De Tour de France is weer begonnen. Heks is blij. Elke avond de Avondetappe met Dione de Graaff en Herman van der Zandt. Slap geouwehoer over mijn favoriete zomerse sport event door mensen die ik goed kan verdragen. In tegenstelling tot de apen van Tour du Jour: Die hebben toch weer die ellendige misogyne bijsmaak.
Mart Smeets vroeger, hoewel zeer goed onderlegd en vakbekwaam, was ook al zo’n braakmiddel. Maar Dionne doet het goed. Heks heeft lol in de vrouw. Ja, een waar wonder! Een vrouw in de sportjournalistiek! En dan ook nog in deze apenrots tak van sport!
Ik kijk grondig of ik haar op heur tanden zie, maar nee. Het is stomweg een talentvolle dame. En heel wat beter te verstouwen dan die zelfingenomen Mart.
De Tour. Idioten op een fiets, die zich uit de naad rijden voor de eer. Zich volstopen met doping om harder te kunnen rijden. Nu niet meer natuurlijk……
Oh ja? Geloof jij het? We geloven het dan maar totdat er weer allemaal bagger naar boven komt. De hypocrisie ten top vaak. Liegen tot je erbij neervalt. Na die walgelijke narcist van een Armstrong is iedereen murw van dit soort gedoe. Maar de show gaat gewoon door. Elk jaar komt het circus weer op gang. Met alle clowns en acrobaten.
‘Risico nemen hoort bij de sport,’ zemelt een sportjournalist, ‘Maar zorg dat het veilig is, bladiebla.’ Er zal wel weer een vreselijk stom ongeluk zijn gebeurd. Iemand die met zijn kop op een paaltje knalt bijvoorbeeld. Een paaltje midden op de weg.
Jaren geleden vloog Johny Hoogendoorn het prikkeldraad in, nadat hij van de weg werd geveegd door een volgauto. Gestoord. Heks was perplex. Misschien zat de sukkel in de auto wel te SMSen. Zou me niks verbazen……
Niets zo heerlijk als in bed aan een blogje werken met de Tour op de achtergrond. Uren kan ik kijken naar die mooie gespierde mannenbillen. Het gevecht in het peloton. De smerige spelletjes van sommigen versus de eerlijke straighte stijl van anderen. Zoals Sagan gisteren.
Nog nooit een schoudertje gegeven of iemand van de weg geduwd, zoals zijn Britse collega Cavendish. Gewoon rechtdoor sprinten en zorgen dat je de snelste bent. Zo win je op eigen kracht. De mooiste overwinning, toch?
De Tour komt langzaam op gang. Zoals elk jaar liggen de deelnemers de eerste dagen constant over het asfalt te dweilen. Valverde valt uit. Jammer hoor. Het maakt de Tour direct minder spannend.
Heks houdt van wielrennen, zoals ik van schaatsen houd. Het afzien, sterven en weer tot leven komen……. Prachtig.
Ook het fenomeen dat je samen sterker bent dan alleen. Zo’n peloton: Een zwerm vogels, een school vissen. Eén lichaam. Onverslaanbaar voor een individu. Je kunt nog zo ver voor liggen, als het peloton je terug wil pakken doen ze dat gewoon.
De Tour is pas een paar dagen bezig. We hebben nog bijna drie weken te gaan! Ik zal me voorlopig niet vervelen! En daar ben ik blij om. Want er zijn goede vrienden op vakantie en ik zie sowieso door mijn fysieke gesteldheid natuurlijk al heel weinig mensen.
Mijn familie heeft het zwarte schaap uiteindelijk definitief verstoten en veel vrienden zijn druk met zichzelf en hun eigen leven. Bovendien zit ik in een bijzonder slechte periode met mijn lijf en als klap op de vuurpijl is de vriendschap met een goede vriend gesneuveld het afgelopen jaar.
En zoals altijd gaat iedereen natuurlijk weer voor die vriend lopen zorgen. Die gezond van lijf en leden is en een heel leuk en druk leven heeft! Maar voor hem is zo moeilijk allemaal! Dus: Extra vaak bij hem op bezoek…… Naar zijn klaagzangen over Heks luisteren…….
Hoe krijgen mensen dat toch voor elkaar? Ik doe echt iets niet goed…..
Op de achtergrond vliegt een renner in de boarding. Het is Cavendish. En wie gaf hem daar een duwtje? Sagan! Hoe is het mogelijk? Die doet zulke dingen toch nooit?
De hele avond luister ik naar het gezever over deze valpartij. Cavendish houdt zich opvallend op de vlakte en terecht. Ik heb hem veel ergere dingen zien doen vroeger en daar is hij nooit voor bestraft! Hij heeft echt wel eens een koers gewonnen door een collega tegen het asfalt te werken…..
Sagan wordt uit de Tour gezet. Men zoekt een zondebok. En dan neem je toch gewoon iemand, die nooit zulke dingen doet en die straf je voor het wangedrag van de hele groep. Want al die domme sprinters nemen belachelijke risico’s. Ze breken liever een sleutelbeen dan dat ze remmen. Dan moet je dus ook niet achteraf lopen zeiken………
Ja, sympathieke mensen zijn tenslotte onuitstaanbaar. Weg ermee! Die moeten ASAP ten val worden gebracht! Schijt over hen heen, in hun bek, hou je vooral niet in! Liefde, vrienden en vriendinnen? Nee, verdomme, kinnesinne…….
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.