‘Honesty, integrity and loyalty,’ Cesar Millan kijkt doordringend in de lens, ‘Dat zijn de basisregels in de hondenwereld. ‘ Goh, ik lijk zelf wel een hond,’ mijmert Heks, ‘Ik haat liegen, ik heb een belachelijk lange adem en integriteit staat hoog in mijn vaandel.’ Niet dat het je helpt om in de mensenwereld je doelen te bereiken en jezelf te handhaven. Daar kun je beter een manipulatieve teringlijer zijn. Of een liegbeest en jokkebrok.

Heks heeft toch altijd maar veel moeite om de wereld te begrijpen. De misselijkmakende mensheid. Ik sta toch steeds weer te kijken van ons idiote en destructieve gedrag.

Mijn kop lijkt anders te werken, dan die van het overgrote deel van mijn medemensen. Als ik iets zeg meen ik het. Als ik iets beloof doe ik het. Waar veel mensen maar lopen te blaten wat een ander wil horen. Door hun tanden liegen of het gedrukt staat. En al helemaal niet doen wat ze beloven.

Belofte maakt eigen schuld, dikke bult.

Vanavond kom ik nijdig thuis van 1 van mijn koren. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik zover was. Maar ja, ik ben kwaad. Spinnijdig op iemand, die jarenlang achter mijn kont aan heeft lopen paraderen. Redelijk kansloos overigens, maar ik ben evenzogoed altijd lief voor die persoon geweest. En aardig. Ook heb ik eindeloos geluisterd naar zijn verhalen. En hem mijn vriendelijke aandacht gegeven.

En nu word ik opeens volledig genegeerd, omdat meneer de Koekepeer verkering heeft gekregen. Hoera overigens. Ik ben blij voor dit ei. Dat er toch een potje voor dit dekselse eikeltje is opgedoken. Maar zo grof worden afgeserveerd heb ik niet verdiend. ‘We zijn vrienden, bladiebla,’ lopen beweren strookt niet met dit soort gedrag.

Wat een kwetsende kwezel. Me behandelen alsof ik lepra heb. Bah.

Heks zou zoiets zelf nooit doen. Daarvoor heb ik teveel respect voor mijn medemens. Ik kan er dan ook met mijn pet niet bij. Ik slaap er overigens geen nacht minder om.

Gedoe met mannen. Ik had hem gewoon keihard moeten afwijzen, recht in zijn gezicht. Maar ja, daar is dit zacht gekookte ei dan weer te aardig voor. En nu dan stank voor dank. Bizar.

Vorige week spreek ik met een leuke man af. We hebben elkaar ontmoet in de sauna. Ook die man liep enorm achter me aan te prossen. Om de haverklap kwam ik hem tegen. Begon hij weer een praatje.

Heks raakt uiteindelijk geïnteresseerd in de man, dus een paar dagen later ontmoeten we elkaar opnieuw in een horecagelegenheid. We drinken een glas wijn en praten over koetjes en kalfjes.

Na een uurtje zegt de man opeens ‘Jij bent zeker vrijgezel?’ Ja duh, natuurlijk. Waarom zou ik anders met je afspreken, malloot. Hij heeft echter een vriendin. ‘Gaat dit de stemming bederven?’ informeert hij langs zijn neus weg.

Intussen hebben we eten besteld. We praten nog wat verder, maar ik heb natuurlijk al lang besloten, dat het bij deze afspraak blijft. Liegen en bedriegen is niks voor Heks. Zijn vriendin is een zuster van me, ik voel me solidair met haar. En wat die man zijn huidige geliefde flikt, flikt hij natuurlijk elke partner. Vreemdgangers zijn aan mij niet besteed.

‘Kun je masseren?’ vraagt hij me opeens. Hijzelf kan het als de beste. Hij heeft een cursus tantra-massage gevolgd! Omzichtig probeert hij me te enthousiasmeren voor een lekkere massage. Voor mijn geestesoog zweeft mijn massagetafel. Op een steenworp afstand van het etablissement.

‘Ja,’ hikt Heks, ‘Dat lijkt me nu echt een heel goed idee, maar nee….’ ‘Je moet gewoon je grenzen bewaken,’ weerlegt mijn verleider mijn bezwaren. Heks moet hartelijk lachen ‘Ja, dat ken ik, dat grenzen bewaken. Ik heb wel eens een keurig getrouwde man op mijn tafel gehad voor een paranormale behandeling. We deden samen een opleiding en gingen wat oefenen.’

‘Toen ik me omdraaide om iets te pakken trok hij snel al zijn kleren uit. Nergens voor nodig. Die energie gaat gewoon door kleding heen. Lag hij daar met een paal van hier tot Tokio in zijn blote tokus……’

‘Daar masseer je dan toch gewoon omheen,’ reageert mijn gesprekspartner onverschrokken, ‘Het is gewoon een kwestie van grenzen stellen…..’ Zucht.

Heks betaalt de rekening en we stappen op. Het afscheid is wat ongemakkelijk. Het was gezellig. We hebben zeker een klik. Maar mijn verbijstering over het feit, dat hij de kluit belazert hangt al het zwaard van Damocles boven ons hoofd.

‘Hij heeft zich gewoon enorm in je vergist. Zowel qua leeftijd als qua hoe je in elkaar steekt. Hij doet dit ongetwijfeld vaker. Net als je hopeloze ex, Heks,’ pruttel ik de volgende dag tegen mezelf.

Heks is namelijk heel streng. Polyamorie? Geen enkel probleem mee, als ik er maar niet aan mee hoef te doen. Zolang je open en eerlijk opereert zal je me niet horen. Maar vreemdgaan, liegen en bedriegen vind ik vreselijk. Dat past totaal niet bij mij.

Helaas komen al die vreemdgangers hun ‘zonden’ altijd bij Heks opbiechten. Ik heb daar een vreselijke hekel aan. Weet ik weer van allemaal brave huisvaders en -moeders, dat ze hun geliefde belatafelen. Wil ik niet weten.

Zo word ik dus nogal eens verkeerd ingeschat, Bij mannen sta ik ofwel op een voetstuk en word op afstand aanbeden. Ofwel denkt iemand, doorgaans getrouwd, dat ik in ben voor het uitleven van zijn wilde geile fantasieën. Ook het fenomeen, dat mensen menen hun foute gruizige avonturen met me te moeten delen is een verkeerde inschatting.

Honesty, integrity and loyalty, daar gaat het om in de hondenwereld,’ zegt Dog Whisperer Cesar Millan in een televisieprogramma. Het klinkt me als muziek in de oren. Ach, Heks is gewoon net een hond.

‘Koningsdag 2019? Heks is er net van bijgekomen. De voorbereidingen zijn tien keer leuker dan de dag zelf. Wat een kou. Wat een gesjouw. En: ‘Drie keer niks is toch wel duur, mevrouw.’

‘Zullen we op de koningsdagmarkt gaan staan, Heks?’ Mijn nieuwe heksenvriendinnetje kijkt me verwachtingsvol aan. Ze wil allerlei oude spulletjes gaan verkopen. Heks heeft ook nog wel wat rommel op te ruimen. En een heleboel leuke kettingen en oude kleding…..

Zo gezegd, zo gedaan. Mijn maatje regelt een plek op de Papengracht. Een super leuke locatie. Het is schitterend weer in de week voorafgaand aan de grote dag. De mussen vallen van het dak. Ik haal de dag voorafgaand aan koningsdag dus nog een partijtje gekke zonnebrillen bij mijn geheime adresje.

De man verkoopt oude partijen van van alles en nog wat. Een winkel van Sinkel van heb ik jou daar. Echt een favoriet van Heks. ‘Hier heb je nog wat brillenrekjes. Je moet ze wel eventjes zelf in elkaar zetten,’ hij drukt me een paar kartonnen dozen in de hand.

Mijn heksenmaatje staat alles hoofdschuddend te bekijken. Ze houdt haar hoofd weliswaar stil, maar ik zie haar toch schudden vanuit mijn ooghoeken. Met een etalagepop onder de arm lopen we naar Huize Heks. We zijn al de hele middag saampjes op stap.

Eerst koffie met zelfgebakken koekjes in haar heksenhuisje. ‘Zal ik je de kaart leggen,’ zegt mijn vriendin plotsklaps. Geroutineerd schudt ze het pak tarotkaarten en legt ze op tafel. ‘Eens kijken of die nieuwe aanbidder iets voor je is. Of die mysterieuze man. Of er nog liefde aan komt in je leven….’

Heks is blij met haar nieuwe maatje. We zitten samen op de heksenschool. En toevalligerwijs wonen we in dezelfde stad. Op loopafstand van elkaar!

Tot besluit gaan we de hondjes uitlaten en een staatslot kopen. En vervolgens dus naar de Winkel van Sinkel. En met etalagepop onder arm naar Huize Heks…….

Dan weer terug lopen naar de Haven om mijn fiets op te halen. Nog een hondenrondje langs de Singel en de koek is op. ‘Oh jee, ik geloof dat ik te vroeg gepiekt heb,’ piep ik ’s avonds tegen de Don aan de telefoon. Ik ben helemaal druk van moeheid en dat is over het algemeen een veeg teken…..

Een schier slapeloze nacht volgt. Teveel adrenaline in mijn systeem en tegelijkertijd doodmoe. Ik woel en draai me vast in mijn dekbed. Waakslaap en slaapwaak de nacht door. Word heel vroeg wakker om vervolgens toch nog in coma te geraken.Schrik me dood van de wekker en moet ik er dan toch echt uit.

Ik heb geprobeerd om 1 en ander goed voor te bereiden, maar op het laatste moment neemt mijn chaotische aard het over. Ik ben te moe om verstandige beslissingen te nemen, dus fiets ik met een hondenkar vol spulletjes naar de Papengracht. Volledig kapot en de dag moet nog beginnen.

Mijn vriendin is in geen velden of wegen te bekennen. Het zal nog een klein half uurtje duren, voordat ze zich door de menigte heeft geworsteld. Heks zit dan al met wat troepje op de stoep. Het is gemeen koud weer. Net als we van alles hebben uitgestald klettert een overdreven natte voorjaarsbui over het terrein….

Snel de boel weer op een drol gegooid en een paraplu eroverheen. De volgende bui krijgen we hulp van de buurman en zijn enorme oranje zeildoek. Heks loopt even naar huis om een paar kleine krukje te halen. Ik kan niet meer op mijn benen staan intussen. En het is pas half 12 in de ochtend…..

Terwijl ik heen en weer marcheer voel ik de spierpijn in mijn benen schieten. Een teken aan de wand. O jee, mijn lijf gaat het opgeven. En het is nog niet eens middag! Ik heb nog niks verkocht. Alleen maar ontevreden dames aan mijn kleed, die echt helemaal niks willen betalen voor overigens prima spulletjes.

Mijn vriendin doet goede zaken. Zij heeft dan ook werkelijk prachtige kettingen van agaat en mooie ingewijde gebedskralen uit India. Voor een appel en een ei. Ze is overbodige troep uit haar leven aan het verwijderen. Heks heeft ook iets van haar gekregen.

‘Het is een heilig voorwerp uit India, ingezegend door een monnik. Kijk, onderaan zit een mesje. Om overbodige banden door te snijden….. Ik heb em niet meer nodig…..’

Om een uurtje of 1 houden we het voor gezien. We zijn intussen al tien keer zeiknat geregend. En volgens buienradar was dit de droge periode en komen de echte buien er nu pas aan……

Heks heeft alleen een knaloranje sjaal verkocht, die eigenlijk ter decoratie was meegekomen. Ik wilde em echt niet kwijt. Maar de alleraardigste vrouw tegenover me heeft het koud. En ze heeft haar oog erop laten vallen. Hij is ook prachtig.

Ook heb ik een sjaaltje verkocht aan iemand, die er niks voor wilde geven. Zelfs toen ik de prijs halveerde naar dubbel niks was het nog teveel. Ze geeft me daarvan de helft in stuivers. Kijkt me meesmuilend recht in mijn gezicht. Wat een portret. Niet leuk meer. Zo wordt dit spel niet gespeeld! Het spel is dan ook uit. Ik ben er klaar mee.

Gelukkig verkoop ik nog een lederen portemonnaie voor twee kwartjes aan een schattig meisje. Dat maakt mijn dag enigszins goed.

Steenvrouw komt nog even langs, alsmede mijn hulp met haar hele gezin. Maar dan ben ik alweer helemaal ingepakt. De etalagepop achterin de fietskar. Ze ligt een beetje achterover, waardoor mijn kar aanloopt. ‘Ze lijkt wel zwaarder dan op de heenweg…’

Ja, dat krijg je met die anorectische etalagepopjes. Heeft natuurlijk maanden niks te vreten gehad en heeft zich op de markt stiekempjes aan van alles en nog wat te goed gedaan……

Thuisgekomen ben ik zo kapot, dat ik er chagrijnig van ben. ‘Dit doe ik nooit meer, veel te vermoeiend, veel te zwaar voor mijn gestel….’ pruttel ik, terwijl ik alles weer naar binnen sjouw. Ik smijt het in een hoek en zijg neer in mijn stoel.

Daar zit ik een uur later nog steeds. Bewegingsloos. Verkleumd tot op het bot. Ziek. Misselijk. Ellendig. Alles doet pijn……

Ik kruip zonder lunch of avondeten in bed om er alleen nog uit te komen voor een ijskoude laatste hondenuiltaatronde. Ik fiets een rondje langs de Singel. De kille ijzige wind vreet zich een weg door mijn dikke kleding. Mijn handen veranderen in ijspegels. Het zal een half uur onder een gloeiendhete douche kosten om Heks weer op te warmen.

Koningsdag 2019 is geen succes voor Heks. De voorbereidingen waren echter geweldig. Misschien had ik de dag zelf moeten overslaan en alleen voor de aanloop moeten gaan…. Met mijn nieuwe heksenmaatje met het gouden hart.

Ik slaap ongeveer het klokje rond. En nog steeds ben ik niet vooruit te branden. Ik lig daarna nog een hele dag uitgeblust in bed voor de buis. Te moe om te eten. Alleen voor een paar fietsrondes met VikThor kom ik er even uit.

Maar: Het kleine magische mesje gekregen van de schone Italiaanse heksenprinses is al bezig om zijn werk te doen. Volgende week ga ik met Joy mijn kledingkast aanpakken. Spulletjes uitzoeken voor tweedehandswinkels. En de rest naar het Leger Des Heils. En wat dan over blijft is voor de lompenboer.