‘Buurvrouw, heb je gezien, dat de boom achter ons huis gekapt is?’ Mijn bovenbuurman kijkt me geschokt aan. Ik ben nog niet helemaal wakker, dus ik kijk wat suffig terug. ‘Gekapt? Door wie? Wanneer?’ ‘Heb je dan niets gehoord vanmorgen? Het was een ongelofelijke teringherrie. Portaal heeft een heel team laten uitrukken om die boom te ruimen. Geen overleg met ons. Ik baal als een stekker. Het is een aantasting van onze privacy!’

Zo, dus woningbouwverenging Portaal, heeft onze geliefde Meidoorn geëlimineerd. De boom, die als een Grote Verzoener tussen alle buren in stond. Die magische elfenboom vol vogels, waarin een koppel houtduiven al jaren twee keer per seizoen een nest heeft. Die enorme struik, die me elk voorjaar trakteert op een wolk aan roze bloemen. Onze vredelievende binnentuinboom, waardoor vijandige buren niet meer in elkaars huis kunnen gluren. Ik ben ook geschokt.

‘Ik vraag me af of ze er eigenlijk wel een kapvergunning voor hadden. Het is nog niet zo gemakkelijk om zomaar een boom te mogen ruimen!’ Maar ja, wat maakt het nog uit. De boom is weg. ‘Ze gaan wel een nieuwe Meidoorn neerzetten,’ zegt mijn buur. We kijken elkaar aan en trekken een gezicht. Dat zal me het boompje wezen.

En inderdaad: Een paar meter naast de plek van de Meidoorn staat nu een boomsprietje aan een paar palen. De palen zijn twintig keer zo dik als het iele stammetje. In het minuscule kruintje kan nog niet één piepklein vogeltje zitten zingen.

‘Ja, vreselijk,’ zegt de vogelaar, die een paar huizen verder woont, als ik hem erover spreek. Het was echt de vogelboom van ons buurtje. Gek toch, dat dat zomaar kan….’

Ach ja, Portaal. Dat ongelofelijke asociale kutclubje van een woningbouwvereniging. Waar het hele oorspronkelijke idee van zo’n vereniging allang op de schop is. Jaren heeft mijn buurvrouw gesmeekt om iets aan die boom te doen. Hij werd te hoog. Overwoekerde haar tuin. Nam enorm veel licht weg. Ze lieten haar gewoon tobben. Dus er werd wat geredderd met een snoeischaar. Ook Heks woont al jaren in een donker huis. Mijn zonuren zijn in de loop der tijd teruggebracht naar een paar uur per dag, waar ik vroeger de hele dag zon had. En in een soort lichtbak woonde…..

De buurvrouw is onlangs verhuisd, dus Portaal ziet zijn kans schoon met die boom in haar tuin. In plaats van een degelijke ouderwetse snoeibeurt hebben ze het hele geval maar omgehakt. We hebben niet eens de kans gehad er iets tegen te brengen. De binnentuintjes liggen er verslagen bij.

Wel is mijn huis in één klap weer helemaal licht. Zonlicht schettert door de vensters naar binnen. Wat zien die ramen er uit trouwens. Een film vuil ligt als een blur over het glas. Ik pak mijn stoomapparaat uit de kast en ga de ramen te lijf. Als ze later brandschoon zijn moet ik stiekem bekennen, dat het wel heel erg fijn is, al dat licht. Jammer, dat het niet in overleg is gegaan. Dan had er nog wel een boom gestaan, maar met een wat minder grote kruin.

Want ik kan nu wel weer hele dagen in het zonnetje zitten, maar niet meer zo privé als in de goeie ouwe tijd met onze geliefde Meidoorn……