‘Schat, morgen gaan we iets leuks doen!’ zeg ik woensdagavond tegen Varkentje. Het wordt hoog tijd. De laatste dagen pers ik mijn verplichte rondjes eruit, maar daar blijft het bij. Het weer werkt ook niet echt mee natuurlijk.

Gelukkig is het donderdag droog. De zon piept soms tevoorschijn. Overal staan narcissen en sneeuwklokjes te bloeien. Ik zie zelfs de koppige kopjes van Groot Hoefblad boven de grond uit piepen. Ruim anderhalve maand te vroeg. De natuur is volstrekt de kluts kwijt.

In de loop van de middag bel ik Ras. ‘Durf je het aan? Een rondje met de hondjes?’ Vorige week zijn we uren bezig geweest om haar monsters te pakken te krijgen. Ze zaten achter een stelletje konijnen aan….. Zo baggeren we even later met ons roedeltje door de blubber.  Op het eilandje in Het Joppe gooi ik een balletje voor Ysbrandt. Hij heeft een topdag vandaag. Ik zie het aan zijn tevreden snoet!

Later drinken we thee en kletsen bij. ‘Weet je wat ik ontdek over een rouwproces?’ zegt mijn vriendin. Zij zit er middenin. ‘Je moet alles voorbij laten komen, alles wat je gedaan en gedeeld hebt. Het moet allemaal een plaats krijgen….’

‘God, dat ben ik ook aan het doen,’ Heks is verrast, ‘Alleen komen bij mij allerlei ervaringen voorbij, die achteraf onzin blijken te zijn. Ik moet het hele beeld van mijn voorbije relatie herzien. Er blijft niets van over. Heel pijnlijk…’

Nou ja, je hebt natuurlijk altijd een geschenk voor elkaar, al is de relatie nog zo kut. Zo heb ik eens verkering met een vreselijke foute beeldschone Algerijn gehad. Hij loog, bedroog en zoog me helemaal leeg. Zelf hierin heb ik een presentje gekregen: ik kon geweldig ruzie met hem maken. Dat was destijds geheel nieuw voor mij!

Mijn recente relatie heeft me natuurlijk ook iets gebracht. Ondanks alles. Heks is na jaren alleen te zijn geweest weer een echte relatie aangegaan. Die beleving was dan weliswaar eenzijdig, toch heeft het me iets gebracht!

En daarbij: Krenterigheid heeft ook zo zijn voordelen. Praktisch gezien hoef ik weinig weg te gooien, ik kreeg gewoon bijna nooit iets van ex. Andersom is dat heel anders. Hij slaapt onder mijn dekbed, eet van mijn servies, loopt in een van mij gekregen vest, zijn plant staat in mijn bloempot, zijn theeservies? Gekregen van Heks…. En ga zo maar door.

‘Heks, jij doet daar allemaal wel erg makkelijk over,’ zei mijn therapeut laatst tegen me, ‘Het is toch te gek voor woorden, dat die ex van jou je nooit eens een cadeautje gaf!’ Hoofdschuddend kijkt ze me aan. Wat moet je met zo’n figuur?

Ik vertel maar niet, dat ik het etentje waar hij me ooit op trakteerde uiteindelijk zelf heb betaald….

Heks is gewoon met weinig tevreden. Altijd geweest. ‘Dat vind ik zo mooi van jou, Heksje, dat als iedereen nieuwe kleren krijgt en jij niet, dan zeur jij daar niet over!’ prees mijn moeder me, toen ik nog kind was.

Ik droeg de kleren van mijn twee jaar oudere zus af, reed op haar oude fiets enzovoort ….. De zus vijf jaar onder me had geluk. Die kreeg weer nieuwe kleren.  Mijn broer hoefde die niet af te dragen natuurlijk… 😉

Het was in een tijd van weinig geld, elk dubbeltje werd drie keer omgekeerd bij ons thuis. Mijn moeder moest woekeren met haar beperkte budget! Een paar keer per maand kwam tante Rie, onze huisnaaister, kleren naaien en verstellen. Heks was gek op die oude wijze dame.

De hele dag zat zij te ploeteren achter de naaimachine. Ik zat graag bij haar te klessebessen. Om vijf uur schilde ik dan een appeltje voor haar. Dan nam ze een kleine pauze.

Tevreden zijn met weinig is prima natuurlijk. Toch denk ik dat ik maar eens op ga houden met dit Assepoestergedrag.  Ik wil verwend worden tot op het bot door mijn toekomstige geliefde. Ik ga eindelijk het prinsesje zijn, dat altijd al in me heeft gewoond. Ik heb vandaag biologische verse doperwtjes gekocht. Vannacht ga ik erop slapen om het te bewijzen!.