Heks en haar tweelingbroer

Vanmorgen verslaap ik me, dus te laat voor m’n prikken. Ik mag wat later komen, heel lief. Moeizaam kleed ik me aan. M’n linkerarm fladdert als een pijnlijk vogeltje in de weg. Heks is gewond. Ik ben gisterenavond letterlijk slaags geraakt met een legertje mannetjes in het blauw op Amsterdam Centraal.

Er was weer van alles mis met de dienstregeling, er werd aan het spoor gewerkt en elders was er weer eens iemand voor de trein gesprongen. Nergens werd het fatsoenlijk aangekondigd. Dus Heks stond op het verkeerde perron, toen ze er achter kwam, dat er nog een aller-allerlaatste trein zou vertrekken binnen een paar minuten aan de andere kant van het station.

Anders werd het via Utrecht, Den Haag en een bus hier of daar. Geen prettig vooruitzicht midden in de nacht. Ook was ik helemaal afgebrand, voelde me misselijk van moeheid en ziek. Dus op een holletjes door de stationshal met mijn fietsje. Weet je wat, ik doe een stukje op mijn fietsje, het is rustig, dus dat kan best.

En de lieve vriendin van Fiederelsje

Plotseling werd ik hardhandig door een ambtenaar in functie van mijn fiets gerukt. Ok, het mag niet, ik ga wel lopen, ik moet die trein halen. ‘Nee, mevrouwtje, komt U maar eens mee, legitimatie!’ De man trok aan mijn arm en probeerde mijn fiets af te pakken. Heks gaf hem van katoen. Opeens sprongen er wel tien mannetjes van alle kanten in blauwe spoorwegpakjes bovenop het gebeuren.

Schreeuwend als een viswijf heb ik me van hen losgerukt. Hoe ze het godverdomme in hun hoofd halen om een vrouw alleen, midden in de nacht, niet de kans te geven veilig thuis te komen en dergelijke. Ze stonden raar te kijken, maar ik wist weg te komen en uiteindelijk op het nippertje mijn trein te halen.

Helaas heb ik er een hele pijnlijke arm aan over gehouden. Het was al niet veel, nadat ik een paar uur een boek moest vasthouden tijdens ons concert twee weken geleden. Maar nu ie ‘ie helemaal naar de kloten.

Lekker grappen en grollen

Kijk, dit is nu weer zo’n typisch voorbeeld van de harde aanpak, die de heks vaak krijgt, terwijl ze in wezen een heel kwetsbaar wezen is. Die kerels vonden het maar wat leuk om zich op die opgetuigde vrouw met haar hoedje te storten. Sukkels.

Vanmorgen ook aan de dood ontsnapt, toen een vrouw zonder kijken opeens achteruit ging rijden met haar enorme SUV, richting Heks en haar hondje. Weer schreeuwen, op het laatste moment stopte ze.

‘Kijk uit je doppen, stomme taart’, riep ik. Ik kreeg bijval van een man, die het hele gebeuren had gadegeslagen. ‘Je hebt helemaal gelijk, Heks’, beaamde hij. De vrouw zat met een stomme koeienblik te roepen dat het haar speet. Ja, Mwoehoe. Gebruik je spiegels, domme koe.

Ach, Heksje is gewoon zo moe van alle tikken en klappen links en rechts. Wie komt er nu eens met een leuk verhaal? Iets brengen? Zonder dubbele agenda?

Fiederelsje kwam iets brengen gisteren. Een kaartje voor de opera. Samen met haar lieve vriendin. Het was geweldig! Mijn tweelingbroer en zijn lief waren er ook. Wat studiegenoten uit een ver verleden. En de voormalige koningin. Compleet met valhelm. Heks was helemaal in stijl gekleed, een mooi hoedje prijkte op mijn hoofd. Dus ik moet niet zo zeuren. Er is een handvol mensen, die me koestert. En daar moet ik het gewoon mee doen.

Ja, mooi hoedje hoor heks

Verder heb ik ontdekt, dat een grote bek opzetten effect sorteert. Je houdt er mensen mee van het vege lijf. Wel loop ik er zelf ook schade bij op. Kijk maar naar mijn arme linkerarm. Nu heb ik helemaal geen goede arm meer. M’n rechter is al jaren van het pad af. Ik doe veel met mijn linkerarm, zoals autorijden. Aankleden was al lastig, maar nu weer bijna onmogelijk.

Morgen naar mijn geweldige fysiotherapeut voor een martelbehandeling. En dan maar hopen, dat het bijtrekt…..

Muziek is toch zo helend. Ondanks de gewelddadige terugtocht en mijn gemolesteerde arm, heeft het me toch weer in de zachtheid van mijn hart gebracht. Na een paar dagen in de dichtgevroren vijver van mijn persoonlijke hel is het een ware zegen weer verbinding te voelen. Met alles en iedereen.

Nog even dan met z’n allen op de foto

Vandaag houd ik mijn gemak. Ik moet nodig een paar vervelende administratieve klusjes doen. Daar ga ik me maar een beetje op focussen. En een lekker soepje koken. Als m’n arm het toestaat…..