Maandagavond zit Heks volledig uitgekacheld in de trein naar Leiden. Het is tegen elven. Ik heb bijna een half uur zitten wachten, want de vorige trein heb ik nipt gemist. En daar zit ik nu weer niet bepaald op te wachten….
Eerder vanavond bezoek ik met Cowboy een concert van Han Bennink. Geweldig! Wat een heerlijke muzikant. Hij neemt ons mee in een geheel eigen wereld van ritme. Zelfs de vloer moet eraan geloven. Vol overgave bespeelt hij deze met een paar stokken. ‘Dit is zeker wel heel nieuw voor je?’ Cowboy denkt, dat ik nog nooit moderne muziek heb beluisterd….
Na de pauze volgt er nog een experimenteel ensemble, Trolleybus, maar dat kan ons niet bekoren. Wat een ongelofelijke teringherrie!
Omdat Cowboy me twee nachten uit mijn slaap heeft gehouden ga ik nu maar naar huis in plaats van morgenochtend. Goeie hemel. Wat kan die man spoken, als hij niet kan slapen. Ik dacht dat dat mijn privilege was…..
Ik heb al een idioot drukke week achter de rug en de koek is dus behoorlijk op als zaterdag mijn vriendinnetje Tromvrouw komt lunchen met haar bloedmooie dochter. Wat gezellig! We kletsen elkaar de oren van het hoofd, terwijl we ons tegoed doen aan lekkere liflafjes.
Aan het eind van de middag neem ik een trein naar Amsterdam. Al redelijk op mijn tandvlees. Daar is mijn liefje de sterren van de hemel aan het koken. Helaas heeft hij een groot probleem met timing in de keuken. Al kokend bestudeert hij het recept. Ik krijg de indruk, dat hij het voor het eerst echt ziet, al heeft hij wel alle ingrediënten in huis.
‘Oeps,’ hoor ik hem mopperen. Het vruchtvlees van de geroosterde aubergine moet een kwartier werkeloos in een bak staan. ‘Ik denk om uit te lekken. Probeer het spul maar uit te knijpen!’ adviseer ik. ‘Oh jee, het gehaktmengsel moet een half uur in de koelkast opstijven.’ Het is intussen al een uurtje of negen, hij is al uren aan het kokkerellen. Heks wordt wat licht in het hoofd. Dan krijg ik een lekker kopje pompoensoep. Dat geeft een klein bodempje.
‘Maak anders wat sla,’ moedigt mijn schatje me aan om ook eens een handje te helpen. Heks steekt wel twee handen uit de mouwen: We eten een flink bord salade, terwijl de gehaktballetjes dan eindelijk in de oven staan te braden. Cowboy maakt een sausje van tahin en knipt de kruiden klein. Om een uurtje of elf komt het eten dan toch nog op tafel. En het is de moeite van het wachten absoluut waard. Wat ongelofelijk lekker.
‘Het is een recept van Yotam Ottolenghi. Ik heb het uit de krant geknipt.’ Hij laat me een foto zien. ‘Jeetje, wat een lekker ding!’ kwijlt Heks, terwijl ze een blik werpt op een smakelijke foto van de kok. Zijn balletjes zijn werkelijk voortreffelijk!
Zondag gaan we de hele middag met Varkentje op stap. Het is verrukkelijk weer. De zon schijnt. We nemen het restant gehaktballetjes mee, alsmede thee en een miniatuurflesje champagne. Helaas maakt Heks een megaschuiver, als ze haar blafmonster in de kraag vat. Net als hij zich op een skateboard wil storten.
Haar rechterbil verandert in een grote blauwe plek. Krakkemikkig kreukel ik nog een stukje verder door het prachtige Amsterdam Noord. Dan gooien we een kleedje in het gras bij een volkstuincomplex en smikkelen van onze lunch.
‘Ik wil niet verder fietsen, Cowboy. Ik ben helemaal beurs. Bovendien heb ik nog wat energie nodig voor vanavond met de Schotten.’ Mijn liefje is natuurlijk nog lang niet moe, maar toch fietsen we even later terug richting stad, waar we ons een uurtje later voegen bij een stel prettig gestoorde Schotten……
Het is dus al met al geen wonder, dat ik volledig op mijn tandvlees loop. En krijg ik het nu een beetje rustiger? Voorlopig nog niet. Er staan nog twee etentjes en een verjaardagsfeestje gepland deze week. En een paar repetities met mijn diverse koren………
Met een hoofd vol muziek en een hart vol plezier ga ik naar huis. Wat een heerlijk weekend, ondanks de doorwaakte nachten. Eerst maar eens een nacht goed slapen. Dan zien we wel weer.
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.