Uit pure verveling is Heks weer actief op een datingsite. Ik moet mezelf er ongeveer toe dwingen, want ik krijg geheid weer de grootst mogelijke idioterie naar mijn kop. De gemiddelde man op datingsites is getrouwd of fout. Leuke mannen kom je er zelden tegen.

Donderdag is Blonde Buur hier om me te helpen met de administratie van mijn miezerig bestaantje. Ik laat hem wat foto’s zien van de diverse aanbidders. ‘Kijk, dit lijkt me wel een aardige vent, hij heeft ook een hond. Zondag gaan we samen op stap.’

‘Dat is meer wat voor jou, Heks,’ grinnikt Buur als hij een wonderlijk kaboutertachtig kereltje ontwaart met zijn bont beschilderde Volkswagenbusje vol knuffels in alle soorten en maten. De man zelf staat opgewekt gitaar te spelen temidden van zijn verzameling pluche vrienden. Grappig mannetje, niet bepaald moeders mooiste.

‘Haha, hij wilde me al per direct op komen halen voor een afspraakje. Ik kon eerlijk gezegd geen touw vastknopen aan de rest van zijn bericht. Ik denk niet dat het wat gaat worden….’

Een dag later gooi ik de kabouter met een reuzenzwaai van mijn account. In zijn tweede bericht schreef hij over zijn geringe lengte. Hetgeen niet gold voor zijn soepstengel. Die heeft echt een geweldige afmeting. Ik geloof het zo, bij zijn lengte oogt zelfs een waxinelichtje als een broodboom.

BROODBOOM!

Een andere kerel stuurt me een bloemetje. Geen tekst, alleen dat lullige muurbloempje. Misschien verwacht hij er van mij een bij bij? Als ik niet per direct een reactie stuur aan de kwibus blokkeert hij me verontwaardigd. Geen man overboord. Het leek me toch al niks, die bloemenman. Wil vast de bloemetjes buiten zetten.

Een uitzondering is de man met de hond. Als ik een maand niks laat horen is hij niet kwaad. Of vertrokken. ‘Zo, ben je daar weer?’

We spreken dus af. Hij is ruim een kwartier te laat. We gaan een geweldig end lopen. Heks gooit een balletje voor haar perfect luisterende hond. Het monster van mijn date luistert voor geen meter. Om de haverklap zijn we hem bijna kwijt. Hij is ook pas een jaar oud natuurlijk. En niet elke hond is gehoorzaam geboren, zoals Vik.

Ruim vijf uur breng ik met de man door. En zal ik je eens iets aparts vertellen? Hij weet na al die uren werkelijk niets van Heks. Hij heeft me gedurende al die uren maar 1 ding echt gevraagd: Of ik kinderen heb, wil hebben of heb gewild. Hij heeft zelf namelijk nog een puber rondlopen.

Ook merk ik bij nauwkeurige observatie, dat hij het vervelend vindt als ik zijn monoloog onderbreek. Gedrag, waar ik een paar jaar geleden mee begonnen ben, omdat ik het zat was om louter naar eindeloos orerende kerels te zitten luisteren. Gevangen in hun never ending story. Als een konijn in een koplamp.

Die gedragsverandering kwam me regelmatig te staan op geïrriteerde uitroepen gepaard gaande met ongeduldig handgezwaai ‘Laat me even uitpraten, Heks,’  van een gesprekspartner, die dan al minstens drie uur voornamelijk aan het woord was.

Ook hoor ik allemaal verhalen over andere dates. ‘Die vrouw kwam te laat, nou, dan ben ik er gelijk al weer helemaal klaar mee,’ mijn date is alweer vergeten, dat hij me zojuist twintig minuten heeft laten wachten.

‘Er was een vrouw, die in een scootmobiel zat, maar ze had het vergeten te zeggen. Nou, daar kan ik niet tegen. Bovendien, wat moet ik met iemand in een scootmobiel? Ik wil dit en dat, zus en zo, sportief….’ Ik vertel hem maar niet, dat er net een aanvraag voor dit vervoermiddel de deur uit is in Huize Heks.

‘Er was ook een vrouw, die haar gebit had gefotoshopt. Kom ik daar, heeft ze echt een geweldig paardengebit, hihihihihiiiii’ lachend lubbert hij met zijn lippen, ‘Nou, ik kwaad natuurlijk. Lijk jij op deze foto? vroeg ik haar, terwijl ik met dat gefotoshopte exemplaar voor haar neus zwaaide……’

Ik kijk hem verbijsterd aan. Hij merkt het niet. Het eerste wat me op viel, toen hij me vrolijk toelachte ter kennismaking was de ruïne in zijn mond. Ontbrekende kiezen, de resterende elementen schots en scheef, aangekoekte tandvleesranden, een kerkhof met zerken van bruingele stompige tanden en dit alles al zeker een jaar of twee niet gepoetst.

Dan zijn er nog de politieke tegenstellingen. ‘Als je rechts weghaalt wordt de rechterkant van links rechts,’ zegt Thay. Jazeker. Maar populisten zijn ongeleide projectielen in de politieke arena. Heks vindt die zonder uitzondering narcistische typjes levensgevaarlijk.

‘Pim Fortuin vond ik een geweldige man. En die Baudet zegt hele zinnige dingen….. Hij heeft echt gelijk met die vluchtelingenproblematiek en vreemdelingenbeleid….’ Een onverkwikkelijk verhaal volgt over het misbuik door allerlei louche lieden van ons immigratiebeleid.

‘Ach, wij gooiden vroeger alle misdadigers op een grote hoop en gaven hen een enkele reis Australië. Of Amerika.’ Ik krijg geen sjoege. Ik zeg dus maar niet meer, dat Nederlanders als een plaag onuitgenodigd de wereld over zijn gegaan. We hebben hele volksstammen mensen uit allerlei vreedzame culturen tegen heug en meug gekerstend, met geweld, we hebben hun rijkdommen gestolen, we hebben……….

De man werkt voor de belastingdienst. Ook dat nog! Tot slot krijg ik het verhaal van zijn mislukte huwelijk mee. Ja, wat zal ik er van zeggen? Zijn vrouw was aan de drank en Heks heeft zin in een borrel bij thuiskomst.

Heks, hoe houd je het in godsnaam zo lang uit met die man? Ik heb toch met gemak uren stuk geslagen met hem. Ja, goeie vraag: Het was best een aardige vent. Bepaald geen ongezellige kerel. Met weinig zelfreflectie. Dat komt redelijk vaak voor. Prima voor een dame met olifantenhuid. Alleen niks voor Heks.