Tagarchief: gemakkelijker gezegd dan gedaan

Het atelier van Steenvrouw is een oase van rust en inspiratie in de woestijn van het leven. Ik ben er weer eens even. Hier is altijd wat te beleven. En ook: Hondentanden en de kloten van de bok!

Posted on by

‘Wat ligt daar nu op de grond, het komt uit de bek van je hondje..’ Steenvrouw neemt een snoekduik naar de vloer en vist een klein bloederig dingetje van de tegels. ‘Kijk,’ ze houdt het onder mijn neus. ‘Het is een melktandje!’ Dolblij pak ik het kleinood af, ‘Nee, een kies. Een piepkleine messcherpe melkkies. Joepie, eindelijk heb ik er eentje te pakken.’

Ik geef mijn vriendin een pakkerd en bewonder het kleine kiesje mateloos.

‘Laat je tandjes zien,’ zeg ik tegen VikThor. Dit oefenen we altijd op puppycursus. Ter voorbereiding op de dierentandarts…..Ik frummel met mijn vingers rond zijn bekje. Hij ontbloot een sneeuwwit rijtje tanden en kiezen.

Supersmerig hondje. 

‘Ik zie een bloederig gat!’ Steenvrouw kijkt gebiologeerd in het kleine bekje. Achterin zit inderdaad een vers wondje. Aan de andere kant zie ik een nieuwe kies opkomen naast de oude. ‘Daar moet ik op letten, die oude moet er wel uit. Kijk, de worteltjes lossen op,’ ik wijs op het bloederige kiesje in mijn hand, zonder wortel ‘En daarna vallen ze eruit.’

Al weken is mijn pup bezig om zijn haarscherpe naaldwapens, geen idee hoe het iemand dit geniepige natuurlijke wapen der puppies zo’n onschuldige benaming als melkgebit kan geven, om te wisselen voor een blijvende versie. Minder scherp, maar nog immer venijnig. Het proces verloopt in etappes. Elke keer als ik denk dat we er doorheen zijn begint het monstertje weer overal op te kauwen. Met name op de handen van Heks. Een heftig bijverschijnsel van al dat gewissel.

Maar zo lief!

.We zitten in het atelier van Steenvrouw. Het is voor het eerst dat ik haar op deze locatie bezoek. Ze zit er al meer dan een jaar!

‘Mooie ruimte,’ roep ik bewonderend als ik binnen kom. Het is niet zo groot en hoog als haar vorige loft, maar ze heeft er helemaal haar eigen plekje van gemaakt. Tafels vol kunstwerken in progress. Prachtige experimentele lampen en marmeren beelden in alle stadia van ontwikkeling. Brokken Belgisch Blauw, Amber, marmer. Enorme vijlen, beitels, slijptollen, lijm, verf, kippengaas……

De bok op Boerderij Het Geertje: Aan het werk, mijn baan is ideaal. Seizoenssekswerker……

Ik ben altijd graag in haar atelier. Het feit dat het zo lang geduurd heeft voordat ik haar hier heb opgezocht heeft niets met haar te maken. Noch met mijn beperkte energie, griepaanvallen en extreme vermoeidheid. Van Steenvrouw krijg ik altijd energie! Van een uurtje tussen haar prachtige beelden knap ik geweldig op.

Het komt doordat er in het pand ook een eikel huist, die ik nog ken uit het verleden. Een draak van een kerel, die Heks ernstig verbaal heeft bedreigd nadat ze op veertigjarige leeftijd gedrogeerd  werd en vervolgens te grazen genomen door een hormonaal gestoorde twintigjarige.

Hij heeft zijn dreigementen ook uitgevoerd: Nog steeds gaat Heks vreselijk over de tong in bepaalde kringen en dat komt uit de koker van deze reptielachtige man en zijn gemene dikke pad van een ex.

En dan nu eindelijk: De kloten van de bok!

Ik heb mezelf beloofd nooit meer in de buurt van die engbek te hoeven verkeren. Gemakkelijker gezegd dan gedaan in een dorp als Leiden. Want hoewel de griezel is verstoken van enige artistieke of andersoortige kwaliteiten huurt hij toch een ruimte bij met Heks bevriende kunstenaars. Hij is klusjesman. En een hele slechte hoor ik onlangs en passant.

Want in de sauna van de sportschool zitten twee vrouwen een keer steen en been te klagen over diezelfde man. Wat een toeval toch weer. Heks zit stilletjes te luistervinken.

Valt hier nog wat te neuken?

Ze balen als een stekker van de klier, omdat hun eigen vent voor hem werkt. Zwart natuurlijk.  Want belasting betalen is er niet bij. Ook hoeven zijn werknemers niet verzekerd te zijn. Nergens voor nodig. Wat kan er misgaan met een cirkelzaag en slijptol tenslotte? Stoned op een steiger. Je bent een sukkel als je weigert!

‘Hij betaalt nooit uit. Mijn geliefde krijgt nog duizenden pikzwarte euro’s van hem. We hebben haast geen geld. Juist nu we een baby hebben gekregen,’ aldus een beeldschone yogalerares. Toevallig ken ik haar man ook. Heks kent nu eenmaal half Leiden. Dat die voor de eikel is gaan werken…. Hij moet toch beter weten……

Je aan geen enkele afspraak houden? Het tekent die vent. Ik ken hem al zo’n vijfendertig jaar en heb nog nooit een fris verhaal over hem gehoord. Een pillen slikkende, blowende, zuipende, snuivende,  illegaal werkende sukkel van een vent. Het enige dat hem siert is een mooie bos haar, grijs intussen, maar nog steeds vol.

Vandaag heb ik echter mijn weerstand om in een straal van honderd meter van de lul te komen overwonnen. Voor mijn vriendin. Omdat ze het zo gezellig vindt als ik langskom. Zij kent de zak overigens nauwelijks. Voor haar is hij niet meer dan een medehuurder van dit krottige complex.

We drinken koffie in een plastic tent met een gaskachel erin. Midden in haar atelier! De kachel staat hoog. De temperatuur is aangenaam. We giebelen en kletsen. Zachtjes, want het pand is erg gehorig. Ik wil niet dat die idioot iets kan verstaan. Gelukkig is hij in geen velen of wegen te bekennen.

‘Misschien hij wel veranderd,’ mijn vriendin is altijd hoopvol. Positief. Ze gelooft in verandering ten goede…… Heks op zich ook. Maar doorgaans gaat dat niet vanzelf. Nooit zomaar. Zonder noodzaak.

Mensen moeten enorm gemotiveerd zijn om het roer om te gooien. En zelfs dan valt het nog niet mee om het voor elkaar te krijgen. Ik spreek uit ondervinding. Zelfreflectie. liefde, respect, inzicht. Elementen die daar onlosmakelijk mee verbonden zijn. Termen die die kerel niet kent.

‘Vergeet het maar, schat. Die man is onverbeterlijk. Ik heb onlangs nog een paar ongelofelijke shitverhalen over hem gehoord. Het is een droplul. Het is niet anders.’ We lopen naar buiten. Een andere huurder is bezig een bus uit te laden. Ook deze man vindt Heks tien keer niks. Maar dat is nergens op gebaseerd.

vik14

Alle gekke geiten op een stokje! Wat loopt daar voor’n rare bok?

De man heeft me nooit iets misdaan, behalve een ruimte verhuren aan een eikel, zodat die weer in mijn periferie opduikt. Louter antipathie en vooroordeel dus. En ook overdracht: Hij bevindt zich op de verkeerde plek met een klusbus.

Een spontane antipathie: Daar heeft iedereen wel eens last van. Ook Heks.

Thuis stop ik de kies van VikThor in een mooi doosje. Ik koester mijn schat. Mijn gang in het hol van de leeuw is rijkelijk beloond. Deze queeste is goed verlopen. Zodra ik in de atelierruimte van mijn vriendin ben is er niets meer aan de hand. Absoluut voor herhaling vatbaar.

Ja, dit is een vreemde geit in de bijt!

Want hij heeft zwarte oren!

 

 

Jezelf niet langer verdedigen tegen allerlei goedbedoelende betweters is gemakkelijker gezegd dan gedaan; Het is ongeveer mijn tweede natuur geworden na dertig jaar ziek zijn! Vermoeiend! En ik ben al zo moe! Heks neemt een rigoureus besluit, vanaf nu is het afgelopen en uit met allerlei ongevraagde adviezen en idiote oplossingen aan mijn adres. Ik wil ruimte en tijd om mijn eigen zaakjes op orde te krijgen! Holding Space 1.

Posted on by

Sinds Peter van der Hurk me heeft aangeraden mezelf niet meer te verdedigen voor wat dan ook valt het me op hoe vaak ik dat eigenlijk doe. Bijna dagelijks moet ik van leer trekken tegen mensen die me ongevraagd van alles adviseren. Bijvoorbeeld hoe ik beter kan worden.

‘Heb je wel eens aan orthomoleculaire voedingssupplementen gedacht, Heks?’ vraagt iemand uit mijn vriendenkring bloedserieus. En daar ga ik dan weer. Ben ik weer minutenlang bezig om uit te leggen wat ik allemaal slik en hoe lang al. En hoeveel me dat per dag kost.

Krijg ik evenzogoed een artikel in mijn handen gestopt met één of ander vaag instituut met een dure naam er op waar ze me voor veel geld nog meer niet werkzame rotzooi willen aansmeren…. Ik gooi het adres ongezien in de prullenbak.

‘Waarom word je niet gewoon lesbisch? ‘ lost een andere vriendin mijn verdriet over mijn verbroken relatie eventjes voor me op. Ook in dit geval heb ik nog de moeite genomen om me te verdedigen, maar beter was ik, mezelf ontblotend, woest bovenop deze prachtige zelf zeer heteroseksuele vrouw gesprongen. Onder  het uitroepen van:’Geweldig idee, schat, fijn dat je erover begint, kom hier met dat lekkere lijf van je…..’

Een aantal weken na het beëindigen van mijn relatie bevond ik me al in de vreemde situatie dat ik serieus aan een mij totaal onbekende man werd gekoppeld. Best even schrikken. Zowel die man als dat gekoppel. En dit alles in het kader van ‘zet gewoon een deksel op dit potje en de boel is weer opgelost’.

Regelmatig sturen mensen me spirituele filmpjes over ziekte en genezing, over therapieachtige mindful mindfucking pijnbestrijdingsmethoden en wat al niet meer. Waar ik me nooit in verdiep, want ik geef het eerlijk toe; Al die informatie belandt direct in de prullenbak. Ik kijk er niet eens naar. Ik heb wel wat beters te doen.

‘Ondankbaar ben je toch, Heks,’ zou je kunnen zeggen. Ja, ik ben niet langer blij met een dooie mus. Ik kijk elk gegeven paard rücksichtlos in de bek en ontdek: Ik ben niet gek! De manier waarop velen hun zorg voor anderen laten blijken deugt niet. Hoe goedbedoeld ook schiet bovenstaande aanpak finaal zijn doel voorbij. Ik erger me al tijden dood aan betweters, ongevraagde adviezen en goedbedoelde stompzinnige oplossingen voor de problemen in mijn leven.

Zelf probeer ik zulke dingen anders aan te pakken. Daar denk ik al jaren over na. Ik gun mijn medemens zijn ellende. Ik pak het niet af. Ik los het niet op. Ik zit erbij en kijk ernaar. Dat betekent in de praktijk vooral veel luisteren…..

Ik tracht alleen in te gaan op een hulpvraag. Mensen weten echt wel bij wie ze moeten zijn voor hulp. Als ik iets kan betekenen is het prima, maar als iemand anders de aangewezen persoon daarvoor is is het ook goed.

Ik doe heksengebedjes in geval van nood. Vrijblijvend. En indien gewenst kan ik je op afstand instralen met mijn genezende handen, maar dan moet je een afspraak maken.

Nu weet ik wel dat ik jarenlang hevig last heb gehad van wat Boeddhisten ‘Crazy Compassion’ noemen. Teveel doen voor anderen. Over je grenzen gaan om dat voor elkaar te krijgen. Ten koste van jezelf vaak.

Maar ik zit in een behoorlijk veranderingsproces. Noodgedwongen. Ik ben het leven zoals ik het beleefde helemaal zat. Ik ben de narcisten en psychopaten om me heen zat, maar ook de goedbedoelende probleemoplossers en minder goedbedoelende betweters kan ik niet meer velen.

Net toen ik daar diep over na zat te denken kwam ik een prachtig artikel tegen in de ‘Happiness’. Net op tijd, want ook ik heb anderen nodig. ‘Waarom accepteer je geen arm om je heen?’ Vroeg de paragnost Peter van der Hurk me onlangs. Ik kon daar toen geen goed antwoord op geven, maar nu begin ik te begrijpen wat me vaak tegenhoudt. Het is de manier waarop die arm om je heen wordt gelegd. Die deugt vaak niet. En dan kom je van de regen in de drup.

Ik ben in mijn leven geholpen door mensen, die mij mijn autonomie probeerden af te pakken. Niet best als je al helemaal om ligt. Goddank ben ik stronteigenwijs. Dat is mijn redding geweest. Ik heb een broertje dood aan afhankelijk van iemand zijn. Ik ga nog liever dood in de goot.

Toen ik jaren geleden op de Hogere Heksenschool werd aangenomen bleek uit de persoonlijkheidstests dat ik bijzonder hoog scoor op probleemoplossend vermogen. Onwaarschijnlijk hoog zelfs. Deze tests werden afgenomen om te voorkomen dat mensen met een persoonlijkheidsstoornis op deze opleiding terecht zouden komen….

Van zulke stoornissen heb ik geen last en mijn aan het onwaarschijnlijke grenzende probleemoplossende vermogens zijn ook prima, maar ik was destijds wel gezegend met een heel laag zelfbeeld. Alarmerend laag volgens degenen die me de test afnamen. Ja, vind je het gek na al die narcisten in mijn leven?

Dat zelfbeeld is intussen wel enigszins opgekrikt. Ondanks weer nieuwe narcisten. Het kan echter nog beter, dat is me onlangs ook helder geworden. Met een laag zelfbeeld loop je het gevaar anderen belangrijker te maken dan jezelf. Het blijft een eeuwig werkpunt voor Heks….

Tijdens de opleiding ontdek ik iets belangrijks. Genezingsprocessen trekken zich weinig aan van mijn persoonlijke mening. Sterker nog: Hoe meer ik mezelf buiten het gebeuren van de behandeling houd, hoe beter het werkt! Ook leer ik dat ik andermans lijden gewoon moet laten zijn. Niet afpakken, niet oplossen, helemaal niets doen is vaak het beste. Wel de kracht in de persoon zelf aanspreken. Het zelfhelend vermogen, dat in ieder van ons woont.

Het is tijd om weer met mijn handjes aan het werk te gaan. Als ik ze gewoon laat wapperen heb ik veel minder last van het mezelf moeten verdedigen.

Het verhaal van de vrouw, Heather Plett,  bevat alle elementen, die ik ook belangrijk vind in het bijstaan van medemensen in nood. Zij noemt het ‘Holding Space‘. Ik besluit me er eens een beetje in te gaan verdiepen.

Wat is dat? Holding Space? Wat maakt het zo bijzonder? Een inkijkje in dit concept van Heather Plett. Een constructieve manier om met je eigen problemen en die van je medemens om te gaan. Holding Space 2.

Stalkers: Je hebt ze in alle soorten en maten, maar meestal zijn het narcisten en psychopaten. Over het algemeen heb je niets in de gaten, totdat ze hun mond voorbij gaan praten. Ik distantieer me ervan: Ik wil lachend doodgaan!

Posted on by

Vannacht zie ik een documentaire over het leven van George Harrisson. Ik val er midden in, maar dankzij mijn dure televisieabonnement kan ik het programma opnieuw starten.

Ik slaap al een paar nachten slecht. Nare gedachtes houden me uit de slaap. Van slechte mensen word je slecht, dus als mensen zich ziek gaan gedragen moet je bij hen uit de buurt blijven. Het beste is dan dat je er geen gedachte meer aan wijdt. Gemakkelijker gezegd dan gedaan…….

Geobsedeerde stalkers heb je in alle soorten en maten. Heks heeft er al heel wat de revue zien passeren. Ze hebben allemaal 1 ding gemeen: Het ontbreekt hen aan geweten. Zelf zijn ze zielig en sneu en heel gevoelig voor kritiek. Maar een ander maken ze met het grootste gemak kapot……

Een geliefde methode is om de ander van iets te beschuldigen, dat ze zelf doen! Mijn vroegere buurman Aarsvetertje was daar een goed voorbeeld van: Hij gaf mijn hond aan bij de politie wegens bijten, de hond was nog nooit in zijn buurt geweest, maar de man was zelf bezig om mijn hond dagdagelijks stiekem te treiteren.

Als Heks haar hielen lichtte stond hij aan mijn voordeur te vervelen: Eindeloos aanbellen en rare geluiden maken! Zo krijg je een hond wel gek! Ik hield er een gestresste en moeilijke hond aan over. In die periode zijn ook zijn huidproblemen ontstaan…..

Ook stuurde hij de wijkagent op mijn dak omdat ik de krant uit zijn brievenbus zou stelen: Heks had echter een abonnement in die tijd en de Veter niet. Elke dag werd haar krant gejat….. Rara wie deed dat?

Mijn vriendin Doglady heeft ook een stalker. Een leip oud wijf uit haar buurt wacht haar op als ze met haar roedeltje gaat wandelen. Het maakt niet uit op welk tijdstip, die gestoorde vrouw staat altijd paraat! Zodra Doglady ergens een winkel ingaat en haar hondjes achterlaat, begint de griezel de beestjes te pesten….. Soms zo erg, dat de epileptische woefer een aanval krijgt…….

En waarom? Het krankzinnige secreet wil 1 van de hondjes hebben…..

Nu vind ik het wel zielig voor mezelf, dat ook ik naar alle waarschijnlijkheid weer een gek op mijn dak heb sinds kort. Er is plotseling een volstrekt leeg Facebookaccount aangemaakt op mijn unieke naam, dus het lijkt er op dat iemand zich voor me uitgeeft……

 

Ooit had ik een hele enge stalker achter me aan. Ik werkte in de kroeg en had de zielige verhalen van deze man aangehoord. Meermalen. Hij had een krankzinnige moeder, een gemene stiefmoeder, een nare jeugd gehad, zeer veel moeite met relaties met vrouwen, was eenzaam en ga zo maar door. Heks was lief en aardig voor hem, zoals voor alle zuiplappen, klaplopers en ander tuig, dat aan mijn bar om mijn aandacht stond te bedelen.

De man zag er normaal uit, dronk cappuccino met een sigaartje erbij. Maar stiekem achtervolgde hij me ’s avonds naar huis en probeerde bij me in te breken. Ik hoorde hem aan mijn voordeur morrelen en akelig hijgen, maar kon hem niet zien. Het was nog voordat ik een kijkgaatje in die deur had.

Ik had dus totaal niet door dat hij het was. Pas toen hij me tijdens mijn werk adviseerde om de inbreker te lijf te gaan met een winkelwagen volgelast met satehprikkers, zoals hij dat een keertje had gedaan bij iemand……. toen viel het kwartje. Ik zag zijn malafide grijns door het beleefde masker heen schemeren.

Nog lange tijd heeft dit sujet me gestalkt. Slechts consequent negeren, niet ingaan op hele enge dreigbrieven en verandering van werkkring hebben me van die man verlost.

Aarsvetertje is uiteindelijk verhuisd maar helaas nooit helemaal verdwenen. Nadat hij twee eerdere auto’s aan gort heeft geslagen is nu mijn piepkuikentje aan de beurt. Regelmatig zit er weer een verse deuk in  of heeft er iemand ducktape opgeplakt om de lak los te weken…..: De Veter is weer actief denk ik dan. Hij zal wel weer boos zijn over iets in zijn sneue bestaan en zich willen afreageren…..

Binnenkort ga ik naar een trainingsdag over narcisme en psychopaten. Heks heeft een beetje teveel last gehad van zulke types in haar leventje. Veel verdriet ook. Van de griezel in de kroeg hield ik niet, maar Aarsvetertje is jarenlang een graag geziene gast geweest in Huize Heks. Ik heb ongelofelijk veel verdriet gehad van die kwibus…..

Met narcisten en psychopaten gaat het goed zolang je doet wat zij willen. Zodra je dat echter niet doet zijn de rapen gaar. Toen ik bijvoorbeeld geen liefdesrelatie met de Aarsveter wilde nadat hij er jarenlang stiekem op aan had gestuurd was ik zuur. Het feit dat ik griezelde bij het idee deed niet ter zake. Wat ik voel en wil deed er niet toe. Er telt maar 1 ding: Het wel en wee van de narcist!

Vanaf dat moment is alles geoorloofd om jou kapot te maken. Opeens blijken ze helemaal niet over het vermogen te beschikken om lief te hebben. Haten kunnen ze echter als de beste, nou, berg je dan maar!

Vannacht kijk ik naar de documentaire over die oude Beatle. Ik heb nauwelijks LP’s aangeschaft als jonge vrouw, maar van hem heb ik er eentje in de kast staan! Wat een levensverhaal! Hij kwam er achter, dat succes en roem er niet zoveel toe doen. Hij mediteerde zich suf en ging toch dood aan kanker. Zo zie je maar, het verband tussen ziekte en niet aan jezelf werken slaat nergens op. Hij leerde zijn lesjes en stierf jong….

Zijn passie voor Indiase muziek, de ontdekking dat alle ervaringen belangrijk zijn, volledig leven, Heks herkent het. Toen hij ziek werd heeft hij zich door mijn leermeester Alex Orbito laten behandelen….. Raakvlakken.

Gisteren in de kerk ging het ook al over de nutteloosheid van het najagen van geld en goed, aanzien, roem,  succes en wat al niet. Je hebt er niets aan, het roest, rot, houdt op en vergaat. Net als je prachtige lichaam. Slechts liefde, je goddelijke vonk en verbinding doen er toe. De werkelijke schatten in het leven. Dingen waar veel mensen geen boodschap aan hebben, maar waar het echt om gaat. Je komt dat tegen in alle religies.

We zijn niets zonder de ander.

Een narcist weet dat ook, vandaar dat ie die ander terroriseert. Liever negatieve aandacht dan helemaal niets. Wat de narcist niet weet is dat er maar 1 weg is naar de ander. Die weg loopt via het hart. Waar compassie, vergeving en liefde wonen, onbekende termen voor de narcist.

Voor Heks zijn het echter essentiele zaken. ‘Als je liefde en compassie kunt genereren is iedereen je partner!’ zegt Thich Nath Hanh. Het zijn misschien niet allemaal de meest ideale partners. Maar toch.

Met liefde en compassie in je hart leven. En dan: Lachend doodgaan!