Als ik donderdag op de tafel van mijn fysiotherapeut klim ben een hoopje fysieke ellende in de knoop. Volhardend haalt mijn behandelaar alle verknoopte spieren en pezen weer los. Een pijnlijke aangelegenheid. Tranen stromen uit mijn ogen. He bah, wat heb ik een kutdag. Alweer. Alles doet zeer.

‘Fijne feestdagen Heks.’ Het is helaas de laatste behandeling van deze martelmeester dit jaar. Ik zal het voorlopig zonder zijn magische handjes moeten doen. Net nu alles vastloopt. Balen hoor.

Aan het eind van de middag meld ik me bij Frogs. Hij is lekker aan het kokkerellen. De oude vertrouwde spaghetti komt op tafel. Heks zit zwijgend tegenover hem te kieskauwen. Geeft niks, want Frogs heeft praatjes voor tien. Enthousiast vertelt hij over de talloze projecten waar hij mee bezig is momenteel. Hij maakt me aan het lachen.

‘Ik krijg vandaag mijn bord niet leeg, Frogs, ik geef het restje aan Ysbrandt.’ Varkentje is dol op dit kostje. Gnuivend en snuivend slobbert hij de restanten van mijn bord.

Als we later over de Haarlemmerstraat naar mijn huis lopen komt ons een clubje jongelui tegemoet. Ze hebben bordjes bij zich: “Free Hugs” staat er op. ‘Ha,’ roept Heks, ‘Dat wil ik wel! Ik kan wel een lekkere hug gebruiken!’ Voor ik het weet heeft de kleinste van de drie me al in haar armen gesloten.

‘Wat leuk! Wat een goed idee! Waarom doen jullie dit?’ Ik vraag hen de oren van het hoofd. Het blijken leden te zijn van studentenvereniging Ichthus. Een sociëteit op christelijke grondslag. Vandaag hebben ze allemaal leuke acties in de stad, zoals deze. Wat een schatten!

‘Er lopen ook leden rond die warme chocolademelk uitdelen!’ vetellen ze me. Geef mij maar echter maar deze glutenvrije en lactosevrije hugs…..

Ik kijk in de vrolijke gezichten van mijn piepjonge knuffelbrigade. Ze stralen van plezier. En hoewel ik geenszins ben van de absolute overtuigingen op religieuze grondslag, we hebben daar net gevaarlijke gevolgen van gezien in Parijs,  moet het me wel van het hart dat deze jonge mensen zo heerlijk positief bezig zijn. Op hun christelijke grondslag.

Zo kan het ook…..

Later zitten we dan toch in theater ‘Ins Blau’. Ik had niet gedacht het te gaan redden vandaag, maar het is gelukt! We komen oude bekenden tegen. Zoals een oud studiegenoot van Heks, tevens bandlid van de destijds succesvolle band ‘Les Zazous‘. Frogs heeft een muzikaal verleden met deze creatieve duizendpoot. Ze hebben een hoop bij te kletsen…… Hartstikke leuk!

Vanavond is de try out van de voorstelling ‘RAARRR‘ van de Veenfabriek.

Na 10 jaar ervaring als acteur van Nederlands meest vooruitstrevende muziektheaterensemble initieert Joep van der Geest nu de geestige muziektheatrale lectureperformance RAARRR. De moderne muziek is in die periode voor hem van onbereikbare verre vriend veranderd in een goede buur. Hand in hand met de jonge componiste Lam Lai uit Hong Kong en vaste muzikale en theatrale krachten van de Veenfabriek zal van der Geest met RAARRR rebelleren tegen het hermetische imago van moderne muziek en tegelijkertijd de mysterieuze kracht die zij in zich heeft vieren. Een muziektheatraal hedendaags pleidooi voor romantiek.

Wie zie je? Muzikanten, acteurs en een muis.  Wat zie je? Altviool, geprepareerde piano, cello, percussie, katheder en een vaas vol bloemen.  Wat hoor je? Een nieuwe compositie van Lam Lai en een twijfelachtige lezing over het weten.  Wat begrijp je? Een gedeelte wel en een gedeelte niet.

‘Ik vond het toneelstuk niet bepaald om over naar huis te schrijven, Heks,’ vertrouwt Frogs me later toe, ‘Het is gewoon niet mijn ding….’

‘Ik vond dat blote einde vreemd. Toen die actrice alles uittrok dacht ik: “Daar gaan we weer, er moet een blote vrouw in voor de kijkcijfers. Waar slaat dit nu op?” Het eindbeeld was wel mooi en grappig, maar de pointe ontging me volkomen. Voor jullie mannen was het natuurlijk wel weer lekker, het is een mooie meid!’

Heks ligt niet om van bewondering. Toch kan ik het experiment wel waarderen. Het vertolkte moderne en bijzonder vreemde muziekstuk van Lam Lai spreekt me aan. Er is echter ook een acteur, die me mateloos irriteert. Vanaf de eerste seconde. Maar dat is de bedoeling blijkt later. In die zin kun je spreken van een zeer geslaagde voorstelling.