Twee jaar geleden wordt Heks in elkaar geslagen door Konijn. Hamsters kijken toe. Ze leggen het konijn geen duimbreed in de weg. Tegen de politie beweren ze achteraf, dat er helemaal niets gebeurd is. Hierdoor wordt mijn aangifte niet ontvankelijk verklaard. Ondanks alle medische rapporten over en de talloze foto’s van mijn gehavende lijf.

Het gebod ‘Gij zult geen valse getuigenis afleggen’ betekent niets voor deze christenen van lik mijn vestje.

Heks ligt helemaal in de kreukels. Ribben steken opeens uit. Ze is bont en blauw over haar gehele lichaam. Ze is zo hard in haar rug getrapt, dat ze een jaar haar mond niet kan opendoen. Omdat haar rug helemaal is ontzet. Eten is een crime.

Nadat een skeletair musculair arts voor een godsvermogen met hamers haar wervelkolom weer min of meer op zijn plek heeft getimmerd, gaat haar mond weer langzaam open. Die behandeling moet met enige regelmaat worden herhaald.

De emotionele pijn blijft. Als mensen, bij wie je je veilig zou moeten voelen, je zo laaghartig te lijf gaan…… Je wereld stort in.

Er is nooit een reden om iemand te mishandelen of in elkaar te rammen. Je blijft met je poten van je medemens af.

Afgelopen week rijd ik met mijn auto door de buurt op zoek naar een parkeerplek. Ik ben goed gehumeurd, want ik heb een heerlijke koorrepetitie achter de rug. Zingend rijd ik door de steegjes, speurend naar een parkeerplaatsje voor mijn kanariepiet.

Als ik op de hoek van een steegje richting de Oude Vest stop, alvorens deze op te draaien, duikt er een jonge vrouw op naast mijn auto. Ze loopt te bellen valt me op. ‘Weer iemand, die zich als een slaapwandelaar door het verkeer begeeft,’ schiet het door me heen. Ik gebaar naar haar, dat ze over kan steken. Ik geef haar dus voorrang. Heks is en blijft een pleaser…..

Ze werpt me een ijskoude blik toe en verdwijnt uit beeld. Ik sta te dubben. In de verte zie ik een parkeerplek, maar dan moet ik wel een enorm stuk achteruit rijden. Ik tuur of er tegenliggers aankomen. Ik meen iets te zin in de verte. Dus besluit ik om toch nog maar een rondje door de wijk te rijden. De kans bestaat, dat het plekje intussen bezet raakt.

Een snelle blik om me heen en ik draai de Vest op. Op de stoep naast mijn auto begint een iemand luidkeels te blèren. ‘You drive over me, you bloody bitch,’ gilt de vrouw, die ik zojuist voorrang heb gegeven. Ik stap uit, om te zien waar ze het over heeft. Heeft ze haar tas op straat laten vallen en ben ik er overheen gereden bijvoorbeeld?

Als ik om mijn auto heen loop zie ik dat er niks aan de hand is. Op een gillend hysterisch wijf na dan. Ze scheldt me uit voor rotte vis. Ik besluit verder te rijden. Mijn auto is geen krab, mijn kanariepiet kan niet zijwaarts bewegen……

Heks weet pertinent zeker, dat ze de vrouw niet heeft overreden. Het giftige dametje heeft geen contact gehad met mijn auto. Ze liep niet voor mijn auto, toen ik weer in beweging kwam. Ze liep naast mijn auto op de stoep. Ze is niet van voren onder mijn auto beland er en aan de achterkant weer onder vandaan gekomen. Ik ben niet over de stoep gereden, ik reed gewoon op de weg..

Ik heb geen bonk, hobbel, plof of wat dan ook waargenomen. Er zijn geen sporen te zien van contact met een menselijk lichaam waar dan ook op mijn stoffige wagentje. De vrouw mankeert niets. Ik ben wel enigszins verbijsterd over haar gegil en gekrijs.

Als ik terug mijn auto in wil stappen doet het gekke mens een charge. Ze neemt een aanloop en trapt keihard in de zijkant van mijn autootje. Ja, dat had ze nu niet moeten doen. Heks wordt nijdig nu. Eerst me vals beschuldigen en dan tegen mijn auto trappen?

Ik loop om mijn auto heen en spreek haar aan op haar gedrag. ‘Ik wil je adresgegevens,’ zeg ik kwaad, ‘Want je gaat betalen voor de schade,’ voeg ik eraan toe. De vrouw zwaait met haar telefoon in mijn gezicht. ‘I am filming you,’ krijst ze, terwijl ze me met haar mobiel om de oren slaat.

Ik veeg voor mijn gezicht, zodat ze me niet kan raken. Dat mislukt. Ze ramt het apparaat keihard tegen het bot boven mijn linkeroor. En nog eens bovenop mijn arme hoofd. Intussen dreigt ze om de politie te bellen. Heks moedigt dat aan. Graag. Dan kunnen we de schade afhandelen.

In plaats van de politie bellen blijft ze met haar telefoon meppen. ‘Ja, pak em maar af,’ krijst ze, als ik probeer te voorkomen, dat ik opnieuw geraakt word. Dan klauwt ze in mijn haardos en laat niet meer los. Meer dan een kwartier lang trekt ze plukken haar uit mijn hoofd, terwijl ik probeer los te komen.

Erg komen studenten voorbij, die lacherig proberen me te bevrijden. Het lukt niet. De kleine duivelin heeft zich in mijn haar vastgeklonken. Met ijzeren vuisten trekt ze als een bezetene aan mijn hoofdhuid. Ze gebruikt haar gewicht en hangt genadeloos aan het gepijnigde hoofd van de veel langere Heks.

Na een in mijn optiek eeuwigheid komen er een paar BOA’s af op het gekrakeel. Eindelijk laat mijn kwelduivel mijn hoofd los. Verdwaasd sta ik met een grote pluk haar in mijn hand. ‘Bewaar die pluk,’ zegt de BOA, die me heeft bevrijd, ‘Voor de aangifte…’

Dan komt de echte politie erbij. Als bij toverslag verandert de duivelin in een jammerend zielig vrouwtje. ‘Wij trappen echt niet in die krokodillentranen,’ zegt 1 van de BOA’s. Maar de politie trapt er wel in zal blijken!

De echtgenoot van het mens arriveert. Die heeft ze tijdens het gevecht gebeld. De eikel probeert me te lijf te gaan. Aanvankelijk niet gehinderd door de agenten. Hij heeft me bijna te pakken. Heks begint te schreeuwen, pas dan houden de agenten hem tegen…..

Heks zit 3 kwartier kotsmisselijk en verslagen in haar auto te wachten totdat alles is afgewikkeld, terwijl het serpent jammert en huilt. Ze hangt een bizar verhaal op tegen de mannen en vrouw in het blauw, er is intussen meer politie ter plaatse, waarin ze me beschuldigt van weet ik wat. Grote krokodillentranen rollen over haar zielige gezichtje. Haar schelle stem schalt verontwaardigd over de gracht over wat ik haar allemaal heb aangedaan…..

Een agent, die net is gearriveerd gelooft haar gelieg volledig. Hij zoekt me op in mijn autootje. Met koude ogen kijkt hij me aan. Hij raadt me ten stelligste af aangifte te doen. Het is maar een klein vrouwtje en ze heeft niet in mijn auto getrapt. Dat gelooft hij niet. Van zo’n klein zielig vrouwtje. En als ik aangifte doe, doen zij en haar man het ook….. En dan komt er een dossier over Heks. Over hoe hoe gevaarlijk en agressief ik ben en dergelijke…..

Heks is versteend. Helaas heb ik door de pakken slaag in mijn jeugd mezelf aangeleerd om te bevriezen. Ik jammer niet. Ik huil niet. Ik zit lijkbleek in mijn auto. Murw. Kotsmisselijk. De plukken haar heb ik verfrommeld tot een kluwen. Een grote kluwen. Ze heeft me enorm te pakken gehad.

Ik kom thuis is mijn lege huis. Geen man, die me verdedigt. Niemand bij wie ik nu terecht kan. Het is al laat. Iedereen slaapt.

Dan schiet het door mee heen, dat Kras misschien nog wakker is. Ik stuur haar een app en even later heb ik haar aan de telefoon. Tijdens het gesprek begint mijn hele lijf oncontroleerbaar te shaken. Ik schud bijna mijn stoel uit……

De nachten erna slaap ik niet. Soms zak ik even weg. Om met een schok wakker te schieten.

De volgende dag ga ik naar mijn huisarts. Geschokt luistert ze naar mijn verhaal. Ze bekijkt mijn kaalgeplukte gepijnigde hoofd. Mijn hoofdhuid is rood, dik en opgezet. ‘Dit is zware mishandeling, Heks, zulke plukken haar uit je hoofd trekken gaat gepaard met enorm veel geweld. Je hebt er een flinke hersenschudding aan over gehouden. Ik raad je ten sterkste aan om aangifte te doen.’

Ook slachtofferhulp is die mening toegedaan. ‘Uw bevroren reactie is heel gangbaar onder slachtoffers. U was gewoon in shock. Dat betekent niet, dat er niets is gebeurd.’

Dus maakt Heks een afspraak voor volgende week vrijdag. Op hoop van zegen. Want het is natuurlijk mijn woord tegen het woord van die psychopaat. En dat enge wijf kan liegen of het gedrukt staat en huilen op commando.

De kans bestaat, dat mijn aangifte niet ontvankelijk wordt verklaard. Ik heb gelukkig de getuigenis van de BOA, die me zag staan met mijn pluk haar, toen dat narcistische monstertje me eindelijk losliet. Maar of dat genoeg is?

Maar dan heb ik eindelijk geluk met een geweldsdelict, waar ik slachtoffer van ben. Voor het eerst in mijn leven. Een waar wonder. Ik vind getuigen, die precies hetzelfde verhaal vertellen als Heks. Ze hebben alles gezien! En ze hebben filmpjes gemaakt!

Er is een filmpje, waarop je haar die keiharde trap in mijn auto ziet geven. En er is een filmpje, waarop te zien is, dat ze me genadeloos aan mijn hare trekt. Al krijsend en schreeuwend. Heks doet niets terug. Ik val haar niet aan, ik gebruik geen geweld. Ik sta er eerlijk gezegd wat sukkelig bij. Wel roep ik machteloos, dat ze een idioot is. Dat dan nog wel.

‘Fijne dag,’ zegt de slager een dag na het voorval tegen Heks. Ik vertel wat er gebeurd is en dat mijn dag niet meer fijn gaat worden. ‘Klein vrouwtje in zwarte jas?’ vraagt de vrouw van de slager vervolgens. Als ik bevestigend knik vervolgt ze ‘Die heeft hier voor de deur laatst iemand helemaal staan afrossen….’ Heks weet niet of het dezelfde vrouw is, maar de gelijkenis is op z’n minst opvallend….

Vandaag ga ik naar mijn kapper. Vorige week zaterdag heeft ze mijn haardos een speciale Keratinebehandeling gegeven. Ze heeft toen goed kunnen zien, dat mijn haar gezond is zonder kale plekken. Een prima nulmeting.

Vandaag maakt ze foto’s. Ze is bereid een verklaring te geven omtrent de schade en wat er eventueel aan te doen is.

Mijn fysiotherapeut heeft een verslag over de schade aan mijn nek geschreven, door haar gehang een mijn lijf. En mijn huisarts heeft een rapport opgemaakt over de opgezette rode plekken op mijn hoofd. Intussen zitten daar allemaal blauwe plekken op. Ik slik me gek aan paracetamol. Het doet nog steeds verdomd veel pijn.

Er is NOOIT een reden om geweld te gebruiken. Ik ga achter deze duivelin aan. Ze heeft me ‘getarged‘, toen ik haar liet oversteken. ‘Dat zacht gekookte ei kan ik wel hebben, daar kan ik eens even goed mijn klotehumeur op botvieren,’ is er wellicht omgegaan in haar gemelijke hersenpannetje.

Ik ga er werk van maken. En ik heb goede hoop op een voor mij gunstige afloop. Die duivelin gaat genadelos door de mand vallen met haar hysterische drama en gelieg. Ik dank de Godin op mijn blote knietjes voor mijn getuigen. Maar liefst 8 studenten hebben vanuit het raam van hun huis van de voorstelling genoten. Ze hebben alle medewerking beloofd. Halleluja. Amen.

De hilarische scrotumtransplantatie door Theo en Thea