Tagarchief: Maar waar!

Eén balletje in de bek maakt nog geen circushond. Maar zodra er twee balletjes over de tong zijn volgen er waarschijnlijk meer. Sommige honden houden voornamelijk van een bos hout voor de deur…. Mijn ventje krijg je met hoog opgeworpen balletjes geheid in een goed humeur!

Posted on by

Hoera! Op stap met Baris! altijd een feestje!

‘Zullen we iets later afspreken, mijn medische afspraak is komen te vervallen,’ zo handig toch, dat appen. Het scheelt enorm veel telefoongesprekken, inspreken,  terugbellen…..

Zonder dit wonder der techniek had ik om 11 uur vanmorgen al acte de présence moeten geven ergens in the middle of nowhere. Nu draai ik me lekker nog een uurtje om in bed.

Een paar uur later tref ik Saar in de duinen. Er is bijna niemand, want het stormt behoorlijk. ‘Gelukkig staan hier nauwelijks bomen,’ roepen we optimistisch tegen elkaar, als we een enorme afgebroken tak op het pad zien liggen. Jeetje, wat een balk. Ik kijk naar de boom waar  hij vanaf is gewaaid. Er is weinig van over……

Dit is de vrouw. Met haar eeuwige hoedje. Niet gek toch? Je kunt het slechter treffen, geloof me. Woef!

De hondjes deert het niet. Baris loopt met zijn enorme lijf, staart omhoog, voor ons uit te galopperen. En VikThor is weer zo vrolijk. Olijk probeert hij het balletje van zijn grote vriend af te pakken. Maar hij raakt uiteindelijk zelf zijn balletje kwijt!  Zijn opponent loopt uitdagend te paraderen met maar liefst twee ballen in zijn bek. Met gemak.

In het duinpannetje van Ysbrandt strijken we even neer. Saar heeft iets verrukkelijks gebakken en Heks heeft verse muntthee meegenomen. De hondjes vermaken zich in het water. Eindeloos proberen ze elkaars balletje in te pikken. Af en toe laten we hen flink zwemmen.

De taart van Saar.

Als VikThor echter alleen nog maar kuilen wil graven houden we het voor gezien. Hij roept ter plekke een privé zandstorm over ons af, terwijl we net zo heerlijk in de luwte zaten! Wat is dat toch met honden dat ze altijd menen jou in te moeten graven?

Even later tornen we weer tegen de storm op. We wapperen het hele duingebied door. Er is bijna niemand! ‘Lekker hoor,’ roepen we blij. Hoe minder zielen hoe meer vreugd: Voor Baris dan.

Elke week feest!

Deze stoere onverschrokken herplaatser heeft bitter weinig vertrouwen in zijn medemens. Zodra er wandelaars in zicht verschijnen lijnt Saar haar dierbare bakbeest aan. Hij laat het zich graag aanleunen. Dicht tegen zijn vrouwtje aan passeert hij de onverlaten.

Behalve als hij het wel vertrouwt. Als de passerende mensen zelf wat sukkelig ogen. Of als ze hele kleine lieve hondjes bij zich hebben. Of pasgeboren puppy’s. Dan weigert hij zich simpelweg aan te laten lijnen. ‘Nergens voor nodig,’ seint hij in zo’n geval naar Saar. Raar? Maar waar! Heks ziet het met haar eigen heksenogen.

Saar en haar schaduw!

We houden het uren vol. Zo kan het gebeuren dat eenmaal thuis VikThor volledig gestrekt ligt. Dat komt bijna nooit voor. Mijn ADHD-hondje is niet of nauwelijks af te matten. Het kost me dagelijks bakken energie om hem van de zijne af te helpen. En dan ben ik bekaf en wil hij alsnog spelletjes doen als we thuiskomen.

Vandaag is meneer compleet uitgevloerd. Pas in de loop van de avond probeert hij me weer tot een spelletje te verleiden.

Baris bereidt zij grote truc voor. Ha, goed opletten nu……

Elke avond gooit Heks eindeloos balletjes op, die mijn monster dan zo uit de lucht moet opvangen. Ik begon met simpele rechttoe rechtaan balletjes, maar tegenwoordig lijkt ons spel meer op een honkbaltraining dan hondbal……..

En Heks heeft zich ontwikkeld tot een eersterangs pitcher. Moeiteloos werp ik een fastball, of een lekkere changeup of een onverwachte slider. En mijn hondje? Hij wurmt zich in de raarste bochten en produceert de meest idiote sprongen, maar de meeste balletjes vangt hij. Vooral als hij zich een tijdje op een bepaald type worp heeft toegelegd……

Heb jij nou twee ballen in je bek, Baris? Wat knap! Dat wil ik ook! Jeetje! Gompie!

De laatste weken is mijn superhondje zich op nog in een andere tak van balsport aan het bekwamen: Prop zoveel mogelijk ballen in je bek. Hij is geïnspireerd geraakt door zijn grote vriend Baris. Die loopt met enige regelmaat met een paar ballen in zijn bakkes.

‘Dat kan ik ook. Het is mogelijk, ik weet het zeker…..’ zie je mijn kleintje bijna denken. En het is hem onlangs zowaar gelukt om twee exemplaren tegelijk te vervoeren! Dolgelukkig brengt hij zijn buit bij me…..

Nee zeg, drie ballen maar liefst!

Maar oh jee, Baris heeft ook niet stilgezeten de laatste weken. Gisterenmiddag tegen het eind van de wandeling showt hij VikThor zijn nieuwste trucje: Maar liefst drie ballen balanceren plotseling in zijn gigantische megamuil!!!!!

Hier zwem ik in zee. Golven vallen erg mee. Romantisch hoor…..

VikThor loopt ’s avonds trots met zijn twee balletjes. Het is hem opnieuw gelukt. En deze keer ging het iets gemakkelijker……. Snel probeer ik er een foto van te maken voor Saar. Helaas. Tegen de tijd dat ik mijn telefoon heb gevonden heeft hij er alweer eentje laten vallen…….

Nog een beetje oefenen dus!

Met mijn grote vriendin en haar kleine hondje. Met een groot karakter. Klaas is op zijn tweede verjaardag plotseling veranderd in een oude chagrijnige man naar het schijnt.

Ha, een tijdelijke vijver in het park. spelen!!!!!!!

Hijgend Hert aan je voet, het moet niet gekker worden. Je bent zelf ternauwernood de jacht ontkomen tenslotte!Intussen verzuip je bijna in een blubberpoel en je zusje staat erbij en kijkt ernaar….. Beetje raar. Maar waar!

Posted on by

Ik zit op mijn balkonnetje in de zon. Ingepakt in jassen en dekens en een soort schapenvacht. Ik slurp de zonnestralen in. Vanmorgen had ik weer eens therapie. Dat was een tijdje geleden, want ook therapeuten krijgen griep.

‘Ik maak een soort studie van enge mensen. Soms kijk ik naar de meest vreselijke programma’s op televisie. Gewoon om mezelf ervan te doordringen dat het bestaat, zulk afschuwelijk gedrag.’ Ze knikt en geeft me groot gelijk. Wat een verademing. Geen vermanende woorden over het aandacht geven aan negativiteit.

‘Jouw krachtige basis komt juist voort uit het feit, dat je zoveel hebt meegemaakt,’ ze kijkt me indringend aan. Het is waar. Mijn leven is een aaneenschakeling van extreme gebeurtenissen geweest. Wie is er bijvoorbeeld zeker drie keer op straat in elkaar getimmerd? Heks! Ik heb er de krant mee gehaald.

En dat is nog het minst vervelende. Dat zijn maar klappen, blauwe plekken en een flinke hersenschudding door een trap tegen mijn hoofd. De laatste keer door uitsmijters van ‘Het Koetshuis’. Omdat hun vriendinnen me in het voorbijgaan uitscholden en ik iets terug riep…… Dan kun je als kleerkast vol anabole steroïden natuurlijk niet achterblijven. Zeker niet als je ook al impotent bent, en regelmatig voor lul staat met je knakworst bij diezelfde vriendin. Want impotent word je van die troep. En agressief.

Maar goed. Beurse plekken trekken wel weer bij. Andere verwondingen zijn lastiger te helen.

‘Een ander had al lang aan een touwtje aan het plafond gehangen,’ geef ik toe, ‘De meeste mensen worden al gek als ze drie weken griep hebben, laat staan een chronische versie daarvan. Ook worden mensen er over het algemeen helemaal niet goed van als ze zoveel alleen zijn als ik.’

‘Hopeloze relaties alsmede vriendschappen drijven nogal eens iemand naar de rand van de afgrond, maar ook dat heb ik overleefd. Daarbij kom ik ook niet uit een achtergrond waarbij ze de deur bij me plat lopen om voor me te zorgen als ik helemaal om lig. Eufemistisch uitgedrukt. Dus ja, ik doe het lang niet gek.’

‘Jij komt er wel uit, Heks. Je bent er nog niet. De bezem moet er door en je moet eindelijk eens voor jezelf gaan kiezen. Maar uiteindelijk komt het goed met jou!’

Als ik later met Ysbrandt langs de Zijl wandel spookt zo’n griezelprogramma door mijn hoofd. Een jongeman rijdt zichzelf bijna dood tegen een boom. Hij blijkt ternauwernood een aanslag op zijn leven te hebben overleefd. Gepleegd door zijn eigen zus!

Zij en haar vriendje en nog een paar trawanten sloegen het joch half dood alvorens hem in een grote vijver te dumpen met een zwaar gewicht aan zijn been. Ze lieten hem voor dood achter, maar hij wist zichzelf los te rukken van het betonnen tuinbeeld aan zijn voet. Een hertje notabene.

Hij sleept zich zijn auto in met een grote bloedende hoofdwond en longen vol smerig water. Langzaam maar zeker verliest hij het bewustzijn en rijdt zichzelf bijna te pletter tegen een boom. Maar hij wordt snel gevonden en gered!

Hij is er verschrikkelijk aan toe. Bont en blauw en opgezwollen. Buiten bewustzijn…… Zijn zus zit schijnheilig naast zijn bed gedurende de gehele periode dat hij in coma lig. Zijn overlevingskans is 1 op 4 miljoen. Hoe ze dat hebben berekend is mij dan weer een raadsel.

De gruwelzuster wijkt niet van zijn bed en als hij dan eindelijk zijn ogen opent, een waar wonder,  begint zij hem direct onder druk te zetten. Het is een echte bitch! Hij mag niet reppen over het feit, dat zij hem heeft geprobeerd te vermoorden voor een paar honderd dollar. Want daar ging het allemaal om, zuslief wilde dat hij zijn spaargeld aan haar gaf.

Oh ja, ze heeft ook nog het ouderlijk huis in brand gestoken om de sporen van het bloederige gevecht van drie volwassen kerels tegen één leptosome adolescent uit te wissen…..

Maar goed, het komt toch uit natuurlijk. De boosdoeners worden opgepakt. En nu komt het: De jongeman weigert te getuigen tegen zijn zus. ‘Ze is toch mijn zuster, ik hou van haar, ik heb altijd een sterke band met haar gehad…..’

Hij houdt voet bij stuk, dus de criminelen komen er vanaf met een lichte straf en de monsterzus gaat vrijuit. Ze neemt een nieuwe vriend en verhuist naar de andere kant van de wereld. Veel berouw lijkt ze niet te voelen. Waarschijnlijk een narciste/psychopate. De broer heeft nog steeds contact met haar.

De moeder van de jongen komt ook aan het woord. Zij houdt natuurlijk van allebei haar kinderen. Met een extatische uitdrukking op haar gezicht geeft ze gedurende het gehele item commentaar op de gebeurtenissen. Een vreemd gezicht.

Ja, zo kan het ook. Dit is heel erg hoe Heks altijd heeft geprobeerd te leven. Vergeven bij voorbaat en dan gewoon doorgaan met liefhebben. Als iemand je iets flikt zet je gewoon nog een tandje bij.

Gevangenissen kweken nu eenmaal in het algemeen kleine crimineeltjes op tot monsters. Het is dus nogal wat om je broeder of zuster er bij te lappen om hen naar een dergelijk oord te doen verbannen…..

Toch is er een verschuiving in me aan de gang. Ik heb geen idee welke kant het op gaat, maar ik kan je één ding zeggen: Probeer me niet te vermoorden of iets dergelijks, want je hangt! Als ik het overleef tenminste. De tijd dat Heks Jan en Alleman met alles liet wegkomen is definitief voorbij.