Klein geluk en geen gelul. Blonde Buurman spit mijn administratie door. Maakt lijstjes. Helpt me om het financiële roer om te gooien. ‘Ik ben een beetje met prepensioen, Heks, ik heb er echt tijd voor!’

 

Donderdag komt mijn ex uit de prehistorie, Blonde Buurman, me helpen. Het is alweer de derde keer dat hij zich in de krochten van mijn administratie begeeft. Wat een puinhoop is dat toch. Achterstallige ellende en onoverzichtelijke maar torenhoge vaste lasten.

Goddank is de Blonde een man van lijstjes. Ik herinner me dat hij bijhield welke boeken hij gelezen had en wat hij van die boeken vond. Genadeloos deelde hij plusjes en minnen uit. Veel minnen natuurlijk, want op veel schrijvers is genoeg aan te merken.

lijstjes

Maar Zuid Amerikaanse literatuur scoorde vrijwel altijd een vette plus. Hij had er een kast mee vol staan. Een verzameling die ik van voor naar achter heb doorgelezen. Alsmede zijn verzameling stripboeken. Van huis uit meegekregen als een inferieure vorm van vertelkunst. Niet als kunst aan te merken zelfs.

Er ging dus een wereld voor me open. ‘Wat wil je voor je verjaardag hebben, Heks?’ beantwoord ik dan ook met ‘Chick Bill albums!’

De man van de lijstjes maakt snel een paar foto’s van mijn verzameling Chick Bill’s. Zodat hij niet met meer van hetzelfde komt aanzetten op mijn feestje. Terwijl hij bezig is beginnen we alweer te lachen om die gekke verhalen.

‘Ik vindt die ene zo leuk waar Kid Ordinn een volwassen man probeert te zijn……’ roept Heks. ‘Oh, territorium 22,’ giebelt Blonde. ‘Hahaha!’ giert Heks. ‘Hihihi,’ gniffelt haar ex.

Maar we moeten ook aan de slag. Eerst tover ik een fenomenaal tomatensoepje uit mijn heksenketel. Gevolgd door een ter plekke klaargemaakte pizza uit de oven. ‘Jammie, jammie,’ smikkelt mijn gast, ‘Kom Heks, nu gaan we echt aan de slag.’

Vandaag zeggen we abonnementen op. Ik moet mijn vaste lasten enorm omlaag zien te krijgen, dus elke euro telt. Ik bel met de Dierenbescherming en zeg mijn lidmaatschap op. Dan volgt Stichting Aap. Dat gaat me echt aan het hart, want ik ben al mijn hele leven lid van die club.

‘Ik ga hen wel testamentair bedenken,’ zeg ik tegen Blonde, ‘Ter zijner tijd. Over dertig jaar dus.’

Dan is de Postcodeloterij aan de beurt. ‘Wat is dat duur geworden, zeg, vroeger betaalde je bijna de helft voor een lot. Ik ben alleen maar lid geworden, omdat die psychopathische buurman Aarsgat lid was. Ik had het niet kunnen uitstaan als hij een straatprijs had gewonnen en ik niet….’

Blonde Buurman ligt in een deuk. ‘Hahaha,’ hikt hij, ‘Wat een belachelijk argument om in de loterij te spelen. Hihihi.’

Heks is ervan overtuigd dat die Postcodeloterij goede zaken doet middels dit fenomeen. Burenruzies zijn nu eenmaal aan de orde van de dag. En als er iets is wat je niet wilt als je iemand niet kunt uitstaan, is die persoon zien winnen. Vooral als je zelf ook had kunnen winnen……

Ik heb me altijd suf geërgerd aan die kloterige inhalige Postcodeloterij vanwege dit principe. Als de hele straat wint en jij speelt niet mee, dan ben je echt een loser. Eigenlijk zouden dit soort praktijken verboden moeten worden.

‘U hebt het hele jaar gespaard voor bonuspunten, daar moet ik u op wijzen, blabla….’ de dame van de PostKloteloterij geeft zich niet zomaar gewonnen. Als ik antwoord dat ik niet weet waar ze het over heeft en dat ik hoe dan ook opzeg wordt ze bijna agressief. BB zit er hoofdschuddend bij: Typisch de Kotskloterij. ‘Zet door Heks,’ seint hij met zijn ogen.

Na vijf minuten worstelen met deze onwillige medewerker is mijn abonnement beëindigd. Zul je zien dat in december de straatprijs hier in de steeg valt……

‘Heks, we hebben je vaste lasten al met bijna zeventig euro per maand naar beneden gekregen. Nu nog de energie aanpakken en je verzekeringen……’

Maar dat moet dan maar weer een volgende keer. Heks kan niet meer uit haar ogen kijken. Ik heb maar zo ieniemienie weinig energie. Als je het niet aan den lijve ondervindt geloof je het gewoon niet.

 

De magie van lijstjes maken

Interview Ryder Carroll

Meer rust in je hoofd en tóch productiever. Dat belooft de Bullet Journal van Carroll. Zijn methode ging viral.

 

Help, ik loop leeg! Opladers opladen!!!!!! De draak steken op een krasse scootmobiel!!!!! En een vliegende non vangt altijd wat: Wat dan? Een gestrande Heks natuurlijk!

Enige tijd geleden krijg ik een mailtje van de Stichting ‘Leven in Aandacht’ over een aanstaande retraite. Alle Nederlandse nonnen en monniken komen vanuit Plumvillage hierheen om ons een paar dagen te stichten. Ook mijn geliefde nonvriendin. Heerlijk! Wat heb ik zin om erheen te gaan. Helaas ben ik hartstikke blut. Ik zit constant te hannessen met allerhande medische rekeningen.

Ook wil ik het liefst alleen op een kamer, maar de eenpersoonskamers zijn al vergeven. Een andere optie is om de accommodatie te delen met een vriendin, die begrip heeft voor mijn halvezolige levensstijl. Ik doe wat halfslachtige pogingen om iemand te enthousiasmeren. En het lukt! Kras heeft belangstelling!

Dan krijgt Heks het druk op haar manier. Met de Matthäus. Met mijn ADHD-hond uitlaten. Van de fiets vallen en mezelf weer oplappen. Oh, wat ben ik toch moe! Echt. Vreselijk uitgenast. Verder gaat het redelijk. De gewrichten grotendeels binnen de perken en de verkrampingen redelijk onder controle……. Beetje viraal hier en daar, maar ik ben erger gewend!

Vorige week begeeft de oplader van mijn E-bike het. ‘Plof’ hoor ik. Een elektrisch geladen onweersluchtje volgt op de voet. Het onding is dood. Waarschijnlijk een zekering, maar het geval is zodanig gefabriceerd, dat het onmogelijk te repareren is. Een wegwerpoplader……. De nieuwe kost me bijna 100 euro!

Dan bezwijkt de oplader van mijn telefoon ook nog eens, nadat mijn hulp het snoertje raar heeft opgerold. Het snoer van mijn tablet heeft het gelukkig wel overleefd. Die lag ook in een piepklein drolletje gedraaid in de kast.

Vervolgens houdt de oplader van mijn elektrische vouwfiets er gewoon me op. Het is al de derde oplader, die het begeeft bij deze onverwoestbare en onderhoudsarme Beixo. En inderdaad: Je hebt nooit een nieuwe ketting nodig! Maar wel om het jaar een nieuwe oplader! Ik weet niet wat ergerlijker is…….

-385

Ik loop dus leeg op het leeglopen. De ernst van de situatie dringt tot me door. De kosmische boodschap is duidelijk! Mijn persoonlijke innerlijke oplader is stuk. Ja. Alsof ik dat niet weet…..

Zaterdagochtend gaat de bel. Mopperig loop ik door het huis en naar het keukenraam. Nijdig kijk ik naar buiten. Welke gek belt me wakker? Wie haalt het in zijn hoofd om me van mijn broodnodige slaap te beroven? Grrrr.

Kras staat voor de deur met haar knaloranje scootmobiel. Haar twee brakken vrolijk joelend aan de lijn. Snel ren ik naar beneden en help mijn vriendin om de hele karavaan naar binnen te loodsen. Ha, gezellig. Dit is echt lekker wakker worden!

Ik zet een pot koffie en smeer een paar rijstwafels. Even later zitten we vrolijk te lachen. We rollen van het ene onderwerp in het andere en steken overal heerlijk de draak mee. Hoe we weer op het onderwerp Plumvillage komen weet ik niet, maar plotseling besluit ik om te kijken of we nog terecht kunnen bij de retraite.

‘Ik heb eigenlijk een zangdag en je mag maar twee repetities missen. Goddank heb ik nog nooit verstek laten gaan, dus volgens mij kom ik er wel mee weg als ik die dag verstek laat gaan…..’ Heks is blij, dat ze onlangs met haar kapotte knie toch de discipline heeft kunnen opbrengen om te gaan repeteren diezelfde middag. ‘Dit is je beloning voor het feit dat je toen hebt doorgezet,’ grijnst Kras. Ja, we zijn blij!

Je kunt nog steeds het formulier invullen, dus er is waarschijnlijk nog plek! ‘Jeetje Kras, dat had ik nooit verwacht. Meestal zit die retraite zo vol!’ We gaan ons opgeven!

Een dag later heeft Kras alle benodigde informatie opgevraagd: We kunnen terecht!!!!! Nog dezelfde dag betaalt ze voor ons beiden, zodat onze inschrijving definitief is. Hoera! Mooi zo, Mijn vakantiegeld is nog niet gestort, dus ik zit nog eventjes te sappelen. Maar dit tripje kan me niet meer ontgaan.

‘Zo heerlijk, ik heb toch zo’n zin om saampjes een kamer te delen. En nu zul je ook mijn vriendin de non ontmoeten. En nog veel meer hele leuke mensen…. Er komen ook wel spirituele shoppers op af hoor. Of mensen met een ernstige vorm van Goeroeisme.’

‘Ik heb wel eens iemand meegemaakt, die daar last van had. Zieke mensen waren dom volgens hem. Irritant ook. Ze deden beslist iets verkeerd, want ziekte en gebrek moet je gewoon weg mediteren….. Tijdens de bijeenkomsten werden we om de oren geslagen met dit soort idiote ideeën door die gek zonder gebrek. Vervolgens werd ons de oren gewassen met het feit dat we nog steeds niet genezen waren……’

‘Er zijn nogal wat mensen met een aandoening, die baat hebben bij mediteren. De mediatieoorden zitten er vol mee. Zo ook de Sangha’s in de traditie van Thich Nath Hanh. Wekelijks zat die persoon daar dan die gebrekkigen te beledigen. Ik heb er uiteindelijk iets van gezegd, maar ik geloof niet dat het is overgekomen…..’

Toen de zelfbenoemde goeroe zelf iets ernstigs ging mankeren dacht ik dat zijn ideeën omtrent ziekte en hoe je dat zelf veroorzaakt wel zouden veranderen, maar nee. Nog steeds kwam er allerlei nonsens uit die mond. Wel op een een liefdevolle manier uitgesproken. Slijmerig bijkans. Je zou je bijna vergissen en denken dat het goed bedoelt is als je ernaar luistert. Of erger: Het serieus nemen! ‘

‘Zelfs toen mijn hond in zijn been beet, hetgeen die persoon geheel aan zichzelf te danken had nadat ie al mijn waarschuwingen in de wind had geslagen….., zelfs toen beweerde hij die beet gewoon eventjes weg te gaan mediteren!’ Bizar ja. Heks moet hartelijk lachen nu ze er aan de terugdenkt, hoewel ik het toen echt verschrikkelijk vond……

‘Ik was allang blij, want hij had ook naar de politie kunnen gaan na dat incident. En ook al waarschuw je iemand vijfentwintigduizend keer en probeer je je hond met man en macht bij zo’n grenzeloze persoon weg te houden, toch ben jij fout als het mis gaat! Zelfs als die gestoorde mafkees onverwacht min of meer bovenop je intussen in een hoekje gedreven grommende hond springt……’

‘Ik heb verstand van honden zeggen ze dan altijd. Ik twijfel in zo’n geval of iemand überhaupt verstand heeft…… Hopeloos.’

‘Hahahaha,’ Kris zit te hikken van de lach bij al die gekke verhalen. Ze ziet het voor zich! Plotseling kijkt ze me echter verbijsterd aan, ‘Ik denk dat ik die persoon ook ken. Mijn geliefde en ik hebben hem regelmatig meegemaakt, want hij werkte ooit voor een voormalig behandelaar van mijn vrouw, toen ze nog leefde. Hij kon ons nooit uitstaan, omdat we ons niet aan zijn talloze rigide regeltjes hielden……’ Ze begint een reeks hilarische anekdotes te vertellen waar we bijna in blijven.

Ach, lachen is toch zo lekker. Zelfs al is het om iemands gekke irritante fratsen. Raar gedrag kom je overal tegen tenslotte. Gelukkig ben ikzelf zo normaal! 😉 Mensen maken nu eenmaal niet altijd de meest denderende keuzes, zacht uitgedrukt. Soms zijn ze zeer overtuigd van de juistheid hun zaak, terwijl ze er mijlenver naast zitten. Je kunt er dus maar beter om lachen!

Heks heeft echter een hele goede keuze gemaakt dit weekend. Mijn hele lijf is blij met dit besluit. Alle kapotte opladers ten spijt ga ik eerst mezelf maar eens lekker opladen. En iets doen aan mijn moeite met mediteren. Al enige tijd breng ik het nauwelijks op om te zitten……

‘Misschien moeten we zelf maar een meditatiegroep opzetten als we terug zijn: Meditatie voor kneusjes met honden. We beginnen gewoon klein, met z’n tweetjes,’ verzucht ik tegen Kras als we de details nog even doorspreken aan de telefoon. Ja, wie weet. Al jaren ben ik van plan om een wandelmeditatiegroepje te beginnen. Misschien is de tijd rijp!

 

 

 

 

 

 

Magische Walvis in Katwijkse wateren. Janneke opgeslokt! Maar ook weer uitgespuwd op de boulevard. Gelukkig is ze niet bang uitgevallen. En: Ze is weer veilig thuis. Geloof jij dat dat mogelijk is? Heks wel…..

Vanmorgen glip ik weer op het nippertje de kerk in. O jee, als ik maar niet op mijn vingers wordt getikt straks! Jip en Janneke zitten naar me te glimmen. Ik schuif naast hen in de rij en zing mee met het openingslied. Ligt het nu aan mij of zingen we al weken een terts hoger dan normaal? Piepend breng ik het vers tot een goed einde. Om me heen ook niets dan gefrustreerd geknerp. Ik kom hier ook echt voor de muziek, maar de lol gaat er wel een beetje af zo.

Alweer mopperen, Heks? Welnee. Ik constateer gewoon een feit.

De preek gaat over het horen van stemmen. Een weinig populair verschijnsel, behalve in de bijbel. Het is bovendien een actueel onderwerp, gezien recente schietpartijen, waarbij de dader beweerde te handelen in opdracht van stemmen in zijn hoofd. Is hier sprake van Goddelijke leiding? Het resultaat is weinig verheffend: Een heleboel onschuldig slachtoffers……

Er worden drie verhalen uit de bijbel aangehaald. Een mij vrij onbekend verhaal over de roeping van de profeet Samuel, waarbij God midden in de nacht de arme jongen alsmaar uit zijn slaap wakker schreeuwt. Hij schrikt zich elke keer een ongeluk, maar heeft aanvankelijk volstrekt niet in de gaten dat de Schepper hem probeert wakker te schudden. Letterlijk en figuurlijk…..

Dan volgt het verhaal van Jezus in de woestijn en hoe de duivel daar dan pogingen doet om onze heiland in verleiding te brengen. Onbegonnen werk natuurlijk. Het Christusbewustzijn doorziet nu eenmaal elke list.

En tot slot Jonas in de Wallevis. Waar Jezus juist niet moet luisteren naar de stem in zijn hoofd moet Jonas het weer wel. Want Jonas hoort de stem van de Ene.

Het is dus wel zaak te onderscheiden met wie je te maken hebt. Wie heb je ‘aan de lijn’ of met wie ben je ‘online’?

Heks hoort ook altijd van alles, maar ik heb het er zelden over. In onze maatschappij krijg  je namelijk direct het predicaat psychotisch opgeplakt of je bent schizofreen. Nou, mij niet gezien. Voor je het weet word je volgestopt met enge pillen, waarna je inderdaad geen stemmen meer hoort. Je transformeert tot dikke wattendeken  en hoort vrijwel niets meer…..!

Ik weet wat ik hoor en het is zeker niet een duivel. Noch lijd ik aan de bij een psychose horende wanen en hallucinaties. Tevens heb ik geen persoonlijkheidsstoornis. Ik ben maar een eenvoudige toverheks en die horen nu eenmaal vrij veel met hun grote flapperende toveroren.

Daarnaast praat ik ook nog eens in mezelf, maar dat is te wijten aan de grote hoeveelheid tijd, die ik in mijn eentje stuksla. Ik kan nu eenmaal niet constant in Noble Silence leven al gaat het wel die kant op….

De preek heeft een beetje een abrupt einde. Je moet zelf je geweten gebruiken om die stemmen te beoordelen of iets dergelijks. Ja, dat lijkt me nogal voor de hand liggen. Maar elke gek zijn gebrek en in een psychose ben je toch goed gek. Dat is meestal niet het moment om een beroep te doen op het geweten. Alles rondom weten is dan even vergeten…..

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat diepe eenzaamheid en diep lijden leiden tot dit soort extremiteiten. Of zoals een levensgevaarlijke jongeman bij dr. Phil laatst zei: ‘Ik zou dolgraag een keertje een heleboel onschuldige mensen de dood injagen, zodat enorm lijden ontstaat. Dan kunnen die mensen tenminste eens voelen wat ik voel: Ondraaglijke pijn vanbinnen…’

Gesticht en verlicht gaan we aan de koffie. ‘Ga je strakjes nog even mee met ons?’ Janneke nodigt me uit. Eerst moet er opgeruimd worden, want zij hebben corvee vandaag. Ik help Jip om de vaat in de vaatwasser te zetten. Niet veel later fietsen we zorgeloos door de stad richting Professorenwijk. Daar passen mijn vrienden op het huis van hun dochter.

‘Ik was in Israel op het strand, toen ik een bord zag staan: Hier heeft de walvis Jonas uitgespuugd,’ grinnikt Janneke, ‘Grappig he? Mijn zus vroeg of ik dat geloofde. Maar natuurlijk geloof ik dat!’ Ze kijkt me ondeugend aan. Zo’n walvis is veel te leuk om niet in te geloven.

Kwam er maar eens zo’n Magische Walvis rondzwemmen in de buurt van het strand van Katwijk, dat christelijke bolwerk waar ze woont. Dan ging ze vast tijdens haar wekelijkse zwempartijtjes in de Noordzee een poging wagen om opgeslokt te worden….. Om op de Boulevard te worden uitgespuwd! De Katwijkers zouden het absoluut fantastisch vinden. Gelovigen genoeg daar!

‘Ik ook! Ik geloof het ook!’ roept Heks.

Het is sowieso al onmogelijk voor de vriendelijke bultrugwalvis om een mens op te eten met die baleinen in zijn mond. Hoewel…. Er doen wat gekke verhalen de ronde. Ook betwijfel ik of ze in de Middellandse Zee rondzwemmen, want daar is geen krill te vinden. Maar wie weet heeft Jonas zo’n levensgevaarlijk potvis getroffen. Of een andere tandwalvisachtige of een walvishaai, die hem uiteindelijk toch niet lust. Want misschien was Jonas wel een heel smerig mannetje. Wie zal het zeggen?

Zo zitten we lekker te lachen om van alles en nog wat.

Dan zegt mijn innerlijke stem dat het tijd is om naar huis te gaan. Ik heb helaas geen walvis bij me, die me liefdevol opslokt en hier op de Oude Vest precies op het bordes van de Schouwburg weer uitspuwt. Het zou wat zijn zeg. Een enorme aanwinst voor de stad zo’n oudtestamentische toeristische attractie!

Nee, ik fiets naar huis. Wel zo makkelijk.