Valse hoop doet toch weer leven. Even dan. Heks gaat naar de reumatoloog. Of is het een reumatolieg? Ik ben er nog niet uit. Vooralsnog heb ik er niets aan. Nooit gehad ook. Maar ja, wat moet een psychiatrisch patiënt ook bij zo’n botte bottenboer?

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Dinsdagmorgen meld ik me in het ziekenhuis op de afdeling reumatologie. Na al die ontstekingen in mijn gewrichten de afgelopen winter wil ik gewoon ergens terecht kunnen, waar ze verstand van zaken hebben. Als er weer eens een cortisonenprik moet worden gezet, wil ik echt dat het goed gebeurt! Door iemand die weet wat ie doet. Die vorige was toch meer geluk dan wijsheid.

‘Als zo’n injectie verkeerd wordt ingespoten kun je er behoorlijke schade aan overhouden. Afzettingen op het bot bijvoorbeeld. Het is sowieso geen behandeling die je vaak moet toepassen. Je kraakbeen lost ervan op,’ krijg ik te horen van een alternatief behandelaar, die zijn sporen heeft verdiend in het reguliere circuit.

Tja. Medicijnen. De bijwerkingen zijn soms erger dan de kwaal die ze bestrijden. Alle reguliere medicatie heeft bijwerkingen. Vaak krijg je een stapel pillen mee om die weer te bestrijden. Zoals maagbeschermers bijvoorbeeld. Maar die veroorzaken dan ook weer allerlei ongewenste neveneffecten. Daar moet je dan ook weer iets aan doen. Zo blijf je bezig!

Het is niet de eerste keer dat ik me bij op reumatologie meld. De laatste keer had ik een verklaring nodig voor de verzekering. Heks is hypermobiel, maar die diagnose kan alleen worden gesteld door een expert op het gebied van aandoeningen aan de gewrichten: De reumatoloog. Met deze diagnose heb je recht op onbeperkte fysiotherapie, heel belangrijk voor mij.

Zo kwam ik met mijn schouders en heupen uit de kom op consult. ‘Doe uw duim eens tegen uw pols. Oh, lukt dat niet? Nou, dan bent u niet hypermobiel. De groeten en tot nooit meer ziens.’ Belachelijk natuurlijk. Alles uit de kom, behalve de polsen. En die staan nu eenmaal op een lijstje dat je moet afvinken om tot deze diagnose te komen. Heks moet praten als Brugman om toch de goede diagnose te krijgen ondanks haar stijve polsen en handen. Uiteindelijk geeft het mens toe. Met grote tegenzin.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

De brief voor de verzekering laat echter maanden op zich wachten. Ik moet zeker zestien keer voor bellen. Wraak? Als er na maanden dan toch iets in die richting opduikt is het te laat. Heks moet honderdtachtig euro betalen voor behandelingen, waarvoor ze wel degelijk verzekerd is. Met de goede diagnose dan.

De brief laat ook nog te wensen over. Mijn fysiotherapeut telefoneert ook nog een keertje of vijfentwintig met de reumatoloog. Ik ben uiteindelijk bijna twee jaar bezig om deze fout recht te zetten…….

Vandaag krijg ik weer een compleet lichamelijk onderzoek. Geboeid tuurt de overigens heel vriendelijke arts in mijn onderbroek. Ze ruikt eens goed en stelt heel veel volstrekt overbodige vragen. Maar soms zit er dan toch eentje bij, die wel ergens op slaat. ‘Bent u wel eens gebeten door een teek?’

Heks is meermalen gebeten door teken, in een tijd dat niemand daar wakker van lag. Het was nog in het tijdperk voordat we gewaarschuwd werden om te letten op het verschijnen van gevaarlijke kringen rondom de beet. Lyme was een nog volstrekt onbekend fenomeen, maar het kwam wel degelijk voor. Onderzoek werd dan ook niet gedaan.  Antibiotica werd natuurlijk niet gegeven. Maar een jaar na die beten zat Heks opnieuw ziek thuis……..

‘Mijn huisarts wil het nooit onderzoeken. Maar ik zou best een Lyme kunnen hebben doorgemaakt. En als dat zo is wil ik het eigenlijk wel graag weten.’ De reumatoloog kruist de Lyme niet aan op het formulier voor bloedonderzoek. De gekste dingen worden wel getest. Voor de zoveelste keer. Zoals de reumafactor bijvoorbeeld. Die heb ik niet, nog nooit gehad, ga ik ook niet krijgen, maar telkens word het weer onderzocht.

‘Ja, waarom zou je ook willen weten of je Lyme hebt? Wat schiet je ermee op?’ is haar argument. Geen speld tussen te krijgen, zo’n onzinnige redenatie. Laat staan een injectienaald.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

Uiteindelijk stemt ze vol tegenzin in met de test. Gekke wereld.

Bij het lichamelijk onderzoek stuit ook zij op mijn stijve polsen. Ze duwt tegen mijn duimen. Kijkt nog eens goed naar mijn handen. ‘U heeft gewoon behoorlijk artrose.  Daarom krijgt u die duim niet tegen uw pols gedrukt. Sowieso kunnen hypermobiele mensen op sommige plekken juist heel stijf worden, maar dit is echt artrose.  Kijk maar, hier en hier. Allemaal verdikkingen. Niets aan te doen overigens.’

Ok. Ik ga hierheen om verlichting te vinden, maar krijg er nog een diagnose bij in mijn rugzak. Lekker is dat. Artrose moet verschrikkelijk zijn. Ik hoor altijd de meest vreselijke indianenverhalen van menopauzale vriendinnen en familieleden. Nou ja, mijzelf is de kwaal nog niet echt opgevallen tot nu toe. Ik zie wel bobbeltjes en bottige verdikkingen hier en daar, maar de overlast valt toch een beetje weg tegen al mijn andere kwalen. Houden zo, Heks. Niet op letten.

Toch gek dat twee jaar geleden een andere reumatoloog me bijna gezond had verklaard op grond van diezelfde dikke stijve handen. Hebben die specialisten dan poep in hun ogen? Misschien moet ik hier inderdaad niet zijn voor vakkundige injecties. Want dat is waarom ik hier ben. Ik wil een vangnet. Ik wil niet meer zo aan mezelf en die helse pijn zijn overgeleverd als de afgelopen winter.

‘Nou, mevrouw Toverheks, dat zal toch niet gaan. U hebt dan misschien ontstoken gewrichten over uw gehele lichaam en crepeert van de pijn, maar dat boeit ons hier niet. Wij willen louter voor echte reumapatiënten zorgen hier. Dus geen fybromyalgische ellende alsjeblieft. Ik persoonlijk vind het echt heel vervelend voor u.’

Ditzelfde verhaal steekt ze een keertje of dertig af. Steeds in iets andere bewoordingen, maar de boodschap blijft hetzelfde. ‘Ik zal het in mijn team bespreken, maar ik wil u geen valse hoop geven,’ lispelt ze tot slot.

‘Ik ben officieel psychiatrisch patiënt.  Op grond van ME. Dat geldt als psychiatrische aandoening hier ter lande. Volstrekt gestoord natuurlijk. Degene die dat bedacht heeft moeten ze opsluiten. In de isoleercel. Een jaar of vijfentwintig. Krijgt ie gelijk een goede indruk hoe ME-patiënten zich voelen over het algemeen……..’

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Die diagnose achtervolgt ons. Ik zag een keer een arts op televisie beweren dat ME-patiënten bewegingsfobie hebben. Waar haalt hij het vandaan? Ik beweeg dolgraag. Maar soms kan ik niet bewegen. Dan is alles ontstoken. Wat maakt het uit hoe dat komt? Of het door een reumafactor is of door ME? Ontstoken is ontstoken. En ik wil gewoon worden behandeld, net als iedereen!’

Het is aan dovemansoren. Deze vrouw is net als de rest van haar reguliere collega’s, je hebt er geen zak aan met deze aandoening. Ze roept van alles, maar je wordt niet geholpen. En dan is zij nog echt sympathiek. Ik heb in het verleden absolute druiloren meegemaakt. Dan ga je ook nog volledig over je nek tijdens zo’n consult. Nu ben ik alleen maar volstrekt verbijsterd.

Onverrichterzake sta ik na drie kwartier weer buiten. De afspraak is gigantisch uitgelopen. Deels omdat ik er zo lang over doe om me uit en aan te kleden. Eindeloos sta ik te stumperen om een jurkje over mijn hoofd te trekken. Ook mijn laarzen willen maar niet van mijn voeten loskomen. Thuis valt me dat niet zo op. Want dan staat er niemand ongeduldig te wachten tot ik eens een keertje klaar ben met die zottigheid.

Maar de lengte van het consult is niet geheel aan mijn trage lichaamsfuncties te wijten. De vrouw tegenover me is eindeloos aan het woord. Ze zegt ongeveer dertig keer hetzelfde in andere bewoordingen. Uit schuldgevoel heeft de arts echt de tijd voor me genomen, maar aan het eind zit ze me toch de deur uit te werken. Ze kan hier duidelijk helemaal niets mee.

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

‘Ik ga het echt heus in mijn team bespreken. Maar ik wil u bij voorbaat geen valse hoop geven. Dus. Nogmaals. Verwacht er niet te veel van. (Dus niks) Ik vind het echt heel erg voor u. Ja.’ En hopla, ik sta weer buiten. Geen stap verder.

Een vriend van me kreeg eens een herseninfarct. Zijn vrouw vond hem binnen een kwartier. De ambulance kwam vijf minuten later. In no time lag hij in het ziekenhuis op de operatietafel. Hij werd door een dreamteam chirurgen gefikst met een titaniumplaatje op de bloeding in zijn koppie. Ingebracht via zijn lies! Na een paar dagen was hij alweer zo goed als nieuw. Buiten drie maanden stampende koppijn heeft hij er helemaal niets aan over gehouden!

‘Toen ik terugkwam bij de behandelend arts werd de rode loper uitgelegd, Heks. Iedereen kwam me feliciteren. Er was champagne en media-aandacht. De vlag ging uit. Ik werd toegezongen door de afdeling geriatrische psychische sociologie. De geneesheer directeur bood me zijn organen aan. Kortom: Ik was het succesverhaal van het jaar en dat wilden ze graag weten!’

Stumpers als Heks maken dit soort taferelen niet mee. Wij worden weggemoffeld in de krochten van de medische wereld. Aan ons is geen eer te behalen. Beter worden is er gewoon niet bij bij deze groep. De medische wereld heeft geen idee wat wij mankeren en daar schamen ze zich voor. Ze willen liever niet aan ons herinnerd worden.

Niemand wil ons als patiënt hebben, behalve de psychiatrie. Die zoeken altijd slachtoffers om op te experimenteren met hun psychopharmaca. En laten nu met name dat soort medicijnen de dood in de pot zijn voor mensen met ME. Velen komen een dergelijke behandeling niet meer te boven.

Heks houdt zich er verre van. Ik wil niet in een verpleegtehuis belanden met sondevoeding en foute medicatie, zoals sommige medepatienten. Ik word dan niet geholpen door mensen, die wel iets voor me zouden kunnen betekenen. Maar ik ben ook niet op sterven na dood door de gangbare behandeling van deze kwaal…….

Er is overigens maar 1 reumatoloog van de vijf in Leiden, die een beetje goed scoort…….  En dat is niet degene waar ik ben geweest.  Eentje scoort gemiddeld. Die ken ik ook niet. De rest is onder de maat, daar weet ik intussen alles van…….

©TOVERHEKS.COM

©TOVERHEKS.COM

 

 

 

Miljonairs op zoek naar een vrouw. Lekker belangrijk. Mijn opa was multimiljonair. Als een echte Dagobert Duck bewaakte hij zijn schat. Verder heeft niemand er veel aan gehad. Mijn oma al zeker niet. Na zijn dood kwam de fiscus en dat was dat. Een koekje met een gat.

Allereerst: Zit op je geld als een rechtgeaarde krentenkakker.

Heks zit weer naar vreemde programma’s te kijken op TV. Eerst zie ik die rare koppelaarster voorbijkomen. Een angstaanjagende forse vrouw met haar op heur tanden. Ze bemiddelt uitsluitend ten behoeve van miljonairs. Daar heeft ze een hele theorie over,  met woorden als commitment en liefde erin, maar de bottom line is gewoon dat het bakken geld in haar laatje brengt.

‘Je bent zelf niet getrouwd, wat is dat nou?’ Een lelijke zelfingenomen rijke stinkerd van 33 zit haar te stangen, ‘Dat is zoiets als een dieetgoeroe met overgewicht…’ De man is een ramp voor de gehele vrouwelijke populatie in zijn omgeving, maar vooral voor meisjes jonger dan twintig!  Als hem gevraagd wordt waar hij op valt luidt het antwoord ‘Piepjong met grote opgespoten joekels.’

Meestal zijn ze niet zo knap, maar dat hoeft ook niet. Een man mag zo lelijk zijn als een aap zeggen ze in Indonesië. Als hij maar geld heeft......

Meestal zijn ze niet zo knap, maar dat hoeft ook niet. Een man mag zo lelijk zijn als een aap zeggen ze in Indonesië. Als hij maar geld heeft……

Ik kan niet geloven dat de trol dat zegt, dus ik spoel het terug. En nog eens. Zijn lelijke mummelmondje vertrekt in een soort kwijlbeweging als hij het woord joekels uitspreekt. Hij voelt ze al tussen zijn dikke vingertjes. Hij proeft ze al tussen zijn brokkelige tanden……

Alles boven de twintig wordt afgekeurd. Ook vindt hij de regel van het bureau om geen seks te hebben tijdens de eerste date maar moeilijk, gewend als hij is om te scoren……

De eikel heeft vast op Trump gestemd, zodat hij in de toekomst straffeloos mag grabbelen en graaien naar al dat plastisch verbouwde speelgoed.

Zulke lieden zijn er alleen maar in geïnteresseerd om vrouwen klein te houden. En het geld en de macht bij mannen, zodat hun piepjonge bimbo’s zonder morren hun features als ballonnen laten opblazen door een malafide plastisch chirurg. En zij er vervolgens mee mogen doen wat ze maar willen en wanneer ze maar willen…..

De ideale maatschappij volgens de nieuwe president van de VS. Ik krijg het nog steeds slecht uit mijn bek. De functie past de man als een vlag op een strontschuit.

Heks zit intussen nieuwe visitekaartjes te maken op haar Mac, dus er ontgaat me ook van alles. Af en toe werp ik een blik. De koppelaarster laat allemaal vrouwen opdraven. Ze keurt ze alsof het koeien zijn. Trekt aan haren, prikt in boezems. ‘Je moet je haar strijken, mannen houden niet van krullen. En extensions nemen, want ze willen met hun handen door zijdezachte lokken strelen…..’

Ja, ik wil ook wel een geliefde met zijdezachte haren om te strelen. Haren überhaupt is al heel wat bij mannen boven de vijfendertig. En die valhelm onder de saaie sweater bij de gemiddelde penopauzale zwangere man kan me ook gestolen worden, maar hoor je mij klagen? Ik doe het er mee. Ik dwing niemand tot een operatie…..

‘En jij, jij bent hoerig. Trek iets anders aan.’ De vrouw die net is uitgescholden voor prostituee zit verbijsterd te kijken. ‘Ik vind mezelf mooi,’ probeert ze nog. Maar nee, zelfvertrouwen is niet de bedoeling als je een miljonair aan de haak wilt slaan. Verleiden en je bek houden. Dat is de echte ideale vrouw. Hopla!

‘Meer decolleté, meer van je lichaam laten zien. Je hebt een prachtig lichaam en daar vis je die mannen mee binnen,’ krijgt een keurige meid te horen, die er hartstikke leuk uitziet. De meisjes zijn in verwarring.

Tja. Het is natuurlijk ook een vorm van prostitutie, deze manier van koppelen. Ik begrijp de verwarring. Heks raakt er ook van in de war.

twee reebruine ogen keken de JAGER aan……

Gedurende het programma smelt de verschrikkelijke matchmaker ook een absolute nerd om tot vlotte vrijgezel. De man is te saai om drie minuten naar te luisteren, maar vakkundig wordt hij in belachelijke hippe kleding gehesen. Er wordt hem wat oppervlakkige conversatie in de mond gelegd.

Tevens wordt zijn eigenwaarde opgepompt. Niet chirurgisch natuurlijk. Dat is louter voor ons dames weggelegd. Een blonde bimbo doet snel een berg extensions in haar te korte haar en weet hem aan haar tepelpiercinghaak te slaan. Bingo. Het relatiebureau heeft flink aan die stervensrijke saaie piet verdiend! En zo gemakkelijk. Een kind met opgespoten neptieten kan de was doen…….

Gelukkig is het item op een gegeven moment afgelopen. Er komen dwangmatige schoonmakers in beeld. Mensen met een neurose. De godganse dag lopen ze te poetsen. Mijn grootmoeder van vaderszijde had hier last van. Ze was uiterst fibromyalgisch achteraf bezien, maar elke week werd het huis met bezems gekeerd!

Een man vertelt hoe hij een uur bezig is om zijn bed op te maken. Elke dag! Wat zonde van je tijd. Alles moet natuurlijk brandschoon zijn. Alle lakens, kussens en sierkussentjes moeten zonder plooien en vouwen in het gelid liggen. Om er dan ’s nachts weer een puinhoop van te maken. Of zou de man bewegingloos slapen? Met zijn handen boven de dekens?

Ook poetst diezelfde kerel dagelijks zijn WCpot op. Eerst baggert ie de binnenkant uit met een tandenborstel, ranzig maar misschien toch nuttig. Ik kan me er nog iets bij voorstellen. Vervolgens is de buitenkant dan aan de beurt. Eerst natuurlijk insmeren met een bacteriedodend middel. Vervolgens opschuren. Schuren? Ja. Schuren.

‘Daarna polijst ik em urenlang op tot ie glanst.’ De man kijkt zielstevreden. Het ritueel maakt hem rustig. Zijn relatie met die WCpot is volmaakt. Therapeutisch ook in zeker opzicht. Want de man kan er indien nodig zijn shit in kwijt. En symbiotisch natuurlijk. Het reservoir van het toilet spoelt niet door zonder de man, de man is niets zonder zijn geliefde smerige closet.  Wel is de pot met zijn handige vlotter veel hipper dan de zeurkous …… Zo zie je maar: Onder ieder dekseltje past een pot.

‘Ik gooi wekelijks zo’n 7 liter chloor in mijn toilet,’ de vrouw die dit zegt steekt er waarschijnlijk vervolgens haar kop in aan haar kapsel te zien. Ook zij heeft last van de aandoening obsessive compulsive cleaning disorder ofwel de schoonmaakziekte, poetspleuris, sopsores.

En ik maar veel geld in de natuurwinkel uitgeven aan biologisch afbreekbare schoonmaakmiddelen. Ik lijk wel gek. 1 zo’n poetser gebruikt meer chloor op een dag dan Heks in haar hele leven…… Misschien moeten we die mensen toch maar massaal opsluiten. Beter voor het milieu.

Wie weet komt die klimaatverandering helemaal niet doordat we teveel in auto’s rijden. Wellicht is er meer aan de hand. Heks heeft sterk de indruk dat de Dettol-generatie hiervoor grotendeels verantwoordelijk kan worden gehouden.

Miljonairs op zoek naar een vrouw met grote tieten. Goed kunnende koken? Niet belangrijk. Melk geven hoeft ook niet, dus ze mogen nep zijn. Liever nep, dat is gemakkelijker schoonhouden.

Gekke wereld. Die vrouwen sporen niet. Wie wil er nu een miljonair? Die denken maar dat ze god zelf zijn, op grond van hun bankrekening. Niets mee te beginnen. Als je niet uitkijkt word je hun slaafje. Plastisch verbouwd, zo zijn we getrouwd.

Het voordeel is dat je zelf niet hoeft te poetsen. Nooit meer. Daar huur je gewoon een minderheidsgroepering voor in. Zelfs Heks moet zelf haar huis bijhouden. Ondanks mijn pijnlijke lijf. Mijn geweldige thuiszorg is gewoonweg niet toereikend. Bij lange na niet.

Gelukkig maar dat ik geen last heb van de schoonmaakziekte. Ik kan prima door de troep heenkijken. Geen noodzaak voor Heks om een miljonair aan de haak te slaan…….

shy_girl_bimbo_tf_color_by_banedearg-d9xp810