Heks kan de kanker krijgen en wordt vervolgens in een hoek gedreven, waar ze ook al niet wil wezen. Lang leve de geniale gekte van het leven. Je neemt je iets voor en moet tegenstreven. Maar ik wil leven. Niet langer overleven!

© toverheks.com

© toverheks.com

Mijn voornemen om me niet te laten opnaaien, noch boos te worden, te schelden of uit mijn plaat te gaan over dingen waar ik toch niks aan kan veranderen, alsmede me vreedzaam in te zetten om rust en vrede in mijn persoonlijke ei te waarborgen worden direct behoorlijk op de proef gesteld in het nieuwe jaar.

Zo is er een lezer van mijn blog, die me onmiddellijk vervloekt op die eerste januari. Ik moet vooral kanker krijgen en in mijn bloed stikken. Lees ik het nu goed? De idioot in kwestie gaat persoonlijk bidden dat ik zal worden gestraft voor mijn betweterigheid. En de mafkees beweert gelijk ook nog dat hij een tovenaar is.

Mij eerst blij maken en dan dat je tegen bent na minuten lezen. Ik hoop dat je net als ik kanker krijgt en na één jaar mensen zeggen ben je 25 kilo afgevallen? Ja, ik wacht op een longbloeding op te stikken in mijn eigen bloed. Wat jij vind is jouw waarheid. Als tovenaar bid ik vanavond dat je gestraft zal worden als eigenwijze betweter.

Eentje uit een zeer duistere hoek dan. Dyslectisch bovendien. Ik ken geen heksen en aanverwanten, die bidden (Tot wie? De duivel? Kun je daar eigenlijk wel naar bidden? Daar sluit je toch een pact mee?) om iemand in het ongeluk te storten. Mijn liefdevolle soortgenoten breien dekentjes van licht en vrede als ze aan het werk zijn.

© toverheks.com

© toverheks.com

Ik heb ook geen idee, wat deze persoon heeft getriggerd om me te verwensen. De reactie is geplaatst onder een liefdesgedicht aan de gehele mensheid, waar echt niets op aan te merken is.

De schrijver ervan is er niet al te best aan toe begrijp ik uit zijn bericht. Hij heeft zelf kanker en zal binnenkort in zijn bloed stikken. Niet best. Daar is mijn gezever natuurlijk niks bij vergeleken. Maar om me dan hetzelfde toe te wensen gaat wel weer erg ver.

Even overweeg ik om iets bemoedigends terug te schrijven. Me te verexcuseren voor… Ja waarvoor eigenlijk?

Heks heeft nog nooit iemand ME toegewenst. Zelfs mijn ergste vijand niet. Ik scheld wel veel, maar dat stuur ik naar de ‘Planeet Scheld’. Daar wonen kleine boze mannetjes en vrouwtjes, die dat lekker vinden. Het is een soort voeding voor hen. Ze worden er betere wezentjes van. Vrolijk en gezellig. Dartel ook.

Hetzelfde soort omzetting als bij fotosynthese in een boom of plant. Ze lijken ook wel wat op een plant met hun giftige chlorofylgroene lijfjes en hun nijdige zure gele en rode kopjes. Moeiteloos zetten ze mijn kwaaie dronk om in zoete mede. Een soort citroenzuurcyclus voor boze gedachten…..

© toverheks.com

© toverheks.com

‘Nou ja,’ denk ik bij mezelf, ‘Ik zal wel onbedoeld tegen iemands schenen hebben geschopt met iets wat ik heb geschreven. En die persoon lijdt zelf al zo verschrikkelijk. En mensen worden er vaak niet beter op als ze ziek zijn……’

Niet van karakter in elk geval. We denken wel dat dat zou moeten, maar het is niet zo. Een zeikerd blijft een zeikerd, ook als ie iets gaat mankeren. Een zieke zeikerd, maar evenzogoed een stomvervelend medemens. Het idee dat ziekte loutert is ook maar zo’n idee fixe. Het overgrote deel van de mensen is met enige regelmaat niet te nassen. Ziek of niet ziek. Heks niet uitgezonderd.

© toverheks.com

© toverheks.com

De hele week staat in het teken van ‘Heks, laat je niet kisten!’ Er zijn mensen zat, die het me behoorlijk moeilijk maken, zonder me te vervloeken. Vanuit de beste bedoelingen wordt ik in de hoek gedreven en gebonden. Mijn diepe wens om weer autonoom te functioneren wordt niet door iedereen gedeeld.

Maar mijn voornemen om bepaalde zaken achter me te laten houdt me overeind. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Soms is het pijn doen of pijn lijden.

Heks heeft genoeg tussen haar gefrustreerde klapperkaken weggeknarst intussen. In feite heb ik het afgelopen jaar niet anders gedaan dan wanhopig knersen. Want ik kan geen kant op. Het lot heeft me totaal afhankelijk gemaakt van mijn voorouders. En het betreft niet louter mijn genenpakket……

Het lot kan helaas niet meer met me praten. Het lot is haar verstand kwijt.

© toverheks.com

© toverheks.com

Ik zal dat lot moeten dragen. In mijn hart. Stilletjes. Niet als een strop om mijn hals, want dan komt er echt geen geluid meer uit mijn heksenbekje. En dat willen we niet. Er moet meer geschreven worden het komende jaar.

Je kunt me evenzogoed benijden in mijn situatie. Wie heeft er niet het etiket ‘Van Lotje getikt’ voor over om goed in de slappe was te zitten? Je zult ze de kost moeten geven!

Toch ervaart Heks 1 en ander als een regelrechte strop. Om haar heksenhals. Naar. En niet ongevaarlijk! Je kunt ervan in coma raken!

Hopelijk zit daar niemand voor te bidden. Stiekempjes. Na die bizarre reactie afgelopen week op mijn blog sta ik nergens meer van te kijken……..

© toverheks.com

© toverheks.com

 

Klein Geluk door Groot Geluk: Joyful bruiloft tilt me een beetje op. We stijgen allemaal boven onszelf uit tijdens het bijwonen van de trouwplechtigheid, het aansnijden van de taart en de toost met champagne. Een knallend feest bekroont deze vrijdag de dertiende: Een lekkere heksige datum, die garant staat voor ultiem geluk!

bruidspaar-op-fiets

Joy en Boy

Vrijdag 13 oktober trouwt mijn vriendinnetje Joy. Het is prachtig weer die traditioneel als ongeluksdag beschouwde vrijdag de dertiende. Geen verkeerde dag om te trouwen in mijn heksenoptiek: De godin Freya geeft haar vruchtbaarheidszegen. En dertien is bovendien ook nog eens een Keltisch geluksgetal!

Omdat ik van mening ben dat het huwelijk om 11 uur ’s morgens voltrokken gaat worden overweeg ik om VikThor ergens onder te brengen. Anders kan ik nooit acte de présence geven op dat tijdstip. Maar nee. Mijn gekke hoofd heeft tijdstippen door elkaar gehusseld. Het is pas om 14.00 zover. Ik heb alle tijd om mijn ochtendprogramma rustig af te werken.

Even over half twee arriveert Heks in het trouwstraatje. Snel zet ik mijn fiets vast aan een lantarenpaal. Met zes sloten. Ik ben net op tijd, ondanks mijn warhoofd.

Met een boot arriveert het bruidspaar bij het stadhuis. Mijn fototoestel ligt nog op de oplader en ook mijn telefoon ben ik vergeten. Ik kan dan ook geen foto maken van de beeldschone bruid. Jeetje, wat ziet ze er mooi uit! Een prachtige klassieke  jurk met een kanten top. Blote rug. Sluier en sleep……

images-62

Het mooiste is echter Joys stralende gezicht. En dat van haar aanstaande man! Met een big smile op hun gezicht lopen ze voor het gezelschap uit richting de grote trap aan de voorkant van het stadhuis.

In een volgepropte trouwzaal geven mijn vrienden elkaar het jawoord. ‘We hebben een hele leuke ambtenaar, Heks, iedereen roept al tijden, dat we ons door hem moeten laten trouwen…’ vertrouwt mijn vriendinnetje me een week geleden tijdens een kopje koffie toe, ‘Dat lijkt me toch zo leuk om te doen, als buitengewoon ambtenaar van de Burgerlijke Stand mensen trouwen…….. Ik zou dat best zelf willen!’

‘Ja, dat is echt iets voor jou,’ Heks is het helemaal met haar vriendin eens, ‘Een tante van me heeft dat jarenlang gedaan, ze had er enorm veel plezier in. Allebei mijn zussen zijn door haar getrouwd!’

9200000021202959

Het was sowieso een familietraditie bij ons. Mijn opa heeft het jarenlang gedaan, alsmede een oom…….. Mijn moeder is bijvoorbeeld door haar eigen vader in de echt verbonden!

‘En jij gelooft daar ook helemaal in,’ roep ik er enthousiast achteraan. Wat klinkt dat raar. Alsof een huwelijk zoiets is als God of Sinterklaas: Het bestaat bij gratie van ons geloof! En als je pech hebt trek je de Zwarte Piet. Hoewel dat tegenwoordig ter discussie staat…..

download-31

‘”Ik wil alleen maar bij Joy zijn, of we nu een geweldige reis maken of thuis op de bank zitten….. Zolang ik met haar samen ben is het goed,” zei Boy een paar weken geleden tegen me, toen ik hem aan de tand voelde over zijn aanstaande huwelijk,’ vervolgt de buitengewoon ambtenaar zijn betoog.

Heks zit het allemaal gade te slaan. Dit zit wel goed. Jeetje, wat is het lang geleden dat iemand op die manier van mij heeft gehouden. Onvoorwaardelijk.

De mannen in het leven van Heks hadden altijd allerlei voorwaarden. En restricties. En eisen. Waar ze zich zelf overigens helemaal niet aan hielden. Of aan voldeden. Geen wonder dat ik  niet meer zo warm loop voor een relatie.

Ik zou dan ook een waardeloze ambtenaar van de Burgerlijke Stand zijn. Gelukkig heb ik die ambitie geenszins.

Na de plechtigheid drinken we champagne op deze gouden verbintenis. Daarna ga ik als een gek met mijn hondje fietsen. Gevolgd door een paar uur in bed liggen. Vanavond is er nog een feest.

download-35

En ben je erheen geweest, Heks? Dat is toch eigenlijk een beetje teveel van het goede op 1 dag. Gezien je zeer beperkte voorraadje energie?

Ja, ik ben geweest op het feest. Het was namelijk op een steenworp afstand van mijn huis. In een prachtige ruimte van de Stadspodia! Een chique zaal met hoge plafonds, zuilen en lambrisering is gevuld met familie en vrienden. Iedereen is prachtig gekleed, in jurk of pak, maar de sfeer is zeer los.

L2hvbWUvY29uY2VwdC9kb21haW5zL2thYXJ0c2hvcHN0YXJ0ZW4ubmwvcHVibGljX2h0bWwvZHluYW1pYy9tZWRpYS81L2NhcmRzLzczMDQzL3Ryb3V3a2FhcnQtYnJ1aWRzcGFhci1ib290amUtaG91dC0xLnBuZzM1OV8zNTlf

Keiharde muziek knettert in mijn oren. Ik ben nog niet doof genoeg om er geen last van te hebben en niet meer jong genoeg om er echt van te genieten. Alhoewel: Heks heeft eigenlijk altijd moeite gehad om harde muziek te verdragen. Dientengevolge is mijn gehoor nog zo goed. Ik heb me altijd verre gehouden van een teveel aan decibellen.

Een paar DJ’s draaien voor elk wat wils en het duurt dan ook niet lang of we staan massaal op de dansvloer. Ik dans met de jeugdvriendin van de bruid en met oma. Tussendoor kruip ik eventjes in het pasfotohok.

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

Een hele kist verkleedspullen staat klaar en iedereen takelt zich geweldig toe. Ook Heks zet zoveel mogelijk rare dingen op haar hoofd. Daarna maak ik een serie pasfoto’s voor in het fotoboek van Joy en Boy. Een vrolijke herinnering aan deze geweldige dag.

Om een uurtje of twaalf, half 1 sluip ik het gebouw uit. Ik ben doodmoe en kan het bruidspaar nergens vinden. Dan maar zonder afscheid wegpiepen……

TOVERHEKS.COM

TOVERHEKS.COM

Met tutende oren zit ik thuis na te genieten. Wat een geweldige dag. Alles liep werkelijk gesmeerd. De sfeer zo ontspannen. Twee verliefde mensen in de echt verbonden. Een echt paar. Echt fantastisch!

 

 

 

Grieperig paasweekend, Heks vertoeft grotendeels in bed. Toch heb ik ook eventjes pret! Gezellige paasbrunch met Frogs en mooie expositie van Fred Rohde,’ Nummer 14’: Foto’s uit 1985, waarop ons nationale voetbalicoon Johan Cruijf met Ajax traint op het strand van Wassenaar…….

 

Paasbrunch, Ysbrandt ligt geduldig onder de tafel te wachten op wat komen gaat…. Stukje worst bijvoorbeeld…..

Pasen valt vroeg dit jaar. Het is net lente. Die verdraaide klok gaat precies op eerste paasdag een uurtje vooruit. Dat betekent een hele korte nacht. Om kwart over acht beginnen alle kerkklokken in de binnenstad te luiden!

Heks loopt al nachtenlang te spoken. Er zit een gemeen virus in mijn lijf en ik ben oververmoeid door de uitvoering met mijn koor. Bovendien hangen er allerlei gewrichten uit de kom. Niet bepaald lekker. Ik heb donderdag grotendeels in bed doorgebracht, maar vrijdag niet. Ondanks mijn krakkemikkige constitutie doe ik boodschappen en kook zelfs eten. Ik ben het in bed liggen beu.

Heks in haar paaspakje met eierdopje

Zaterdag maak ik een flinke wandeling met mijn hondje. ’s Middags loop ik zelfs lekker over de markt te flaneren. Ik flirt met een marktkoopman met trieste ogen. Even later staan ze niet meer zo triest. Later maak een uitgebreid praatje met een jochie dat zijn vader aan het helpen is in de notenkraam. ‘Mevrouw, wilt u een paar nootjes proeven?’ Natuurlijk, oh wat zijn ze lekker. ‘Wat is dat voor’n soort hondje? Hij ziet er zo leuk uit,’ het ventje is helemaal vertederd door mijn Varkentje. En ik door dit kereltje!

Heks en Frogs zien momenteel overal nummer 14……….

 

Zondag sta ik uitermate brak op. Ook al voor de zoveelste keer. Vandaag echter trek ik nauwelijks bij na een paar uur. O jee, nu is het echt mis. Er zit geen enkele rek meer in. Ik heb mijn hele trukendoos al open getrokken en nog geeft mijn lijf geen sjoege.

Even overweeg ik om mezelf een gigantische schop onder mijn kont te verkopen, teneinde toch naar de kerk te gaan, maar ik heb de puf niet. Ook heb ik spierpijn, hoofdpijn en buikpijn. Ik krijg geen hap door mijn keel. Eerst maar eens een rondje fietsen met het hondje. Het is ijskoud. Bibberend werk ik mijn verplichtingen af. Mijn lichaam houdt het voor gezien. Ik krijg mezelf niet gereanimeerd vandaag.

In de loop van de middag stuur ik Frogs een nood-sms. ‘Heb je zin in een lekkere wandeling me een lief Varkentje?’ Het is natuurlijk maar de vraag of hij tijd heeft. Goddank komt mijn kikkervriend mijn hondje ophalen. ‘Ik breng hem vanavond wel terug, kruip maar lekker in je bed, Heks. Of zal ik em gewoon een nachtje bij me houden?’

‘Breng em maar terug Frogs,’ Heks kan haar schatje niet missen. Bovendien zie ik dan ook nog een medemens vanavond. Ook belangrijk als je dagenlang in bed verdwijnt! Toen ik Pappa afgelopen week sprak vertelde hij over een flinke griepaanval, die hij een paar weken geleden het hoofd moest bieden. ‘Echt heel erg Heks, helemaal niet leuk. Goh, wat was ik er beroerd aan toe. Ik heb wel 5 dagen in bed gelegen!’

‘Zit niet te zeuren, schat, ik heb dagelijks met dit soort toestanden te maken. Momenteel heb ik elke nacht koorts of iets wat daarvoor doorgaat. Elke ochtend sta ik doodziek naast mijn bed. En ik zie soms dagenlang geen mens, behalve in een park als ik met m’n hondje loop rond te stumperen. Maar met dit zure weer van de laatste maanden zijn ook de parken leeg en somber.’

Op tweede paasdag hebben Heks en Frogs afgesproken voor een gezellige brunch. Aanvankelijk was het plan om een aantal vrienden uit te nodigen, maar dat gaat niet lukken natuurlijk .

De tafel staat vol lekkere dingetjes. Ik heb kwarteleitjes gekookt. Frogs eet er zowaar eentje op. ‘Ik hou alleen van paaseieren, Heks. Daar werd ik als kind al mee geplaagd…..’ We zitten gezellig te keuvelen tussen de bloemen en planten: Ik heb een complete voorjaarstuin aangelegd op mijn keukentafel.

Die middag gaan we eventjes kijken bij een kleine expositie over Johan Cruijf. Onze vriend Trueman heeft dit nationale icoon in 1985 gefotografeerd, toen hij met Ajax aan het trainen was op het strand van Wassenaar. ‘Goh, ik wist helemaal niet dat je foto’s van hem hebt gemaakt,’ roepen Frogs en ik om beurten. ‘Ik werkte toen voor het Leidsch Dagblad. Zij logeerden in Hotel Duinoord. Ik werd gewoon op pad gestuurd…’

De foto’s staan vol met topspelers uit een grijs verleden. Trueman wijst allemaal voetbalcoryfeeën aan, zoals Rijkaard, Koeman en ga zo maar door. De foto’s zijn prachtig! Ik maak weer foto’s van de foto’s. Gewoon een impressie. Maar de originelen zijn vele malen mooier…..

Frogs heeft een gedicht geschreven over zijn held. ‘Ik was indertijd aanwezig bij het meest beroemde doelpunt dat hij ooit gemaakt heeft: de lob! Ik ging altijd met mijn vader en broer naar ADO kijken en op een dag speelden ze tegen Ajax. Ik stond er met mijn neus bovenop, toen hij die goal maakte. Maar ik kan me er weinig van herinneren. Van het moment zelf bedoel ik…..’

‘Wel weet ik nog dat hij een keertje rakelings langs me liep op weg naar de kleedkamers. Ook heel speciaal, Heks. Dat doelpunt is overigens grandioos. Wereldwijd wordt het gezien als een van de mooiste doelpunten ooit gemaakt. Hij heeft nog meer geweldige doelpunten gescoord, maar deze is voor mij superspeciaal. Ik heb er een gedicht over geschreven…’

In de galerie, temidden van al die prachtige foto’s, draagt Frogs het gedicht voor. Een intiem optreden, want we zijn maar met z’n drietjes. Het zure zonnige waaiweer met ijskoude rukwinden houdt mensen in hun huis gevangen. ‘Gisteren en vanmorgen is het lekker druk geweest,’ vertelt de fotograaf.

Frogs maakt ons aan het lachen met zijn optreden. Ik maak een paar mooie foto’s van deze oude vrienden. Ik ken hen beiden al meer dan dertig jaar en nog steeds hebben we altijd pret samen!

Even later gaan we ervandoor. Trueman heeft het druk. Hij is bezig met het schoonmaken van een paar oude afdrukken van foto’s van Cruijf op zijn laptop. Er komt zeer binnenkort een boek uit over deze grote ambassadeur van Nederland en zijn foto’s komen daarin!

Wij laten ons terugwaaien naar het huis van Frogs. Daar zit Varkentje op ons te wachten. Heks kan niet meer lopen tegen die tijd, heupen hangen uit de kom. Mijn lichaam is compleet vernacheld. ‘Ik heb er een virusje bij, Frogs, dezelfde ellendeling die jou plaagt, alleen ik heb het natuurlijk tien keer zo erg. Alles doet zeer. Ik kan geen pap meer zeggen, laat staan dat ik worst lust. Ik heb helemaal nergens trek in. Ik wil slapen.’

Mijn kikkervriend brengt me thuis met de auto en gaat ook nog mijn hondje voor me uitlaten. Ik lig de rest van de dag gestrekt. Pas in de loop van de avond ben ik weer een klein beetje aanspreekbaar. Dan brengt Frogs Ysbrandt terug. ‘Het was ondanks alle grieperigheid toch een hele gezellige pasen, Frogsie.’

God wat ben ik blij met zo’n goede vriend. Zonder hem had ik toch mooi liggen creperen dit weekend. Oververmoeidheid, spierpijn, gewrichten uit de kom, griep en honden uitlaten gaat nu eenmaal niet samen.

De lob (1972)

Op een gegeven moment kwam de lob
de bal van de voet van Johan
verschalkte Kees en Ton
ik stond erbij en keek ernaar
met vader en broer in het Haagse Zuiderpark
hark de herinnering aan
de keeper bleef staan
de bal rolde tot voordeel van de een
tot nadeel van de ander
in het levende doel

nu is hij gegaan
ik zie het beeld
het touwtje aan zijn hand
de beweging zo snel
tot de magistrale lob

niemand neemt ons

‘un momento dado’ af.

Rik van Boeckel
24 maart 2016
R.I.P Johan Cruijff

Video-opname van het magistrale doelpunt.