De laatste anderhalve week heeft Heks het te druk. Ik rol van het één in het ander. Intussen is het hier nog steeds een grote puinhoop. Ondanks de geweldige hulp van mijn poezenvriendinnetje Joy en haar man Enjoy.

Dit dreamteam heeft alle planken weer aan de muur van mijn nieuwe badkamer bevestigd. Ze brachten hun vrije zaterdag in die zompige natte cel door om me uit de brand te helpen! Terwijl het buiten heerlijk weer was!

Het oude kastje is enigszins gammel. Dus ben ik op een nieuw exemplaar uitgegaan. Dit leidde tot een onverwacht hoogtepunt in de relatie van Cowboy en Heks: Samen naar de Ikea…….

Badkamerkastjes zijn helaas spuuglelijk en duur, zelfs in dit koopjeparadijs. Onverrichterzake keren we huiswaarts. De zoon van Steenvrouw schroeft uiteindelijk het oude lijk weer tegen de muur aan. Eindelijk kan ik beginnen met het inruimen van de spulletjes.

De vrouw van de belastingbonnetjes komt tussendoor ook nog even langs. Als een gek ruim ik mijn werkkamer voldoende op om er weer in te kunnen. In het weekend heb ik verplichtingen elders. Zodoende staat mijn badkamer nog steeds grotendeels in mijn woonkamer……

Vandaag krijg ik echter weer hulp. Het is me eventjes ontgaan dat mijn fysiotherapeut een afspraak heeft gepland op hetzelfde tijdstip. De bel gaat. Als ik uit het raam kijk, zie ik een wildvreemde meid haar fiets op slot zetten. Hè bah, een invaller. Ik durf tegenwoordig bijna niemand meer zomaar alleen te laten in mijn huis.

Ik bel Frogs. ‘Help,’ roep ik paniekerig in de hoorn,’Ik heb een wildvreemde in huis en moet even weg. Bovendien is Ysbrandt toe aan een wandeling. Maar ik ben niet vooruit te branden vandaag. De accu is volledig leeg bij Heks……’

Frogs haalt het Varkentje op en ik probeer de vrouw aan de gang te krijgen. Dat valt nog niet mee. Ze is niet bepaald het type ‘Witte Tornado’. Eerlijk gezegd is niet te zien waar ze heeft gestofzuigd. Ik ga dan ook maar eerst samen met haar het bed af halen. Ik voel me oververhit en opgefokt.

Wat een gedoe weer tegenwoordig met de thuiszorg. Elke keer een ander. Mensen komen te laat of gaan te vroeg weg. En dan die bende in mijn huis. Ik doe veel te veel zelf en kan daarom geen pap meer zeggen……

Frogs komt in mijn huis zitten, zodat ik eventjes weg kan. Als ik een half uurtje later weer terug kom is de hulp gevlogen. Ze heeft gewoon alles uit haar handen laten vallen en is em gepiept.

De vloer is plakkerig. De koelkast is nog steeds smerig. Ze heeft de groentelade’s integraal omgekieperd in een vuilniszak en gewoon vies weer teruggezet. De betreffende zak staat pontificaal midden in de puinhopige keuken. De badkamer heeft ze niet aangeraakt. Net zomin als het toilet. Er stuiven stofvlokken door de woonkamer….

‘Oh,’ zegt mijn goede vriend, ‘Ze zei, dat ze alles had gedaan wat je haar had opgedragen en is vlak na jou vertrokken!’ Heks springt uit haar vel. Wat een vuil vies gemeen secreet! Als ik de thuiszorgorganisatie bel krijg ik te horen, dat volgens dit leugenachtige trutje Frogs had gezegd, dat ze wel naar huis mocht!

‘Ik bel die lui wel op als het moet, Heks, wat denkt ze wel. Ik heb dat echt niet gezegd!’ briest mijn vriend als ik het hem vertel. ‘Hoeft niet, Frogs. Ze geloofden me gelukkig zo ook wel. En die troela heeft toevallig haar functioneringsgesprek deze week. Dus die krijgt haar trekken thuis!’

Het is natuurlijk een klotebaan, orde schepen in deze chaos. Maar het is werk. En ik kan het niet meer. Ik doe nog genoeg hoor, teveel eigenlijk. Ook nu heb ik zelf maar weer de boel opgeruimd. Scheldend en vloekend. De behandeling van mijn fysiotherapeut in no time weer teniet doend. Als ik klaar ben val ik uitgeput op bed in slaap. Pas om een uur of acht word ik wakker van de bel. Het is mijn kikkervriend met Varkentje.

Zodoende laat ik weer verstek gaan bij mijn koor. Dat is de prijs, die ik betaal, omdat ik maar geen ritme in mijn week krijg met al die verbouwingsellende.

Ik heb er genoeg van. Ik wil weer uitgerust genoeg zijn om lekker te gaan zingen. Ik wil weer elke keer dezelfde hulp. Ik wil mijn leven weer op orde.

Rustig maar, Heksje. Gewoon volhouden. Morgen is er weer een dag. Misschien moet je eens eventjes een heleboel dingen afbellen. Zodat je weer een beetje lucht krijgt. En je lijf uit de knoop. Misschien eerst eens goed slapen. Of een paar dagen vasten. Het is tenslotte lente.

Alles komt goed. Altijd weer. En als je daar geen boodschap aan hebt: Alles gaat voorbij. Dat in elk geval. Een schrale troost?

Nee, hartstikke ZEN.