©TOVERHEKS.COM

Woensdagmorgen schiet ik met een schok wakker. Verschrikt graai ik naar mijn telefoon. Hoe laat is het? Ben ik nu gewoon door de wekker heen geslapen? Help. Vandaag is het afscheid van Schilder en ik wil nu eens niet te laat in de kerk komen.

Glazig staar ik naar het display. Het is pas half negen. De wekker gaat over tien minuten. Ik draai me nog een keertje om, want ik ben brak. Ik heb veel te kort geslapen vannacht. Het was weer eens zover. Een schier slapeloze nacht.

Eerst maar eens een flinke kop koffie naar binnen gieten. Dan is het hondje aan de beurt. We jakkeren naar een park. Een paar drolletjes verder gaan we weer naar huis. Nu moet ik aanpoten. Ik heb nog maar een kwartier om een flitsende outfit aan te trekken. Ik kan Schilder natuurlijk geen uitgeleide doen in een saaie ouwe spijkerbroek. Een flamboyante uitmonstering is meer op zijn plek.

De hoed heb ik al uitgezocht. Een prachtige enorme vilthoed met een rood dopje. Franse stijl. Vannacht heeft VikThor overigens mijn allermooiste hoofddeksel opgegeten. De teringlijer. Een witte cowboyhoed. Ik ga hem nog wel pogen bij te knippen, maar het mooie is er echt af….

Ja, puberende hondjes…….

©TOVERHEKS.COM

Gelukkig kreeg hij dit exemplaar niet te pakken, hoewel ik em al had klaargelegd. Hij is nog puntgaaf. Snel zoek ik er wat passende kleding bij. Een rode jurk, een zwarte jas, rood met zwarte schoenen…… Een kwast over mijn toet en ik ben klaar. Het ziet er uit alsof ik er uren aan heb besteed. Mooi zo. Schilder zou het zeker waarderen!

Om even voor elven schuif ik de Hooglandse kerk binnen. Ik zoek een plekje aan de zijkant. Het is doodstil, ondanks de grote opkomst. Iedereen is een beetje beduusd. Sommigen hebben slechts een paar weken geleden nog een biertje met hem gedronken ergens. Anderen waren nog volop met hem of voor hem aan het werk.

Ik kijk eens goed om me heen. Ik zie heel wat bekenden. Familie, vrienden, architecten, schrijvers, kunstenaars,  potsenbakkers, muziekanten, kroegtijgers….. ‘Ik had veel meer kunstenaars verwacht,’ zegt iemand later. ‘Tja, het was natuurlijk veel te vroeg voor hen,’ grapt Heks. “Welnee, het is gewoon jaloezie,’ beweert mijn gesprekspartner, ‘Kinnesinne, niet iedereen was zo succesvol als hij.’

Schilder had een zeer diverse vrienden-en kennissenkring. Van een incidentele seksistische boskabouter, een stuk of wat gefrustreerde eikels, een enkele flamboyante toverkol en een heleboel lieve schatten van mensen tot ware engelen zoals Fee….. . En alles wat daartussen zit.

©TOVERHEKS.COM

Hijzelf was echter de beschaving zelve. Ik heb hem nooit horen vloeken of schelden, zelfs niet als hij er alle reden toe had. En hoewel sommigen van zijn vrienden de meest vreselijke seksistische uitspraken richting Heks debiteerden zodra Schilder de ruimte verliet:

Uit Schilder kwam geen onvertogen woord! Nooit.

Nou ja, laten we maar hopen dat mijn oude vriend een beetje goede invloed op die paar hopeloze mannetjesputters heeft gehad!

Verschillende mensen nemen het woord. De familie spreekt vol liefde over zijn jeugd. Hij had zijn gortdroge humor bepaald niet van een vreemde. ‘Morgen is het hemelvaart,’ begint zijn broer, ‘Schilder moet dus nog een nachtje wachten!’

©TOVERHEKS.COM

Er wordt voorgelezen uit zijn boeken. Een aantal schilderijen staan pontificaal naast de kist. Een hele rij neven steken kaarsen aan. Er wordt prachtige muziek gedraaid. Een oude vriend draagt een speciaal geschreven ontroerend gedicht voor. Een goede vriend van Schilder speelt op de accordeon……

Zo prachtig.

Als Fee begint te spreken stromen de tranen over mijn wangen. Wat hebben we een heerlijke tijd gehad met elkaar. Wat ben ik altijd gastvrij onthaald op het Rapenburg. Hoe vaak ben ik niet onverwacht beland aan hun keukentafel? ‘Blijf je eten, Heks? Dan bel ik Fee eventjes of ze wat ruimer boodschappen doet.’ En dan de galerie! Hele dagen heb ik er doorgebracht….

Later drinken we koffie. Overal pratende mensen: Ja, de tongen komen goed los! ‘We hebben toch altijd zo vreselijk met hem gelachen,’ een jeugdvriendin van Heks heeft ook jaren met hem opgetrokken. We halen anekdotes op.

©TOVERHEKS.COM

‘Op een dag hadden we Turks gekookt. Schilder kwam eten. Toen ik de deur open deed stond hij daar met een grote snor op en een fez, hahaha,’ hikt een oude vriend. Even kan hij niets uitbrengen van het lachen. ‘Hihihi, dat hoofd van hem met die snor, hahaha… ‘

‘Toen hebben we ons allemaal verkleed en zijn gaan picknicken aan het Joppe.’ De vrouwen naast hem doen ook een duit in het zakje. Ze waren ook uitgenodigd op hetzelfde etentje. Het moet een fantastische avond geweest zijn!

‘Ik heb hem niet zoveel gezien de laatste jaren. Hij kwam echt nooit naar mij toe en ja, … Dan zie je elkaar gewoon steeds minder. Ik ging eigenlijk altijd naar hem.’ Heks kent het. Zo was hij. ‘Maar toen ik hem echt nodig had was hij er helemaal voor me! De lieverd.’

Op een gegeven moment vormt zich aan weerszijden van de uitgang een rij geduldig wachtende mensen. Ik beland naast Schilders oude vriend de Fotograaf. Zij hebben samen veel gereisd. ‘En we zijn vier keer opgepakt,’ ondeugend kijkt hij me aan.

Heks kent de verhalen maar al te goed. ‘Jullie zijn twee keer gearresteerd in de Verenigde Staten,’ ‘Ja en we hebben in de gevangenis gezeten in Syrië!’ Oh ja, dat was een hachelijk avontuur! Gelukkig liep het goed af! ‘Haha, ja en wat was dat ook alweer in Egypte?’ ‘Toen kregen we een politie-escorte door de woestijn. Echt honderden kilometers!’

Ja, wat die twee altijd over zich afriepen…. Maar het leverde wel weer allerlei spannende verhalen, onwaarschijnlijke foto’s en prachtige schilderijen op!

©TOVERHEKS.COM

Door een haag van dierbaren dragen zijn naasten Schilder de kerk uit. Stil wachten we tot de auto wegrijdt. De rest van de ceremonie zal in besloten kring plaatsvinden. Links en rechts nemen mensen afscheid. Ik wordt omhelst. En nog eens. En nog eens.

Vanavond mediteer ik met Kras. Om half negen gaan we tegenover elkaar zitten in haar woonkamer. Ik nodig de bel uit en mijn maatje leest een mooie tekst van Thay voor. Bijna een half uur zitten we stil samen te ademen. ‘Zullen we nog even darmen delen?’ We buigen en delen wat we kwijt willen. En we luisteren naar elkaar. Uitgebreid. Zo leuk. Zo heerlijk!

Dan doen we de hondjes aan de lijn. In stilte wandelen we door de polder. De zon gaat bijna onder, de lucht staat in brand. Iets verder begint een echtpaar enorm tegen ons te kletsen. Hun hond speelt met mijn hondje. We zeggen soms iets terug, maar even later zijn we weer stil.

‘Jeetje Heks, wat is dit heerlijk!’ We omhelzen elkaar bij het afscheid. Het is een dag van vele knuffels. 🙂

©TOVERHEKS.COM