Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Posted on 10 januari 2018 by lagriffeheks

‘Hebt u geen haring meer?’ Heks kijkt verbaasd naar de opgeborgen snijplank aan de kop van de kraam. Geen vet visje meer te verschalken. Wel liggen er nog bakjes gevuld met calamaris en dozen vol mosselen. Mmmmm. Daar zou ik best zin in hebben. ‘Helemaal uitverkocht,’ de Marokkaanse versie van Kapitein Haddock kijkt me triomfantelijk aan, ‘ Er kwam iemand, die er ruim driehonderd meenam, vandaar.’

Heks had net zin in een harinkje. Jammer, jammer. ‘Wilt je drie kilo mosselen voor een tientje?’ Haddock zet alvast drie pakken voor mijn neus, ‘Supervers. Iemand had vijftig kilo besteld, maar die is dan weer niet komen opdagen…..‘

Drie kilo is wel erg veel in je eentje. Eigenlijk zou ik …. Of zal ik? Mijn vrienden Fiederelsje en haar Paranimfje hebben vast wel trek in een lekker bekje vol mosseltjes……. ‘Doe maar drie kilo!’ roep ik enthousiast. Even later loop ik verder met mijn nieuwe eenvoetige vriendjes op de rug.

Verwoed onderhandel ik vervolgens over een pot kruiden bij Mabroek. Alweer een Marokkaanse kraam. Heks is zwaar fan hun superverse koopwaar. Waar zouden we zijn, culinair gezien, zonder deze medelanders?

‘Dus er zitten geen gluten in?’ Ik heb een pot Ras el Hanout in mijn handen. Het kruidenmengsel van Noord Afrika. Mijn vorige versie van dit goedje bleek vol tarwe te zitten gek genoeg. Ik ben dus op mijn hoede. ‘Nee, als het niet op de pot staat zit het er echt niet in,’ beweert de dame achter de kraam pertinent.

Ik reken af, draai me om en kijk recht in het gezicht van de Wilde Boerenzoon. ‘Ha Heks,’ zegt hij kalm, ‘Je was zo druk bezig, ik dacht, ik wacht maar eventjes rustig af. Maar je hondje had me al gespot. Hij stond vrolijk naar me te kwispelen, haha. Zou hij me nog herkennen?’

Ik vlieg mijn reusachtige vriend om de hals. Ha, wat gezellig toch weer. ‘Ga je mee koffie drinken? Ik trakteer!’ Snel loods ik hem mee naar een klein koffiehuis, waar ze een heel goed bakkie schenken. Ik moffel mijn boodschappen onder de tafel en leg mijn hondje aan mijn voeten.

Al snel zitten we als vanouds te giebelen. De Wilde en Heks hebben een vreemde uitwerking op elkaar. Een hilarische boerenchemie zogezegd. Als plattelanders onder elkaar kunnen we gigantisch de draak steken met van alles en nog wat. Zo ook vandaag. We raken verstrikt in een gesprek over politiek.

‘Nederland is het rechtse pilotland van Europa geworden. We lopen allang niet meer voorop, als het om sociale maatschappelijke voorzieningen gaat, maar wel als het om het uitkleden van de zorg en ander rechts geleuter gaat,’ roept mijn vriend. Hij geeft me een snelle edoch uiterst doordachte analyse van ons huidige rechtsbestel en maakt me ontzettend aan het lachen.

Hinnikend geef ik commentaar. Om ons heen kijken de mensen raar op. ‘Ja, we horen het wel,’ ginnegapt een man achter ons, ‘en we zijn zwaar geschokt door de kanttekeningen die jullie plaatsen bij het huidige beleid!’ Hilariteit alom.

We bestellen nog een kopje koffie. ‘Heks, wat heerlijk om je te zien, you made my day,’ mijn vriend geeft me een berenknuffel, nadat we zijn fiets hebben teruggevonden. Het is namelijk opeens kwart voor zes en De Wilde heeft zijn bolide in een fietsenrek van de gemeente geparkeerd. ‘Die rekken halen ze om half zes weg, Heks, bij het scheiden van de markt….’

Die avond app ik Fiederelsje en Paranimf. ‘Zin in mosselen? Zal ik morgen langskomen met een lekker maaltje?’

Zondagmiddag fiets ik met een fietskar vol eten, (soep, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje), naar de Merenwijk. VikThor draaft aan mijn zijde. Het is stervenskoud, maar ik heb nergens last van. Ik draag mijn isolatiepanty van de Action. Een wonder van warmte rondom mijn fietsende benen. Een enorme nepbontmuts prijkt op mijn kop.

Mijn vrienden zijn herstellend van een griepje. ‘Dan komt zo’n mosseltje wel te pas, dacht ik zo,’ Heks is helemaal ingenomen met haar feestmaal. ‘Ja, zo gek, Heks. Ik zei net tegen mijn lief dat ik zo’n zin in een maaltje mosselen had. Vier uur voordat je appte! Echt waar….!’

Gezamenlijk trekken we lange baarden van de zwarte schelpen. We wassen ze, kijken grondig of er geen slijkmosseltjes tussen zitten, gooien de verdachte mosselen opzij….. Niet veel later zitten we dan heerlijk te smikkelen met zijn drieën. Of eigenlijk vieren. Ook VikThor krijgt een paar mosseltjes voor de gulzige kiezen!

Mooi hoe het leven meandert langs mosselbanken, poelen vol vriendschap en vertrouwd geluk. Mijn dag kan dan ook niet meer stuk.

Tevreden peddel ik door de vrieskoude nacht weer naar huis. Mijn viervoetige vriend kan nog eventjes lekker rennen. Daar heb ik straks ook geen omkijken meer naar. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Loopt over van liefde. Wat heb ik hiervan genoten! Geluk zit toch echt in kleine dingen. Ja: Het leven is goed.

Een drukke dag vol beweging. Heks racet van hot naar haar. Herinneringen aan de Bergland Expres. Die goeie ouwe tijd, toen het leven nog simpel was. Of leek.

Posted on 18 oktober 2014 by lagriffeheks

Bergland Expres, internationale treien, ski-treien

Zo zagen de rijtuigen eruit.

Het is vrijdagmiddag. De hele dag ben ik al aan het rondfietsen. Langs de apotheek, de dierenarts, fysiotherapie, huisarts, nog een andere apotheek…. De thuiszorg is geweest, we hebben het bed verschoond. Ik heb een keukenkastje uitgespit. Ysbrandt heeft het hele traject naast de fiets lopen draven. Een sukkeldrafje weliswaar. De tijden, dat hij mij de stad door sleurde zijn voorbij.

Nu lig ik uitgeteld voor de televisie. Er is een vreselijk drama gaande, maar ik kan geen sympathie opbrengen voor de hoofdrolspeelster. Ze laat haar baby in de steek. Hormonale toestanden. Hoe kan ze dat nu doen? Onbegrijpelijk voor vrouwen, die wat dat betreft de boot gemist hebben. Ik ben blij, als ze uit beeld verdwijnt.

De hele dag fladderen er al allerlei gedachten door mijn hoofd. Aan vroeger, toen ik als stewardess op de internationale trein werkte. Ik begon op de Bergland Expres. Later reed ik voor Hotelplan, ofwel Hopla. Elk weekend hees ik me in mijn vreselijke kunststof apepakkie. Het stond afschuwelijk, ventileerde voor geen meter en zat verschrikkelijk. Ik heb dit foute kostuum daarna nog jarenlang gebruikt in allerlei toneelstukken…..

Maar ik had wel geweldige collega’s. Elke rit was naast het harde werken ook een klein feestje. Tijdens één van de slagen raakte ik bevriend met één van de alcoholisten van de Wagon Lits.

Na een ritje op en neer naar Oostenrijk zakten we door bij Mutti, een uitspanning bij het rangeerterrein in Leidsendam-Voorburg, waar menig steward en stewardess hun rit eindigde. Terwijl het pittige oude Duitse wijfie, dat de tent runde, ons voorzag van soep en drank, vierden wij een paar uur vrijheid. De volgende dag moesten we weer aan de studie.

Heks luisterde zonder oordeel naar de verhalen van deze drinkebroer. Ik was een onbeschreven blad, wist van toeten nog blazen. Het waren niet bepaald brave verhalen. Ik zat met mijn oren te klapperen van schrik af en toe. Maar de man was wel volstrekt eerlijk. Hij stelde de zaken niet mooier voor dan ze waren.

Ik heb maar een paar ritten met hem samen gereden, maar jarenlang stuurde hij me vanuit alle hoeken van Europa de meest prachtige ansichtkaarten. Het hield pas op, toen ik verhuisde. Misschien komt er nog wel eens eentje op mijn oude adres aan de Apothekersdijk……

Ik heb hem er nooit voor kunnen bedanken, want gek genoeg had ik geen adres van hem. Misschien zwierf hij ook wel zo’n beetje rond tussen zijn diensten. Een gelukkig privéleven had hij niet. Zijn grote liefde had hem verlaten en hij verdronk zijn verdriet.

Uiteindelijk is het contract van Heks niet verlengd, omdat ik niet representatief genoeg was. Eerst werd ik Kakkie Heksie genoemd, omdat ik het meest kakkerig mijn sjaaltje om mijn hals kon strikken. Maar een nieuw en nogal vreemd kapsel werd mijn baantje fataal…..

Waarom moet ik opeens zo aan Karel denken? Groot kans, dat ik hem één dezer dagen tegen kom. Zo werkt dat vaak. Of misschien is hij een engeltje op mijn schouder tegenwoordig. Verlost van de aardse beslommeringen. Een vrolijk licht bruisend cherubijntje. Met een licht melancholische afdronk.

Gekke glutenvrije, sojavrije, lactosevrije verwarmende worteltjessoep, die van toevalligheden aan elkaar hangt, gecreëerd door Cowboy en Heks onder invloed van een griepvirus. Tevens effectief in het bestrijden van het ongemak veroorzaakt door ditzelfde virus! Opgedragen aan de Belgische receptensite MyTast.be, waar deze Toverheks nu ook op te vinden is……

Posted on 7 september 2014 by lagriffeheks

Aan het begin van de week worden Cowboy en Heks getroffen door een gemeen griepvirus. Mijn liefje is als eerste aan de beurt. Rillerig een slapjes dweilt hij aan mijn zijde de dag door. Ik besluit een verwarmend wortel/gembersoepje in elkaar te stampen, maar omdat ik zelf ook niet bepaald fris ben, mislukt mijn brouwsel jammerlijk.

Hoewel: De smaak is best goed, maar veel te geconcentreerd…… Ik heb een enorme pan gekookt. ‘Vries het in’, zegt Heks tegen haar geliefde. ‘Leng het aan.’ ‘Gooi er rode linzen bij of aardappelen.’ Uiteindelijk heeft hij al die suggesties opgevolgd en daar bovendien zijn eigen touch aan toegevoegd: Gehaktballetjes!

glutenvrije, lactosevrije, sojavrije, worteloep, garnalen, gember, citroenblad

Dit is de variant met garnalen

Dit weekend kom ik alweer bij hem logeren en krijg een werkelijk fantastisch soepje voorgeschoteld. Omdat ik onlangs ben verzocht deel te nemen aan een Belgisch culinair digitaal netwerk, MyTaste, kan ik jullie dit succesrecept natuurlijk niet onthouden…… Een hele eer natuurlijk voor deze kaaskop, om bij onze Bourgondische zuiderburen recepten aan te leveren!

Fruit 2 grote uien in wat olijfolie. Voeg 7 tenen knoflook toe. Kort meefruiten, 2,5 liter water erbij en 5 groentenbouillonblokjes. Kilo waspeen en flink stuk verse gember en 5 citroenbladeren meekoken. Haal het citroenblad eruit. Staafmix de rest tot een mooie oranje soep. Tien citroenbladeren en twee fijngesneden rode pepertjes toevoegen. Maak het af met Thaise vissaus, een mooie verfijnde smaakmaker!

Heks schoot geweldig uit met dit laatste ingrediënt. Waarschijnlijk aangestuurd door het mij bezoekende virus. Ik meen er zeker anderhalve deciliter in te hebben gegooid……Hierdoor ontstond de basis voor een nieuwe soep.

Leng bovenstaande basis aan met een liter water en kook de inhoud van een pak rode linzen mee. Kook een pond aardappelen in de schil. Halveer ze en gooi lekker bij de zich ontwikkelende maaltijdsoep. Meng een pond rundergehakt met zout, peper en knoflook. Braad hier kleine gehaktballetjes van. Heel lekker in deze supersoep.

Een dag later maakt Cowboy nog een variant op dit basisthema met garnalen in plaats van gehaktballetje. Ook heeeeeel erg lekker.

Als je de basissoep vegetarisch wilt houden, kun je geroosterde sesamolie gebruiken in plaats van vissaus. Maar de soep leent zich dan niet meer voor de uitgebreide versie……

Cowboy eet zijn soepje terwijl hij een telefoongesprek voert

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: soep

Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Een drukke dag vol beweging. Heks racet van hot naar haar. Herinneringen aan de Bergland Expres. Die goeie ouwe tijd, toen het leven nog simpel was. Of leek.

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: