur van deze familie, dat ze nauwelijks buiten de deur komt. Laat staan, dat ze iets te zeggen heeft in de opvoeding van haar ‘mannen’. ‘Zo noemt mijn ex de kinderen.  Hij zette zijn mannen aan tot stelen. Ze waren bij voortduring in aanraking met de politie. Dat wilde ik niet. Toen ben ik van hem gescheiden.’

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

In haar eentje probeert ze vervolgens dit gezin groot te brengen. Geen doen natuurlijk. Vooral niet na zo’n valse start. Een eindeloze rij hulpverleners passeert de revue. De ene nog hopelozer dan de andere. Ja, dat ken ik. Je vraagt hulp en raakt van de regen in de drup….

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

De arme vrouw is op een gegeven moment al haar kinderen kwijt. Behalve het tiende exemplaar in haar buik. Ze is opnieuw zwanger…. Van een meisje! Een wonder! Met vallen en opstaan weet ze het te redden.

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Dan speelt haar zoon een potje voetbal in het team, dat op een kwaaie zondagmorgen een grensrechter dood slaat. Het joch belandt in de bak. Een eindeloos aantal rechtszittingen volgt. Uiteindelijk krijgt hij twee jaar. Iedereen die betrokken was bij dit vreselijke zinloze incident waarbij iemand het leven liet, krijgt straf…..

‘Ik geloof mijn zoon voor negentig procent,’ zegt Naziha als het gaat over de betrokkenheid van haar zoon bij de fatale afloop, ‘Hij is gewoon thuis gekomen en gaan slapen. Zich van geen kwaad bewust. Wel vertelde hij dat er een vervelende ruzie was geweest tijdens de wedstrijd…. De man is later die avond overleden. Ik heb mijn kind uit zijn bed gehaald en de politie gebeld….’

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Heks zit met grote ogen te kijken naar deze krachtige sterke vrouw. Wat een wijf. Wat een leven. Zo moeilijk. Haar verschrikkelijke positie als vrouw binnen een zeer vrouwonvriendelijke cultuur. De mishandelingen die ze als kind heeft ondergaan. ‘Marokkanen praten daar niet over…’ zegt ze.

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,

Nederlanders ook niet. Weet ik uit ervaring. Ook in onze bananenrepubliek houden slachtoffers van huiselijk geweld hun mond…..  In de paar uur, die de documentaire duurt ga ik een beetje van Nazilla’s houden. Wat een krachtige vrouw, ik gun haar een paar rustige zomerse jaren en een leuke vent. Want daar staat ze tot mijn verbazing en vreugde toch nog steeds voor open!

NAZIHA'S LENTE, documentaire, NPO doc,