Vanmorgen zie ik een tuinprogramma op televisie. The Autistic Gardener. Een man met knetterroze haar gaat een gezin helpen om iets te maken van de 280 vierkante meter wildernis achter hun huis. Hij lacht zijn gehavende gebit bloot, terwijl hij ons toespreekt in de camera. ‘Ik ben een autist. Dat maakt me een zeer bijzondere tuinarchitect. Ik zie concepten en patronen en daar krijg ik inspiratie door. Maar deze keer….’

Vertwijfeld kijkt hij om zich heen. Hij staat in een akelige voorstad zonder kraak of smaak. ‘Het is geen stad, het is geen platteland. Het is gewoon niks. Ik heb nog geen enkel idee. Dat zal me wat worden,’ moppert de enorme tuinkabouter met prinsessenhaar.

Even later belt hij aan bij de familie in kwestie. Een alleraardigst stel op leeftijd, twee volwassen dochters en nakomertje met syndroom van Down. Door het intensieve karakter van de opvoeding van laatstgenoemde is de tuin in het verdomhoekje geraakt. Een langgerekte verdomhoek van 7 bij 40 meter. Daar kun je op zich wel iets mee natuurlijk.

Maar hoe lang de tuinman ook door de tuin baggert, een idee krijgen is er niet bij. ‘Hier kan ik echt helemaal niets mee. Er gaat niks borrelen. Ik krijg geen ingeving…..’ pruttelt hij opstandig. Even later zien we hem elders door een prachtige geometrisch aangelegde tuin wandelen. Hier krijgt hij wel inspiratie van!

Nu is Heks ook dol op geometrie. Ik begrijp zijn enthousiasme. ‘Dit is wat deze mensen nodig hebben! Orde in de chaos!’ Hij is er uit. Snel maakt hij een aantal prachtige schetsen. Het echtpaar staat er van te kijken. Maar begrijpen doen ze het niet. ‘Ik vertrouw hem,’ zegt de vrouw, ‘Maar wat gaat het worden?’

Even later zit de tuinarchitect met de vrouw op een bankje in het struweel. ‘Ken je deze getallenreeks?    1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, ……..? Het is de Fibonacci-reeks. Kijk, steeds tel je de twee vorige getallen bij elkaar op…..’

‘En als je de getallen plaatst in een raster krijg je een spiraal. Deze getallenreeks vindt je overal in de natuur terug. Bijvoorbeeld in deze bloem,’ beargumenteert hij zijn keuze om de tuin vol spiralen en cirkels te proppen, ‘Op die manier creëert de natuur orde in de chaos….. En zo wil ik orde in jullie chaos brengen…..’

De vrouw is gefascineerd door zijn verhaal. ‘Fantastisch,’ zie je haar denken. Ook al heeft ze nog steeds geen idee waar het allemaal naartoe gaat.

De rest van het programma wordt gevuld met het leeghalen, omvormen en weer vullen van de tuin. Een dreamteam rukt aan om dit te bewerkstelligen. De autistische tuinman kun je dat beter niet laten doen.

‘Het is een chaoot. Met enige regelmaat moet ik hem terugfluiten. Maar hij heeft de meest krankzinnige ideeën. Zo origineel. Iedereen is altijd helemaal verguld met zijn ontwerpen,’ lacht de opperhovenier.

Heks doet de telvisie uit. Ik moet met mijn hondje naar buiten. De rest van het verhaal geloof ik wel. Maar wat een grappige man is dat, die Alan Gardner met zijn roze haar. Zo gek als een cent, een supergave vent! Met enorm veel talent!

Autisme nu eens niet weggezet als iets waar je vanaf moet. Nee, juist niet. Doe het hem maar eens na, zo’n tuin ontwerpen. Heks raakt geïnspireerd door deze prettige benadering van de niet alledaagse mens.

Naar aanleiding van dit programma besluit me nu eindelijk eens te verdiepen in ADD. Al jaren vermoed ik dat ik hier een tik van heb meegekregen, maar omdat ik al zoveel mankeer heb ik me er nog nooit mee bezig gehouden. Er is overigens ook niet veel aan te doen. Het is nauwelijks onderzocht, omdat het voornamelijk vrouwen treft. Net als ME en Fibromyalgie.

‘Ik zou me maar eens laten nakijken,’ zei mijn oudste zus ooit, ‘Wij zitten hier in het gezin allemaal aan de Ritalin. Echt een enorme verbetering…..’

Ook andere familieleden hebben intussen de diagnose ADD of ADHD gekregen. Het is in 75% van de gevallen erfelijk. Tja. Het zal wel.

Heks is absoluut een HSPtje. En nu lees ik dat de combinatie HSP en ADD heel vaak voorkomt. Ik kijk eens naar de lijst kenmerken van ADD. Het lijkt wel een beschrijving van Heks. Een nachtuil met een hoofd vol dromen, komt altijd overal te laat en is een absolute chaoot.

Maar ook het gegeven van superfocus indien nodig ken ik. Een groot deel van de kenmerken zijn zonder meer op mij van toepassing.

Maar ik kom ook een vorm van natuurlijke medicatie tegen. En ik ontdek bovendien, dat die medicatie zo werkzaam is, dat het wordt vergoed door sommige zorgverzekeraars. Waaronder de mijne.

Met een georganiseerd hoofd overal op tijd komen. Een beetje nachtrust in de nacht, wakker zijn overdag en een opgeruimd huis. Saaie klusjes vol enthousiasme volbrengen. Een leeg ZEN hoofd de hele dag door…… Dit is mijn voorland!

Ik denk aan de tuinarchitect, die zijn autisme als een gave beschouwd. De man met roze haar, die zijn gave te gelde maakt. Enthousiast omarmt hij iedereen op zijn pad. De mensen staan er soms raar van te kijken, want ze verwachten het niet. ‘Ik kan menselijke emoties niet goed lezen,’ lacht de man. Het zal hem intussen een zorg zijn. Hij omhelst gewoon een ieder die zijn pad kruist!

Iedereen is blij met zijn talent. Zijn vermogen om precies in de roos een tuin te ontwerpen, die bij zijn opdrachtgevers past. Hij klunst misschien op andere gebieden. Maar in zijn vak floreert hij!

‘Zo hoop ik ook nog eens iets bij te dragen,’ denkt Heks bij zichzelf. Ik zou ook graag mensen enorm blij maken en van mijn nood een deugd maken. Vooralsnog komt er niet al teveel uit. Moet ik het voornamelijk van mijn decoratieve kwaliteiten hebben.

Ik zou mijn haar weer eens pimpelpaars kunnen verven. Dat is al zeker weer vijftien jaar geleden……