Heks eet zich een slag in de rondte aan moerbeien, rijp en zoet. Ook koopt ze nieuwe schoenen met bloemetjes erop. Heeft ze ze nodig? Thich Nath Hanh propageerde eenvoud tijdens zijn levenslessen vandaag: ‘I don’t need shampoo, I shave my head! ‘ Speelse dag tijdens Boeddhistische retraite……

Vrijdag 13 juni. Afgelopen nacht was het volle maan. Echt een heksenfeestje dus. Vandaag is het alweer bloedheet. Ik sla de ochtendmeditatie over. Met zo’n lijf als het mijne moet je keuze’s maken. Maar om kwart over acht sta ik toch aangekleed en wel bij mijn autootje. Mijn favoriete zuster en 1 van mijn creatieve vriendinnen staan al klaar om mee te rijden. Op het laatste moment stapt er nog een piepklein chinees zustertje in. Ze spreekt drie woorden engels…..

Als een slak koersen we door het prachtige landschap, want voor ons rijdt een auto met mensen, die wel erg mindful bezig zijn. Er zit geen gang in, na enige tijd hangt er een hele sliert auto’s achter ons. Maar wij vinden het wel best zo. Het is zo ontzettend mooi hier in deze tijd van het jaar. Voordat de velden geel kleuren, geslagen door de koperen ploert……

20140613-203042-73842079.jpg

In New Hamlet, een nonnenklooster op een half uurtje rijden van hier, worden we zoals altijd hartelijk ontvangen. We zijn lekker op tijd, dus Heks heeft een mooi plekje, redelijk vooraan in de zaal. Ik spreid mijn spulletjes om me heen en begin tekenen. Om me heen is het een geroezemoes van jewelste. Ik vang de laatste roddels, nieuwtjes en kletspraatjes op. Van mensen, die ik totaal niet ken. Dan slaat er een non stevig op de enorme bel. Direct is het stil. Een soort TiTaTovenaar-effect.

Om half tien komt Thay de zaal binnen. Hij gaat zitten en iedereen is muisstil. Met zijn voelsprieten scant hij de zaal. Wat leeft er vandaag? Hij past zijn talk daar altijd op aan. Het gekke is, dat iedereen daardoor het gevoel heeft, dat onze leraar speciaal voor hem of haar gesproken heeft…..

De wandel meditatie hou ik voor gezien. Ik heb last van de hitte en blijf liever beneden, dan in de volle zon tegen een heuvel op te klimmen en daar te gaan mediteren. In plaats daarvan pluk ik moerbeien, grote zoete zwarte vruchten. Mijn lengte komt goed van pas. De Vietnamese zustertjes komen niet verder dan anderhalve meter. Daar is dan ook geen rijpe bes meer te vinden. Met haar apenarmen weet Heks tot op grote hoogte zoete kanjers te bemachtigen. Mmmmmmmm…… Heel lekker.

20140613-203128-73888851.jpg

Met mijn reisgenoten lunch ik in de koele tuin van dit klooster, onder de bomen. Er zijn verrukkelijke drankjes voor ons klaargezet. Kamperfoeliewater, lavendelwater, water met frisse munt en melisse. Het is hier heel goed toeven. Helaas slaat de hitte ons zodra we de tuin verlaten als een gloeiendhete deken in het gezicht. In een voorgekookte auto begeven we ons weer naar ons eigen klooster.

Onderweg doen we een schattig stadje aan. Heks heeft medicamenten nodig. Ze is ondanks haar enorme medicijnkist toch dingen vergeten. De apotheek is tot twee uur gesloten. We besluiten te wachten en slaan wat tijd stuk in een schoenen- annex speelgoedwinkel. Hier vind ik geweldige schoenen., met bloemetjes erop! Fijn, want het paar, dat ik aan heb is doormidden gebroken.

20140613-203211-73931846.jpg

Ook kopen we een diabolo voor de zustertjes en een windmolentje voor onze Nederlandse non. Enthousiast demonstreert laatstgenoemde haar kunsten met de diabolo. Heks bakt er niets van. We hebben een heerlijk halfuurtje, terwijl we wachten onder de eeuwenoude stenen arcade voor de winkel van Sinkel.

De rest van de dag haak ik af. De hele Hamlet gaat een grote wandeling maken. Nou, mij niet gezien in deze bloedhitte. Ik zoek de schaduw op en ga lekker in mijn hangmat liggen schrijven. Straks rijd ik naar een stadje wat verderop. Daar kan ik in een koffieshop met airco rustig wat dingetjes online zetten. En verse aardbeien halen. En een beetje bijkomen van al die drukte………

20140613-203250-73970899.jpg

Lome vertellingen over kleine belevenissen in een bloedhete Dordogne. Heks maakt het goed, beetje oververhit, dat wel…….

Donderdag 12 juni

20140613-200705-72425214.jpg

Het is bloedheet. De hele middag lig ik uitgeteld in mijn hangmat tussen de bomen. Mijn tent is een no go area. Ondanks het feit, dat ik em helemaal heb bedekt met slaapzakken en dekens teneinde de warmte buiten te houden. ’s Avonds ga ik mediteren in de grote hal. Het zweet loopt in straaltjes van mijn rug.

Het lezen van de sutra, soort Boeddhistische versie van bijbeltekst, laat ik voor wat het is. Ik moet die hele tent nog organiseren, alle dekens en dergelijke naar binnen. Mijn hangmat ontmantelen. De was binnen halen. Er zou wel eens een heel welkom donderbuitje kunnen ontstaan…..

20140613-200755-72475130.jpg

Ik neem een lauwe douche. Althans, ik probeer het. Het water is dan weer loeiheet, dan weer ijskoud, naar gelang of er iemand in de douches naast me de kraan open of dichtdraait. Dan slenter ik nog even naar de schuur, ingericht als theetafel, annex eetzaal. Het klooster zit midden in een grote verbouwing. Het is een behoorlijk geïmproviseerde retraite….

‘Mauw’, hoor ik achter me. Harmony, een schat van een kat, komt me eventjes begroeten. Ze laat zich lekker achter haar oren kroelen. Ik heb het rijk alleen. Iedereen is uitgevloerd door het warme weer en ligt al op 1 oor.

Op de terugweg naar mijn tent kom ik Little One tegen, ook een kat. Hij begint te snorren, als ik even naast hem neerhurk. Terwijl ik hem lekker over zijn koppie kroel, zie ik in de verte een bekende gestalte met wapperende pij aan komen lopen. haar tred heeft iets van een dans. Het is een mij zeer dierbare zuster. Gisteren tijdens Lazy Day, een soort zondag in de zin van rustdag binnen deze orde, hebben we vier uur lang zitten kletsen. Onder het genot van een kopje koffie. En nog eentje….

20140613-200851-72531918.jpg

“Ik zocht jou!’ roept ze enthousiast. We mogen eigenlijk niet meer praten, behalve als het echt niet anders kan, want na de avondmeditatie heerst er Noble Silence. Kop houden dus. Ik weet al waarvoor ze me zoekt. Morgenochtend gaan we naar een ander klooster, 25 kilometer verderop. Voor het vervoer zijn bussen geregeld. Maar dat is altijd een heel gedoe. Wachten in de hitte, je kunt em ook missen. Ik ben wel eens te laat geweest voor de bus terug….. Ooit.

Maar Heks gaat lekker met de auto. En deze non wil graag meerijden.Samen met nog een paar gegadigden. We spreken af en staan ondanks de verplichte stilte nog even zachtjes te giebelen. Vanmiddag zijn we op excursie geweest samen, naar een huisje waar ze ooit heeft gewoond. Hier in de buurt. Zo kom je op de meest speciale plekjes.

Stel je voor: Een oud bakkerijtje in een middeleeuws dorpje met hooguit twintig huizen. En een kasteel. Bovenop een berg. Uitzicht over de Dordogne. Idyllisch!
De huidige bewoner ontvangt ons allerhartelijkst. We krijgen een rondleiding. Er zijn veel dingen verbeterd intussen. Een grotere kachel, het dak is geïsoleerd….

20140613-201033-72633296.jpg

Wat een schattig huisje. Muren van een meter dik zorgen dat de hitte buiten blijft. In de winter is het er stervenskoud. En het is behoorlijk primitief.

Een paar jaar geleden gaf ik deze non een lichtgevende lotus en een vogeltje cadeau. Allebei werkend op zonne-energie. Het vogeltje fluit, als je er langs loopt. En de lotus verandert van kleur. Ze vond het prachtig. Want ondanks de bruine habijt, is deze dame dol op alles wat kleur en fleur heeft.

‘Weet je dat die lotus en dat vogeltje steeds met me meereizen. En ze doen het nog steeds!’ vertrouwde ze me gisteren tijdens onze koffiesessie toe. ‘Niet iedereen in het klooster kan die dingen waarderen, vaak wordt dat vogeltje verplaatst, of uitgezet…’

We lachen. Ja, ook in een omgeving als deze, waar mensen vanuit idealen werkelijk proberen de wereld een betere plek te maken, ontstaan wel eens spanningen. Maar in plaats van elkaar te lijf te gaan, is er een ander protocol om dit soort dingen op te lossen.

Afgelopen week kregen we daar les in. ‘Opnieuw beginnen’. Maar dat is stof voor een volgend verhaal…….

20140613-201111-72671040.jpg