Gratis rookmelders van Portaal: Waar rook is is vuur! Helaas bestaat er geen apparaat, dat waarschuwt voor de rookgordijnen, waar oplichters zich in hullen. Mijn gedupeerde vriendin Zwaan kan erover meepraten……

Zwaan, vogel, zwanen,

Vanmorgen om een uurtje of negen wordt er aangebeld. Mannetjes van Portaal! Maar ik heb hen helemaal niet besteld. Wat krijgen we nu?

‘Een rookmelder!’ roept één van de mannetjes naar boven, als ik mijn hoofd uit het raam steek. ‘U heeft er een brief over ontvangen.’ Ik ben stomverbaasd, maar dan gaat ergens in mijn achterhoofd opeens een belletje rinkelen. Oh ja, Heks heeft inderdaad een brief voorbij zien komen over het onderwerp.

Bah. Ik heb helemaal geen zin in het snoeiharde geluid van een drilboor, die wanhopig poogt een gat in het betonnen plafond te bewerkstelligen. En al evenmin in de daarbijbehorende rommel.

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Heeft Portaal een goedkope partij op de kop getikt?’ grap ik als de heren in mijn huis arriveren. Het is altijd verdacht als deze woningcorporatie cadeautjes gaat uitdelen. Best kans, dat ze nu de huur gaan verhogen….. De heren schieten in de lach.

‘Geen idee,’ zegt de bijdehandste van de twee, ‘wij zijn slechts ingehuurd om die dingen op te hangen.’  Terwijl hij het zegt kit hij snel een wit doosje tegen het plafond van de woonkamer. De andere man heeft er intussen eentje in de hal vastgeplakt. Op zo’n drie meter afstand van de eerste…..

Zwaan, vogel, zwanen,Zwaan, vogel, zwanen,

Interessant. De brand moet dus niet in een ander deel van mijn huis uitbreken….. Hebben ze vast niet over nagedacht. Vervolgens geeft hij uitleg over hoe ik over 10 jaar (!) de batterij moet verwisselen. Ik ben benieuwd of ik het me dan nog herinner……

Binnen vijf minuten staan ze weer buiten. Dit twee man sterke team. Met deze geweldig zware klus. Ja, mannetjes…… Ik schenk een kop koffie in en open mijn computer. Er is belangrijke mail!

Zwaan, vogel, zwanen,

Net als ik denk, dat het er nooit meer van komt, krijg ik bericht, dat ik toch nog wat geld ontvang als compensatie voor de kosten, die ik heb gemaakt nadat een BMW zich in mijn nek parkeerde ruim drieënhalf jaar geleden.

Een deel is smartengeld. De rest van het bedrag is opgebouwd uit de meest vreemde kostenposten. Ik vind het best. Zo langzamerhand begon ik me af te vragen, of ik er niet beter aan had gedaan hun veel lagere eerste aanbod te accepteren……

Zwaan, vogel, zwanen,

Omdat ik al van alles mankeer, menen ze me minder te hoeven compenseren. Van gezond naar kreukel is erger, dan van kreukel naar superkrakkemik.

Er valt iets voor te zeggen. Anderhalf jaar na de whiplash sprak ik met mijn huidige advocate. Zij stond ervan te kijken, hoe ik in die betrekkelijk korte periode, me had neergelegd bij het feit, dat mijn lichaam er enorm op was achteruit gegaan na het ongeluk.

Zwaan, vogel, zwanen,Zwaan, vogel, zwanen,

‘Goh, Heks, de meeste mensen doen daar jaren over. Ik hoef je dan ook niet volgens standaard procedure aan te raden, daar therapie voor te gaan volgen. Zelfs het feit, dat je halverwege een zin compleet de draad kwijt bent doet je betrekkelijk weinig!’

Nou ja, leuk is anders natuurlijk. Maar ik heb tegenwoordig een Ipad. Mijn uitwendige geheugen. Daarop kan ik aantekeningen maken indien nodig. En ik rijd regelmatig met een TomTom, zodat ik tussen A en B de weg niet kwijt raak.

De toezegging van de schadevergoeding komt precies op het goede moment. Ik ben door bepaalde medicatie heen. Ook moeten er weer beesten naar de dierenarts. Altijd een enorm dure grap. En ik heb wat mooie jurkjes gekocht in de uitverkoop.

Zwaan, vogel, zwanen,

Gisteren met Zwaan heb ik me vergrepen aan een prachtig chiffon exemplaar. Fluwelig nachtblauw bezaaid met glinsterende stenen: Ik kan zo naar een feestje verkleed als sterrenhemel. Met daarboven mijn ronde bleke wintergezicht glimmend als een grote volle maan! Het is een verrukkelijk niemendalletje.

Vannacht had ik er wel een beetje spijt van. In de zin, dat het geen verstandige uitgave is op dit moment. Het is bepaald geen eerste levensbehoefte, zo’n jurk. ‘Ik heb gewoon teveel kleren,’ vertel ik mijn vriendin, als we met overgave van ons eten zitten te genieten.

We zijn uiteindelijk nooit meer in de sauna beland. Uitgeput van het gewinkel zijn we lekker aan de gezellige keukentafel van Heks blijven plakken, alwaar we ons tegoed doen aan een geïmproviseerd maaltje.

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Lange tijd was me leuk aankleden het enige dat lukte en wat ik wel goed kon. Ik dacht in die tijd: Als ik dan toch eindelijk eens mijn bed uitkom, wil ik er wel een beetje leuk uitzien!’ vervolg ik mijn verhaal.

Maar goed. Uiteindelijk heeft het me ook een verlichtingsmoment opgeleverd. Het inzicht, dat ik slechts ter decoratie hier op aarde ben. En dat dat helemaal OK is. ‘Nou, jezelf fantastisch kleden kan jij als de beste, Heks!’

Mijn vriendin kan er zelf ook wat van. ‘Ik ben superkritisch , hoor,’ verontschuldigd ze zich tijdens het winkelen. Ik zie dat anders. Het is een dame, die weet wat ze wil en een goed gevoel heeft voor wat haar mooi staat!

Zwaan, vogel, zwanen,

‘Dank je wel voor de leuke middag, ik kon het goed gebruiken, na wat ik vandaag heb meegemaakt!’ zegt deze lieve schat bij het afscheid. ’s Morgens vroeg kreeg ze een telefoontje van mensen, die haar met naam en toenaam kenden. Haar computer was zogenaamd in gevaar. Op dat moment nog niet, maar een half uurtje later wel degelijk!

Terwijl ze via de telefoon met een lulverhaal aan de praat werd gehouden, kraakten deze criminelen intussen alle codes van haar computer….

Zwaan, vogel, zwanen,

Tegen de tijd, dat ze in de gaten kreeg, dat er iets niet klopte, was het kwaad al geschied…… Haar computer gahacked, alle bestanden gewist en een porno-site op de koop toe als uitsmijter……

‘Hang op, klik weg….’ zegt een man op TV in een voorlichtingsfilmpje, waarin wordt gewaarschuwd voor dit soort praktijken. Ja, maar als je dat niet snel genoeg doet, zit je in de problemen.

‘Hoe kun je nu zo naïef zijn?’ Zullen sommige mensen denken. Zoiets is misschien moeilijk voor te stellen, als je door de wol geverfd in het leven staat.

Zwaan, vogel, zwanen,

Voor Zwaan geldt iets anders: ‘Hoe kunnen mensen zo slecht zijn?’ vraagt zij zich af, als we naar het station lopen ’s avonds. Dat mensen zo verdorven zijn, dat gaat het bij haar gewoon niet in! Wat mij betreft een fantastische eigenschap. Je hoeft nooit bang te zijn, dat Zwaan je zo’n streek levert. Het komt eenvoudigweg niet in haar op!

Cowboy vertelt me later, dat hij ook een keertje iets dergelijks aan de hand heeft gehad. Gelukkig was hij er wel op tijd achter, dat het niet in de haak was. Ook Heks is wel eens genaaid met een lulverhaal. Dit soort foute roofdieren slaan meestal toe net op een moment, dat je niet lekker in je vel zit. Eikels!

Bestond daar maar een soort rookmelder voor…..

Zwaan, vogel, zwanen,

Zes passagiers in mijn gele autootje. Zo’n Peugeotje 107 biedt onverwacht veel ruimte, vooral als de passagiers van Aziatische afkomst zijn……

zes mensen in een peugootje 107

zes mensen in een peugeotje 107

Vanmorgen, 19 juni, word ik om kwart voor vijf wakker van een droom. Ik probeer de details te achterhalen. Terwijl ik daarmee bezig ben begint er een non megahard op de enorme bel te rammen. Ik hoor het door mijn oordoppen heen. ‘Iets zachter asjeblieft’, smeek ik in gedachten, want ik heb maar vier uurtjes geslapen. Het lukt me niet meer om in slaap te vallen, ik heb een gigantisch snothoofd. Dan maar naar de ochtendmeditatie besluit ik.

Terwijl ik erheen loop voel ik dat nu ook mijn andere oog raar aanvoelt. Ik heb al een afschuwelijk ontstoken oog aan de linkerkant. Rechts zit nu een enorme zandkorrel over mijn oogbol te schuren. Althans daar lijkt het op. Als ik uit frustratie in dit oog wrijf, wordt het nog veel erger.

De ochtendmeditatie wordt begeleidt door teksten als: ‘Inademend word ik me bewust van mijn lichaam, uitademend glimlach ik naar mijn lichaam.’ Ik doe dat laatste als een boer met kiespijn. Mijn lijf voelt verschrikkelijk. Alles doet zeer en ik heb mijn ochtendportie pijnstillers nog niet binnen. Ook mijn Tens-apparaat ligt nog in de tent. Mijn verkouden kop produceert een lichte hoofdpijn. En dan ook nog dat schuurpapier in mijn oog….. Wat een ramp!

‘Boeddha, Aartsengelen, help me, dit is geen doen. Ik begin boven het acceptabele niveau van fysieke ellende uit te stijgen. Straks moet ik echt een arts consulteren en daar heb ik helemaal geen zin in!’ Als door een wonder begint mijn rechteroog enorm te tranen. De zandkorrel verdwijnt. Voor even dan. In de loop van de dag steekt ‘ie regelmatig de kop op…..

Na alle pillen, koffie en mijn externe pijnstiller voel ik me een stuk beter. Ik ben zo verrekte vroeg. Heerlijk gewoon. Op het parkeerterrein word ik benaderd door een jonge Aziatische vrouw. Uit Boston. Of er wat mensen mee kunnen rijden. ‘Natuurlijk, ik heb plaats voor drie personen.’  We hebben les van Thay in het klooster boven op de berg. Een hele klim. Heks begint er al niet meer aan.

 

zes mensen in een peugootje 107

Vier piepkleine dametjes zitten op de achterbank gepropt

Er komen nog drie piepkleine dametjes bij. Nou ja, dat moet wel lukken. Drie wurmen zich op de achterbank. De vierde zit vrolijk naast me te kwetteren. ‘Mijn man moet ook mee hoor’, benadrukt ze met klem, ‘Hij kon niet wachten en is al gaan lopen. Maar dat hele end redt hij nooit. Hij is al vierentachtig!’ Het is wel drie kwartier lopen naar de monniken. Inderdaad een beetje te veel van het goede op die leeftijd.

Na een paar minuten halen we hem in. De vier dametjes zitten op de achterband gepropt en dit vieve heerschap nestelt zich naast me. ‘We kunnen zo in het Guiness book of records’, grapt de oude baas. De gekscherende opmerkingen zijn niet van de lucht. Kwinkslagen vliegen om mijn oren. Er wordt flink gelachen zo op de vroege ochtend.

Onderweg zwaaien sommige mensen enthousiast naar dat kleine gele autootje. Normaal gesproken fungeer ik als een soort bezemwagen. Links en rechts veeg ik de vermoeiden of laatkomers op. Ik zie heel wat verbaasde gezichten als ze zien hoe vol mijn wagentje vandaag zit. Ik heb ook wel eens een paar nonnetjes op de achterbank. Maar zoveel mensen tegelijk……

Helemaal verfrist kom ik boven aan met mijn kostbare lading. This made my day! Ondanks de beroerde start is de rest van mijn dag luchtig en vrolijk. Ik geniet van Thays wijze woorden. Doe op mijn gemak mee met de wandelmeditatie. En blijf daarna eten in het mannenklooster.

Ze koken hier veel meer binnen mijn dieet. En heeeel erg lekker. Ik schep een enorm bord op. En eet het op tegenover een vrouw, die oefent in het zo min mogelijk eten. Aan haar postuur te zien, is ze daar pas onlangs mee begonnen. Ze kauwt eindeloos lang op een piepklein beetje voedsel.

Daarna scoor ik in de boekwinkel een paar lege dozen, waar allemaal boeddhaplaatjes op staan. Ze gooien ze weg. En ik plak er weer kaarten van. Of andere knutseldingen.

Dan ga ik nog eventjes op de schommel zitten onder de enorme Lindeboom. De eerste keer, jaren geleden alweer, dat ik die boom zag, stond hij volop in bloei. Een enorme kolonie bijen zoemde rondom de bloemen. Gek genoeg meende ik te verstaan ,dat ze het “The Living Tree” noemden’. Dat vond ik mooi. Die zoemende boom. Zo vol leven….

Op de terugweg geef ik een lift aan een kunstenares. We hebben elkaar al in de workshop ontmoet. Ze is met hele leuke projecten bezig en woont niet al te ver uit de buurt. Heks heeft er weer een Facebookvriendin bij.,,,,

vijf lifters passen er in mijn autootje, peugeootje 107

Het hele gezelschap komt niet hoger dan mijn navel……