Matthäusmeisje, Bachmeisje ©TOVERHEKS.COM

Het weekend voor de Matthäus houd ik mijn mond. Vier dagen lang zeg ik geen stom woord. Slechts het hoognodige. Christelijk gemotiveerde boeddhistische ‘Noble Silence’. Ik zwijg en zwijg. Neem de partituur nog een keertje door, maar zonder stem te geven aan de muziek. Ik heb ook niet veel stem om te geven. Mijn keel doet pijn, er zitten rare hobbels in, die ik niet doorgeslikt krijg. En mijn holtes zijn verworden tot snotgrot. Onbruikbaar als resonantieruimte………

Hoewel ik em knijp of ik wel mee kan zingen kijk ik toch uit naar ons concert. Het is me tot nu toe altijd nog gelukt om op tijd bij stem te zijn. Min of meer. En ik mag die avond alles geven, de dagen erna ben ik voor mijn part zo schor als een krielkip.

‘Zolang ik woensdagavond maar enigszins bij stem ben! Lieve Here Jezus Christus, Maagd Moedertje Maria. En God de Vader natuurlijk niet te vergeten……. Uiteindelijk is het voor de goede zaak, jullie zaak!’ bepleit ik in een echt heksengebedje mijn discutabele deelname aan dit concert. Ik ga hoe dan ook op dat podium staan! Al moet ik het hele stuk playbacken. Reken maar van yes.

De hele week sta ik doodziek op. Een symptoom van ME. Bijna elke dag heb je een zware kater te verstouwen, maar het goede nieuws is dat je er geen druppel voor hoeft te drinken! Ook woensdag kom ik kreukelig uit mijn bed. Ik deuk mezelf uit en begeef me richting Erwtje, een boom van een kerel met een lief hart. Hij gaat vandaag op mijn hondje passen! Wat heerlijk! kan ik me helemaal aan Bach wijden!

‘Zo Heks, heb je er zin in?’ Erwt neemt de tas met hondenbenodigdheden in ontvangst, ‘je hebt werkelijk aan alles gedacht, haha!’ Goedlachs als altijd maakt hij nog snel een paar kwinkslagen. Het is de eerste keer dat VikThor uit logeren gaat. Best spannend! Ik heb dus inderdaad de duvel en zijn ouwe moer ingepakt!

Die avond ga ik voluit! ©TOVERHEKS.COM

Om half twee schuif ik de Pieterskerk in voor de generale repetitie. De kathedrale kerk zoemt als een reusachtige bijenkorf van de activiteiten. Maar liefst twee enorme orkesten zijn aan het stemmen. De solisten zijn grotendeels gearriveerd. Jezus zelfs helemaal vanuit Duitsland……

De gehele middag zingen we ons een slag in de rondte. Het hele stuk wordt nog eens doorgenomen! Heks spaart haar stem zoveel mogelijk. Ik zing wel, maar laat de hoge noten zitten. Ik heb geen zin om vanavond niet voluit te kunnen gaan. De dames om me heen laten zich helmaal niet horen. Op Anna na dan, die galmt vertrouwd aan mijn zijde. ‘Wat is het stil bij de alten van koor 1. Hoe komt dat dames?’ Zelfs de dirigent krijgt het in de gaten. Oh shit. We zijn toch niet allemaal verkouden?

Aan het eind van de middag scheur ik naar huis. Snel prop ik een maaltijd naar binnen. Dan ga ik gloeiendheet douchen. Een paar sterke koppen koffie en een hap pijnstillers verder trek ik mijn lange zwarte rok aan. De door het koor beschikbaar gestelde robes zijn veel te kort voor mijn ellenlange benen en bovendien zeer onflatteus. Zeer geschikt als voorbehoedsmiddel, dat wel. Er zullen geen erotisch getinte ongeregeldheden voorkomen tijdens een concert als je dat draagt……

Mij echter niet gezien. Ik heb intussen een mooi exemplaar op de kop getikt met  een paar lagen tule over elkaar. ‘Er zit toch wel een onderrok onder, Heks?’ zal mijn maatje en buurvrouw alt Anna later streng vragen. Een doorkijkrok is natuurlijk uit den boze bij een christelijke oratorium vereniging…….

Nog eventjes een kwast over mijn toet en ik ben er klaar voor. Om zeven uur verzamelen we met het koor. We zingen eventjes vliegensvlug in. Intussen stroomt de kerk vol. Het concert is compleet uitverkocht!

Even later staan we op het enorme podium. Heks helemaal vooraan. Pal achter de dwarsfluitisten en de hobo’s. Fantastisch.

Twee complete koren en een kinderkoor. Twee volledige orkesten. Een keur aan solisten…… En niet te vergeten onze sublieme dirigent Wim de Ru!

Het lijdensverhaal hakt er weer diep in bij ons allemaal ©TOVERHEKS.COM

Wim is geruime tijd stil voordat we beginnen. Je kunt een speld horen vallen. Dan klinken de eerste tonen van dit magistrale muziekstuk. Het moduleert van de ene toonsoort in de andere! Direct al mooi en spannend. ‘Kommt, kommt!’ zingen we even later.

In de pauze horen we al dat het publiek uitzinnig is van enthousiasme. maar ja. We hebben dan nog het grootste deel te gaan. En vergis je niet, dat is een hele klus. Als we op tweederde zijn voel ik de vermoeidheid toeslaan. Ik moet ergens nog een beetje reserve energie aan gaan spreken….. Uit een reservedepot dat ik niet heb!

Een kwartier nadat de laatste tonen klinken zit ik alweer thuis. Dat is toch altijd zo gek. We leven er maanden naar toe en zijn een hele dag druk in de weer. ‘Voor mij is dit de mooiste avond van het jaar, Heks,’ aldus mijn maatje Anna. En als het erop zit is iedereen binnen tien minuten verdwenen met partituur en al. Niks geen gezellig geborrel met je medezangers.

©TOVERHEKS.COM

Het zal de christelijke invloed wel zijn. Of de algehele vermoeidheid na zo’n lange dag. De gemiddelde leeftijd van de zangers ook…..

Heks stuitert in elk geval nog tot vier uur ’s nachts door de woonkamer. Stijf van de adrenaline. Wat dat betreft had ik best de kroeg in kunnen gaan.

De volgende dag kan ik niet bewegen en niet spreken. Ik haal mijn hondje op en laat hem nog eens goed uit. Daar moet hij het dan maar een beetje mee doen!

Een dag later krijg ik een krantenartikel over onze uitvoering onder ogen. Een geweldige recensie! Nog nooit zijn we zo de hemel ingeprezen als dit jaar door Lidy van der Spek. En dat wil wat zeggen. Zij vindt altijd wel ergens een haar in, dus als zij de uitvoering echt goed vond, dan is het werkelijk fenomenaal geweest!