Op een avond zit ik me stierlijk te vervelen. Ik ben te moe om iets te doen. Om de verveling te verdrijven zet ik de televisie aan. Met een paar kussens in mijn rug vlij ik me op bed. Zo. Kom maar op met een leuk programma. Er moet toch iets verteerbaars te vinden zijn tussen al die rotzooi.

Op Z Doc is een documentaire over verveling, ‘De kracht van verveling‘. Nou moe. Komt dat even mooi uit. Met een half oor luister ik naar het vervelende verhaal. Met een half oog open kijk ik naar de oersaaie beelden…..

Een man verliest zijn mobiele telefoon. Heel vervelend natuurlijk. Hij is direct onthand. Zoekt constant in zijn jaszak en broekzak. Voelt zich ongemakkelijk. Weet zich met zijn houding geen raad. Verveeld zich binnen de kortste keren de tyfus.

Hij raakt geïntrigeerd door zijn eigen verveling. Geboeid zelfs. Dan is je verveling verdreven zou je zo zeggen. Je probleem is opgelost. Dan kun je je met zinvolle dingen bezig gaan houden. Want verveling is niet bepaald iets waar we ons mee bezig willen houden. Het is een strontvervelend onderwerp.

Dat blijkt weer uit het feit, dat er niet of nauwelijks wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan. Bij toeval is ooit, bij een grootschalig opgezet onderzoek naar iets geheel anders, ontdekt dat er een direct verband is tussen verveling en jong overlijden. Je kunt je dus letterlijk dood vervelen. Gompie!

Maar niemand die op het idee komt om daar dan eens iets mee te gaan doen. Niemand? Nou, een enkeling.

Zo is er een man, Alan Caruba, die het ‘Boring Institute‘ heeft opgericht. Aanvankelijk gewoon bedoeld als een geintje, maar later toch uitgegroeid tot iets. Weliswaar iets vaags. In een heus gebouw. Gerund door de man, die het voor de grap begonnen is.

Hij weet veel van het onderwerp af. Hij houdt er een paar eigenzinnige ideeën op na. Maar gedegen wetenschappelijk onderzoek ontbreekt.

Ben je al afgehaakt? Zit je je al stierlijk te vervelen?

Heks begrijpt nu eindelijk waarom de halve wereld meent te moeten bellen en smsen op de fiets, in de auto, desnoods tijdens seks: Men is verveeld. Het is niet omdat men constant contact wil hebben met de medemens. Het komt niet voort uit ons verlangen naar verbinding. Nee, het is louter stompzinnige verveling.

‘Verveling huist in de linkerhersenhelft. Het analytische deel,’  de Yang kant van ons brein dus. Ofwel het mannelijke deel. Onterecht overgewaardeerd in het al eeuwen aanhoudende patriarchaat, ‘Een vrouw, die bij een operatie die helft is kwijtgeraakt verveelt zich nooit naar eigen zeggen……’ beweert een wetenschapper.

‘In je rechterhersenhelft woont je vermogen om louter te zijn,’ voegt de gehalveerde vrouw daaraan toe. Ze kan iedereen de operatie aanraden. Je knapt er volgens haar geweldig van op.

Het is wat in het Boeddhisme ook wordt gepropageerd. Maak je los van de ratrace. Wees aanwezig in het hier en nu. Concentreer je op je ademhaling. Je hersengolven veranderen dan: Je bent er. Hier en nu. En dat is nooit saai.

Een jeugdvriend van me verveelde zich bij alles. Hij deed een paar studies op zijn sloffen en nog was het niet genoeg. Als hij zat te eten las hij de etiketten op flessen ketchup, potten pindakaas, pakken melk en hagelslag….. Tijdens het fietsen las hij onderweg alles wat los of vast zat aan verkeersborden, reclamezuilen en ga zo maar door……

De vader van een andere jeugdvriend liep altijd al lezend te wandelen. Met zijn neus in een dik boek. Een beledigde vrouw naast zich, want dat is dan lekker tijdens een zondagse wandeling met je modelgezinnetje: Loopt je vent er zo bij!

Maar goed, de man verveelde zich blijkbaar. Het is ook een beetje een gewoonte om altijd een object van je aandacht te willen hebben. Afleiding. Iets om achter aan te rennen.

‘Scholen zijn barbaarse instituten, waar verveling hoogtij viert,’ beweert iemand anders. ‘Als je naar de belangrijkste en meest bepalende factoren rond verveling kijkt zijn ze allemaal aanwezig in een klaslokaal…..’

‘Bijvoorbeeld urenlang stil zitten op een stoeltje. En dan de leerstof: Oersaai. En het wordt aangeleerd door herhaling, terwijl uit onderzoek is gebleken, dat herhaling dodelijk is voor de concentratie. De geest wil dat niet, telkens dezelfde ouwe koek.’

Een hele rij redenen om kinderen vooral niet in klaslokalen te gaan zitten vervelen met je hopeloze lesstof passeren de revue. Heks snapt nu eindelijk waarom ik nooit het onderwijs in heb gewild. Ik vind onze lesmethoden barbaars. Een vorm van kindermishandeling zelfs.

‘Klaslokalen zijn saai, scholen zijn saai. Men probeert zo min mogelijk prikkels aan te brengen. Lesstof is saai….’ Dan volgen er twee voorbeelden van kinderen die van school werden gestuurd omdat ze een opstel of spreekbeurt over verveling hadden gemaakt! Toe maar! Een gevoelig onderwerp dus.

Je mag kinderen dus zonder meer suf vervelen, maar als ze er iets van zeggen is dat taboe. Boe! Schandalig toch weer.

Heks is postuum blij dat ze nooit heeft meegewerkt aan deze misdadige praktijken. Kinderen dood vervelen. Vreselijk.

‘Je zou zo’n leuke juf zijn, het is zonde, dat je dat niet gaat doen,’ mijn moeder was er altijd voorstander van, dat ik voor de klas zou gaan staan. Maar zelf wilde ze er als jonge vrouw ook niet aan.

De man, die zijn telefoon kwijt is ontdekt de charme van er gewoon zijn. Om je heen kijken. Adem in, adem uit. Hij voelt zich gered. Bevrijd van zijn eigen verveling. ‘Juist door die telefoon raak ik extra verveeld. Juist dat constante aanbod aan prikkels maakt dat je meer wilt…… Verveling en sociale media gaan hand in hand…

‘Weg met de linker hersenhelft dus. Laten we massaal zo’n operatie ondergaan, dan leven we langer. En er zullen minder rellen zijn, die komen nu eenmaal heel vaak voort uit louter verveling.

Maar ook terrorisme heeft die vervelende component. Jonge mensen, die zich de kolere vervelen vinden hierin een geweldige uitlaatklep voor hun frustraties. Ooit heel goed verwoord  door Doris Lessing in het boek: ‘De barmhartige terroriste’. Eigenlijk verplichte literatuur voor de middelbare school.

Tegenwoordig vervelen Moslimjongeren zich het meest, maar dat is niet altijd zo geweest. De Rote Armee Fraktion bestond uit blanke rijkeluiskinderen. Die zich stierlijk verveelden.

‘Verveel jij je wel eens Heks?’ Niet eens zo vaak. Zelfs al lig ik vaak dagen in bed te dweilen. Maar ik woon dan ook ongeveer in mijn rechterhersenhelft. De linker raadpleeg ik louter voor feiten en analyses…..

Terwijl ik dit schrijf kom ik een andere documentaire over verveling tegen. ‘Bloody mondays & strawberry pies’ Een onderzoek naar het vermogen van mensen om niets te doen. een andere invalshoek dus.

Alles is dus nog niet gezegd over dit strontvervelende onderwerp……

Oh ja, tijd gaat echt langzamer als je je verveelt. Althans dat lijkt zo. Dat komt omdat je hersens dan gek genoeg sneller gaan werken…….

ER IS NOG HOOP! CHECK VERVEELJENIET