Inspirerende vrouwen: Notoir vals zingende cantatrice chauve Florence Foster Jenkins historisch redelijk correct vertolkt door Meryl Streep! Heerlijke dartele dames die me ontzettend laten lachen in de naar Jenkins genoemde film. Een aanrader!

toverheks.com

toverheks.com

Vrijdagnacht kan ik helemaal niet slapen. De nacht ervoor was het ook al bal en helaas zal het de nacht erna ook weer een hopeloos gebeuren zijn. Ik val om acht uur in slaap en wandel midden in de nacht met VikThor.

Uit pure verveling kijk ik naar de televisie. Ik val midden in een film met Hugh Grant. Althans de stokoude man in keurig pak lijkt op hem. Maar zo oud is hij toch nog niet? Heks wrijft de slaap uit haar ogen. Dan komt Meryl Streep in beeld als bejaarde societydame uit de eerste helft van de vorige eeuw.

Ik ben een groot fan van deze actrice. In welke rol heeft ze zich nu weer gewurmd? Welk personage brengt ze nu weer tot leven? Terwijl ik het denk begint ze te zingen. Een virtuoos stuk van Mozart in een serieuze setting voor een groot publiek: Alleen zingt ze zo vals als een kraai!

Heks zit er verbijsterd naar te kijken. ‘Hahaha,’ zingt Streep, ‘huhuhhuh haaaa!’ produceert ze wat onnavolgbare loopjes. Wat ze zingt komt me vaag bekend voor. Haar begeleider speelt onverstoorbaar op de vleugel. Bij voortduring past hij zijn spel aan aan de capriolen van deze weinig getalenteerde operazangeres.

toverheks.com

toverheks.com

Het is zo over de top slecht dat het op mijn lachspieren werkt. En niet alleen op de mijne. Het publiek in de film ligt ook dubbel.

Wat is dit voor’n gekke vertoning? En waarom zingt dat personage zo vals? Ik zoek wat informatie op en kom er al snel achter, dat alles wat zich afspeelt op het witte doek is gebaseerd op een echt verhaal. Ooit leefde er een vrouw, die totaal niet kon zingen, maar wel optrad voor een groot publiek. Voor uitverkochte zalen.

Ook nam ze grammofoonplaten op, die als warme broodjes over de toonbank gingen. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt!

Florence Foster Jenkins werd geboren in een rijke familie in de tweede helft van de negentiende eeuw. Haar verlangen om piano te studeren in Europa werd in de kiem gesmoord door haar vermogende vader. Ze moest trouwen met een rechter en verder haar kop houden.

Als ze dat niet doet wordt ze onterfd, maar ze laat zich niet door al dat geld manipuleren: Ze gaat er vandoor met een arts, die haar in de huwelijksnacht syfillys bezorgt. In die tijd nog een dodelijke met schaamte omgeven ziekte. Ze weet te overleven door een dagelijkse dosis arsenicum en kwik. Hierdoor wordt ze zo kaal als een biljartbal.

Haar man geeft ze subiet de bons. Tot haar veertigste voorziet ze in haar levensonderhoud door pianolessen te geven. Haar eigen carrière op dat instrument is door de syfillys dan al ten einde.

Na haar vaders dood verzoent ze zich met haar moeder. Ze gaan in New York wonen en dompelen zich gezamenlijk onder in het society leven! En als dan ook haar moeder nog gaat hemelen is ze opeens een schatrijke erfgename. Ze noemt zich intussen weduwe. Haar ontrouwe echtgenoot is dan al lang overleden.

Omdat ze geen piano meer kan spelen, stort ze zich op een zangcarrière. Ze neemt les bij het crème de la crème op dat gebied. Maar veel helpen doet het niet: Haar lichaam is niet bepaald een geschikt instrument om een beetje fatsoenlijk Mozart te zingen. Of de andere muziekstukken, die ze op haar repertoire heeft staan.

‘Meryl Streep slaat de spijker precies op de kop als ze haar manier  van zingen nadoet,’ lees ik ergens, ‘Ze mist elke vorm van vibrato, mist noten…..’ Als ik echter het origineel beluister doet Streep het zo gek nog niet…… Ondanks al haar inspanningen zingt ze honderd keer beter dan de vrouw, die ze vertolkt. Ik bekijk de film nog eens helemaal van voren af aan. Met enige regelmaat lig ik helemaal dubbel van de lach. Wat een kostelijk verhaal!

Ik moest uit de maat leren zingen. En slecht ook. Eerst dacht ik dat het makkelijk te doen was. Dat was het niet. Ik heb veel les gehad met een zangcoach om te leren gillen. We begonnen met op de juiste manier zingen, en toen werd mij geleerd om opeens op vals zingen over te gaan, net als Florence. De rol was geweldig, maar het was moeilijker dan gedacht,” aldus Meryl tijdens de screening

En wat een geweldig leuke vrouw moet Florence geweest zijn! 50 jaar syfillis overleven is ongehoord in die tijd. ‘Het komt door haar passie voor muziek,’ zegt haar zogenaamde tweede echtgenoot in de film, ‘Dat houdt haar op de been en geeft haar energie!’

Dit herkent Heks volkomen. Het is niet de enige paralel tussen mijn leven en het leven van deze rijke erfgename. Ook zij maakt een ernstige ziekte door, die haar leven verruiineerd.  Het is eveneens een ziekte met een stevig stigma. Ook bij haar is het qua familie barsten of buigen. En ook zij moet enorm op eigen kracht overleven.

toverheks.com

toverheks.com

Ik hoop alleen dat mijn zangkwaliteiten zich niet alleen in mijn verbeelding afspelen, zoals bij deze fantastische zuster……..

Florence heeft nog een flink aantal hele goeie jaren, nadat haar ouders zijn overleden. Haar maatschappelijke positie herstelt. Ze vindt opnieuw geluk in de liefde. Weliswaar met een ongelofelijke charlatan….. Gelukkig is laatstgenoemde wel goed voor haar. In de film althans.

Heks is een beetje van Florence gaan houden. Good for you, girl, dat je je eigen weg bent gegaan, ook al moest je daardoor een aantal jaren op zwart zaad zitten. Ook al kostte je bevrijding van je familie je je gezondheid. Ook al kon je daardoor je grote passie, pianospelen, uiteindelijk toch niet leven.

Er kwam een nieuwe passie voor in de plaats, waar je helaas geen enkel talent voor had. Wonderbaarlijk vind ik dat. Heks is zelf bijzonder muzikaal en kan zich niet voorstellen, dat je niet hoort hoe vals je zelf zingt. Hoe kreeg ze het voor elkaar om wel goed  piano te spelen?

Ik ben ooit vijf jaar mijn stem goeddeels kwijt geweest en toen zong ik ook zo vals als een kraai. Daar had ik bijzonder veel last van! Het deed echt pijn aan mijn oren!

Een vrouw omgeven met mysterie, die ook nog eens graag een gek hoedje op haar kop zette. Of een paar witte gevederde vleugels  om de schouders hing. Met enige regelmaat liet ze haar flink uitgedijde lichaam, ondanks haar respectabele leeftijd, vanuit de nok van het theater als een rasechte deus ex machina verankerd aan een paar stevige touwen op het toneel zakken.

toverheks.com

Is Heks jaloers op deze dame?

Niet echt. Ik ben bang dat ze veelal werd omgeven door mensen, die van haar hielden vanwege haar geld. Het bood haar wel veel mogelijkheden.

Waar ik wel afgunstig op ben is op haar uiteindelijke persoonlijke bevrijding. En het daarbijbehorende eerherstel. Hoe er voor haar uiteindelijk toch een soort gerechtigheid kwam.

Florence Foster Jenkins heeft heel veel mensen blij gemaakt met haar muzikale gekakel! Aan het eind van haar leven huurde ze Carnegie Hall af om op te treden voor een heleboel soldaten. Het is 1944. Ze wil hen een hart onder de riem steken. Ze is behoorlijk populair in het leger. Vandaar.

Het is haar laatste optreden. Ze bemerkt helaas dat men haar uitlacht. Tot dan toe heeft men dat verborgen kunnen houden door heel hard te applaudisseren! Ze krijgt ondanks alle pogingen om dit te verhinderen een slechte recensie onder ogen. Het breekt haar hart. Een maand later is ze dood.

Zou deze dame Ionesco soms ook hebben geïnspireerdLa cantatrice chauve

toverheks.com

toverheks.com

Heks wordt verwend door Stichting Present met twee doortastende vrijwilligsters uit de Herengrachtkerk in Leiden. Vlijtig helpen ze me uit de brand: De hele berging weer aan kant.

Prachtige bloemstukken in de Herengrachtkerk. Echt schitterend!

Zaterdag sta ik vroeg op na een bijzonder kort nachtje superslecht slapen. Eerst een uurtje uit de knoop komen met koffie en een stevige pijnstiller cocktail. Daarna snel naar het park met mijn hondje. Vervolgens een soepje koken en salade maken….. Om half tien heb ik al meer gedaan dan normaal gesproken op een hele dag! En soms wel een week!

Om kwart voor tien gaat de bel. Een kwieke bejaarde dame komt binnen. Een waterval aan informatie begeleidt haar entree. Wat een gezellige kwebbel! Heks maakt koffie en legt de laatste hand aan een wortel/gembersoepje. ‘Ik ben al 71 hoor, maar ik ben nog steeds hartstikke actief!’ Het is haar niet aan te zien, die respectabele leeftijd!

©TOVERHEKS.COM

En een schortje voor! ©TOVERHEKS.COM

Niet veel later melden zich nog twee dames in Huize Heks. Iemand om het project te begeleiden en op te starten. En een jonge vrouw met spierballen. Al snel zitten we heerlijk te giebelen rond de keukentafel. Maar er moet ook gewerkt worden! Even later dalen we af naar mijn berging.

Een aantal weken geleden hebben een paar studenten daar al flink huis gehouden. Je kunt nu wel weer in en uit lopen, maar je kont keren blijft lastig. Heks wil weer een lege berging. Ik wil weer weten wat er in staat. En wat ik nooit gebruik moet weg.

Pasen!

De dame van de begeleiding wenst ons veel succes en gaat ervandoor. Ze gaat alweer het volgende project opstarten. Een aantal vrijwilligers gaan met iemand aan de wandel! Met dit weer!

Het is buiten stervensheet. Intensief bewegen is niet echt aan te raden. Gelukkig gaan wij met de berging aan de slag. Hier beneden is het heerlijk koel. De komende uurtjes houden we het hier wel vol.

Voortvarend sjouwen de dames alle fietsen naar de hal. ‘Jeetje, Heks, wat heb jij een hoop fietsen. Voor iedere dag eentje,’ grapt de oudere jongedame. Snel haalt ze er een doekje over. Alles krijgt vandaag een sopje van deze witte tornado. Ze heeft nog net niet Heks’ oren gewassen!

De jonge jongedame is ongelofelijk sterk. Ik vermoed dat ze elke ochtend een blik spinazie achteroverslaat. Als een rasechte amazone sjouwt ze eigenhandig de meest zware voorwerpen van hot naar her, indien nodig geassisteerd door haar bejaarde collega. In no time is de tweede helft van de berging leeggehaald.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Alles wat weg kan wordt zo lang buiten gezet. Een deel voor de kringloop, een stapel milieustraat en nog een paar zakken afval. Wat terug de berging in gaat is brandschoon. Dat kun je aan de dames overlaten!

Midden in de troep gaan we lekker lunchen. Heks heeft een wortel/gembersoepje gekookt. ‘Vies he,’ grap ik. Maar het is lekker. Mmmmmm. Ook de uitgebreide salade wordt goed ontvangen. Mijn dreamteam heeft zelf boterhammen meegenomen. Ze kennen elkaar goed blijkt.

Kerst!

‘Uit de kerk,’ vertrouwt de oudste me toe. Ze gaan allebei naar de Herengrachtkerk hier in het centrum van Leiden. ‘Wat trek jij morgen aan?’ vragen ze vervolgens aan elkaar. Heks moet lachen. ‘Ik hoor het al, het is ook een beetje een modeshow op zondagmorgen,’ plaag ik de meiden. Een schot in de roos: Iedere zondag gaan ze op hun paasbest naar de kerk.

Fantastish bloemwerk in de Herengrachtkerk!

‘Het is natuurlijk ook een feestje, ik doe ook altijd wat leuks aan naar de kerk, ik zet zelfs een hoedje op!’ beken ik tenslotte.

De Herengrachtkerk is me nooit zo opgevallen. ‘Het is ook niet een typisch kerkgebouw, het lijkt meer op een flink uit de kluiten gewassen woonhuis. We hebben wel hele mooie lampen!’ vertelt de jongste vrijwilligster me. ‘Daar zou ik wel eens een sopje over willen halen, ze zijn prachtig maar wel vies,’ roept de oudste. Tot groot vermaak van ons beiden. ‘Jammer hoor, dat ze zo hoog hangen, ik kan er met geen mogelijkheid bij…..’

Wat een gezellige kerk lijkt me dat zo te horen aan deze verhalen. Ondanks de vieze lampen.

herengrachtkerk-gereformeerde-kerk-vrijgemaakt.jpg

Herengrachtkerk

We slaan een genoeglijk half uurtje stuk, maar daarna gaan de dames weer keihard aan de slag. Alle spullen die mogen blijven worden weer de berging in gesjouwd. Wat naar de kringloop kan wordt in mijn kanariepiet gepropt. Heks rijdt erheen en de dames fietsen pal achter me aan. Met zijn drietjes laden we de auto uit. De dames nemen het leeuwendeel voor hun rekening. Een wagonlading verkoopbare troep belandt bij de gezellige rommelwinkel op de Volmolengracht.

Het project nadert zijn einde. De medewerkster van Stichting Present komt weer langs om te kijken of alles goed is gegaan. We drinken nog een kopje heerlijke muntthee met chocolade. Heks legt haar heldinnen goed in de watten…..

Wie maakt deze geweldige bloemstukken?

‘Wil je nog zien hoe het er nu uitziet?’ vraag ik aan de Presentdame. ‘Ja natuurlijk!’ Ik open de deur van de berging en laat de zee aan ruimte zien. ‘Ik vind het zo mooi, ik denk dat ik er vanavond in ga zitten. Met een glaasje wijn!’ Gierend van de lach nemen we afscheid. Ze zien het voor zich. Ja, het zou wat zijn!

Die avond zit ik niet in mijn berging, maar op mijn balkonnetje. Ook hier is het weer heerlijk toeven na de hulp via Stichting Present. Wat een geweldig initiatief. Dank jullie wel lieve dames van de Herengrachtkerk. Jullie hebben me geweldig geholpen. Stapje voor stapje wordt mijn huis weer leefbaar.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Het is weer zo ver! Ex Animo voert de Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach uit op woensdag 12 april in de Pieterskerk te Leiden. Dirigent: Wim de RU. Aanvang: 19.30!!! Er zijn nog kaarten verkrijgbaar!!!

ex animo zingt de Mattheus passion

Gisterenavond zingen we de hele Matthäus door. Van voor naar achter, van links naar rechts. Goddank klinkt het fantastisch. Een week eerder zongen we allemaal vals…. Het kan ook aan mijn gemene valse oortjes gelegen hebben natuurlijk, maar onze dirigent Wim de Ru had ook veel commentaar toen. Vandaag oogt hij uiterst tevreden.

‘Ik maak me totaal geen zorgen,’ grapt hij vrolijk nadat we het slotlied eruit hebben geknald. ‘Haha,’ giebelen de alten, ‘Dat zou ook iets nieuws zijn, Wim die zich druk maakt!’ We zijn dol op onze relaxte dirigent. Nooit gaat de zweep erover. Zelden raakt hij uit zijn hummetje. En zelfs dan doet hij het af met een rake grap of scherts. Geweldig toch?

Naast me staat An al de hele avond fantastisch te galmen. Ondanks haar respectabele leeftijd heeft ze nog een juweel van een stem. Wat een mazzel dat ik naast haar sta! Het is de derde keer dat ik meezing met dit stuk en het zit er goed in. Komend weekend ga ik nog wat puntjes op de i zetten, maar goddank heb ik een geweldig muzikaal geheugen.

matthaus passion, johann sebastian bach

Staat een stuk eenmaal op de harde schijf in mijn kop, dan blijft het daar staan tot het einde der tijden. Vaak heel vervelend. Er staan enorme oorwurmen op die interne schijf. Dit meesterwerk van Bach echter vind ik geen probleem. Ik ben stapel op dat stuk. Heks is een echt Matthäusmeisje.

‘Nou, lieve mensen, dat wordt weer een fantastisch concert volgende week,’ de voorzitter is ook zeer te spreken over het niveau vanavond. Er volgen nog wat mededelingen. We klappen uitgebreid voor onze pianist, Wybe Kooijmans.

Die zit toch maar maandenlang de sterren van de hemel te spelen. Hij schudt die ingewikkelde fuga’s zo uit zijn mouw lijkt het wel. Maar ja, het is dan ook niet de eerste de beste. Die man heeft zijn sporen in orgelland ruim verdiend. Dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.

handtekening johann sebastian bach

‘Bedankt hoor, voor je geweldige pianospel. We hebben je echt gemist laatst bij een klein concert. De ingehuurde organist zat enorm te harken. Vooral bij het ‘erbarme dich’, is ook best lastig natuurlijk. Ik had echt medelijden -erbarmen- met die alt. Haha!’ Heks moet nog lachen als ze er aan denkt. Begeleiden is ook een vak!

‘Oh, wat jammer, nou ja zeg, ik kon helaas niet,’ verontschuldigt onze vaste pianist zich in alle toonaarden. Hij kan natuurlijk zijn collega niet openlijk afkraken. ‘Nou ja, zie het maar als een compliment! We kunnen je echt niet missen!’ We raken in een leuk gesprek verwikkeld over orgels en begeleiden. Ik heb natuurlijk een ver verleden met mijn dwarsfluit en orgelspel. ‘Oh, nou, dan weet je het wel.’

Inderdaad. In mijn jonge jaren speelde ik regelmatig in de kerk. Steeds met andere organisten. Amateurs meestal, net als Heks. En niet allen even getalenteerd…. Zo was er de dorpsbakker, die zich al knedend door menig partituur sloeg. Bijkans onnavolgbaar. Mijn  vader moest altijd vreselijk lachen om die verwoed knedende man naast een zwetende Heks. Mijn hoofd rood van de inspanning in een poging om te blijven samenspelen was ik blij als ons optreden er weer op zat.

‘Ken je het stuk al uit je hoofd?’ informeert een bas met een dikke klankkast van een buik als ik op weg naar buiten ben. ‘Bijna,’ Heks maakt zich ook geen zorgen over volgende week. Althans niet daarover.

matthaus passion, johann sebastian bach

Ik moet zorgen dat ik mijn stem niet kwijtraak. Ik ben immers altijd verkouden. Ook ben ik chronisch een beetje schor. Er is voortdurend sprake van lichte keelpijn. En bij het minste geringste zuchtje vermoeidheid raak ik mijn stem helemaal kwijt. Het hoort bij ME.

Buiten wappert het koor uitgelaten alle kanten op. Iedereen is een beetje eufoor na deze laatste repetitie. Je hoort overal mensen lachen of vrolijk zingen. Heks loopt ook te galmen. Jubelend zit ik in de auto. Thuis stuiter ik nog een tijdje door de woonkamer. Pas na een uitgebreide ronde met VikThor wordt het wat rustiger in mijn koppie.

JOHANN SEBASTIAN BACH

Wat is zingen toch fantastisch. Wat is Ex Animo toch een geweldig koor. Wat is de Matthäus Passion toch een prachtig stuk muziek.

Er zijn nog kaarten voor de tweede en derde rang. Verkrijgbaar via de website. Komt allen! Het wordt prachtig!

Kaartverkoop Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach uitgevoerd door Ex Animo in de Pieterskerk te Leiden op 12 april.

matthaus passion,  handtekening johann sebastian bach