Buitenkunst eerste dag: Een goed begin is het halve werk. Heks stort zich op dans en theater. Intimiteiten met een boom. Ongewenste intimiteiten van een ouwe taartige tante. Pas een dag op vakantie en al van alles beleefd!!!

  
Het leuke van Buitenkunst in Drenthe is dat je elke dag iets anders kunt doen. Indien gewenst zelfs twee verschillende dingen op 1 dag! Heb je zin in schilderen? Dan kies je het programma van een van de docenten uit deze vakgroep. Wil je zingen? Of muziek maken. Er is ook genoeg keus op dit gebied. Dansen of schrijven. Het aanbod is groot.

Omdat het een drukke week is midden in het hoogseizoen is er nog eens extra veel te doen! Wat een mazzel.

  
 Om tien uur ’s avonds geven de medewerkers een impressie van hetgeen ze de volgende dag aanbieden. Heks vond de presentatie afgelopen zaterdag van een dansdocente erg leuk. ‘Zoveel mensen in dit bos. Dat vind ik een bijna niet te bevatten idee. Het hele bos staat op zijn kop. Hoe is dat voor de bomen? En de dieren? Ik wil een stukje bos afbakenen om mee te werken. Zodat het weer behapbaar wordt.’

  
Zodoende sjok ik zondagmorgen met een hele sliert mensen door het bos op zoek naar een speciale plek. Daar worden we losgelaten op een stel boomstronken. We klimmen en bungelen en leven ons uit. Het blijkt slechts een opwarming voor wat komen gaat.

  
Wat later staan we tussen hoge bomen. Iedereen krijgt de opdracht om drie poses rondom een boom te verbinden. Een minidansje. Later worden die stukjes aan elkaar geplakt. We werken in groepjes. Jong en oud door elkaar. Er volgt een kleine voorstelling. En nog is het niet klaar. Ook die stukken worden weer verbonden. Er ontstaat iets nieuws…..

   
Heks danst met haar boom. Ik hang achterover en kijk door de boomtoppen naar de lucht. Ik omhels mijn boom. Voel zijn wortels in de verende bosgrond. Ik vlei mijn wang tegen zijn ruige bast. Ik adem de boom. Vloeiend draait mijn lijf achter mijn rechtervoet aan om de boom. Ruggelings leun ik zijwaarts. En opnieuw kronkel ik rond mijn nieuwe bomenvriend. Ik hel achterover. De dans begint opnieuw…..

  
Om het extra spannend te maken verstopt mijn groepje zich achter een dikke boom. We zijn voor het publiek onzichtbaar. Plotseling komen we aan alle kanten tevoorschijn. Lopen patronen door het bos. Doen onze individuele bomendans!

  
Het bos is zo stil. Soms tjilpt een vogeltje. ‘Wat heb ik nu aan m’n snavel hangen?’ Elfjes en fauntjes vergapen zich aan onze trage bewegingen. Ze maken ons belachelijk door het tien keer zo snel en honderd keer zo elegant na te doen. Maar dat hebben we toch niet in de gaten. Dus wat geeft het?

  
Na deze heerlijke start ga ik ’s middags theater maken. Gênante scènes. Ik speel een ouwe tante, die haar twintigjarige neef in een houdgreepomhelzing neemt en in zijn wangen knijpt……. Weer worden we onderverdeeld in groepjes. ‘Wie wil er zijn team regisseren?’ Een paar handen gaan omhoog. Mijn mensen houden zich stil. Ik steek mijn hand op. Ik wil wel . Leuk! 

  
Natuurlijk zit er vervolgens een vrouw in mijn groep de boel te traineren. Ja zeg, zelf je hand niet opsteken en dan dit! Ik laat me niet kisten! Heks weet wat ze wil: het eindresultaat is super leuk. 

Ik ben nog geen dag hier! Toch is thuis en alles wat daarbij hoort ver weg. Wat een goed idee om nog een weekje hierheen te gaan! Een absolute aanrader!

  

Piepend en krakend verslag van een buitengewone dag: Er ligt sneeuw! Nog niet van het kaliber 11-stedentocht, maar toch: Het gaat de goede kant op! Prachtige foto’s van winters Leiden.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Kreukeldekreukel, piep en kraak doet mijn lijf, als ik vanmorgen veel te vroeg wakker word. Dat is altijd de ellende met Heks: Hoe krakkemikkiger ik me voel, hoe slechter ik slaap. Je zou verwachten van een mensenlijk lichaam als het mijne, dat het dan juist extra veel rust zou pakken om te herstellen.

Helaas. Mijn fysiek denkt: ‘Herstellen, wat is dat?’ Liever dendert het door tot het erbij neervalt. Tegen die tijd verander ik in een vleesgeworden strijkplank. Er is niet veel meer met me aan te vangen. Totdat ik weer uit de knoop wordt gehaald door mijn fysiotherapeut.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

En daar zit em nu een beetje de kneep. Aan het eind van het vorig jaar kreeg ik een brief van mijn ziektekostenverzekering. Mijn peperdure polis blijkt opeens aanmerkelijk goedkoper te zijn geworden. Maar onbeperkte fysiotherapie is er niet meer bij. Ik heb recht op slechts 36 zittingen per jaar. Daar red ik het nog geen half jaar mee.

In paniek heb ik alle afspraken gecanceld, behalve mijn tweewekelijkse bezoek aan de orthopedische wonderdokter. Intapen is er echter niet meer bij. Daar is geen budget meer voor. En alsof mijn lichaam de handdoek in de ring gooit ben ik in 1 klap allergisch geworden voor die tape……

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Afgelopen weekend weer ik weer helemaal gek van mijn schouder. Die hangt een ietsiepietsie uit de kom. Na drie jaar tapen, was het min of meer onder controle. Nieuwe probleemplekken, zoals mijn linkervoet, werden door de behandelingen tevens de kop ingedrukt. Sinds de fysio is geëlimineerd steken al die pijnplekken in mijn lijf de kop weer op. Mijn rechterheup is recent ook gezellig mee gaan doen.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

‘Ja, Heks, Jij hebt last van het hypermobiliteitssyndroom ofwel HMS. Dat betekent, dat je gewrichten niet mooi in hun kapsel bewegen, maar net iets ernaast,’ zegt mijn marteltherapeut. Hij begint een ingewikkeld verhaal over het disfunctioneren van de verschillende onderdelen van mijn gewrichten.

Met name het bindweefsel laat het afweten. Hierop volgt een reactie van omliggend spierweefsel: ‘Waardoor je pijn krijgt aan spieren of gewrichten. Je spieren raken volledig overbelast doordat zij het gebrek aan stabiliteit in het gewricht gaan compenseren. Uiteindelijk levert deze te grote beweeglijkheid van het gewricht dus die jou welbekende metamorfose naar strijkplank op!’

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Toevallig hoor ik van het baasje van Kokeshi, die ook aan dit syndroom lijdt, dat je wel degelijk recht hebt op meer fysiotherapie, zolang je een verwijzing hebt door een specialist. Dus gaat Heks maar weer eens langs bij de huisarts. Ik hoop, dat hij weet, waar hij me heen moet sturen, want zelf ben ik er nog niet achter.

Een reumatoloog? Er zit een hele goeie in Nijmegen, gespecialiseerd in fibromyalgie. Maar ja, het is niet bepaald naast de deur. De tocht naar meer fysiotherapie, zou wel eens zwaar kunnen worden. Niet al te best voor mijn broodnodige rust…

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Deze week is het weer helemaal bal met mijn pijnlichaam. Mijn rechterhand is van lieverlee opnieuw in een heel slecht stadium beland. Nog even en ik kan mijn kleren niet meer aan of uit krijgen. Ik ben er anderhalf jaar geleden lelijk op gevallen. En sindsdien is het natuurlijk een zwakke plek. Tussen al die andere zwakke plekken……

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

 

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Ik zat achterop de fiets bij iemand en die ging opeens staand fietsen. Zijn vehikel zwaaide van links naar rechts, vooral de achterkant. Zodoende werd Heks de berm in gelanceerd…..

Ik zie er nog steeds sterk en stevig uit, maar in feite ben ik uiterst fragiele. Je ziet mijn kwetsbaarheid niet! Dat is niet uit te leggen. Veel mensen geloven er dan ook geen zak van….. En houden er helemaal geen rekening mee. Zelfs al kennen ze je al jaren!

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad, Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Afgelopen weekend instrueer ik Cowboy om mijn schouder in te tapen. Ik heb een hele slechte nacht achter de rug vanwege de pijn, dus ik ben wanhopig! Mijn lief doet het nog zo gek niet. Nauwkeurig volgt hij mijn aanwijzingen op. En direct voel ik verbetering. Wat is het toch een wondermiddel! Aan het eind van de dag ligt de huid van mijn schouder helemaal open. Oh jee, ik ben echt compleet en definitief allergisch voor dit fantastische product geworden. Wat nu?

Naar de dokter dan maar weer. Volgende ronde zoeken naar oplossingen. Het betere plak en knipwerk heeft afgedaan. Maar wie weet zijn er wel anti allergene producten op de markt intussen.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Maar niet getreurd vandaag: Om vier uur komt mijn vriendinnetje Zwaan uit Amsterdam. We gaan samen naar de sauna. Een verlaat cadeautje voor de verjaardag van Heks! Een heerlijke verwenavond ligt in het verschiet. Dus ik klaag niet!

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad, Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

En al helemaal niet als ik vanmorgen uit het raam kijk en een witte wereld zie: Hoera! Sneeuw! Heerlijk! Ik hoop, dat het lekker blijft liggen. het liefst een dik pak. Dan ga ik het hele weekend met Cowboy en Varkentje in de sneeuw wandelen. En mijn lief eens goed inpeperen, voorzichtig natuurlijk. Ik moet niet weer vallen of iets uit de kom laten vliegen…..

 

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,