Tagarchief: allerlei oefeningen

Drummen, ratelen en zingen zijn van die echte heksendingen. Zondag mag ik weer naar de toverschool. In de klas bij mijn idool: Onze juf, uit degelijk hout gesneden, geeft bezield les. Urenlang. Heel tevreden, kapot moe en voldaan gaan we naar huis. Heks valt in slaap voor de buis. Om midden in de nacht pas wat te eten. Tromgeroffel en heksenkreten!

Posted on by

Zondag is het weer zover: Heksenschool! Uit het hele land snellen heksjes bepakt en bezakt naar Amsterdam. Sommige op de bezemsteel, weer anderen gewoon met de trein.

Heks gaat met de auto. Tassen vol drums, ratels en frutsels sleep ik achter me aan. Waar dit me meestal op meesmuilend commentaar komt te staan wordt mijn gesleep met spulletjes in dit gezelschap juist gewaardeerd.

Het wordt zelfs aangemoedigd om zoveel mogelijk materiaal te verzamelen. Om je drum mee te versieren of om een mooie ratel van te maken. ‘Op koningsdag kun je je slag slaan, dames,’ spoort onze juf ons aan om op pad te gaan, ‘Het is de ultieme kans om de meest fantastische troep op de kop te tikken……’

Heks gaat al jaren zo te werk. Veel van mijn magische rommeltjes heb ik op die feestdag ergens gevonden. Tussen de rotzooi. Niet bepaald gewaardeerd door mijn vrienden en bekenden, want ‘Wat moet je met die troep?’

Intussen heb ik een geweldige berg materiaal verzameld door de jaren heen. En eindelijk kom ik mensen tegen met dezelfde inslag.

Heksenschool is toch zo heerlijk voor Heks. Een hele dag verkeren tussen gelijkgestemden. Urenlang les krijgen van een echte ouderwetse toverheks met een schat aan kennis. En een goed gevoel voor humor!  En tot slot het geleerde in praktijk brengen in een veilige omgeving.

Zo gaan we zondag met onze drums en ratels aan de gang. Fantastisch. Kan ik mijn trommel eens goed leren kennen. Ontdekken wat er allemaal mogelijk is met mijn prachtige schat.

Mijn eigen manier om in trance te gaan is totaal anders dan met behulp van drum en ratels. Er zijn vele wegen, die naar Rome leiden. Mocht je daar heen willen dan. Heks niet. Ik heb niets te zoeken bij de paus.

Halverwege de dag ben ik kapot moe. Ik ben niet de enige. Een stortvloed aan informatie is over ons uitgestort. Het is dermate boeiend, de aandacht verslapt geen seconde. Goddank krijgen we een uitgebreide lunch aangeboden. Met een lekker koppie worteltjessoep op de koop toe. Daar trekt de gemiddelde heks aardig van bij……

’s Middags gaan we aan de gang met allerlei oefeningen. Een drumcirkel wordt gevormd. Alsmede een ratelcirkel. En nog een zangcirkel. Heks zit verwoed te drummen op haar mooie rooie trom. Bij een zeker ritueel raak ik lekker in trance.

Plotseling kijkt iemand me aan vanaf het trommelvel. Zie ik het nu goed? Het kleine gezichtje van de vrouw op het vel lijkt te leven. Haar koppie beweegt mee met de muziek. Er glijdt een mysterieus glimlachje over haar fijne snoetje.

De dag vliegt voorbij. En ondanks een paar flinke energie dips heb ik het weer glorieus doorstaan. Op mijn gemak tuf ik terug naar Leiden. Een glimlach om de lippen, die er de komende dagen niet af te krijgen is……

Ik haal VikThor op bij de oppas. Bel eventjes met de Don. Val in slaap voor de televisie. Eet pas om een uurtje of twee ’s nachts. Slaap meer dan het klokje rond…..

De volgende dag lig ik voor gup. Ik fiets een beetje rond met hond en dat is het dan. Ik moet bijkomen en alvast energie sparen voor woensdag. Dan moet ik er weer staan. Met frisse stembanden en een uitgerust lijf.

De hele dag verbaas ik me over mijn lamme armen. Hoe komt dat nu weer? Pas als ik ’s avonds mijn drum uit de kast pak leg ik de link met de intensieve lesdag. Al dat getrommel en geratel is een uitstekende workout. Heksen zijn bepaald geen luie wezens!

Neem nu dat vliegen op een bezemsteel. Je moet een enorm goed gevoel voor evenwicht hebben, anders hang je zo in de eerste beste beuk. Ook vraagt het met tegenwind behoorlijk wat stuurhekskunst om in de lucht te blijven. En dan moet je ook nog een enorm beroep doen op je verbeeldingskracht……

Vandaag doe ik helemaal niks. Morgen wordt weer een hele drukke dag. Een veel te lange dag. Een dag waarop mijn stem bij de les moet zijn. Maar ook een heerlijke dag! We gaan mijn favoriete muziekstuk uitvoeren, de Matthäus Passion van Bach. Over een dierbare leraar van Heks en hoe hij te grazen werd genomen door zijn medemensen.

Zo jammer dat de bijbel zo’n patriarchaal bolwerk is geworden door de eeuwen heen. Zoveel theologen, die hun plasje hebben gedaan over de verhalen. Deze geschiedenis is echter onaangetast.

Behalve de premisse dat Maria Magdalena een hoer is. Die leugen blijft me storen. ( In de loop van de geschiedenis werd zij door de gevestigde waarden soms aangezien voor een vrouw van lichte zeden, dit berustte echter niet op de Bijbel.) Beter ingelichte bronnen beweren dat ze uit een hoogstaande spirituele traditie stamde! En dat ze de vrouw van Jezus was…….

Hoera! De repetities met mijn koor van de Matthäus Passion van Johan Sebastian Bach zijn weer begonnen. Ex Animo geeft elk jaar een sublieme uitvoering van dit fenomenale muziekstuk. In de pauze vermaken we ons ook best. Vooral als we gasten aan onze stamtafel krijgen…… met een goed poep en piesverhaal!!!!!

Posted on by

Dinsdagavond is het alweer de derde keer dat we aan de Matthäus Passion van Johan Sebastian Bach sleutelen. Ons koor is enorm uitgedijd voor de gelegenheid. Met name de alten zijn oververtegenwoordigd. Rijen dik staan we boven alles uit te galmen. Heks kent het hele stuk intussen uit haar hoofd. Het is dan ook alweer de vierde keer dat ik meezing. Mijn boek kan ik bijna thuislaten….

Zoals altijd schuif ik op het nippertje op mijn plek. Zodoende vermijd ik allerlei geklets en gezwets met koorgenoten voorafgaand aan de repetitie. Heel leuk en gezellig natuurlijk, maar waardeloos voor het energiebeleid. Heks moet uitkijken niet van te voren al haar kruid te verschieten. Ons bin zuunig als het om gezelligheid kent geen tijd gaat.

Tijdens het inzingen doen we allerlei oefeningen teneinde ook tijdens de subtiele koralen mooi op toon te blijven. Het gebeurt nogal eens dat ingetogen zingen synoniem is voor vals knerpen. Pufloos piepen. Amechtig miepen. En dat willen we niet tijdens ons concert. We gaan weer voor een sublieme voorstelling.

Het zal moeilijk zo niet onmogelijk worden om de recensie van vorig jaar te overtreffen. Maar de uitvoering verbeteren moet lukken!

Tijdens de pauze sprint ik om het hardst met Anna naar onze stamtafel. Sinds jaar en dag zitten we daar met een vast clubje alten en sopranen. Helaas zijn er onlangs twee leden afgevallen. Sindsdien krijgen we soms een gast aan tafel. Vorige week was dat een bas. Hij maakt ons verschrikkelijk aan het lachen met een heerlijk poep en piesverhaal. Naar aanleiding van verhalen over mijn hondje.

‘Honden zijn zeker leuk, maar ze moeten niet bij me op de stoep poepen. In onze buurt woont zo’n exemplaar. Een bakbeest van een kalf. Draait dikke stinkende drollen van gigantische afmetingen. En de baas laat het gewoon liggen. Nu weet ik toevallig waar dat baasje woont. Het leek me dan ook gepast om eigenhandig een drol bij die mensen op de stoep te draaien.’

Heks krijgt een visioen van de man, zijn dikke buik tussen de knieën geklemd, zijn billen open en bloot uit de broek gestoken, hangend boven zo’n oerhollands brandschoon geveegd stoepje, knedend op minstens zo’n grote bolus als de uitschijtsels van de daar wonende hond.

Een schijterige schok van ontzetting waart door de toehoorders. ‘Helaas, ik mocht het niet van mijn vrouw,’ zijn guitige koppie kijkt ons ondeugend aan, ‘Ik heb het plan dus maar laten varen.’ Ik schiet onbedaarlijk in de lach. Wat een heerlijke mafkees, deze olijke bas!

Deze week hebben we onze pianist te gast. Enthousiast praten we over van alles en nog wat. De dames kakelen om het hardst. Heks kijkt naar zijn magische handen. ‘Heb je die nu eigenlijk verzekerd?’ Ik weet dat het niet te betalen is zoiets, maar ja, je zult maar afhankelijk zijn van de uiterst kwetsbare uiteinden van je extremiteiten.

‘Dit jaar speelt hij ook op het orgel bij de uitvoering,’ hoor ik zondag in de kerk van een sopraan. De vaste organist is er vorig jaar mee opgehouden en onze repetitor neem zijn plek in. Wat leuk! ‘Zal onze dirigent ook fijn vinden, want het zijn dikke vrienden,’ klessebest diezelfde sopraan.

OP JE PANTOFFELS SPEEL JE GEWOON BETER

Wat heerlijk dat we weer begonnen zijn met repeteren. Dat het alweer bijna zover is. Dat ik het hele stuk uit m’n kop ken. Wat geweldig dat ik op dit koor zit. Samen muziek maken is zo fijn. Het verbindt ons mensen.

Geen wonder dat ze in de hemel allemaal engelenkoren hebben. Dat is natuurlijk de plek van samenzijn en dus samenzang. Ons aards gejammer is daar maar een slap aftreksel van.

Aftreksel of niet: Dat interesseert me echt geen biet. Zolang ik maar kan zingen.