Piepend en krakend verslag van een buitengewone dag: Er ligt sneeuw! Nog niet van het kaliber 11-stedentocht, maar toch: Het gaat de goede kant op! Prachtige foto’s van winters Leiden.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Kreukeldekreukel, piep en kraak doet mijn lijf, als ik vanmorgen veel te vroeg wakker word. Dat is altijd de ellende met Heks: Hoe krakkemikkiger ik me voel, hoe slechter ik slaap. Je zou verwachten van een mensenlijk lichaam als het mijne, dat het dan juist extra veel rust zou pakken om te herstellen.

Helaas. Mijn fysiek denkt: ‘Herstellen, wat is dat?’ Liever dendert het door tot het erbij neervalt. Tegen die tijd verander ik in een vleesgeworden strijkplank. Er is niet veel meer met me aan te vangen. Totdat ik weer uit de knoop wordt gehaald door mijn fysiotherapeut.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

En daar zit em nu een beetje de kneep. Aan het eind van het vorig jaar kreeg ik een brief van mijn ziektekostenverzekering. Mijn peperdure polis blijkt opeens aanmerkelijk goedkoper te zijn geworden. Maar onbeperkte fysiotherapie is er niet meer bij. Ik heb recht op slechts 36 zittingen per jaar. Daar red ik het nog geen half jaar mee.

In paniek heb ik alle afspraken gecanceld, behalve mijn tweewekelijkse bezoek aan de orthopedische wonderdokter. Intapen is er echter niet meer bij. Daar is geen budget meer voor. En alsof mijn lichaam de handdoek in de ring gooit ben ik in 1 klap allergisch geworden voor die tape……

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Afgelopen weekend weer ik weer helemaal gek van mijn schouder. Die hangt een ietsiepietsie uit de kom. Na drie jaar tapen, was het min of meer onder controle. Nieuwe probleemplekken, zoals mijn linkervoet, werden door de behandelingen tevens de kop ingedrukt. Sinds de fysio is geëlimineerd steken al die pijnplekken in mijn lijf de kop weer op. Mijn rechterheup is recent ook gezellig mee gaan doen.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

‘Ja, Heks, Jij hebt last van het hypermobiliteitssyndroom ofwel HMS. Dat betekent, dat je gewrichten niet mooi in hun kapsel bewegen, maar net iets ernaast,’ zegt mijn marteltherapeut. Hij begint een ingewikkeld verhaal over het disfunctioneren van de verschillende onderdelen van mijn gewrichten.

Met name het bindweefsel laat het afweten. Hierop volgt een reactie van omliggend spierweefsel: ‘Waardoor je pijn krijgt aan spieren of gewrichten. Je spieren raken volledig overbelast doordat zij het gebrek aan stabiliteit in het gewricht gaan compenseren. Uiteindelijk levert deze te grote beweeglijkheid van het gewricht dus die jou welbekende metamorfose naar strijkplank op!’

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Toevallig hoor ik van het baasje van Kokeshi, die ook aan dit syndroom lijdt, dat je wel degelijk recht hebt op meer fysiotherapie, zolang je een verwijzing hebt door een specialist. Dus gaat Heks maar weer eens langs bij de huisarts. Ik hoop, dat hij weet, waar hij me heen moet sturen, want zelf ben ik er nog niet achter.

Een reumatoloog? Er zit een hele goeie in Nijmegen, gespecialiseerd in fibromyalgie. Maar ja, het is niet bepaald naast de deur. De tocht naar meer fysiotherapie, zou wel eens zwaar kunnen worden. Niet al te best voor mijn broodnodige rust…

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Deze week is het weer helemaal bal met mijn pijnlichaam. Mijn rechterhand is van lieverlee opnieuw in een heel slecht stadium beland. Nog even en ik kan mijn kleren niet meer aan of uit krijgen. Ik ben er anderhalf jaar geleden lelijk op gevallen. En sindsdien is het natuurlijk een zwakke plek. Tussen al die andere zwakke plekken……

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

 

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Ik zat achterop de fiets bij iemand en die ging opeens staand fietsen. Zijn vehikel zwaaide van links naar rechts, vooral de achterkant. Zodoende werd Heks de berm in gelanceerd…..

Ik zie er nog steeds sterk en stevig uit, maar in feite ben ik uiterst fragiele. Je ziet mijn kwetsbaarheid niet! Dat is niet uit te leggen. Veel mensen geloven er dan ook geen zak van….. En houden er helemaal geen rekening mee. Zelfs al kennen ze je al jaren!

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad, Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Afgelopen weekend instrueer ik Cowboy om mijn schouder in te tapen. Ik heb een hele slechte nacht achter de rug vanwege de pijn, dus ik ben wanhopig! Mijn lief doet het nog zo gek niet. Nauwkeurig volgt hij mijn aanwijzingen op. En direct voel ik verbetering. Wat is het toch een wondermiddel! Aan het eind van de dag ligt de huid van mijn schouder helemaal open. Oh jee, ik ben echt compleet en definitief allergisch voor dit fantastische product geworden. Wat nu?

Naar de dokter dan maar weer. Volgende ronde zoeken naar oplossingen. Het betere plak en knipwerk heeft afgedaan. Maar wie weet zijn er wel anti allergene producten op de markt intussen.

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Maar niet getreurd vandaag: Om vier uur komt mijn vriendinnetje Zwaan uit Amsterdam. We gaan samen naar de sauna. Een verlaat cadeautje voor de verjaardag van Heks! Een heerlijke verwenavond ligt in het verschiet. Dus ik klaag niet!

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad, Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

En al helemaal niet als ik vanmorgen uit het raam kijk en een witte wereld zie: Hoera! Sneeuw! Heerlijk! Ik hoop, dat het lekker blijft liggen. het liefst een dik pak. Dan ga ik het hele weekend met Cowboy en Varkentje in de sneeuw wandelen. En mijn lief eens goed inpeperen, voorzichtig natuurlijk. Ik moet niet weer vallen of iets uit de kom laten vliegen…..

 

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

Leiden in de sneeuw, stad , sneeuw, hondje in de sneeuw, parkje, boten, grachten, hollandse stad,

De wereld is klein en mijn hart is groot, GROOTS EN MEESLEPEND LEVEN OP EEN POSTZEGEL…

zonnend tegen de muur bij de dokter

Winterjasmijn

OLYMPUS DIGITAL CAMERA OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De wereld is klein. Dat is natuurlijk een rare uitspraak, gezien de hoeveelheid mensen op deze aardbol alleen al. Toch verbaast het mij altijd, hoe dichtbij wildvreemden vaak zijn in mijn sociale netwerk. Er wordt wel beweerd, dat we allemaal via 6 tussenstappen met elkaar verbonden zijn. Ons kent ons….Tel daar dan nog eens bij op, dat we uit allemaal deeltjes bestaan, die op grote afstand met andere deeltjes zijn verstrengeld en de schepping is 1 groot ademend  lichaam. : Het lichaam van god/godin….

LATER OP HET IJS MERK IK HET VERSCHIL!!!

EVEN DE SCHAATSEN SLIJPEN

wat gebeurt daar?

ThayThay wil zijn nagels slijpen…

Vanmiddag was ik weer op de Vogelplas te vinden. Schaatsen! Ik heb het helemaal ontdekt daar. Het is zo goed te verenigen met Ysbrandts belangen. Het is ook nog heel dichtbij. En helemaal een andere poolwereld tegelijkertijd.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

helaas pakt het niet op de foto

Heks met glitterbol op hoofd

in haar ogen

Alleen heks zelf heeft schittering…

Bij de koek en zopie werd mijn hoofddeksel enthousiast becommentarieerd door een vrolijke dame die zelf een rode puntmuts op haar hoofd had. Ik zie er een beetje uit als een kerstversiering met die glinstermuts op mijn kop. In dit hoofddeksel zijn oneindig veel strass steentjes verwerkt, dus het schittert als een discobal daar boven op mijn heksenhoofd.

Helaas is het niet te fotograferen. De lady in red deed een verwoede poging, maar het mocht niet baten. ik maakte een paar mooie foto’s van deze prachtige moeder met haar zoon. Ze waren heerlijk een middag samen aan het schaatsen en genieten. Wat een bofferd is die jongen, met zo’n moeder. Ik schaatste vroeger met mijn vader. Sporadisch, maar het is voorgekomen. En ik vond het geweldig!

Mijn vader was een beest op noren. Soms reden we de polder in en vertelde hij me verhalen uit de oorlog. Hoe hij daar als jongen met zijn broer palen van het luchtafweergeschut afzaagde om daarmee de kachel te stoken in de oorlog. En hoe ze bijna gepakt werden…Althans, dat dachten ze. Urenlang zaten ze ademloos in de oorverdovende stilte. Soms een krakende tak…

en bang...

maanverlichtte nacht in donker bos

Totdat ze ontdekten, dat het de buurman was. Met zijn lading gestolen hout. Net zo bang als de broers. Mijn pa vertelde hoe ze het hout op een groenteschuit laadden en stilletjes naar zijn grootvader op de Morsweg roeiden. Daar  bedekten ze de buit met mest uit opa’s konijnenhokken. Dan moesten ze nog onder de spoorbrug doorvaren. Daarop stond de vijand.’Wat hebben jullie daar?’ Alle zenuwvezels strak: ‘Konijnenmest….”

kan gaan en staan waar ik wil

Gelukkig heb ik Ysbrandt

Hij kon ook heel mooi ijsdansen, dat zie je tegenwoordig nauwelijks meer in het wild. Daarmee heeft hij mijn moeder bij het eerste afspraakje op het ijs verleid. Gelukkig voor hem was het een strenge winter, zo kon hij toeslaan…… Zij kon totaal niet schaatsen en ze viel voortdurend. Hij ving haar dan riddelijk op en deed daar zo zijn voordeel mee….

Het is dus genetisch, dat geschaats…

met besneeuwde genen

Diepe genetische schaatscode…

Toen ik de vrouw, lady in red, uitnodigde voor mijn blog, begon ze over de blog van iemand die ik goed ken! Zo grappig toch weer dat ons ken ons. Onze kleine wereld.

Iedereen is moe en rozig, zelfs het landschap

Avond valt

Morgen ben ik uitgenodigd op het eten bij X. Ook weer een duidelijk geval van kleine wereld. X en ik hebben dezelfde thuiszorg. Twee keer per week gaat ze na mij linea recta naar hem. Ik had dus al regelmatig iets over hem gehoord. En opeens blijkt het de buurman te zijn van goede vrienden! En we hebben plotseling een eetclub…..

De wereld is klein en wonderlijk….

Groots en meeslepend leven op een postzegel…

bordje gevaarlijk ijs is ook moe omgevallen

Welterusten
Alles zwijgt