Heks kan de kanker krijgen en wordt vervolgens in een hoek gedreven, waar ze ook al niet wil wezen. Lang leve de geniale gekte van het leven. Je neemt je iets voor en moet tegenstreven. Maar ik wil leven. Niet langer overleven!

Posted on 6 januari 2018 by lagriffeheks

Mijn voornemen om me niet te laten opnaaien, noch boos te worden, te schelden of uit mijn plaat te gaan over dingen waar ik toch niks aan kan veranderen, alsmede me vreedzaam in te zetten om rust en vrede in mijn persoonlijke ei te waarborgen worden direct behoorlijk op de proef gesteld in het nieuwe jaar.

Zo is er een lezer van mijn blog, die me onmiddellijk vervloekt op die eerste januari. Ik moet vooral kanker krijgen en in mijn bloed stikken. Lees ik het nu goed? De idioot in kwestie gaat persoonlijk bidden dat ik zal worden gestraft voor mijn betweterigheid. En de mafkees beweert gelijk ook nog dat hij een tovenaar is.

Mij eerst blij maken en dan dat je tegen bent na minuten lezen. Ik hoop dat je net als ik kanker krijgt en na één jaar mensen zeggen ben je 25 kilo afgevallen? Ja, ik wacht op een longbloeding op te stikken in mijn eigen bloed. Wat jij vind is jouw waarheid. Als tovenaar bid ik vanavond dat je gestraft zal worden als eigenwijze betweter.

Eentje uit een zeer duistere hoek dan. Dyslectisch bovendien. Ik ken geen heksen en aanverwanten, die bidden (Tot wie? De duivel? Kun je daar eigenlijk wel naar bidden? Daar sluit je toch een pact mee?) om iemand in het ongeluk te storten. Mijn liefdevolle soortgenoten breien dekentjes van licht en vrede als ze aan het werk zijn.

Ik heb ook geen idee, wat deze persoon heeft getriggerd om me te verwensen. De reactie is geplaatst onder een liefdesgedicht aan de gehele mensheid, waar echt niets op aan te merken is.

De schrijver ervan is er niet al te best aan toe begrijp ik uit zijn bericht. Hij heeft zelf kanker en zal binnenkort in zijn bloed stikken. Niet best. Daar is mijn gezever natuurlijk niks bij vergeleken. Maar om me dan hetzelfde toe te wensen gaat wel weer erg ver.

Even overweeg ik om iets bemoedigends terug te schrijven. Me te verexcuseren voor… Ja waarvoor eigenlijk?

Heks heeft nog nooit iemand ME toegewenst. Zelfs mijn ergste vijand niet. Ik scheld wel veel, maar dat stuur ik naar de ‘Planeet Scheld’. Daar wonen kleine boze mannetjes en vrouwtjes, die dat lekker vinden. Het is een soort voeding voor hen. Ze worden er betere wezentjes van. Vrolijk en gezellig. Dartel ook.

Hetzelfde soort omzetting als bij fotosynthese in een boom of plant. Ze lijken ook wel wat op een plant met hun giftige chlorofylgroene lijfjes en hun nijdige zure gele en rode kopjes. Moeiteloos zetten ze mijn kwaaie dronk om in zoete mede. Een soort citroenzuurcyclus voor boze gedachten…..

‘Nou ja,’ denk ik bij mezelf, ‘Ik zal wel onbedoeld tegen iemands schenen hebben geschopt met iets wat ik heb geschreven. En die persoon lijdt zelf al zo verschrikkelijk. En mensen worden er vaak niet beter op als ze ziek zijn……’

Niet van karakter in elk geval. We denken wel dat dat zou moeten, maar het is niet zo. Een zeikerd blijft een zeikerd, ook als ie iets gaat mankeren. Een zieke zeikerd, maar evenzogoed een stomvervelend medemens. Het idee dat ziekte loutert is ook maar zo’n idee fixe. Het overgrote deel van de mensen is met enige regelmaat niet te nassen. Ziek of niet ziek. Heks niet uitgezonderd.

De hele week staat in het teken van ‘Heks, laat je niet kisten!’ Er zijn mensen zat, die het me behoorlijk moeilijk maken, zonder me te vervloeken. Vanuit de beste bedoelingen wordt ik in de hoek gedreven en gebonden. Mijn diepe wens om weer autonoom te functioneren wordt niet door iedereen gedeeld.

Maar mijn voornemen om bepaalde zaken achter me te laten houdt me overeind. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Soms is het pijn doen of pijn lijden.

Heks heeft genoeg tussen haar gefrustreerde klapperkaken weggeknarst intussen. In feite heb ik het afgelopen jaar niet anders gedaan dan wanhopig knersen. Want ik kan geen kant op. Het lot heeft me totaal afhankelijk gemaakt van mijn voorouders. En het betreft niet louter mijn genenpakket……

Het lot kan helaas niet meer met me praten. Het lot is haar verstand kwijt.

Ik zal dat lot moeten dragen. In mijn hart. Stilletjes. Niet als een strop om mijn hals, want dan komt er echt geen geluid meer uit mijn heksenbekje. En dat willen we niet. Er moet meer geschreven worden het komende jaar.

Je kunt me evenzogoed benijden in mijn situatie. Wie heeft er niet het etiket ‘Van Lotje getikt’ voor over om goed in de slappe was te zitten? Je zult ze de kost moeten geven!

Toch ervaart Heks 1 en ander als een regelrechte strop. Om haar heksenhals. Naar. En niet ongevaarlijk! Je kunt ervan in coma raken!

Hopelijk zit daar niemand voor te bidden. Stiekempjes. Na die bizarre reactie afgelopen week op mijn blog sta ik nergens meer van te kijken……..

Verse vis en rotte vis, Heks neemt beiden voor wat het is: Vrolijke islamitische noot na mentale tik van Leidse klapperkloot! En mijn kerstdiner is klaar. Echt waar! Gemarineerde kabeljauw met gember, kurkuma en laos uit de oven.

Posted on 21 december 2017 by lagriffeheks

‘Kabeljauwwww, een hele kilo voor twaalf eurootjes! Ja lieve mensen, het is echt waar!’ De jonge moslima in mijn favoriete viskraam schreeuwt de hele boel bij elkaar, ‘Verse schol, neem mee die hap! Dit kun je niet laten liggen! Een kilo voor twaalf vijftig!’

Heks is blijven staan. Ik weet nog een heel lekker recept met kabeljauw. Ik heb het al in geen eeuwen gemaakt, want er zit sojasaus in. En zure room……. En ook nog eens kaas! Maar als ik daar nu eens iets op verzin? Het recept een beetje omwerk? Die laag kaas is sowieso niet essentieel. Room is geen probleem, die maak ik van cashewnoten….. Maar om die soja te vervangen moet ik echt iets goeds bedenken!

‘Doe mij maar een kilo,’ onderbreek ik haar geblèr, ‘Je hebt overigens een geweldig stemgeluid! Perfect voor in de marktkraam! Een groot talent!’ grap ik erachteraan. ‘Ha, horen jullie dat? Ik ben ontdekt! Ik heb een prachtige stem!’ gilt ze enthousiast tegen haar collega’s, ‘Dank u wel voor het compliment!’ Intussen pakt ze de superverse vis in.

‘Oh, is dat zo? Biedt iemand je soms een baan aan?’ Een grote kerel achter in de kraam draait zich om en kijkt me geringschattend aan, ‘U mag haar zo meenemen hoor, liever vandaag dan morgen….’ vervolgt hij bulderend van de lach.

‘Zeker familie van je?’ gok ik. Van je familie moet je het meestal niet hebben. ‘Ja, het is m’n broer….’ ‘Hij is gewoon jaloers op je communicatieve vaardigheden…’ troost ik de jongedame. Aan haar reactie te zien zit ik er niet eens zo ver naast. Schaterlachend nemen we afscheid. Wat een grappige ontmoeting bij deze kraam vol verse vis. Een leuke ervaring!

Heel wat beter dan de aanvaring met de man, die me vijf minuten daarvoor voor rotte vis uitschold. En waarom? Omdat ik kreunde, terwijl ik tegen een brug optornde. ‘Jeh, hou je grote bek, je mot geduld hebben stom wijf, er zijn nog meerrrr mense in de weweld hoh…. Kankerdekankerdekutkutkut…’

Verbijsterd kijk ik in het gezicht van een mij wildvreemde Leidse inteeltkop. Een ouwe gluiperige glibber van een vent met een krijsend kind op de arm. Naast hem een zonnebank bruin gebraden vrouwtje met een toef wit gebleekt schaamhaar op haar kop. Een kinderwagen uitpuilend van de kerstinkopen staat overdwars tussen hen in. Er is geen doorkomen meer aan.

Als een dikke druilerige zongebuinde gezinsdrol constiperen ze de doorstroming op dit deel van de markt. Ik sta nog steeds glazig te gapen naar de kerel met gezin. ‘Waar heeft u het over?’

‘Ja, juh stomme twut, jij mot niet denke dat je bladiebla. Belachelijk, wat mot dat? Dan? He? Had je wat?’ Raaskalt de idioot maar door. Wijdbeens verspert hij me nu echt de weg.

‘Hou je bek,’ bijt ik hem toe, ‘Wat denk je wel, eikel? Ik heb het helemaal niet tegen jou, dat gezucht. Ik heb je niet eens gezien,’ de schlemiel komt nauwelijks tot m’n navel, ‘Ik moet tegen die brug oplopen en heb last van mijn lijf. Dus opzouten nou voor m’n neus vandaan met je gezever. Oprotten mafkees.’

‘Juh. Stom klotewijf, doet effe normaal!’ gilt zijn Leidse moppie nu samen met hem in koor. Alsof ik iets geks zeg. Alsof ik me misdraag! Alsof ik hen de weg versper……

toverheks.com

Heks loopt snel door. Wat een hopeloos stel mensen. Goddank ga ik daarna vis kopen. Die ontmoeting maakt veel goed.

Een dag later marineer ik de kabeljauw in witte wijn, madeira, kurkuma, laos en gember, citroensap, sesamolie, vissaus en een scheut worcestersaus zonder soja en gluten. Ik gooi er nog wat citroenblad en sereh bij, alsmede een sjalotje, de rasp van een limoen en een mandarijntje en een lekker rood pepertje.

Het originele recept van de marinade is sherry, kurkuma-, laos-, gemberpoeder en sojasaus.

Leg de uitgelekte vis in een ovenschaal. Bak een paar uiten in de koekenpan, voeg de marinade toe, een blikje tomatenpuree en tot slot de room. Ik maak hiervoor room van rauwe cashewnoten. Giet over de vis. Dek af met een laag geraspte kaas, behalve als je geen lactose verdraagt……

Oven voor verwarmen op 200 graden en drie kwartier laten garen: Fenomenaal lekker met rijst en een salade!

‘Kom je morgen eten?’ app ik Steenvrouw die avond. En ja, ze komt. Als we samen zitten te smikkelen verklap ik dat ik een hele bak van dit goddelijke goedje heb ingevroren voor eerste kerstdag. ‘Heb je zin om aan te schuiven?’

Langzamerhand krijgt mijn kerst vorm. Zat ik eerst nog de hele kerst in mijn eentje te koekeloeren zonder boom, nu krijg ik toch wat vrienden op bezoek. Steenvrouw komt dineren en de Don komt logeren. Op de valreep besloten. Hieperdepiep hoera!

toverheks.com

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: gezever

Heks kan de kanker krijgen en wordt vervolgens in een hoek gedreven, waar ze ook al niet wil wezen. Lang leve de geniale gekte van het leven. Je neemt je iets voor en moet tegenstreven. Maar ik wil leven. Niet langer overleven!

Verse vis en rotte vis, Heks neemt beiden voor wat het is: Vrolijke islamitische noot na mentale tik van Leidse klapperkloot! En mijn kerstdiner is klaar. Echt waar! Gemarineerde kabeljauw met gember, kurkuma en laos uit de oven.

Dit delen:

Dit delen: